Mohammeds Openbaringen - de Islam, deel III

1.0 Inleiding

De islam, in de zesde eeuw na Chr. gesticht door een Arabier genaamd Mohammed, zien mensen vaak als gewelddadig, onderdrukkend en reactionair, en als de spirituele basis voor terrorisme, openbare amputaties en onderdrukking van vrouwen. Zulke vooroordelen zijn vooral van mensen die beweren zelf godvrezend te zijn, is heel verontrustend. Eén probleem is, dat zo velen van ons die géén moslim zijn, de religie niet begrijpen. Als niet-moslim mag ik bijvoorbeeld de heilige stad Mekka niet bezoeken, hoewel ik dat graag zou willen.

Zeer opvallend is wel de parallellen met de oude joodse geschriften. 'Ibrahiem' is natuurlijk 'Abraham' uit het Oude Testament. 'Isma' iel' is 'Ismaël' en 'Haadjar' is 'Hagar' en het heiligdom Baitoellaah waar Isma' iel samen met zijn moeder Haadjar zoekt naar water, lijkt veel op het Hebreeuwse Beit El, dat ook Huis van God (ka 'aba) betekent. Maar toch, de overeenkomsten zijn groot en ik noem ze hier omdat er veel overtuigingen, gebruiken, morele standpunten en filosofische elementen binnen de twee geloven zijn die enorm veel verband met elkaar hebben ondanks dat het jodendom en de islam zo vaak met elkaar overhoop liggen. Deze twee grote religies zijn naar mijn mening - net als het christendom - ontstaan uit dezelfde oorsprong!
Christelijke ideeën kunnen in Mohammeds tijd een verwarrend effect hebben gehad. Voor de Arabische stammen kon bijvoorbeeld onsterfelijkheid alleen worden bereikt door het voortbestaan van de stam, maar het christendom beweerde dat verlossing meer een individuele 'onderneming' was dan een groepsproces. De verwarrende periode die direct voorafging aan de openbaringen van Mohammed wordt in de islamitische wereld de djaahiliejah genoemd, oftewel de 'tijd van onwetendheid'.

Maar het meest opmerkelijke in de islamitische geschiedenis is toch wel de wijze waarop Mohammed zijn openbaringen heeft mogen ontvangen. Zou het dan zo kunnen zijn, dat Mohammed de soera's heeft verzonnen? Of op zijn minst - zo wordt gedacht - moet Mohammed last hebben gehad van een geestelijke vertroebeling tijdens zijn 'hemelse reizen'; zijn uittredingen! Maar Mohammed wijst deze bewering steeds van de hand; 'Zij zeggen; hij heeft (de Koran) vezonnen'.

2.0 Zijn levensverhaal
'Zijn jeugd'

De profeet Mohammed werd rond 570 in Mekka [1] geboren, Saoedi-Arabië. Hij hoorde bij de Hasjiem-familie van de Quraisj-stam. De Quraisj zijn machtige en welvarende kooplieden die de handel in Mekka beheersten en ook verantwoordelijk zijn voor het bestuur van de stad. Zijn vader Abdullah was een handelaar, maar overleed al vóór de geboorte van Mohammed. Zijn moeder Amina stierf toen hij zes was. Hij was dus een wees en werd in eerste instantie opgevoed door zijn grootvader Abdul Muttaleb, die bekend stond om zijn vrome levenswijze.
Later ontfermt zijn oom, de koopman Aboe Taleb zich over Mohammed. Aangezien al zijn clanleden in de karavaanhandel zitten, ligt het voor de hand dat Mohammed zich hierin zal gaan verdiepen. Hij begint op jonge leeftijd als kamelendrijver en groeit uit tot een gerespecteerd welvarend koopman en karavaanleider.

Op zijn 25 ste huurde de rijke weduwe Chadidja (Chadidzja) hem in. Ze deed een huwelijksaanzoek, ofschoon ze de veertig al gepaseerd bleek te zijn. Ondanks het leeftijdsverschil waren ze gelukkig getrouwd en kregen ze zes kinderen; twee zoons en vier dochters. Hoewel polygamie gewoon was, overwoog Mohammed nooit om tijdens zijn huwelijk ook met andere vrouwen te trouwen.
Na haar dood in 619 trouwt hij met twaalf andere vrouwen, - merendeel weduwen; het betrof dochters van belangrijke verslagen vijanden - onder wie de vrome weduwe Sauda. Zij verzorgde hem en hoorde bij de eerste groep bekeerlingen. Aisja, de dochter van zijn vriend Aboe Bakr, hield haar hele leven al van Mohammed, maar ze was te jong om te trouwen. Het was toen heel gewoon, dat ze bij het gezin introk en wat ze uiteindelijk ook deed.

[1] Mekka 'de moeder der steden' [Soera 6:92; 42:5]. Van oudsher een heilige stad voor de Arabieren met name door de Ka'aba; de kubus, de 'dobbelsteen', in de muur van een vierkant huis is een zwarte meteoorsteen ingebouwd.

2.1 Hidjra ... de uittocht naar Medina
'Hidjra staat bekend als 'De migratie'
'Antisemitisme?'

Opmerkelijk in het levensverhaal van Mohammed is het feit, dat twee van zijn latere vrouwen joods waren en één was christen. Misschien was de aanleiding wel de strijd om Medina.
In maart 627 vormde Mohammed vijand Aboe Sufyaan een strijdmacht van 10.000 manschappen; zij werden gesteund door de joodse gemeenschap die Mohammed wilde verjagen. Na een belegering van 2 weken trok de vijand zich plotseling terug, maar de joodse gemeenschap werd tijdens de nasleep van dez strijd zwaar gestraft. Mohammed wilde hun levens sparen, indien ze spijt betuigden en zich in de toekomst aan de moslimwetten zouden houden ..... wat ze weigerden. Mohammed liet hen vervolgens hun eigen rechter aanwijzen, maar die was zo geschokt dat hij hun eigen oud-recht op hen van toepassing achtte. De stamhoofden werden onthoofd.

Het voorval zou niets met antisemitisme te maken gehad maar om alle twijfels in de kiem te smoren, trouwde Mohammed met de joodse weduwe Raihaana bint Zaid.

3.0 De innerlijke roeping van Mohammed
'Een spirituele ervaring'
'Hoe een hemelse stem alles verandert'

Hoewel het Mohammed voor de wind gaat, voelt hij zich van binnen onrustig en erg ongemakkelijk. Allereerst zijn spirituele honger, maar daarnaast ziet hij met lede ogen aan hoe zijn stad- en stamgenoten door hun groeiende rijkdom steeds hebzuchtiger werden en zich arrogant gingen gedragen. De economische welvaart leek de oude Arabische kernwaarden van gastvrijheid en broederschap uit te hollen, zonder dat er iets voor in de plaats kwam.
De nieuwe maatschappelijke status van Mohammed [Soera 93] zorgde voor zekerheid en meer vrije tijd om zich aan gebed en meditatie te wijden. Hij trok graag alleen naar de bergen in en rond Mekka. Hij voelde zich daar dicht bij Allah en bleef soms enkele dagen weg. Vaak ging hij naar de Grot van Hira op Djabal Annoer ('Berg van Licht'). Tijdens één van zijn meditaties aldaar in 610 na Chr. gebeurd er iets wat zijn leven totaal zou veranderen. Hij was toen ongeveer 40 jaar. Als Mohammed rustig zit te mediteren, verkrampt zijn lichaam plotseling. Hij voelt alsof alle adem uit zijn longen wordt geperst. Vanuit het diepst van zijn wezen spreekt een stem tot hem, die commandeert: 'Verkondigt!'

En voor hij het weet wat er gebeurt, rolt een stroom van woorden over zijn lippen die samen een goddelijke openbaring vormen. Toch vindt Mohammed dit geen prettige ervaring. Hij is er eerst van overtuigd dat hij wordt bezeten door een dzjinn, een kwade geest die zich in hem heeft genesteld en hem martelt met innerlijke stemmen. Hij rent de grot uit, maar daar wacht hem de volgende verrassing: overal om hem heen ziet hij een reusachtige, engelachtige gestalte staan. De verschijning maakt zich bekend als de engel Gabriël.
Thuiskomend verteld hij Chadidja wat er gebeurd is; dat hij het slachtoffer van een demonische 'inblazing' is geweest. Ze neemt de boodschap echter serieus en brengt ook haar neef, een vooraanstaande geestelijke leider, hiervan op de hoogte. Hij erkent Mohammed onmiddellijk als goddelijke boodschapper én profeet!

Aanvankelijk was Mohammed ook ongerust door bepaalde lichamelijke symptomen, die optraden wanneer hij zijn ingevingen kreeg. Hij liet zich door Chadidja in een bijzondere mantel hullen. Zo dragen soera's uit de eerste tijd de titel 'De Omhulde', omdat het begin luidt: 'O gij, in de mantel gehulde' [Soera 73:11].

3.1 Demonische influistering?
'De reis buiten een fysiek lichaam'
'Hoe een hemelse stem alles verandert'

In de begintijd hield hij er rekening mee, dat inspiraties ook van een andere kant dan van God konden komen.

