Déjà - vu; niet te verklaren?

Een nieuw inzicht, een nieuwe verklaring voor het déjà vu verschijnsel!
'Voer voor psyshologen, psychiaters en wetenschappers!'

1.0 Het mysterie déjà vu
'Déjà vu blijft wetenschappelijk ongrijpbaar'

Je weet dat het onzin is, maar dát kasteeltje in de Provence komt je zó bekend voor dat je zou zweren, dat je hier eerder bent geweest. Bedriegelijke spelletjes van het brein, van het geheugen?

Een déjá vu [Frans voor 'al eens gezien'] is het rare gevoel, dat je het huidige moment al eerder hebt ervaren. Je vóélt dat je de situatie al eens eerder hebt meegemaakt, maar je wéét dat het niet zo is. Je durft bij hoog en laag te zweren, dat je nog nooit op die bewuste locatie bent geweest. En toch is dat herkenningsgevoel op één of andere manier 'aanwezig'. Het gevoel wordt vaak omschreven als 'onwezenlijk' en 'vreemd'. Dat 'vreemde' gevoel kan een milliseconde duren, maar ook enkele minuten tot zelfs een half uur. Maar het is zo wonderbaarlijk, omdat het op ieder willekeurig moment van de dag kan gebeuren.

Zesennegentig procent van de mensen heeft zoiets wel eens meegemaakt: een déjà vu! Veel mensen denken dan ook dat het iets te maken heeft met helderziende gave, maar uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat 70% van de mensen regelmatig zo'n ervaring heeft. Déjà vu ervaringen komen bij alle leeftijden voor en mensen met een verschillende achtergrond (hoog-opgeleid, schizofreen, epilesiepatiënten, 'stresskippen', fantasierijke personen, etc.), maar mensen tussen de 15 en 25 jaar hebben er gemiddeld het vaakst 'last' van. Ook onder blinde mensen blijkt dit verschijnsel te bestaan; zij kunnen déjà vu's blijkbaar ervaren met andere zintuigen, bijvoorbeeld door te horen, te voelen en te proeven. Het kan dus iedereen 'overkomen'!

2.0 Wetenschappelijke blik op déjà vu
'Foutje in het geheugen?'

Een mogelijke verklarilng voor een déjà vu vanuit de neurologie is, dat het een soort 'kortsluiting' in de hersenen is; hersenactiviteiten die niet synchroon lopen. De Franse psychiater Pierre Janet schreef déjà vu toe aan een stoornis in de visuele perceptie, waarbij een waargenomen prikkel via twee informatiestromen of kanalen de hersenen bereikt. Een andere opvatting is, dat déjà vu berust op een mis-interpretatie of een neurologische stoornis in de hippocampus. Dit gebied - waar volgens hersenonderzoek het bewuste geheugen zetelt - speelt een belangrijke rol in het herkennen van familiariteit, van objecten en gebeurtenissen.

2.1 De psychodynamische verklaringen
'Niet wetenschappelijk, niet paranormaal'

De neuropsycholoog Claire Flaherty-Craig beschrijft het als een 'kortsluiting of een botsing tussen onbekendheid en een gevoel van bekendheid'. En Sigmund Freud zag in een déjà vu ervaring een 'spontane herinnering van een onbewuste fantasie'; een onverwachte confrontatie met een emotionele situatie dat angst veroorzaakt! De psychoanalytici, onder leiding van Freud, zagen een déjà vu als een opborreling van verdrongen herinneringen of als expressie van de wens om een gebeurtenis nog een keer mee te maken. Déjà vu was ook een belangrijke factor in het werk van Carl Jung, bij zijn theorieën over een collectief bewustzijn.
De overige psychologen zijn meer aanhangers van het zgn. 'global matching system'. De theorie gaat ervan uit dat een déjà vu vooral hetzelfde lijkt op een opgedane ervaring, maar zeker niet hetzelfde is. De verklarilng daarvoor is dat in het geheugen ontelbare herinneringen aan allerlei gebeurtenissen en situaties zijn opgeslagen. De kans is dus groot dat een déjà vu op één van die voorgevallen situaties lijkt of dat er wel ergens een kleine 'mogelijke' overeenkomst valt te bespeuren met vele voorgevallen. Je hersenen interpreteren dit als een identieke gebeurtenis en zo wordt een 'mogelijke niet-synchrone' gebeurtenis als 'waar' ervaren; geen perfecte match dus.

Hoewel de meeste psychodynamische verklaringen weinig wetenschappelijk onderbouwd zijn - bijvoorbeeld Freuds theorieën - zou het zo kunnen zijn, dat onze hersenen een situatie eerst op een onbewust-niveau het één en ander emotioneel analyseert en dat het resultaat daarvan richting geeft aan de daaropvolgende bewuste reactie; bijvoorbeeld een lichaamsreactie, een gevoel van herkenning, een angstgevoel of een emotie.

2.2 Alternatieve verklaring
'Reïncarnatie of paranormale verklaring?'
'Iedereen is paranormaal begaafd'

Het verschijnsel déjà vu is ook op andere, niet wetenschappelijke manieren geïnterpreteerd. Alternatieve verklaringen zijn, dat déjà vu beelden en teksten een teken zijn uit een andere wereld, of herinneringen uit een vroeger bestaan (reïncarnatie) of 'uittredingen'. Maar het blijkt dat bijna alle parapsychologische verschijnselen - telepathie, precognitie, astrale projectie, reïncarnatie, hypnose, helderziendheid, e.d. - wel eens zijn aangehaald om een déjà vu logisch te verklaren. Maar vaak wordt als tegenargument gebruikt, dat als déjà vu een paranormaal verschijnsel zou zijn de verwachting bestaat dat juist bij deze groep mensen dit verschijnsel vaak voorkomt. Dit blijkt niet zo het geval te zijn; het komt namelijk bij iedereen voor [Nieuwsbrief 'Paranormaal begaafdheid', December 2012]

3.0 De 'haperende' hersenen?
'Niet gelijklopende hersenactiviteit'
'Geheugenfout-theorie'
'Brein in verwarring'

Het verschijnsel dé'jà vu kan te maken hebben met elektrochemische processen in één van de vier hersenlobben, bijvoorbeeld in de temporale lobben.

Neurowetenschappers van het Massachusetts Institute of technology (MIT) en de Universiteit van Bristol schrijven recentelijk in Science, dat ze het bewijs voor het verschijnsel déjà vu hebben gevonden. Ze hebben namelijk het 'hoe en waar' in de hersenen ontdekt, dat het denkfoutje van het brein verklaart. Een onderdeel van de hippocampus - de gyrus dentatus - speelt hierbij een doorslaggevende rol.
Vanuit de neurologie is men er al veel langer van uitgegaan dat het om een 'denkfout' gaat; een afwijkend functionerende temporaalkwab, het gedeelte van de cortex (hersenschors) achter onze slapen. Lange tijd dachten de wetenschappers namelijk, dat een déjà vu te maken had met een niet goed werkende visuele verbinding in de hersenen; een zgn. vertragende werking van visuele prikkels. Dat de ene hersenheflt als eerste de visuele informatie verwerkt, waardoor de informatie vertraagd het andere hersendeel bereikt.