[Soera 21; 22:51] 'En niet hebben Wij voor uw tijd een boodschapper of profeet gezonden, of, wanneer een persoonlijke ingeving in hem opkwam, deed de Satan een worp om zijn ingevingen; doch dan maakte Allah ongedaan wat de Satan met zijn worp bewerkt had.............'
[Soera 17:75] 'En bijna zouden zij u in verzoeking gebracht hebben om af te wijken van hetgeen Wij u geopenbaard hadden, opdat gij over Ons iets anders zoudt verzinnen'.

Eén keer zelfs verkondigt Mohammed een uitspraak van God, waarin Allah de in Mekka gebruikelijke verering van drie vrouwelijke goden - 'dochters van Allah' [1] - bevestigde: 'Dit zijn de hoogvliegende zwanen, en men hope op haar voorspraak'. Maar toen moest hij toch erkennen, dat hij hiermee op de grofste wijze ontrouw was aan zijn eigen strenge monotheïsme. Hij verklaarde de volgende dag, dat deze passage een ingeving van de Satan was geweest. Hij verving haar door een orthodoxwe tekst. [Soera 53: 19-20]

Ook in de tijd werd er openlijk door menigeen verkondigd, dat zijn openbaringen niets anders waren dan verzinsels. Dat Mohammed zijn soera's zou hebben verzonnen. 'Zij zeggen: hij heeft hem (de Koran) verzonnen. Zo breng hier dan tien soera's daaraan gelijk, die gij verzonnen hebt!' [Soera 11:16; 52:33]
Ook wilde Mohammed uit zijn beginperiode van openbaringen niets van de 'dichters' weten en daar had hij een bijzondere reden voor. Want met het begrip 'dichter' in het toenmalige Arabië was iets bijzonders aan de hand; de dichters kwamen voort uit de oude waarzeggerij! De naam van de dichter Sja'ir ('De wetende') wijst in die richting, zoals ook het feit dat de oude dichters evenals de waarzeggers (kahin) geacht waren onder de invloed van de dizjinn's [2] te staan. Daarom vroeg men hun om raad bij reizen en oorlogsondernemingen. En één van de belangrijkste reden van de oude 'dichters' bestond hierin, dat zij hun stammen steunden door de vijandenn te vervloeken! Men schreef grote occulte krachten toe aan hun gesproken woord; een grotere kracht dan menig andere!
Maar in de tijd van Mohammed was de oude helderziendheid en de ontvankelijkheid voor inspiraties geheel in verval geraakt. De religie van de oude goden was decadent geworden. Daarom wilde Mohammed niet graag verwisseld worden met de 'dichters'. Hij legt er zelfs de nadruk op, dat hij de hem toevertrouwde Koran verzen gewetenstrouw doorgaf. [Soera 75: 16-18] 'Laat uw tong niet verkeerd lopen met deze openbaring, om haar te bespoedigen. Bij Ons (Allah) berust haar bijeenbrenging en haar oplezing. Daarom, wanneer Wij haar oplezen, volg dan haar oplezing'.

Natuurlijk vanuit dit gezichtspunt is Mohammeds afkeer begrijpelijk die voor hem niet alleen politieke, maar ook 'occulte' strijdmiddelen waren!
[Soera 26: 221-225] 'Zal ik u bekend maken op wie de satan neerdalen? Zij dalen neer op iedere zondige leugenaar. Zij delen het gehoorde mee, maar de meesten van hen liegen. En de dichters - hen volgen de dwalenden. Ziet ge niet hoe ze in ieder dal verwilderd rondlopen?'
[21:5] 'Zij zeggen: het zijn verwarde dromen. Ja, hij (Mohammed) heeft hem (de Koran) verzonnen, hij is een dichter'.
[37:35] 'Zouden wij werkelijk onze goden voor een bezeten dichter opgeven?'
[69: 40-42] 'Zie, het is waarlijk de taal van een edele gezant. En het is niet de taal van een dichter ............ Het is niet het woord van een waarzegger'.
[52: 29-30] 'Allah spreekt tot Mohammed: 'Gij zijt, bij de genade van uw Heer, geen waarzegger of bezetene. Al zeggen zij misschien: een dichter............'

Het woord bezeten heeft een iets meer beladen betekenis dan wij het nu toekennen. Het betekent in het Arabisch 'door de dzjinn's bezeten' [15:6; 37:35; 44:13; 52: 29; 68:2; 81: 22]. 'Zij spreken ......... waarlijk, gij zijt bezeten'. Ook het woord behekst en zelfs betoverd wordt gebruikt, want van de bezeten 'dichters' gaan magische werkingen uit. 'De ongelovigen spreken: gij volgt een betoverde man' [17:50; 23:9]. Hiermee hangt samen, dat aan de vervloeking die door dergelijke 'dichters' was uitgesproken een reeële occulte kracht werd toegeschreven wat bij vele aanhangers van Mohammed grote angst inboezemde.
In de tijd van Mohammed waren van deze oude magische krachten slechts nog decadente resten voorhanden, maar de 'dichters' boezemden de profeet Mohammed toch een onbehaaglijk gevoel in nu de kritiek vooral in die beginperiode toenam. Dit verklaart de overgevoeligheid voor zgn. 'spotgedichten' die in die tijd de ronde deden over Mohammed.
Het verhaal gaat zelfs, dat toen hij later een machtige positie inname in Medina hij een man een een vrouw liet doden die 'beledigende gedichten tegen de gelovigen hadden gedicht'. En toen hij als overwinnaar zijn intocht in Mekka deed en een grootscheepse amnestie afkondigde, waren er onder de weinige uitzonderingen van deze amnestieregeling 'twee zangeressen die schimgedichten tegen hem hadden gezongen' ter dood werden gebracht.

[1] 'De dochters van Allah' - een verwijzing naar de triniteit, de Drie-Eenheid; God de Vader, God de Zoon en de Heilige Geest.
[2] Dzjinn's of djinn = een 'lagere' geest; non-fysieke wezens.

4.0 De twee moeilijkste jaren van Mohammed
'Heftige fysieke ervaringen'

Na de geberutenissen in de grot volgde twee moeilijke jaren. Mohammed raakt in een diepe spirituele crisis en begint aan zichzelf en aan zijn ervaringen te twijfelen. Eindelijk komt er dan toch een 2e boodschap, die met dezelfde fysieke heftigheid gepaard gaat. Mohammed zag tijdens zijn visioenen niet steevast de aartsengel Gabriël. En als hij hem zag, nam Gabriël niet altijd dezelfde gedaante aan. Soms was de aartsengel gigantisch groot en vulde hij de horizon, dan weer was Mohammed zich alleen bewust van ogen die hem in de gaten hielden. Soms hoorde hij een stem. En vaak kwam de boodschap niet duidelijk over door een geluid dat leek op een gedempt rinkelen van belletjes, waar hij hoofdpijn van kreeg. Het volgende moment waren de woorden zo duideljk en gericht alsof iemand vlak bij hem stond. Soms ontving hij boodschappen tijdens het gebed, dan weer 'spontaan'. Zodra hij een boodschap doorkreeg, waren de omstanders en hijzelf zich zeer bewust van de lichamelijke veranderingen, noem het symptomen, zoals hevig transpireren en trance-achtige toestanden.
Vaak vertelde hij, dat hij het gevoel had dat 'zijn ziel werd weggegrist'. 'Nooit zou iets aan mij worden geopenbaard zonder dat ik dacht dat mijn ziel uit mijn lichaam werd gerukt', zal hij later over die ervaringen zeggen. Degenen die bij hem waren, zagen duidelijk wanneer een visioen begon en eindigde; steeds die fysieke heftigheid! Het lijkt wel of een entiteit - een (goddelijk) wezen - die het fysieke lichaam van Mohammed zomaar 'binnenstapte'! Mohammeds openbaringen zijn intense, innerlijke en fysiek ervaringen voor hem geweest!

5.0 De verkondiging in de eerste jaren

De Koran is ingedeeld in 114 soera's en wordt gekenmerkt door korte en lange(re) versies. De soera's van de vroege tijd in Mekka wordt gekenmerkt door hun hoge dichterlijke vlucht. Het lijkt wel of men voelt, dat ze met elementaire kracht over de profeet moet zijn gekomen. Vooral in de beginfase van Mohammeds openbaringen speelt de verwijzing naar het komende wereldgebeuren een grote rol. Ook Johannes de Doper had toentertijd een gevoel voor de 'atmosferische druk' van naderende wereldcatastrofen toen hij zijn tijdgenoten toeriep: 'Hoe wil gij de komende toorn (woede) ontgaan?'

In het oer-christendom leefde het zekere weten, dat het om niets anders ging dan om een 'soteria' - een wereldomvattende redding uit onvoorstelbare catastrofen. Het apocalyptische bewustzijn in het Nieuwe Testament van deze mogelijkheid van de 'komende toorn des Heren' vormt de donkere achtergrond voor het gewaarworden van de Christus, die als Redder nadert. Mohammed kon in Christus deze redder niet zien, maar besefte wel dat de wereld - en zeker zijn directe leefomgeving; de strijd tegen de joden en islamieten - hard op weg was naar het grote 'verval'.
Toch lezen we tegenstrijdigheden in de Koran over de (komende) wereldomvattende rampen!
[Soera 25: 12-15] 'Ja, en zij verklaren dat het 'uur' (van het gericht) een leugen is. Maar bereid hebben Wij voor hem, die het uur loochent, een vuurgloed. Wanneer deze zich aan hen van verre aankondigt, dan zullen ze het razen van brullen horen. En wanneer ze er, aan elkaar geboeid, op een enge plaats in zullen worden geworpen, dan zullen ze om vernietiging roepen. Roep heden niet om één vernietiging, maar roept om vele vernietigingen!'