Normaal gesproken komen de prikkels vanuit de verschillende neurale paden tegelijkertijd in de visuele cortex en behoren aldaar één gezamenlijke impressie achter te laten. Het idee is, dat een déjà vu ontstaat als er bij één van die neurale routes vertraging optreedt, zodat de prikkels niet meer simultaan arriveren. De visuele cortex is dus genoodzaakt een beeld te vormen op basis van één informatiekanaal; niet meerdere. Wanneer toch op een later tijdstip via een andere neurale route nog een informatie binnenkomt, dan lijkt het op iets wat ooit eerder heeft plaatsgevonden. Het verschil in aangevoerde informatie gebeurd slechts in een paar milliseconden, en dat snapt ons brein niet!

Normaal ben je je niet bewust van een situatie en vervolgens sla je die situatie op in je geheugen. Bij een déjà vu gebeurt het andersom: je hebt het beeld ál opgeslagen in je brein en op het moment dat je je ervan bewust wordt, lijkt het alsof je die (oude) situatie al 'kent'. Het gevolg is ,dat je deze 'herkenning of herinnering' niet goed kan plaatsen en dat verbaast je dan enigszins. Maar dit blijkt niet te kloppen, want uit een recent onderzoek onder blinde mensen, blijkt dat ook zij déjà vu's kunnen ervaren. Dus een officiële verklaring voor een déjà vu is er (voorlopig) niet! Of wel?

3.1 De 'wisselwerking tussen de hemisferen en hersenlobben-theorie'
'Bewuste of onbewuste geheugen actief bij een déjà vu?
'Parahippocampus gyrus of de gyrus dentatus?'

Het geheugen is een complex verwerkingscentrum van informatiestromen. Het wordt gebruikt bij verschillende handelingen zoals heto nthouden van boodschappenlijstjes en het opslaan en terughalen van jeugdherinneringen, maar ook bij het leren van fietsen en piano spelen, speelt het geheugen een belangrijke rol.

In de psychologische en psychopathologische context - afkomstig van Pierre Janet, uitgewerkt door Sigmund Freud - wordt gesproken over het onbewuste en het onderbewuste. Met het onbewust en het onderbewuste worden geestelijke processen (gedachten en gevoelens) bedoeld, die plaatsvinden zonder dat we daar bewust mee bezig zijn. Het onbewuste en het onderbewuste wordt ook wel het tweede bewustzijn genoemd.
Bij het eerste bewustzijn - het bewuste - worden waarnemingen bewust waargenomen en overdacht. Bij het onderbewuste worden waarnemingen wel waargenomen, maar dat gebeurt dan onbewust. Je denkt niet bewust na over de waarneming die je doet, maar toch neem je ze waar, dus onbewust. Onbewust worden die waarnemingen in het geheugen opgeslagen. Op een later tijdstip kunnen die onbewust opgeslagen waarnemingen, beewust gemaakt worden door bijvoorbeeld hypnose. Die gewaarwording (bewustwording) wordt ingegegeven door je intuïtie; je onderbewuste!

3.1.1. Prefrontale cortex en somato-sensorische cortex [*]

Cognitief psychologen en neurowetenschappers maken een onderscheidt in twee soorten geheugen, namelijk het bewuste en het onderbewuste geheugen. Uit hersenonderzoek blijkt onder meer, dat het bewuste geheugen is gelegen in de prefrontale cortex (voorhoofdslobben of kwabben) én in de hippocampus; het onderbewuste geheugen is meer in het achterste deel van de cortex te vinden, bijvoobeeld in de parahippocampus gyrus of in het onderste gedeelte van de hippocampus, de gyrus dentatus! De gedachte is nú, dat juist de parahippocampus gyrus wordt geactiveerd, terwijl er gelijktijdig een bewuste herkenning van een situatie of gebeurtenis in het voorste deel van de hersenen (prefrontale cortex) wordt gemaakt. Het gevolg is, dat een onderbewuste herkenning samen met een bewuste herkenning op dat unieke moment samenkomen. Je krijgt als het ware twee 'beelden' te verwerken op dat ene unieke moment.

[*] Prefrontale cortex = beoordelen, plannen maken, voelen. Somato-sensorische cortex = ligt voorin de pariëtale lobben; het ontvangen en interpreteren van signalen van alle zintuigen.

3.1.2 De 'hemisferen-theore'

De linker en rechter hersenhelft hebben een fundamenteel verschillende werkwijze. De linker hersenhelft blinkt uit in het opmerken en verwerken van details. Deze hersenhelft verwerkt kleinschalige informatie en vereist zodoende een fijne resolutie. De linker hersenhelft staat voor een analytische werkwijze die wordt gekenmerkt door het opdelen van het grotere geheel in kleinere stukjes. De rechter hersenhelft daarentegen is er juist op gericht om kleine stukjes informatie samen te voegen tot een groter geheel. Deze hersenhelft werkt op basis van patroon herkenning en gaat meer visueel te werk. Voor de rechter hersenhelft staan de grote lijnen centraal waarbij in een oogwenk grootschalige informatie kan worden opgenomen.

In de westerse cultuur wordt vooral het verbale en analystische vermogen gestimuleerd, ofwel de werking van de linker hersenhelft. Door de dominantie van de linkerhersenhelft blijft de subtiele inhoud van de rechter hersenhelft veelal onzichtbaar. Hierdoor kan de grote lijn ondergesneeuwd raken door de details en zodoende onopgemerkt blijven. Door het uitlsuiten van externe stimuli wordt tijdens een ontspanningsmethode [*] - bijv. meditatie - de linker hersenehelft bij wijze van spreken naar achteren geschoven en komt de rechter helft naar de voorgrond. Dit kan leiden tot plotselinge inzichten en euforische 'herkenningen' die eerder verborgen waren.

[*] Tijdens momenten van totale ontspanning produceren de hersenen de zogenaamde theta-golven die gepaard gaan met levendige herinneringen, vrije associaties, heldere inzichten en creatieve inspiraties.

3.2 Epigenetische over-erving?
'Nieuwe ontdekkingen in de epigenetica [1] zettten het idee dat ziekte voortkomt uit lotsbestemming - goede of slechte genen - in een ander daglicht'
Epigenetische Heelkunde: 'Voer voor artsen, neurowetenschappers, psychologen en psychiaters!'

Is het mogeljk om een déjà vu verschijnsel te verklaren aan de hand van een mogelijke kans, dat alle herinneringen uit een vorig leven genetisch worden overgeërfd? Dat een organisme bepaalde kenmerken heeft vergaard tijdens zijn leven en die aan het nageslacht kan doorgeven? Is het zo, dat ons DNA al 'voorgeprogrammeerd' is door onze voorouders en dat wij daardoor nauwelijks in staat zijn om bijvoorbeeld onze algehele gezondheid te beïnvloeden? Recent kleinschalig onderzoek suggereert, dat epigenetischee overerving wel degelijk mogelijk is!

De moderne geneeskunde gaat nog steeds uit van het denkbeeld, dat je gezondheid niet of nauwelijks te beïnvloeden is. De meeste wetenschappers en biologen schrijven het lichamelijk functioneren en de gezondheid van een organisme simpel toe aan het DNA. Het DNA wordt beschouwd als de architect, de bouwmeester én het centrale krachtstation van het lichaam, waarin de blauwdruk van de eiwitten en aminozuren van het lichaam zit. 'DNA is de drager van het erfelijk materiaal voglens vele universitaire wetenschappelijke onderzoeken! Het DNA bevat de code waarin al onze erfelijke eigenschappen zijn vastgelegd, zoals je bloedgroep, de kleur van je ogen en haar, kans op bepaalde erfelijke ziekten ....... '
Het dogma van genetische bepaaldheid heeft zich vanuit het laboratorium zo wijd verspreid, dat het diep in onze publieke cultuur is ingesleten. 'Een gen [2] voor dit, een gen voor dat'. De door de massamedia verspreidde idee dat er één gen is voor dit en één gen voor dat, is een misvatting! Bij mensen met een hartkwaal bijvoorbeeld spelen circa zeshonderd genen met een andere genexpressie een belangrijke rol!

Ons lichaam reageert met een complex arsenaal van veranderingenm op alles wat we denken en voelen. Iedere gedachte en elk gevoel geeft de stoot tot genetische veranderingen in onze lichaamscellen. Eén van de factoren die invloed hebben op welk soort genen actief (primair reagerende genen; genen die reageren op gedragingen en ervaringen; secundaire genen) zijn, is onze persoonlijke ervaring. Alles wat je denkt, voelt en gelooft verandert van moment tot moment je genexpressie én de chemische samenstelling van je lichaam!
Eén van de factoren die invloed hebben op welke genen actief zijn, is bijvoorbeeld onze eigen ervaring, onze omgeving of onze voedingsgewoonten. En welke genen actief zijn, kan sterk per individu verschillen! Maar wat wel heel duideljk hieriuit valt op te maken, is dat een déjà vu ervaring niets te maken heeft met epigentische overerving! 'Wij zijn zelfstandig evoluerende schepsels!' Wij moeten ons nu eens gaan realiseren, dat we zelf de 'drager' zijn van ons eigen DNA-systeem en niet van die 'ander'!
Hoe wij onze omgeving waarnemen, bepaalt direct de activiteit van onze genen, zo blijkt uit de meest recentelijke wetenschappelijke onderzoeken. Uit talrijke onderzoeken is nu gebleken, dat vrijwel elk biologisch proces hand in hand gaat met elektromagnetische veranderingen. 'De energie die neuronen instroomt, ze weer verlaat en ze omgeeft, onderhoudt een constant (energie-)wisselwerking met de uiterlijke omgeving. Genen zijn het medium waarin organismen informatie opslaan; de energie is het medium waarmee ze informatie overdragen'.

In de reguliere geneeswetenschap wordt met een déjà vu een 'onechte herinnering' aangegeven, een 'kortsluitingstheorie' - een foutje in het brein - maar een officiële wetenschappelijke verklaring is er nog voorlopig niet. Voorlopig zal het verschijnsel nog iets 'vreemds' en 'onwezenlijks' blijven. Maar gelukkig heeft de 'normale' wetenschap (Anne Cleary heeft veel onderzoek gedaan naar geheugenverklaringen, 2006 - 2009; Fellows en Modirrousta hebben onderzoek verricht naar 'feeling-of-knowing', 2008; Alan Brown en Marsh, 2009, etc.) het fenomeen nu ook opgepikt, hoewel het vaak om hypothetische verklaringen gaat die op experimenten met proefpersoon zijn gebaseerd. Uit alle onderzoeken wordt wel duidelijk dat aan 'laboratoriumonderzoeken' naar déjà vu's nog veel haken en ogen zitten. Déjà vu's laten zich nu eenmaal niet regisseren. Je kunt moeilijk iemand het laboratorium in sturen en wachten tot hij een déjà vu krijgt. Ook het utilokken van déjà vu's is ingewikkeld. Toch zijn er wel degelijke verklaringsmethoden die wél gesteund worden door wetenschappelijke onderzoek en feiten.

[1] Epigenetica = De studie - de wetenschap - waarbij gekeken wordt naar overerfbare veranderingen in gen-functie zonder dat veranderingen in de DNA sequentie optreden [Nieuwsbrief 'Epigenetische Heelkunde', februari 2011]
[2] Genen spelen de hoofdrol in de erfelijkheid, zij bevatten de informatie voor alle erfelijke eigenschappen. Een gen is een stukje van het DNA.

4.0 Paranormale verklaring voor een déjà vu
'Intuïtie, het zesde zintuig?'

Het mysterie van het déjà vu is te verklaren en zeker niet mysterieus te noemen, althans dat vind ik. Het is een herkenningsgevoel van ooit-eens! Verklaren? Ja, maar hoe of door wat? Intuïtie? Intuïtieve gave? Het mysterieuze, zesde zintuig?

Uit de parapsychologie komt een bijzondere verklaring: een déà vu zou het gevolg zijn van mystieke krachten. Een teken uit een vorig leven bijvoorbeeld. Of een boodschap van een dolende ziel. Vooral het episodische karakter van een déjà vu en het feit dat iemand voorafgaand en direct erna volkomen helder van geest is, zouden pleiten voor de inmenging van hogere machten.
Voor parapsychologische en de psychoanalytische verklaring is uiteraard geen wetenschappelijk bewijs, maar zelfs in het paranormale 'wereldje' zijn de antwoorden niet eensluidend. Waarvan de ene beweert dat een déjà vu een herinnering is uit een vorige leven, verklaart de ander dat het om kosmische aanwijzingen gaat die aan jou worden doorgegeven. Deze aanwijzingen zouden de 'levenslessen' - een 'menukaartje' dat je voor je fysieke geboorte hebt meegekregen vanuit de Hemel - zijn die als aanwijsbare herkennings- en leermomenten dienen. Wanneer een dergelijk moment zich in je leven voordoet, zorgt die ene 'levensles' ervoor, dat je niet helemaal onvoorbereid bepaalde situaties onder- of ingaat.
Maar een omschrijving 'wat-is-een-déjà vu?' is, doet zich ook al voor als je probeert een goede omschrijving van 'wat-is-paranormaal-begaafd-zijn' te geven. Laat staan, dat er ooit een wetenschappelijke of paranormale verklaring voor dit unieke déjà vu  of een paranormale verschijnsel zal komen. Of is die er misschien toch wel? [Nieuwsbrief 'Paranormaal begaafd'- dec. 2012]

'Ik wist al wat de bakker zou zeggen, en hoe hij het papiertje om mijn stokbrood zou wikkelen'. 'Die oude dame dáár op het trottoir kopmt me zo bekend voor ?''Waar heb ik haar eerder ontmoet of gezien?'