Maar als contrast zien we in [Soera 103] dat de inhoud niets anders is dan één lange kreet die vergezeld gaat van de plotselinge angst van het verloren-zijn van de hele mensheid.
[Soera 102] wijst wat de mensheid naar deze catastrofe drijft............ de zucht naar meer, steeds meer. In [Soera 99, De Aarbeving] wordt duidelijk aangegeven dat niets vergeten zal worden. 'De aarde zelf als kosmisch wezen met een persoonlijk karakter, zal getuigen wat de mens haar door zijn leven gebracht heeft aan goed en ook aan kwaad'. Deze vers treft iedereen: géén ziel kan de dans ontspringen!
[Soera 82:19] 'Te dien dage zal de ene ziel niets voor de andere kunnen doen, en het bevel is te dien dage aan Allah'. De ziel(en) ondervindt datgene wat hij heeft aangericht.
[Soera 22:10] 'Zodanig is dat, wat uw handen vooruit gezonden hebben'.
[Soera 78:41, en 2:223; 5:83; 89:25] 'Te dien dage zal de mens aanschouwen, wat zijn handen vooruit gezonden hebben, en de ongelovige zal zeggen: O, ware ik toch stof'.

Het vermoeden bestaat, dat de imaginaire beelden waaraan Mohammed tijdens zijn 'hemelse reizen' - zijn uittredingen - werd blootgesteld, zijn kennelijk enigszins vertroebeld geraakt en wel in materialistische zin!

6.0 De Dzjinn's

De vroeg-christelijke pennenstrijd maakter er zich wel heel gemakkelijk van af door te stellen dat Mohammed een bedrieger was. Maar voor mijn gevoel was hij dat niet. Althans, dat was zeker niet zijn intentie. Ongetwijfeld had hij boven-zintuiglijke ervaringen en goddelijke ingevingen. De vraag is alleen waaruit deze inspiraties voortkwamen, van welke aard de geestelijke wezens waren die door hem spraken, en welke vertroebelingen misschien uit zijn eigen traumatische zielenleven omhoog kwamen in menig openbaring. Maar de ervaringen met dzjinn's [1] in de woestijn daar kan ik met wel iets bij voorstellen.

Volgens overlevering was het na het avondgebed, in een eenzaam dal tussen ta'if en Mekka toen Mohammed een soera reciteerde. Hij realiseerde zich ineens dat hij niet alleen was - een menigte van dzjinn's was komen opdagen. Het zal ook waar zijn, dat de geesten verschiilend reageren op datgene wat van de kant van de mensen tot hen komt.
[Soera 72:11] die de naam 'De dzjinn's' draagt, begint: 'Spreek: mij werd geopenbaard dat een menigte van dzjinn's luisterde en sprak: zie, wij hebben een heerlijke koran gehoord'. Koran betekent toenmaals 'het gereciteerde'.
Ook in [Soera 46] is er sprake van deze gebeurtenis: 'En denk eraan, hoe Wij een menigte dzjinn's tot u zonden om naar de koran te luisteren! En toen ze aanwezig waren, spraken zij: 'Zwijgt!' En toen de oplezing beëindigd was, keerden zijn naar hun volk terug als waarschuwers. Zij spraken: 'O volk van ons, zie wij hebben een boek gehoord, dat na Mozes werd neer gezonden, bevestigd wat er aan voorafging. Het voert naar de waarheid en naar een juiste weg'. [Soera 46: 28-29]
Maar ook in het christelijke geloof zijn er vele overleveringen van elementaire geesten: 'boze en onreine geesten'.
Om een paar verzen te noemen:
Boze geesten: Deut. 32:17; Richt. 9:22; 1 Sam. 16:14; Ps. 106:37; Matth. 7:22; 8:31 etc. Marc. 1:34; Luc. 4:33; Joh. 10:21; Hand.19:22; 1 Cor. 10:20; 1 Tim. 4:1. Onreine geesten: Zach. 13:2; Matth. 10;1; Marc. 1:23; 26, 27; Luc. 4:36; Hand. 5:16; Openb. 16:13; 18:2, etc.

[1] Dzjinn's of djinn - een 'lagere' geest; non-fysieke wezens. Elementaire wezens zoals ze in de natuur voorkomen; vele helderzienden van deze tijd herkennen deze ervaringen wel. Boek 'De Islam' van Raqualyyah Maqsood vertelt het volgende hierover: 'Ze kunnen goed of slecht zijn; niet altijd boosaardig. Naar verluidt genieten groezelige plaatsen hun voorkeur en kunnen ze mensen bang maken of verwarring stichten door zich te mengen in zijn leven en door zich in zijn woning op te houden. Af en toe proberen ze een menselijk lichaam te bezitten ('de geest over te nemen') en moeten ze uitgedreven worden! [Soera 72] heeft het over djinns die tot de islam zijn bekeerd'.

7.0 In de zevende hemel
'De nacht van de hemelreis'

De eerste bekeerlingen zijn vooral afkomstig uit de lagere sociale klassen. Toch zijn er ook enkele vooraanstaande leden van de Quraisj-stam die zich door Mohammeds preken laten inspireren en tot een nieuw religie, de islam ofwel 'zij die zich hebben overgegeven (aan God)'. Hoewel er steeds meer moslims er bijkomen, zijn er des te meer clanhoofden van de Quraisj-stammen die zich bedreigd voelen door dit nieuwe geloof. Ze reageren met een hetze tegen de islam. Bekeerlingen zonder formele bescherming van een stam of een clan, zoals slaven en dienstknechten, werden openlijk gemarteld. De eerste martelaar was een vrouw, genaamd Soemayya. En de eerste moëddzin (degene die oproept tot het gebed) de negerslaaf Bilaal, die van een wisse dood werd gered.

Voor Mohammed breken moeilijke tijden aan; hij wordt de verschoppeling te midden van zijn stamgenoten. De Quraisj-stammen beschouwen hem als een gevaar, want de heersende stammen zat niet te wachten op een nieuwe religie die hun opdraagt hun oude goden te verlaten. De meeste Arabieren geloven niet in een leven na de dood, waar Mohammed over begint te spreken naarmate hij meer openbaringen ontvangt. Nee, Mohammed wordt bespot en de stamhoofden vaardigen een officiële boycot tegen hem, zijn eigen clan onder wie Aboe Lahab (één van zijn ooms), de Hasjiem-familie en alle moslims die Mohammed volgen, uit. Mohammed en de zijnen moesten in een apart straatje gaan wonen en niemand mocht handel drijven met hen, met hen trouwen of hun zelfs maar eten verkopen.
Tot overmaat van ramp sterft Chadidja (Chadidzja) Mohammeds 1e vrouw. Kort daarna overlijdt ook Aboe Talib, zijn beschermheer en oom. Mohammed is op een dieptepunt - een depressieve fase - in zijn leven belandt; het jaar 619, het 'jaar van verdriet' genoemd.

Maar het is niet alleen maar ellende. Tijdens deze periode van tegenslagen ondergaat Mohammed ook de meest overweldigende spirituele ervaring van zijn leven; in het jaar 621. Hij beleefde in een geestvervoering dat hij naar Jeruzalem werd gebracht en vandaar verder opsteeg tot in de hemel,
[Soera 17 'De nachtelijke reis'] begint: 'Lof zij hem, die zijn dienaar 's nachts wegvoerde uit de heilige moskee (de kaäba) naar de verste moskee (de tempel in Jeruzalem), wier omgeving wij hebben gezegend'.
De tekst gaat verder: 'En waarlijk, hij (Mohammed) zag hem (Gabriël) een andere keer bij de lotusbloem, waar geen weg verder voert, waarnaast de tuin van de woning (van Allah) is. Toen de lotusbloem omhuld was met wat hem omhulde (bedoeld zijn de scharen der engelen) nimmer week zijn blik af en dwaalde hij verder. Waarlijk hij zag het geweldigste van de tekenen van zijn Heer'. [Soera 53: 13-18]

Toen Mohammed op een ochtend in Mekka meedeelde dat hij die nacht in Jeruzalem en vandaaruit in de hemel was geweest, ontmoette hij veel spot en hoon. Maar ook onder zijn eigen vrienden waren er die het hoofd schudden. Was deze verre reis zoals Mohammed het zelf had ervaren een groot mirakel? Misschien een droom? Zou men zoiets kunnen geloven? De twijfel werd tenslottte opgeheven, doordat de oude Aboe Bakr - die Mohammed later als diens eerste kalief opvolgde - borg stond voor de waarheid van deze goddelijke ervaring.

8.0 De 'hemelse reis' van Mohammed
'Het witte paard'
'De aarde en de hemelen kennen zeven sferen'

Het later steeds breder uitgemeten verhaal begint dan met Gabriëls middernachtelijke wekroep tot Mohammed. Op een nacht ligt Mohammed te slapen en wordt tot drie keer toe gewekt. Mohammed doet zijn ogen open en ziet de engel Gabriël naast hem staan. De engel zet Mohammed op een wit paard [1] met ogen die stralen als sterren. Het draagt de naam 'Al Borak', de bliksem [In het boek 'De Islam van Ruqualyyah Maqsood wordt gesproken over 'een wonderbaarlijk beest']. Dit witte paard draagt de profeet Mohammed door het luchtruim, van Mekka naar Jeruzalem.

Bij de tempel van Jeruzalem aangekomen (Mohammed was daar niet fysiek aanwezig) stijgt Mohammed van het witte paard, en ontmoet bij de ingang van de tempel Abraham, Mozes en Jezus. Hij wordt eervol onthaald door de grote profeten. Mohammed mag hen voorgaan in het gebed. Daarna wordt een ladder van licht uit de hemel neergelaten, die zijn steunpunt vindt op de grondsteen van de tempel. De profeet klimt snel langs deze ladder omhoog en komt spoedig in de onderste eerste hemel aan die geheel uit zilver bestaat. Hier vindt hij ook de wezens, die als groepszielen bij de aardse dieren behoren.
De tocht naar boven wordt uitbundig beschreven door Mohammed. Opmerkelijk is de schildering van de engel, die de 'wachter van hemel en aarde' is. Hij bestaat uit vuur en sneeuw, zonder dat het vuur wordt geblust of sneeuw smelt ('eeuwig sneeuw en vuur': hoogste reinheid en de sterkste liefdegloed).

Het imaginair aanschouwen van deze hemelsferen in combinatie met Mohammeds aardse intellect - de Arabische genius was rekenkundig begaafd - misvormt het geheel toch enigszins. Want zo wordt door Mohammed beschreven dat er in de zevende hemel, waar Arbaham woont, een engel wordt aangetroffen die groter is dan de hele aarde; hij heeft 70.000 hoofden. Elk van deze hoofden heeft 70.000 monden, elke mond heeft weer 70.000 tongen en elke tong spreekt 70.000 verschillende talen, waarin onophoudelijk Allah's lofprijzing weerklinkt.
Hier is duidelijk het element van de getallen tot in een wilde woekering ontaardt. Nu kun je dit niet Mohammed in de schoenen schuiven, wellicht komt het op rekening van zijn 'na-komers'. Misschien komt hier wel een bepaalde kant van de islamitische geest symptomatisch tot uitdrukking. De cultuur van het opscheppen is diepgeworteld; de Arabieren kennen andere waarden dan wij. (Bijv. in Egypte zeg je tegen een tramconducteur steevast hoofdingenieur; een diplomaat is per definitie een ambassadeur en een ambassadeur is een minister).
In [Soera 70] bijvoorbeeld noemt Mohammed Allah de 'Heer der trappen, waarlangs de engelen en de geest tot hem opstijgen op één dag, waarvan de maat 50.000 jaren zijn'.

Al mag dan de gedetailleerde schildering van de zevende hemel van latere schrijvers afkomstig zijn - de zeven hemelen zelf komen herhaaldelijk in de Koran voor. Mohammed putte vermoedelijk uit de antieke kosmosofische tradities.
[Soera 2:27] vertelt ons: 'Hij is het die alles op aarde voor u schie; daarna steeg Hij op naar de hemel en vormde hem tot zeven hemelen'. Ook de aarde kent zeven sferen: 'Allah is het die zeven hemelen en evenveel aarden geschapen heeft' [65:12]. 'Die zeven hemelen boven elkaar heeft geschapen' [67:3, vergelijk ook 17:46; 23:17, 88; 41:11;71:14].
Zeer opmerkelijk is wel - in tegenstelling tot het christendom - de islamitische leer, dat de hemel en de aarde door differentiatie zijn ontstaan uit één oorspronkelijke substantie: 'Zien de ongelovigen dan niet, dat de hemel en de aarde één vaste massa vormden en dat Wij die dan ontplooien en uit het water al het levende maakten?' [Soera 21:31]

Vervolgens stijgt hij samen met Gabriël op door de zeven hogere hemelen, waar Mohammed de profeten nogmaals ontmoet. In de zeven hogere sferen ziet hij ook het oerbeeld van de Ka'aba, 'loodrecht boven Mekka', zeven maal celebreert hij daar met 70.000 engelen de plechtige omgang om dit 'huis der aanbidding'.
Uiteindelijk komt hij bij de zevende en laatste hemel; hij arriveert bij de Troon van Allah, daar waar zelfs de aartsengel Gabriël niet mocht komen. Mohammed echter wel! In een groots visioen mag hij zelfs de Schepper aanschouwen; 'op slechts twee boogschotafstanden van zijn troon'. Maar Allah's aangezicht is bedekt door 20.000 sluiers, want niemand zou zijn aanblik kunnen verdragen.
Allah raakt met de ene hand de schouder, met de andere de borst van Mohammed aan, die een ijzige koude voelt doordringen in hart en gebeente. Dit koude-gevoel slaat dan om in een extatisch geluksgevoel. Tenslotte daalt hij weer af langs de ladder van licht en rijdt op het witte paard terug naar huis, naar Mekka.
In die nacht werden hem de regels van het moslimgebed geopenbaard. Ze vormen het middelpunt van zijn geloof. Deze spirituele ervaring troost Mohammed en sterkt hem in zijn heilige missie.

Het geloof in een dergelijke 'astrale luchtreis' blijft enigszins in een materialitische beeldbeschrijving van Mohammed en zijn rechtgeaarde kaliefen (opvolgers) hangen. Om deze beeldvorming van de 'nachtelijke reis' simpelweg af te doen als een droom is niet correct en doet zeker geen eer aan zij die ook soortelijke uittredingen hebben mogen ervaren. En toch moet er bij Mohammed sprake zijn geweest van een 'verlaten van het lichaam'. Deze schilderachtige beschrijving van Mohammed verraadt echter ook een fijn gevoel voor het feit, dat buitenzintuigelijke ervaringen zich buiten of boven het aardse tijdsverloop kunnen afspelen.

[1] 'Het witte paard'. Het witte paard is ons ook bekend uit de Openbaring van Johannes als imaginatie voor een spiritueel doorlichte intelligentie.
[2] Uittreding - een losraken van gebondenheid aan het fysieke lichaam. In het Oude Testament getuigt profeet Ezechiël die in Babylon in ballingschap was: 'Toen viel mijn hand van de Heer op mij, en zie, ik zag, dat het was vanaf zijn lendenen naar beneden als vuur, maar boven mij was het helderlicht. Hij strekt uit iets als een hand en greep mij bij het haar van mijn hoofd. Toen voerde een wind mij tussen hemel en aarde, en bracht mij in goddelijke inzichten naar Jeruzalem'. [Ezechiël 8:1-3]

9.0 Evangelie van Maria Magdalena en de Openbaringen van Johannes
'Maria van Magdala's, Johannes' en Mohammeds astrale reizen?'
'Zoek de verschillen op!'

Het Evangelie van Maria Magdalena [1] wordt gerekend tot de gnostische geschriften. Waarschijnlijk is het evangelie van Maria in de eerste helft van de tweede eeuw op schrift gesteld. Het evangelie moet dus van vroegere datum zijn. Geleerden gaan er nu van uit dat het evangelie rond 100, in de tijd van het evangelie van Johannes geschreven moet zijn. De oorspronkelijke tekst was waarschijnlijk in het Grieks opgesteld; ook hiervan zijn nog enkele flarden teruggevonden.
De meest betekenisvolle uitspraak in dit evangelie gaat over 'de zonde van de wereld'. Paulus heeft onder andere in zijn brief aan de Romeinen betoogd, dat de wereld en de mens in zonde verkeren. Die zondige staat koppelt Paulus aan het zoenoffer van Christus, die met zijn kruisdood zou hebben geboet voor de zonde van de wereld.

Wat zegt nu het Evangelie van Maria Magdalena hierover?

• Petrus zei tot Jezus: 'Wat is de zonde van de wereld?'
• De Verlosser zei: 'De wereld is niet zondig'.

Die bondige uitspraak van Maria schets een helder contrast met de opvatting van Paulus. Paulus is degene die de dogma's van zondeval én zoenoffer formuleerde! Die dogma's zijn de basis geworden van het latere kerkeklijke christendom! In de gnostiek spelen de zondeval en het zoenoffer echter geen enkele rol. In dit citaat uit het Evangelie van Maria Magdalena wordt daarvan zelfs nadrukkelijk afstand genomen.
Maar het Evangelie van Maria Magdalena kent nog één bijzonderheid, namelijk het bevat een beschrijving van de reis van de ziel ná de dood en wel langs de Archonten [1]. De hemelse reis - misschien beter te omschrijven als een 'astrale uittreding van Maria' - geeft een goede indruk van de toenmalige opvattingen over de hemelvaart van de menselijke ziel ná de dood.

'De Archonten zijn de heersers van het aardse noodlot. Het zijn de kosmische Machten die zetelen op de planeten, op elke planeet één. Hun doel is de menselijke ziel gevangen te houden in morele slavernij tijdens haar aardse verblijf. Na de dood passeert de ziel de planeetsferen. Bij elke planeet zal een Archont proberen haar tegen te houden. Lukt dat, dan moet de ziel opnieuw incarneren in een aards leven. De Archont zal proberen de ziel tegen te houden door haar vast te grijpen bij een zielengewaad. Maar als de ziel over de juiste 'gnosis' kennis beschikt, zal ze bij elke planeet de juiste magische woorden weten uit te spreken. De Archont zal dan achterblijven met het lege zielengewaad en de ziel zal haar reis kunnen vervolgen. Wanneer de ziel zo al haar zielengewaad achterlaat, zal ze tenslotte met haar naakte wezenskern, voorbij de planeetsferen, verenigd worden met de goddelijke eenheid als een druppel die terugkeert naar de oceaan'.