Ben je dán paranormaal begaafd of speelt er iets geheel anders af in het drieledig wezen, dat jij bent!

4.1 Paranormaal begaafdheid

Het paranormaal zijn, betekent niets anders dan dat bepaalde zintuigen extreem gevoelig zijn. Zó gevoelig, dat ook de informatie die voor de gewone mens niet zichtbaar, voelbaar of hoorbaar is, wordt opgepikt. Iemand die dus paranormaal is, heeft één of meerdere van deze zintuigen sterker ontwikkeld dan andere mensen.
Maar het blijkt, dat wij van 'nature' allemaal een vorm van paranormaalbegaafd (helderhorend, heldervoelend, helderziend, etc.) bij ons 'dragen'; wij worden allemaal geboren met een zesde zintuig; wij beschikken allemaal over een intuïtieve gave ongeacht onze godsdienst, huidskleur of seksuele voorkeur! Deze door God gegeven gave is te beschouwen als een direct verbinding tussen elke ziel én het universum. En hier ligt juist de kern voor het geven van een verantwoorde verklaring voor dit (paranormale) déjà vu verschijnsel; het is je intuïtie - je intuïtieve gave - die verantwoordeljk is voor dat unieke herkenningsgevoel. 'Ik ken dit ergens van .....' 'Ik heb het gevoel da tik je ergens van ken, maar.... '
Dus iedereen kan ongeacht je leeftijd of achtergrond een dergelijke (paranormale) déjà vu ervaring opdoen. Alleen is dit mogelijk als je tijdens het 'ontvankelijkheidsproces' - het herinnerings- of herkenningsproces van bijv. een vorige levenssituatie - je je eigen bewuste gedachten negeert, je ontvankelijk bent en open staat voor hogere leiding! Het overkomt je dan gewoon, doordat je ter plekke wordt 'getriggerd', geraakt door een emotie of ..... een 'oude' energie .... of een trillingsfrequentie van 'toen', van een vorig leven!

Iedereen is dus in beginsel paranormaal begaafd, maar 'ongeoefend' én iedereen kan een déjà vu verschijnsel ervaren!

Volgens de meeste psychodynamische verklariogen - bijv. Freuds theorieën - zou het zo kunnen zijn, dat onze hersenen een situatie eerst op een onbewust niveau in het gehuegen opslaat, het één en ander emotioneel analyseert en dat het resultaat daarvan richting geeft aan de daaropvolgende bewuste reactie; bijvoorbeeld een lichaamsreactie, een gevoel van herkenning een angstgevoel of een emotie. Op een later tijdstip kunnen die onbewuste waarnemingen, bewust gemaakt worden doordat men in een situatie terechtkomt die het onderbewuste (opnieuw) activeert! 'Je wordt asl het ware door de zich voordoende situatie getriggerd'. Zodra je getriggerd wordt - je wordt innerlijke geraakt door 'iets' of een emotie -, worden alle herinneringen die je ooit eens hebt gehad, opgeroepen. De harde schijf van het onbewuste geheugen wordt ten alle tijden automatisch geactiveerd, of je dit leuk vindt of niet. Zodra er op één of andere manier een matching in het geheugenbestand (de harde schijf) - zgn. Aha-Erbelenis - plaatsvindt, dan wordt die gewaarwording (bewustwording) ingegeven door je intuïtie, je onderbewuste.
De centrale rol die bij alle déjà vu's speelt, wordt in eerste instantie opgeëist door je intuïtie, je onderbewuste, je innerlijke Zelf. En juist daar ligt de kern van het déjà vu verschijnsel ..... het onbewuste geheugen of kan ik beter spreken over het innerlijke Zelf, de ziel of de 'harde schijf' die de onbekende signalen of de 'vreemde' herinneringen 'doorsluist' naar het bewuste die jou dan als 'bekend' voorkomen?

Ja, maar hoe zit dat dan met dat onwezenlijke herkenningsgevoel - 'dat ene kasteeltje in de Provende dat je zó bekend voorkomt; je zou zweren, dat je hier eerder bent geweest!' - die bewustwording, die gewaarwording van iets volkomen onbekends? Het (déjà vu)-gevoel dat je daar al eens eerder bent geweest. Zit die onbewuste herinneringen dan opgeslagen in mijn bewuste of onbewuste geheugen; in mijn geest of in mijn ziel? Of worden deze gevoelens door andere (kosmische) informatiebronnen - bijv. andere zielen - doorgegeven? En hoe komt het dan, dat ik dat herkenningsgevoel pas op dat ene, unieke moment me herinner en niet als ik een interessant gesprek heb met mijn partner of aan het sporten ben? Heeft dit te maken met vergeetachtigehied, diep weggedrukte en verscholen herinneringen in de geest of speelt hierin 'de sluier der vergetelheid' een belangrijke rol? Een 'sluier' die tijdens het reïncarnatieproces 'automatisch' door de Goddelijke Hiërarchiën in werking wordt gesteld, zodra het goddelijke wezen - dat jij bent - de aardse trillingsgfrequenteies bereikt! Een 'sluier' die is aangebracht conform de gemaakte afspraken tussen alle zielen en de Hogere Sferen binnen de Kosmische Wetten.

5.0 De geest of de ziel
'Het bewust of het onbewuste?'
'De ziel het mysterieuze zintuig dat we allemaal bezitten, vertegenwoordigt onze intuïtie'

Ziel is atlijd al een lastig woord geweest om uit te leggen wat er nu werkelijk mee bedoeld wordt. Iedereen weet ervan, iedereen voelt het als er 'bezieling' in het spel is en toch blijft het een raadsel. En juist hiermee raken we de kern van vele ontelbare misvattingen in zowel de reguliere geneeskunde als in de wetenschap. [Nieuwsbrief 'Ziel en Geest', Aug. + Sept. 2010]

In het Christendom wordt de term ziel vaak geïnterpreteerd als het ondeelbare, en onsterfelijke deeel van de mens; diens essentie. De ziel is de essentie die een persoon levend maakt. In de wetenschap kan de ziel niet worden aangetoond. De wetenschap richt zich immers op objectieve feiten en niet op de het subjectieve 'zijn' van de wetenschapper zelf. De ziel behoort dus tot de 'psychologie' in de ware betekenis van het woord, niet tot het behaviorisme van de aanvaarde wetenschap dat alleen naar de uiterlijke verschijnselen kijkt. In esoterische zin is de ziel; de 'drager', de uitdrukking of het voertuig van de geest.