Het Evangelie van Maria Magdalena geeft enkele twistgesprekken weer tussen de ziel en een Archont; een kwade geest. Maar ook het boek Openbaringen van Johannes [3] kent vergelijkbare ervaringen. In Openbaring [1:10] zegt Johannes: 'Ik geraakte in de geest op de dag des Heren; en ik hoorde achter mij ....' Hij zegt niet 'Ik was in de geest', maar 'Ik geraakte in de geest'. We lezen dit ook in [Openbaring 4:2] (vgl. ook 17:3 en 21:10) het gaat om de geestelijke ervaring die Petrus en Paulus beschrijven als 'ekstasis', zinsverrukking of geestverrukking [Hand 11:5; 22:17]. Een ervaring die niet plaatsvindt 'in het lichaam', maar 'in de geest'!
Wat Johannes ondergaat is een vorm van profetisch extase [4], waardoor hij 'in (de) geest' in de hemel aanwezig is [4:1, vgl. Paulus, 2 Cor. 12: 2-5]. De woorden betekenen dat Johannes niet 'in het lichaam' in de hemel is. Van Openbaring [4:1-22; 9], dat beschouwd wordt als het hoofddoel van het boek, wordt wél beweerd dat het een hemelreis beschrijft die in [4:1] wordt geïntroduceerd met 'klim hierheen op en ik zal u tonen wat na deze geschieden moet'. Johannes geeft zelf de omschrijving van zijn ervaringen in de richting van profetische extase!

Maar betekent, dat dat wil en verstand worden uitgeschakeld? Blijkbaar niet, want we zien een interactie tussen een bewust aanwezige Johannes en wat in het visioen gebeurt: Johannes reageert emotioneel op wat hij ziet en hoort [Openaring 5:4] en moet erg huilen. Ook geeft hij antwoord op vragen die hem in het visioen worden gesteld [7:13-14].

Uit het Evangelie van Maria Magdalena of Miriam:

'Ik zag de Heer in een visioen en zei hem:
Heer, ik zie u vandaag in een visioen.
Hij antwoordde en zei mij:
gezegend bent jij, die niet door mijn aanblik vertroebeld bent.
Want daar waar het bewustzijn is, daar is de schat.
Ik vroeg hem:
Heer, wie een visioen aanschouwt, neemt hij waar door zijn
innerlijke zelf of door de geest?
Noch door het zelf, noch door de geest neemt hij waar, maar door
het bewustzijn dat tussen beide is'.

• Vallen deze gegevens te combineren met visionaire ervaringen van Maria Magdalena en Mohammed?

Het meest opmerkelijke is wel het feit, dat er overeenkomstige gelijkenissen te vinden zijn in de openbaringen van Mohammed, Johannes en Maria Magdalena. Niet alleen de congruente bewoorden (bijv. 'witte paard' van Mohammed en Johannes), de gevoerde strijd met Satan tijdens de hemelse reis, maar ook de apocalyptische omschrijvingen van een komende wereldrampspoed.

[1] Archonten; de 'bestuurders van het aardse noodlot'. Hun doel is de menselijke ziel gevangen te houden tijdens haar aardse verblijf.
[2] Maria Magdalena. In de kerkgeschiedenis heeft Maria Magdalena een bijzondere rol gespeeld. Bij de oud-christelijke kerkvaders is er een diep respect voor haar. Zelfs bisschop Tertullianus, zeker niet bekend als vrouwvriendelijk, noemt haar apostel. Zij had de eretitiel: apostel der apostelen.
Maar na de eerste eeuwen van de jonge kerk worden de leiderscapaciteiten en functies van Maria Magdalena steeds verder verhuld. In plaats van apostel en leraar, wordt zij gezien als de ware leerling van Jezus. En men gaat haar bovendien vereenzelvigen met Maria van Berthanië en met de zondares die Jezus zalfde. Zo verwordt Maria Magdalena tot een zondares die zich bekeerde tot Jezus. En met haar negatieve kijk op lichamelijkheid moest haar zonde wel met haar lichamelijkheid te maken hebben. Zij werd tot een hoer gemaakt. Dit beeld is in de kerktraditie later verder opgebouwd. Na de 13e eeuw zien we haar alleen nog maar als 'gevallen' vrouw en zondares. Het beeld van haar als apostel wordt dan losgelaten. In de Romeinse brevier stond zij tot voor kort genoemd: Maria Magdala, de zondares en hoer die zich bekeerde tot Jezus. Pas in de zeventiger jaren van deze eeuw wordt dit beeld doorbroken. Maar voor veel christenen blijft Maria Magdalena de gevallen vrouw: Denk alleen maar eens aan alle Magdalena-kloosters en -tehuizen die zich moesten ontfermen over 'gevallen' meisjes.
[3] Boek Openbaringen vermoedelijk in ca. 95 n Chr. geschreven door een zekere Johannes - wellicht de apostel - tijdens zijn ballingschap op het eiland Patmos.
[4] Profetische extase: een toestand waarin bewustzijn en wil worden uitgeschakeld!

10.0 Het overlijden van Mohammed

Mohammed kreeg in de periode 628-630 niet lang de tijd om in vrede te regeren. Hij keerde terug naar Medina waar zijn leger zelfs gedwongen werd oorlog te voeren tegen rebellerende stammen.

Ook de gebeurtenissen buiten Arabië werkten in het 'voordeel' van de islam. Het westerse deel van het Romeinse Rijk was onder de voeten gelopen door de barbaren. En in het oosten waar de Byzantijnen in Constantinopel in onmin met elkaar door interne conflicten. De legers van het Perzisch Sassanidisch Rijk, dat zich uitstrekte van Irak tot Afghanistan, voerden al zo'n dertig jaar oorlog tegen de Romeinen en hadden met succes Jeruzalem aangevallen. De Romeinen heroverde de stad rond het jaar 630. Er heerste dus een politiek machtsvacuüm waarvan de islamitische strijders wel degelijk gebruik van hebben gemaakt.
In deze roerige tijd ging het steeds slechter met de gezondheid van Mohammed; hij had hoge koorts en was geestelijk moe. Voor zover zijn gezondheid het toeliet, ging hij de gelovigen in de moskee voor in het gebed. Hij werd gesteund door Ali (neef en schoonzoon) en uiteindelijk vroeg hij aan Aboe Bakr (de vader van Aisja) om zijn plaats in te nemen.
Zijn vrouwen beseften, dat hij in zijn laatste uren het liefst bij Aisja was en verplaatsen zijn bed naar haar kamer waar hij in haar armen stierf op 8 juni 632. Naar verluidt waren hij laatste woorden: 'Ik heb de meest verheven metgezellen verkozen, in het paradijs'.

Zijn volgelingen konden moeilijk geloven dat hun profeet Mohammed een sterveling was, waarop Aboe Bakr hen herinnerde aan de openbaring na Uhud [1]: 'Mohammed is slechts een gezant; voor zijn tijd waren de (andere) gezanten heengegaan. Wanneer hij dan zou sterven of gedood zou worden, zouden jullie je dan op jullie hielen omdraaien?' [Soera 3:144].

[1] De slag bij Uhud of Slag bij Oehoed is de tweede grote veldslag tussen moslims en Mekkanen op 23 maart 625 bij de berg Uhud nabij Medina. De Mekkanen wilden wraak nemen op Mohammed en de moslims na de verloren Slag bij Badr. In plaats van een rechtstreekse aanval op Medina bleven de Mekkanen onder leiding van Aboe Sufyan bij de berg Uhud in de hoop dat de moslims hem daar wilden treffen. De Mekkanen worden beschouwd als de winnaar van de slag.

11.0 De opvolging
'De rechtgeaarde kaliefen'

Na het overlijden van Mohammed diende de nieuwe kalief (opvolger) iemand te zijn die - om strategische redenen - zowel in Mekka als Medina was geweest. Iemand die gekwalificeerd was om de Hadith [1] op de juiste wijze door te geven; iemand die een voorbeeld was voor iedereen en de Soenna recht deed.
Maar wat blijkt nu, dat de 'rechtgeaarde kaliefen' zich alleen maar bezig hebben gehouden met oorlog voeren tegen Arabische stammen, christelijke heersers, bestrijden van onderlinge machtsstrijd (Ali werd neergestoken door een Charidjiet - 'uittreders'-, terwijl hij aan het bidden was; in 661), zelfverrijking en expansiedriften. Het moslimrijk dijde in de periode van Othmaan (644-656) [2] uit tot in Noord-Afrika en de grenzen van China.