De menselijke geest aldus de gangbare opvattinge, is een onderdeel van de mens net als de ziel - psyche - zelf. Een mens kan er niet zonder ('de geest geven' = overlijden). De geest zou je wil of je geweten kunnen noemen. Het stelt de persoon in staat om bijvoorbeeld empathie en emoties te voelen en te uiten. Het is de bron van je 'geestelijke en vleselijk verlangen'. Maar de geest is veel meer dan dat! De geest van de mens is dat deel van hem waarimee hij 'ik' ervaart. Zonder de geest te kennen, is het onmogelijk 'totaal-te-bestaan'!

In het Christendom bestaat de mens uit een geest, een ziel en een lichaam. In het katholicisme wordt de geest niet van de ziel gescheiden; de ziel is van een geestelijke natuur en dit is de reden dat de ziel blijft voortbestaan. Toch  ordt in de esoterische kringen aangenomen dat de ziel, de geest en het lichaam een drie-eenheid vormen en dus van nature bij elkaar horen. En dat je hier op aarde bent om iets voort te brengen. Je lichaam wordt dan gezien als het gereedschap van de ziel. En de geest is de kracht - de bezielende kracht - die het lichaam voortdrijft. Je lichaam, geest en ziel zijn Eén; jij bent dus een drieledig wezen! [Boek 'Het drieledig wezen']. In die zin ben jij een microkosmos in de macrokosmos; het Goddelijke Geheel of AL, de totaalsom én de essentie.
In feite zijn wij allen één energievorm, maar dan met drie onderscheiden karakteristieken!

5.1 Het bewuste
'De geest'

Wij mensen kunnen met onze vijf zintuigen - ruiken, proeven, voelen, horen en zien - slechts selectief waarnemen. En dat gebeurt niet zonder reden. Om te voorkomen dat wij teveel informatie tegelijk op ons afkrijgen en waarnemen, heeft het lichaam en de geest (het verstand, het bewustzijn) een soort natuurlijke 'informatiebegrenzer' ingebouwd. Daarnaast hebben wij gedurende ons leven ook nog eens ons favoriete waarnemingsmethode ontwikkelt. Daardoor is de informatie die wij in ons opnemen niet compleet. Een bekend voorbeeld uit een politieraportage is het feit, dat er sterk afwijkende beschrijvingen zijn die direct na de gebeurtenis van een ernstig auto-ongeluk door meerdere aanwezige getuigen zijn opgegeven. We spreken in zo'n gefval ook van een 'selectieve perceptie'; selectief waarnemen.

Dat komt doordat het rationele brein de binnenkomende prikkels verwerkt volgens een methode die te vergelijken is met een computer, om daarna op logische wijze de binnenkomende informaties te ontcijferen, te rangschikken en te selecteren in 'bruikbaar' en 'niet-bruiikbaar' materiaal om dan uiteindeliljk totoeen eindconclusie - een allesomvattende beeld -  te komen. Niet alleen deze selectieve procedure, maar gelijktijdig zoekt het brein in een razendsnel tempo (milliseconden) als het ware naar gelijksoortige informatie - informatie die met een soortgelijke situatie kan worden geassocieerd - die opgebouwd zijn uit ervaringen en herinneringen die soms diep, heel diep verscholen liggen in onze geheugencellen uit ons verleden; uit onze jeugdervaringen bijvoorbeeld.
Maar wat weinig weten én zich niet bewust realiseren, is dat onze brein - ons verstand, niet de breinmassa zelf - onze geest is! Ja wel, ons verstand is onze geest, ons bewustzijn. En ..... dat de geest het sub-moleculaire deel van de totale energievorm is - de drie kenmerkende karakteristieken van het wezen, dat jij bent - die uit allerlei energievormen bestaaat, te weten gedachten en herinneringen aan gevoelens die in de ziel zitten 'opgeslagen'. De geest is een sub-moleculair energiedeel van het etherlichaam; het eneriglichaam van de ziel zelf!
Maar het zijn niet alleen de gedachten en herinneringen aan dit leven, maar alle opgedane ervaringen die hebben geresulteerd in gevoelens - pijn, angst, verdriet emoties, e.d. - van alle, alle vorige levens! Alle die levens die je ooit als geïncarneerd wezen hebt ondergaan!

5.2 Het onderbewuste of onbewuste
'De ziel'
'De ziel vertegenwoordigt het zesde zintuig; je intuïtie'

Je bent een drieledig wezen. Je bestaat uit een lichaam, verstand (ook wel geest genoemd), en geest (ook wel ziel genoemd). Je zou dit ook het fysieke, het non-fysieke en het metafysische kunnen noemen. Psychiaters spreken over het bewuste, onderbewuste en super-bewuste. De filosofen spreken over id, ego en superego, de wetenschap noemt het energie, materie en anti-materie. Dichters spreken over de geest, het hart en de ziel. New-Age denkers verwijzen naar lichaam, verstand en geest. Deze drie apsecten zijn in feite drie energieën. Je zou ze ook gedachte, woord en actie (daad, handelen) kunnen noemen. Samengevoegd produceren ze een resultaat dat binnen jouw taal en begrip een gevoel of een ervaring wordt genoemd. Je ziel (onderbewuste) is de som van elk gevoel dat je ooit eens hebt gehad! De geest (of het verstand; niet te verwarren met het brein) bestaat uit herinnierngen aan deze gevoelens!
De ziel is te beschouween als de totaalsom van al je gevoelens, die je ooit-eens hebt gehad. Het is als het ware een opslagplaats - een 'harde schijf' - van alle opgedane ervaringen die alle gevoelens 'ooit-eens' vertegenwoordigen. Al is het jaren geleden dat je ze hebt opgeslagen, een helderziende kan bijvoorbeeld die gevoelens in het 'hier en nu' voelen, ruiken, horen of zien. Je draagt dus alle informatie uit het heden, het verleden en ook de verre toekomst permanent bij je; de geprojecteerde (verzamelde) gedachten en herinerinngen zijn leesbaar in je chakra-aura-systeem!

De ziel heeft dus alls 'verzameld'. De ziel is dan ook te beschouwen als een energiebron die wordt geformeerd door de Goddelijke Kosmische energie én de totaalsom van al je 'gevoelens-ooit-eens'. Uit al je vorige levens heb je dus gedachten en herinneringen overgehouden, die middels gevoelens - vele emoties - zijn oppgeslagen in de ziel; je innerlijke Zelf. De ziel - te vergelijken met de 'harde schijf' - heeft dus gevoelens  'overgehouden' aan prettige momenten uit dat ene specifieke vorig-leven, maar ook heeft ze minder prettige gevoelens 'overgehouden' aan bijvoorbeeld pijnlijke zelfdodingservaringen, brandstapel, terechtstelling door de Inquisitie, ophanging, moordpartijen, 'kruidenvrouwtje', de 'zwarte dood', etc, etc. Het kan zijn dat je niet zelf een terechtstelling hebt ondergaan, maar dat je op enige afstand iets dergelijks hebt mogen aanschouwen.De mate waarin je erbij bent betrokken, bepaald ook de impact waaarmee je de toen-opgedane-ervaring in het 'bestand' hebt opgeslagen; was het je vader, je moeder of een onbekende uit het dorp die werd opgehangen?
Elke gebeurtenis, elke situatie zendt dus energiegolven uit, die een onuitwisbare beeld of indruk achterlaat als een herinnering of een gedachte met hoog of een laag gehalte aan gevoelswaarde.

De ziel communiceert met de geest via het gevoel. Het gevoel en (zuivere)motie is de taal van de ziel! We zeggen wel, dat de ziel spreekt tot je via het hart en dat het hart de verbinding(s)(brug) is tussen de ziel en de geest. Maar onthoud, dat het de ziel is die als eerste een willekeurige, naderende enerige 'opmerkt' en niet de geest! In de ziel zit je intuïtie! Je intuïtie zit niet in je hersenen; niet in de geest of het verstand! Je geest is niet het zesde zintuig! De intuiïtie is dan ook te beschouwen als het 'gehoor van de ziel'. De ziel is dan ook het enige instrument dat gevoelig genoeg is om de lichtste trillingen van het leven 'op te pikken', om die energieën te 'voelen'; om de golven in het (energie)veld waar te nemen en ze te kunnen interpreteren.

5.2.1 Het déjà vu verschijnsel?
'Het déjà vu verschijnsel creëert een spontane regressie-ervaring; een herkenningsgevoel!'

De ziel is de ware 'ontvanger' van alle informatie, ongeacht waar die informatie vandaan komt. Is het niet dat kasteeltje in de Provence, dan is het wel die oude dame op het trottoir die je zo bekend voorkomt. De ziel is altijd op zoek naar ervaringen, ongeacht wat voor soort geestelijke of fysiek ervaring dat ook mogen zijn. Want één van de vele taken van de ziel hier op aarde is zich te ontwikkelen. Dit kan zij alleen maar doen door zich steeds maar te herscheppen, opnieuw te creëren en wel vele malen in allerlei ongekende situaties. De ziel schept daarom situaties en omstandigheden voor haar eigen hoogste bestemming en haar eigen meest directe herinnering voor elk moment van NU. De ziel zal steeds aan het verstand (de geest) duidelijk proberen te maken, dat er slechts één overweging kan meespelen wanneer je kiest, namelijk: 'Is dit een uitspraak over |Wie-ik-werkelijk-ben|?''Is dit een ervaring die ik wens te ervaren?'; angstig, verdrietig, pijn, moedeloos, depressief? De ziel zoekt dus situaties én omstandigheden uit die je 'triggeren'; die je (diep) innerlijk raken. De ziel wil je bewust laten worden van een stukje 'onverwerkt' verleden. Een stukje verleden dat je ontwikkeling in de weg staat; het aura-en chakrasysteem blokkeert waardoor ziekten kunnen ontstaan. De ziel grijpt dus alle situaties aan, dus ook de situaties of omstandigheden die 'eeuwen' geleden hebben plaatsgevonden. De ziel ziet een déjà vu ervaring als een ideale gelegenheid om een spontane (kleine) regressie in de vorm van een plotseling opkomende herinnering aan een pijnlijke of een prettige situatie of ervaring aan de geest (het bewuste) over te dragen ....,. in de hoop dat het bewustzijn er 'iets' mee gaat doen! In de hoop, dat je bijvoorbeeld op een andere manier naar jezelf gaat kijken of situaties waarin je geneigd bent om te oordelen en veroordelen, anders te leren gaan 'in te voelen'.

De ziel reageert dus atlijd als eerste op de informatie (trillingsfrequenties) die binnenkomt in het elektromagnetisch energieveld (via het aura-veld en via de energetische koorden) en geeft daarna een signaal in de vorm van een gevoel of een refelctie van een emotie af aan de geest (het verstand), die op haar beurt weer een lichamelijke reactie bewerkstelligt. Het lichaam ervaart wat de geest op dát moment heeft gecreëerd; een angst, een emotie of een (herkennings-)gevoel! De ziel is in staat om allerlei soort trillingsfrequenteis te kennen, te herkennen en te herleiden; van Hogere Wezens tot de ziekmakende trillingsfrequenties van obsessieve energieën (zeer lage trillingsfrequenties). Dat is wat de ziel kan en ook daadwerkelijk doet; permanent, iedere dag maar wij zijn ons dat vaak niet bewust! En juist tijdens dat ene moment - dat moment dat je ronddoolde in het oude kasteeltje in de Provende - werd je 'getriggerd' door de stoffige omgeving, het wenteltrapje, het verre uitzicht, de grote schouw, de geur van de ware eikenhouten deuren. Plotselnig komen er 'oude' herinneringen naar boven, naar het bewustzijn. Je herkent 'iets' maar je kunt het niet thuisbrengen in dit leven.

Onthoud: je hebt zes zintuigen, niet slechts 'vijf'. Dat zijn je reukzin, smaak, tastzin, gezicht, gehoor en ...... weten. Het innerlijk weten!

[*] Intuïtie = 'de direct perceptie van waarheid, feiten e.d. onafhankelijk van enige redeneeproces' of 'een scherp en onmiddellijk inzicht' of intuïtie kan gezien worden als aanduiding van pure, directe kennis die niet uit eerdere kennis kan worden afgeleid. Het  zgn.innerlijk weten!

6.0 Herkenning van zielen uit een vorig leven?
´Het herkennignsgevoel van zielen onder elkaar'
´Hoe zit dat dan als je voor jouw gevoel zeker weet dat je die´oude dame daar op het trottoir´ herkent en zij jou niet herkent?´

De reden van het wel of niet-herkennen van personen, dingen of situaties uit andere tijden ligt in het feit, dat alle gedachten en herinneringen aan vorige levens met de 'sluier der vergetelheid' zijn bedekt. Wij kunnen ons niets bewust meer herinneren van vorige levens.  Alle gevoelens die verbonden zjin met gedachten en herinneringen van 'ooit-eens' zijn opgeslagen in de ziel - op de 'harde schijf' (het onderbewuste) - en niet in de geest (het bewuste). Wij kunnen ons niets bewust herinneringen van dat kasteeltje in de Provence, of dat je ooit eens daar in een ander leven hebt gewoond. Totdat het unieke moment daar is, dat je geconfronteerd word met 'oude' energieën; met 'oude' herinneringen die plotseling naar boven komen drijven. Je wordt getriggerd door die specifieke situatie.