De periode daarna werd gekenmerkt door opvolging van het kaliefschap via de erfelijke lijn. Mu'awiya - de grootste tegenstander van Ali en gouverneur van Damascus - benoemde zichzelf na de moord op Ali tot kalief. Mu'awiya verhuisde niet naar Medina, waardoor automatisch Damascus de hoofdstad van de islamitische wereld werd. Op zijn sterfbed benoemde hij zijn zoon Yazied tot opvolger, in plaats van Husain. De Charidjieten accepteerden Yazied niet en vormden de Sjie'at Ali (aanhangers van Ali en zijn afstammelingen). Het hoogtepunt van de sjiitische rebellie was de Slag om Karbalaa, waar Husain werd vermoord.
Sinds de regeerperiode van Mu'awiya volgde de kaliefschap de erfelijke lijn. Omayya-familie vormde de eerste dynastie.

[1] Hadith zijn de overlevering van alles wat Mohammed deed in zijn leven; daden, preken, etc.
[2] Kalief Othman ibn Affan heeft rond 650 teksten verzameld; teksten die vemoedelijk in de loop van de tijd op palmbladeren door toehoorders zijn opgeschreven. De enige beschikbare delen die genoemd worden door Inb Hisham dateren twee honderd jaar ná de dood van de profeet. Het merendeel van de tradities zijn geen documenten uit zijn tijd, maar het product van eeuwenlange ontwikkeling en manipulatie.

12.0 De openbaringen van Mohammed
'De astrale, hemelse reis van Mohammed'
'Bovennatuurljke ervaringen?'

Mohammed is meer dan een gewone 'straat-profeet'. Zeker geen kwakzalver of een bedrieger te noemen. Mohammed was een opmerkelijk vrome, eerzame gelovige die omstreeks 610 - op zijn veertigste - zijn beslissende roeping kreeg. Hij was niet alleen een visionair, maar ook een ziener en een auditeur (het horen van hemelse stemmen) die zijn visioenen - mogelijk ten dele zelf - op schrift heeft gesteld of de toevertrouwde hemelse teksten mondeling heeft overgedragen aan zijn volgelingen door te eisen dat deze teksten oneindig werden gereciteerd. De Koran bevat alleen de goddelijke openbaringen zoals Mohammed die heeft mogen ontvangen. Maar ... ...........  'geen enkel woord is van hemzelf; hij was slechts een doorgeefluik!'

Ongetwijfeld had Mohammed boven-zintuigelijke ervaringen en goddelijke ingevingen. De vraag is alleen waaruit deze inspiraties voortkwamen, van welke aarde de geestelijke wezens waren die door hem spraken, en welke geestelijke vertroebelingen misschien uit zijn eigen traumatisch zielenleven omhoog kwamen in menig openbaring. Met andere woorden: hoe heeft hij zijn openbaringen ontvangen? Schuilt daarin misschien het antwoord op het verschil met andere profetische visioenen, zoals we die kennen bijvoorbeeld uit het boek Openbaringen van Johannes, en misschien het Evangelie van Maria Magdalena?

Volgens de overlevering hebben ooggetuigen bericht, dat Mohammed tijdens het ontvangen van een openbaring hevig bezweet raakte en soms zelfs het bewustzijn verloor. Al snel meende niet-moslims op grond van zulke berichten dat het eigenlijk om epileptische aanvallen ging. Verdedigers van de islam voeren vaak aan dat het niet waarschijnlijk is dat een zieke, een epilepticus, een succesvolle godsdienst en een wereldrijk sticht. Dat is misschien niet zo'n goed argument, want ook over Julius Caesar gaat het verhaal dat hij aan epileptische aanvallen leed.

13.0 De Koran- & de Bijbelgeschiedenis
'Gelijkenissen te vinden in de Heilige Boeken?'

Een gegeven is dat nergens in de Oude Testament een hemelse reis wordt beschreven, maar wel in bepaalde joods-apocalyptische boeken (bijv. 1 Henoch 1-36;Test Levi 2-5; Hemelvaart van Jesaja 6-11). Maar ook is bekend, dat Mohammed met meerdere joodse vrouwen (o.a. Raihaana bint Zaid) was getrouwd!

• Zou het dan zo kunnen zijn, dat Mohammed op één of andere wijze op de hoogte van het Oude Testament en het Nieuwe Testament was en daardoor een 'vertroebelde geest' had?

In Arabië waren destijds zeer veel joden, die soms als besloten stammen hun nederzettingen hadden. Ook waren er christenen, weliswaar in zeer veel 'soorten'. Een aantal Nestorianen en monofysieten die in het Byzantijnse machtsgebied vervolgd werden, waren naar Arabië geëmigreerd en tevens aanhangers van gnotische opvattingen. Mohammed was aangewezen op mondelinge mededelingen en kreeg vermoedelijk daardoor een verward beeld. Het Oude Testament leerde hij ten dele kennen, maar wel in relatie tot de joodse sagen en over Jezus vernam hij ongetwijfeld legendarische verhalen uit de apocriefe evangeliën.

De oudste berichten over kritiek op de islam worden teruggevonden in de vroeg-islamitische verslagen over de kritiek, die geleverd werd door heidense Arabieren en van joodse bewoners van het oude Arabië. De oudste geschreven kritieken die bewaard zijn gebleven, zijn afkomstig van de eerste christenen die onder islamitische overheersing kwamen te staan. Johannes van Damascus (geboren circa 676) was één van hen. Hij was bekend met de islam en de Arabische taal. In het tweede hoofdstuk van zijn boek, Fontein van kennis, getiteld 'Over ketterij' bespreekt hij een aantal discussies tussen christenen en moslims. Johannes beweert, dat een Nestoriaanse monnik Mohammed in zijn leer sterk heeft beïnvloed.
Onder de critici - de theorieën van de revisionistische islamologen [1] - bestaat nú het idee dat Bijbelse figuren als het ware in de vele Soera's werden 'ingevlochten', want vanaf de periode 'Mekka' beginnen de soera's geleidelijk een ander karakter te krijgen. De hele lange Soera 12 bijvoorbeeld is in menig opzicht een van het Oude Testament afwijkende versie van de geschiedenis van Jozef. En in beschrijvingen van historische (Bijbelse) figuren in de Koran zijn er zelfs fouten ingeslopen die ook al wijzen op het werk van de vroege-schriftstellers in plaats van dat het alleen maar om het gesproken woord van Allah gaat.

• Zou het zo kunnen zijn, dat er sprake van een religieuze- en geestelijke 'beïnvloeding' op het materialistische bewustzijn van Mohammed en dat het grote invloed op de informatie in de vorm van visioenen en stemmen horen e.d. heeft gehad?

Als we objectief de Bijbel en de Koran met elkaar schouwen, dan zijn er duidelijk parallellen waarneembaar in de wijze waarop de heilige boeken zijn ontstaan. De Bijbel bestaat namelijk uit een reeks aparte boeken en geschriften van verschillende lengte en stijl in verhalende vorm, in proza en poëzie. De Bijbel bevat twee verschillende verzamelingen van teksten, t.w. de Oude Testament ook wel de Hebreeuwse Bijbel of Tenach genoemd en het Nieuwe Testament dat vermoedelijk in het eerste of tweede eeuw na Christus is geschreven. Tijdens de concilies van Hippo (393) en Carthago (397) bepaalden de aanwezige driehonderd bisschoppen uit het Oosten en Westen de officiële leer van de Kerk én de canon [2] van wat wij nu het Nieuwe Testament zijn gaan noemen. 'Het Concilie formuleerde de opvattingen én de dogma's die voortaan de inhoud van de (katholieke christelijk) geloof zouden uitmaken en is sindsdien niet meer herroepbaar!'
De Bijbel is dus niet in één keer tot stand gekomen, maar in de loop van duizenden jaren samengesteld door verschillende auteurs, godsdienstijveraars, theologen; de Bijbel is in de loop der eeuwen dus ontelbare malen herschreven! [Lees meer in Nieusbrief, 'Reïncarnatie', deel I]

De Koran kent de 114 Soera's die niet chronologisch zijn ingedeeld, maar de verzen zijn vanaf het jaar 650 door Othman ibn Affan (644-656) verzameld. Elke openbaring in de vorm van verzen werd eerst uit het hoofd geleerd en later opgeschreven op materiaal dat op dat moment voorhanden was, zoals gedroogde palmbladeren, potscherven, ribben en schouderbotten van schapen, stukjes leer en witte stenen [Boek 'De Islam', Ruquallyyah Maqsood]. Nu vraagt men zich af hoe dat kon, want de meeste van hen waren analfabeet. Ook is het hoogst verwonderlijk en geeft zeker te denken, dat de geheiligde verzamelde schat van bladeren en andere materialen, waarop de transcripties van Mohammeds openbaringen werden neergeschreven, door één van de kaliefen ooit eens zijn vernietigd! Maar er criculeerden in die tijd ook andere verzamelingen van de gezegden van profeet Mohammed. Sommigen waren zelfs met elkaar in strijd. Een 'definitieve' versie van de Koran verscheen dan ook niet voor de derde islamitische eeuw.
Daarom zetten geleerden nu vraagtekens achter de authenticiteit van de Koran [3] zelf. De enige beschikbare delen die genoemd worden door Ibn Hisham dateren twee honderd jaar ná de dood van de profeet. Het merendeel van de tradities worden dan ook niet beschouwd als zijnde documenten uit de tijd van Mohammed maar het product van eeuwenlange 'door-ontwikkeling'. Herschrijvingen, en misschien wel het duizendmalen herschrijven van de oude teksten van de openbaringen van Mohammed door de toenmalige godsdienstijveraars en schriftstellers wat ongetwijfeld heeft geleid tot theologische manipulaties van de machthebbers, de kaliefen van toen. De 'rechtgeaarde' kaliefen [Aboe Bakr, Omaar, Othmaan, Ali, Mu'Awiya] hebben na de dood van Mohammed - net zoals de bisschoppen van Hippo en Carthogo met het christelijke geloof - uiteindelijk het huidige, islamitische geloofsbeeld bepaald!

• Zou het in deze moderne tijd dan nog wat uitmaken of de geschreven tekten én de openbaringen wel of niet het gedicteerde Woord van God of Allah is? De huidige gedragingen van de mensen bewijzen juist het tegendeel.

Wordt het dan niet eens tijd om op een andere wijze te leren kijken naar de inhoudelijke teksten van zowel de Bijbel, de Hebreeuwse Bijbel (Tenach) als de Koran? Dat we ons gaan beseffen dat de ontvangen woorden en boodschappen van de profeten uit die tijd bij het spirituele ontwikkelings- en bewustzijnsniveau van de mensheid van toen behoorden? En, dat wij nu eens die oude geschiedenissen - vele verhalen en openbaringen - een keer met andere ogen gaan leren bekijken; vanuit een ander gezichtspunt, vanuit een nieuw persepctief, vanuit een Nieuw(e) Inzicht?
We moeten onszelf nú in deze hectische wereld serieus eens de vraag gaan stellen: 'Verschilt een nieuwe Spiritualiteit [5] echt radicaal van de bestaande religies of is het steeds maar weer een transformatieproces van 'oude' religies'.

[1] Revisionistische islamologen. Volgens de revisionisten is Mohammed dus geen historische figuur met een geboortedatum en -plaats. Mohammed is in hun ogen een literair figuur die pas ver na het begin van de Islam is geconstrueerd. Hiermee wordt Mohammed dus net zo 'mythisch' als Abraham, Mozes of Melchisedek uit het Oude Testament.
[2] Canon, geloofsleer. Het geheel van de door de kerk erkende Bijbelboeken.
[3] Westerse deskundigen hebben aangetoond [4], dat de islam gebaseerd is op gebruiken en vertellingen uit het oude voor-islamitische Arabië, het Judanisme en andere religieuze traditeis en voorstellingen. Het boek is geschreven in het dialect van de Qoeraysh (Hadith vol. 6, no 507), de stam waaruit Mohammed afkomstig was.
[4] De Duitse archeoloog Gerd-Rüdiger Puin onderzocht de oeroude papuri in de Jemenitische hoofdstad Sanaa. Hij ontdekte verschillende tekstversies van de Koran.
[5] Spiritualiteit. Religie is een instituut en spiritualiteit is een ervaring! Georganiseerde religies zijn een probleem; ze verbieden nameljk tolerantie!

14.0 Mohammeds hemelse reizen
'Johannes' uittredingen?'

In het kader van de authenticiteit van de Koranische en Bijbelse profetieën en openbaringen is het toch interessant om eens een beter begrip te krijgen van hoe het uitttredingsproces 'werkt'.
De term uittreding, ook wel astrale projectie genoemd, wordt gebruikt als term voor een paranormaal verschijnsel waarbij het zogenaamd astraallichaam of ook wel ziel genoemd, uit het lichaam zou treden. De ziel zou het lichaam verlaten en bewust door verschillende aardse en astrale dimensies 'reizen'.
Het uittredingsproces zoals Mohammed heeft mogen ervaren, zou gepaard kunnen gaan met diverse fysieke en astrale sensaties als het horen van suizingen en knallen, een tintelend en 'los' gevoel in het lichaam en erotische prikkeling van de chakra's!

De ervaring van 'buiten je lichaam verkeren' (beter bekend als het uittreden) is niets anders dan dat de essentie van |Wie-jij-Bent| - het innerlijke zelf, de ziel - het fysieke lichaam gewoon heeft verlaten. Dit kan in normale dromen gebeuren en vaak ook tijdens meditatie, en geregeld ook op een sublieme manier wanneer het lichaam in diepe, diepe slaap is! Tijdens zo'n 'excursie' kan je ziel gaan waar ze wil! En op die manier kan de ziel door diverse astrale dimensies reizen zonder dat ze het fysieke lichaam en geest 'belast'; zij blijven beiden vertoeven op aardsniveau!
Vaak hebben mensen die zulke ervaringen rapporteren géén herinnering aan een bewuste keuze om dit te doen. Ze kunnen het ervaren als 'iets' dat me gewoon overkomen is. Maar géén enkele activiteit van de ziel komt zónder zijn keuze tot stand.

• Maar ja, hoe kan ons iets 'getoond' worden, hoe kunnen we ons tijdens zulke astrale reizen dingen worden 'onthuld'?

Velen van ons zijn de mening toegedaan, dat de enige manier waarop ons iets kan worden onthuld, is als die dingen los van ons bestaan zich voordoen; niet als deel van onze eigen schepping!
Maar helaas, één van de dingen die we als eerste moeten leren beseffen, is dat niets bestaat los van jou, en dat alles - let wel, alles - je eigen schepping, je eigen creatie is! Zelfs de imaginaire beelden waaraan Mohammed tijdens zijn 'nachtelijke reizen' werd blootgesteld, behoren tot Mohammed persoonlijke verbeeldingen, tot Mohammeds persoonlijke creaties, tot Mohammeds persoonlijke en geestelijke belevingswereldje die met 'oude' overtuigingen zijn doorspekt. Daarmee wil ik niet suggereren, dat de astrale reizen van Mohammed berust op een rijke fantasie én dat Mohammed daardoor een bedrieger zou zijn. Nee, integendeel. De astrale reizen door het oneindige universum behoorde zeker tot zijn innerlijke belevingswereld; maar waren ook een deel van zijn eigen innerlijke creaties.
Zo is iedereen in staat om 'astraal te reizen'. Maar veel van ons ontbreekt het besef, dat zij daadwerkelijk 'nachtelijke reizen' maken.
Maar zelfs je gebrek aan het begrip over astrale reizen is je eigen schepping; het is letterlijk een product van je verbeelding, van je eigen gedachten, van je eigen overtuigingen. Je verbeeldt je bijvoorbeeld dat je het antwoord op een willekeurige vraag niet weet, en dus weet je het niet! Maar zodra je je verbeeldt dat je het wél weet, dan wéét je het.

Je staat je zulke verbeeldingen - zulke hemelse reizen - dus toe, opdat jouw imaginaire levensproces doorgang kan vinden. Maar besef, dat 'Alles ver van werkelijkheid is, en een illusie is', want het zijn jouw creaties; je bent de regiseur van je eigen (imaginair) leventje. We kunnen dus alleen dát scheppen waarvan wij denken dat het mogelijk is! De mate waarin wij de bestaande mogelijkheden en structuren - onze 'oude' overtuigingen - kunnen loslaten, is van groot belang in het tot stand brengen van geniale nieuwe mogelijkheden en goddelijke ervaringen.
Bewust worden van de inhoud van onze gedachten is dan ook belangrijk in het leren hanteren van onze scheppingskracht en zeker een 'onderdeel' om er rekening mee te houden wannneer het astrale lichaam terugkeert in het fysieke lichaam. Want op het moment van 'terugkeer' in het fysieke lichaam wordt de verkregen informatie getransformeerd overeenkomstig het eigen belevingswereldje. In de meeste gevallen is het vaak zo, dat ná een hemelse reis de formatie door de 'hemelse reiziger' op papier wordt gezet of verteld wordt. Verwoord, in sommige gevallen, 'tijdens de hemelse reis'. Er kan dus een 'vermenging van mogelijke feiten, een 'mix' plaats hebben!

Op die momenten dat je ervaart hoe jij jezelf (je eigen belevingswereld) wordt 'onthuld' - of dat nou wat jij 'uittredigen' noemt zijn of dromen, of die magische wakkere momenten waarin alles kristalhelder is - gebeurt er niets anders dan dat je je opeens 'herinnert'. Je herinnert je tijdens een astrale reis wat je al veel eerder onbewust in de geest 'ooit eens' - zelf hebt gecreëerd! En dat kunnen heel indringende herinneringen zijn. Het kan een persoonljike inwijding zijn, het kunnen persoonlijke opvattingen, meningen, gedachten en herinneringen zijn die tijdens een astrale reis worden (her)ontdekt en belicht. Dit is ook de plotselinge spirituele groei-ervaring, die Mohammed heeft mogen ervaren tijdens zijn hemelse reizen!

15.0 Het 'terug-dalen' in het fysieke lichaam na een astrale reis
'Het zachtjes terugglijden in het fysieke lichaam'
'Aha-Erlebnis'

Als je eenmaal zo'n geweldige ervaring hebt gehad, kan het erg moeilijk zijn om naar het 'echte leven' terug te gaan alsof er niets gebeurd is, om weer op te gaan in wat anderen de 'werkelijkheid' noemen. Dat komt doordat jouw werkelijkheid veranderd is. Het is anders geworden. De werkelijkheid is uitgebreid, is groter geworden. En krimpen kan het niet meer. Dit is alsof je de geest weer terug in de fles wilt doen. Dat is onmogelijk. Mohammed zag zijn visioenen en hemelse reizen als een openbaring, die hij - ondanks de pijnlijke fysieke ervaringen - moeilijk voor zichzelf kon houden.