Het aller moeilijkste om een déjà vu - of van een paranormaal verschijnsel zinvol te verklaren, is wel dat het 'heden', het 'verleden, en de 'toekomst' met elkaar wordt verward. Alles waarvan wij denken dat het in het verleden is gebeurd, gebeurt allemaal in het eeuwige moment van het NU! Alles gebeurt gelijktijdig, alles gebeurt NU! Alle gedachten en herinneringen van 'ooit-eens' worden continu door het hele chakra- en aurasysteeem getransporteerd om ervaringen op te doen, zowel uit het heden, het verleden én de toekomst! Al je gedachten en je herinneringen van 'ooit-eens' - van alle vorige levens - draag je bij je in het NU-moment. Alleen je bent 'ze' niet bewust.
Zoals je nu weet is de ziel de totaal som van alle gevoelens, die de ziel 'ooit-eens' heeft gehad. Gevoelens die 'oude' gedachten en 'oude' herinneringen (re)produceren wanneer je opnieuw 'verzeild' bent geraakt in een situatie, die je bekend voorkomt. Je bent je op een bepaalde manier bewust van wat er nog niet is gebeurd. Het kan zijn, dat de ene persoon dit wel opmerkt en de andere niet. Het gaat om zeer subtiele trlllingen, en sommigen mensen zijn dat (veel) gevoeliger voor dan anderen!

Je kunt bij de ene persoon 'gevoeliger' zijn voor je 'vroegere' of 'eerdere' ervaringen met deze persoon dan je bij een ander bent. Dat betekent gewoonlijk dat beide personen dat andere leven samen hebben doorgebracht als dat deel van de Universele Kosmos, het Licht. De Kosmos dat alle fysieke lichamen op dat unieke moment omvatte. Terwijl, als je wel het gevoel krijgt dat je iemand 'al eens eerder ontmoet hebt', maar niet zo sterk als de andere keer dan kan dat betekenen dat je wel 'tijd' samen hebt doorgebracht, maar dat je niet die bewuste (hetzelfde) licha(a)m(en) intensief deelde op dat ene moment. In plaats van, dat jullie toen man en vrouw, broer en zus, ouder en kind of geliefden waren, was er een veel minder sterke relatie tussen jullie. Je was misschien dat vervelende buurjongetje of dat blonde meisje in het dorp w3ar je stiekem verliefd op was, maar nooit hebt ontmoet.
Maar in alle gevallen veroorzaakt dat hoe dan ook een wederzijds ervarings- of een herkennnigsgevoel van 'toen'; soms een prettig, soms een minder prettig gevoel. Die unieke ontmoeting van 'toen' heeft geleid tot ervaringen, die op haar beurt weer hebben geleid tot gedachten én herinneringen. Deze gedachten en herinneringen zijn toen verzameld én bewaard gebleven, verpakt in een romig sausje dat gevoel heet (de ziel is de totaal som van alle gevoelens) en is nu nog steeds zichtbaar, leesbaar, merkbaar en voelbaar in het chakra-en aurasysteem voor hen die hoog-gevoelig zijn. Met andere woorden jouw gevoelens van 'toen' kunnen en worden vaak geactiveerd door die persoon, door de aanwezige energie die de persoon bij zich draagt van 'toen'. 'Ik ken jou ergens van, maar ik weet niet waarvan!' 'Iets in hem of haar 'raakt me op één of andere manier'. 'Je vindt hem een misselijke vent, of een kreng.' 'Of je denkt, dat je de ware liefde - de oude liefde van 'toen'- opnieuw bent tegengekomen'. Dat kan een eerste reactie - dus een eerste ingeving van je ziel - zijn als je iemand onverwachts ontmoet. Zo ook met herkenningen van wildvreemde personen (dat oude vrouwtje op het trottoir) in dit leven. Je hebt het gevoel, dat je die persoon 'ergens' van kent, of dat die persoon een prettige, warme uitstraling heeft, of je wilt die onbekende persoon zelfs omhelzen, aanraken, zelfs strelen en beminnen.
Vreemd, zo'n 'vreemd en onwezenlijk'; gevoel te mogen ervaren. Maar het bestaat en is werkelijkheid, omdat je innerlijke Zelf - je ziel - de 'oude gevoelens' opnieuw oproept om het ene of het andere opnieuw te mogen (her)beleven. En dat is waar het leven om draait! Het resultaat van die onverwachte ontmoeting van 'toen' is , dan ook niets anders dan een herkenningsgevoel van twee zielen 'ooit-eens' die bij beiden gelijktijdig een wederzijds ervaringsgevoel acitiveren.

7. 0 Slot
'Bedriegelijke spellejtes van het geheugen. Of loopt er iets spaak in het brein?
'Déjà vu verschijnsel een vorm van een spontane regressie!'
'Déjà vu zit tussen je oren!'

Déjà vu's zijn géén luchtspiegelingen of fantasieverhalen; het mysteirueze verschijnsel speelt zich duidelijk af in je hoofd zo is de algemene wetenschappelijke gedachte. Maar waar? Volgens geheugendeskundigen is een déjà vu een variant van het 'waar ken ik jou toch van'-gevoel. Iedereen komt wel eens iemand tegen die hij niet kan plaatsen. Je wéét dat je de ander kent, maar niet meer waarvan. Dit vage bekendheidsgevoel wordt volgens de neurowetenschapperes in de parahippocampus gyrus veroorzaakt, een onderdeel in de temporale lob of kwab; een 'geheugen-foutje' of een kortsluiting in de hersenen dus! Niet gelijklopende hersenactiviteiten is de meest genoemde hersengerelateerde hypothese! Ik noem het gemakshalve maar de 'haperende-hersentheorie'.
Of wordt een déjà vu helemaal niet door een haperende prikkeloverdracht of een falend geheugen veroorzaakt, maar is het simpelweg een aandachtsprobleem? Of hebben we te maken met twee soorten herinneringssystemen; eentje waarin de feitelijke informatie wordt opgeslagen, en een ander waarin een soort persoonlijke sfeer of 'zelfgevoel' wordt opgeslagen ('recollective experience', Psycholoog Chris Moulin). In het andere uiterste geval wordt er zelfs een verklaring gevonden die verwant is aan reïncarnatie en het collectieve bewustzijn, waarbij de genetische overervingstheorie van herinneringen centraal staat! Wie weet?

Welke verklaring er ook in (wetenschappelijke) kringen wordt gegeven voor vele (neuro)wetenschappers blijft een déjà vu verschijnsel ongrijpbaar, onverklaarbaar. Het verschijnsel heeft iets 'vreemds en onwezenlijks' en is dus niet wetenschappelijk te verklaren! Of zou een meer parapsychologische verklarling (parapsychologische en de psychoanalystische verklaring) dichter bij de waarheid komen? Freuds theorie is misschien wel de eerste kleine aanzet geweest tot een aannemelijk verklaring voor het déjà vu verschijnsel. De theorie verklaart het als volgt: 'Het zou kunnen zijn, dat onze hersenen een situatie éérst op een onbewust-niveau (redactie: op zielsniveau) in het geheugen opslaat, het één en ander emotioneel analyseert en dat het resultaat daarvan richting geeft aan de daaropvolgende bewuste reactie;een gevoel van herkenning, een angstgevoel of een emotie. Op een later tijdstip kunnen die onbewuste waarnemingen, bewust gemaakt worden doordat men in een situatie terechtkomt die het onderbewuste (opnieuw) activeert!'

Mijn verklaring voor het déjà vu verschijnsel is, dat het niets anders is dan een kortstondige regressie-ervaring waarin het onderbewuste herkennnigsgevoel van het innerlijke Zelf - de ziel - een hoofdrol speelt.  Een centrale rol die bij alle déjà vu's speelt, wordt in eerste instantie door je intuïtie, je onderbewust (=onderbewuste geheugen = de 'harde schijf'), je innerlijke Zelf, de ziel opgeëist. Het innerlijke Zelf speelt niet alleen een cruciale rol bij álle déjà vu's , maar ook bij álle paranormale ervaringen!
Het plotseling, opkomende herkenningsgevoel op een onbekende locatie of tijdens een ontmoeting met een willekeurig persoon is niets anders dan een herkenningsreactie of - energie van het innerlijke Zelf, wat kan resulteren (hoeft niet altijd) in een fysieke reactie, een (herkennigns-)gevoel of een angst(gevoel). De ziel die te beschouwen is als de totaalsom van alle ('opgeslagen') gevoelens 'ooit-eens' reageert op de aanwezige, zich manifesterende trillingsfrequenties op dat ene unieke moment. Elke situatie, elke ontmoeting, elk voorwerp van toen - 'ooit-eens'- straalde toen ook energie uit. Toen heb je die energieën onbewust in het innerlijke Zelf opgeslagen, maar je bent ze vergeten door de aanwezigheid van de 'sluier der vergetelheid'. Toch wordt je - je bewustzijn - door de zich voordoende situatie 'getriggerd', op één of andere manier geraakt. Hoe dan ook!
Die 'oude' situatie - dat kasteeltje in de Provende - straalt nog steeds die allesomvattende, 'oude' vertrouwe energie uit! Dat oude vrouwtje draagt nog steeds die bewustzijnsenergieën bij zich in haar chakra-en aurasysteem, waarmee jij contact via de energetische koorden hebt gemaakt. Zonder dat zij zich daaar bewust van is! Jij hebt in de chakra-knooppunten (bewustzijnsniveaus) en het elektromagnetisch energieveld (het totale energiebewustzijnsveld) al je 'oude' gedachten en 'oude' herinneringen verzameld, bewaard en opgeslagen! Je bewustzijn- de geest, het verstand, niet de breinmassa - wordt in confronterende situaties door het innerlijke Zelf opnieuw herinnert aan langgeleden (voor jou idee verloren gegane energiëen) trillingsfrequenties; aan een vorig(e) verleden(s). Plotsklap komen er beelden of onwezenlijke gevoelens in je op, die je niet kunt plaatsen. Je raakt in de war en gaat twijfelen  aan jezelf.

Voorbeeld. Stel dat je hebt ooit in de fysieke gedaante van Hugo de Groot hebt geleefd. Je hebt een opgelegde levenslange gevangenisstraf op Slot Lovenstein mogen ondergaan en bent ooit uit die benarde gevangenissistuatie in 1621 ontsnapt! Het, Oh zo bekende verhaal over de boekenkist.
Als de ziel-van-toen opnieuw incarneert in een fysiek lichaam en jij bent nu die persoon, dan bestaat er wel degelijk een grote kans dat je tijdens een bezoek aan Slot Lovenstein ongekende, vreemde (lichaams)reacties kunt ervaren; depressiviteit, claustrofobie, eenzaamheid, het gevoel opgesloten te zitten, willen vluchten uit deze ruimte, intens hoesten. Iedere keer als de sleutel van de eikenhouten deur wordt dichtgedraaid, het onsmakelijk eten wordt geserveerd, de zweetgeur van de dienstdoende soldaten ervaart als ze de kamer binnenkwamen, de herinneringen aan de echtgenote (Maria van Reigersberg) en de dienstmeid (Elsje van Houweningen) die langskwamen .... en dat ene moment waarop je wordt geconfronteerd met het weerzirn van de boekenkist: het angstzweet breek je uit! Al deze 'oude' herinneringen, al 'oude' gedachten en bijbehorende 'oude' emoties zijn opgeslagen in het innerlijke Zelf, want de ziel is de totaal som van alle gevoelens uit alle levens. Aan elke herinnering van 'ooit-eens' zijn energieën verbonden. Soms prettige, soms minder prettige herinneringen. Zodra je getriggerd wordt zoals bijvoorbeeld tijdens een bezoekje aan Slot Lovenstein of een ontmoeting met dat 'oude vrouwtje'- je wordt innerlijk geraakt door 'iets' -, worden alle herinneringen van toen die je ooit eens hebt gehad, opgeroepen uit al het cel geheugen dat je ten alle tijden in het chakra-aurasysteem bij je draagt. In zo'n situatie wordt de 'harde schijf' van het onbewuste geheugen automatisch geactiveerd, of je dit leuk vindt of niet. Zodra er op één of andere manier er een soort matching in het geheugenbestand (bewustwording) door je intuïtie, je onderbewuste (de ziel) aangereikt; als het ware gepresenteerd op een dienblaadje.
Soms kiest het innerlijke Zelf - de ziel - doelbewust voor het oproepen van 'oude' herinneringen en 'oude' gevoelens en emoties. En daar is vaak een reden voor. De ziel wil je bewust laten worden van een stukje 'overwerkte' verleden. Een stukje verleden dat je spirituele ontwikkeling in de weg staat. Om bijvoorbeeld onverwerkte emoties die het chakra- en het aurasysteem blokkeren te heropenen door extra aandacht te besteden aan een overheersende angst ............. bijvoorbeeld de angst om opgesloten te zitten ..... of te moeten wachten 'tot de dood ons scheidt'.

De ziel reageert dus als eerste op de informatie (trillingsfrequenteis) die binnenkomt in het elektromagnetisch energieveld (via het aura-veld en via de energetische koorden) en geeft daarna een signaal af in de vorm van een gevoel of een reflectie van een emotie af aan de geest (het verstand), die op haar beurt weer een lichamelijke reactie bewerktstelligt. Het lichaam ervaart wat de geest op dát moment heeft gecreëerd; een angst, een emotie of een (herkennings-)gevoel!
Het is dus de ziel - je innerlijke Zelf, je intuïtie - die dat onbekende, vreemde, onwezenlijke gevoel van herkenning afgeeft aan het bewustzijn, waardoor jij in die bijzondere stiuatie een herkenningsreactie produceert.

Déà vu's is niets anders dan een kortstondige regressie-ervaring. En dat is wat er zich permanent afspeelt in het leven wanneer je ontvankelijk en open stelt voor nieuwe ervaringen. Want alles in het leven heeft een reden én een doel. OOo déà vu's verschijnselen en paranormale ervaringen horen daar bij!

Hans Zevenboom