'De opdracht die hem door dit visioen werd gegeven, was voor Mohammed overweldigend; net als Mozes voor het brandende braambos, vond hij zichzelf voor de hoge positie van profeet onwaardig en hij beefde bij de gedacht dat God hem zou hebben uitverkoren'. Er wordt ons verteld [1], dat hij terugging naar zijn huis in de stad en zijn vrouw Chadidja (Chadidzja) toeriep: 'Wkkel me in, wikkel me in!', want hij trilde als een espenblad.

[1] Tekst vanuit een overlevering van Al-Bukhari.

15.1 Voorbeeld van een astrale reis

Het onderwerp is: 'Bestaan tweelingzielen, ja of neen?'

Jaap Hiddinga beschrijft in het boek 'Visioenen en Uittredingen' één van zijn astrale reizen en wel als volgt:
'Ik werd opgehaald door de engel die mij al eerder meegenomen had op reis door de Neutrale Zone en naar de grens van het 'hemelrijk'. Ze nam mij bij de hand en sprak: 'we gaan nu een reis maken door de neutrale zone en ik zal je de weg laten zien die de ziel moet afleggen vanaf het moment dat hij hier binnenkomt totdat ze deze Neutrale Zone weer kan verlaten'. Ik keek en zag dat langzamerhand alle zielen die zich in de eerste periode bevonden; een soort 'tussenruimte'. Er kwamen vreemde wezens aan die reeds op mijn reizen had ontmoet. Ze werkten stilzwijgend en communiceerden niet. Ze namen de zielen en splitsen deze in twee delen. Elk deel had zijn eigenschappen en zij hadden elkaar nodig om weer één te worden. Vervolgens kregen zij een geest(es)lichaam; een soort verdichting van de ziel. Er waren opmerkelijke verschillen, maar het belangrijkste was dat het geestlichaam dusdanig opgebouwd was, dat daar de toekomstige mannen en vrouwen in te herkennen waren'.
De engel sprak weer en zei: 'Deze ingreep is noodzakelijk. Het doel van de ziel is om met goddelijke liefde te leren omgaan in alle facetten die het leven en het bestaan met zich meebrengen. De volledige, ongedeelde ziel zal dit nooit uit zichzelf kunnen ervaren, want het is juist het afscheidingsmechanisme (Red.: het afgescheiden zijn van God) dat de ziel hier (Red.: Neutrale Zone) in de eerste plaats brengt. Deze zielensplitsing door de Schepper zo geschapen en is een noodzakelijke ingreep die ervoor zorgt dat de ziel leert dat men 'elkaar' nodig heeft. Op dit moment ervaren de gesplitste zielen die nu een geestlichaam hebben gekregen, dat ze elkaar moeten vinden en ondergaan ze de normale gevoelens die het man- en vrouwenzijn met zich meebrengt, al is dat op dit moment nog een primitief gevoel'.

15.1.1. Bestaat er zoiets als 'zielsverwantschap of tweeling-zielen?'
'Een compleet andere visie. Ja, wat dan nog geloven?'

Het zielsverwantschap bestaat inderdaad, maar niet op de manier die wij denken. Wij zijn hier op aarde zelfstandige energiewezens die onderling sterk met elkaar verbonden zijn; wij allen zijn toch Eén, wij zijn allemaal Gods' zielverwanten. Maar wij hebben 'zielsverwanten' in de loop der eeuwen geromantiseerd en er ons 'wederhelft' van gemaakt. [Nieuwsbrief, 'Ziel en Geest', Aug. 2010 & Nieuwsbrief 'Tweelingzielen', deel I + II, 2012]. De ziel is tijdens of na zijn 'energetische geboorte', de Oerknal, niet in twee onafhankelijk functionerende energiedelen - een vrouwelijk en een mannelijk complementair deel - opgesplitst. In tegendeel, de ziel is een zelfstandig evoluerende goddelijk schepsel dat naar het evenbeeld van God Zelf is geschapen; de Oerbron, de Bron van Alles.
Indien je tóch de overtuiging hebt dat God 'halfslachtig' wezens zou hebben gecreëerd, dan heb je het volkomen mis! Het is God Onwaardig om een dergelijk incompleet Zelfbeeld op zo'n manier te scheppen. Wat God creëert is Volmaakt! Dus jij bent volmaakt geschapen; compleet!

15.2 Vervolg van het voorbeeld van een astrale reis

'We zeefden verder en ik (Jaap Hiddinga) kon het hele universum zien. De engel zei: 'Je hebt nu de evolutiestroom gezien die mogelijk zijn voor de ziel. Het heeft niet zoveel zin om je alle mogelijkheden te laten zien, want die zijn voor jullie onbegrijpelijk............... We gaan terug naar de aarde en de volgende keer mag je nieuwe reizen maken. Na een lange terugreis door het universum, keerde ik terug op aarde'.

Mijn persoonlijke mening is, dat bij astrale reizen er wel degelijk een geesteljke vertroebeling kan ontstaan tussen de twee zich voordoende situaties; de hemelse reis en het moment van 'terugkeer op aarde'. De euforische hemelse reis en het 'terug-ploffen of langzaam terug-glijden' in een fysiek lichaam om dan het verhaal op schrift te stellen of uitbundig te vertellen aan toehoorders, is wat Mohammed is overkomen.
Want .......... stel, dat je de mythologische tweelingzielenverhalen in je geest (het cel-geheugen, niet de breinmassa) ooit eens als een waarheid hebt geaccepteerd (bewust of onbewust). Dan zal het mij niets verwonderen, dat ondanks jouw astrale reizen waarin je gigantische grote indrukken hebt opgedaan, dat na het 'terug-ploffen' in het fysieke lichaam toch met je eigen aardse denkbeelden op één of andere manier wordt geconfronteerd; met je eigen overtuigingen, met je eigen oorspronkelijke gedachten en herinneringen, met je eigen 'oude' overtuigingen. Het zal ontzettend moeilijk en verwarrend zijn om dán een oprecht onderscheid te kunnen maken tussen wat fantasie - jouw hemelse belevenis - of een goddelijke realiteit is, want........ besef dat elke hemelse reis, elk gesprek met een Hoger Wezen, elke visioen, ieder auditie een transformatieproces is overeenkomstig jouw waarheid; over datgene wat jij kunt 'bevatten'!

De hemelse reizen vertegenwoordigen Mohammeds waarheden en is dus zijn waarheid voor dat ene unieke moment van NU. Mohammeds hemelse reizen moeten dan ook bezien worden in het kader van de hectische tijd waarin hij leefde en hierin zijn (geloofs-)overtuigingen verdisconteren, en in ogenschouw nemen dat Mohammed door zijn directe omgeving gestimuleerd werd om zijn astrale reizen te verkondigen als zijnde het een profetische gave van God en als dé boodschapper of dé profeet van God. De mentale druk was vermoedelijk enorm en het geloof in 'eigen' was of gro(o)t(er).

16.0 Mohammeds geestelijke vertroebeling?

De centrale vraag rond Mohammeds, Johannes, Maria Magdalena, Jozef Rulof en nog vele andere openbaringen is waaruit deze inspiraties voortkwamen, en van welke aarde de geestelijke wezens waren die door Mohammed, Johannes, etc. spraken.

Er spelen ongetwijfeld ontelbare factoren tijdens de interacties tussen de geestelijke wereld en het stoffelijk bestaan, plaats. De vraag kan niet in één simpele zin worden uitgelegd [Nieuwsbrief 'Paranormale Begaafdheid', dec. 2012 & Nws. brief 'Déjà Vu', mrt. 2013] maar het kan volgens mijn persoonlijke mening toch een beetje verklaard worden, doordat erop één of andere wijze een geestelijke vertroebeling dan wel geestelijke beïnvloeding heeft plaatsgevonden doordat persoonlijke overtuigingen uit het eigen (traumatische) zielenleven tijdens de hemelse reis omhoog zijn komen borrelen! Het is een 'mix' van datgene wat je 'te zien en te horen krijgt' en wat je innerlijke belevingswereld vertegenwoordigt op dat moment van een astrale reis. Ieder persoon die een hemelse reis zal ondergaan, zal dan ook op zijn of haar unieke wijze de hemel mogen ervaren; geen identiek verhaal dus! Johannes, Maria en Mohammed hebben allemaal verschillende ervaringen laten optekenen over hun hemelse reizen.

Eén van de moeilijkste dingen is het begrijpen van de gedachte dat de tijd niet bestaat én dat je 'het verleden of de toekomst' helemaal niet ziet. Tijdens astrale reizen lijkt het alsof je een tijdsbarrière doorbreekt. Maar dat is het niet. De astrale reizen, de openbaringen gebeuren allemaal in dit unieke NU-moment!
Jij leeft met al je bewuste of onbewuste gedachten, herinneringen en ontelbare ervaringen precies op dit unieke moment; dit ene moment. Het Nu-moment. Er zullen dus ongetwijfeld 'tijds- en gedachtenoverlappingen' plaatsvinden tijdens de overdracht van informatie van Hogere wezens tijdens een dergelijke reis; je wordt een smeltkroes van je 'nieuwe' en 'oude' bevindingen én waarnemingen!

De vraag rijst nu of deze (mijn) gedachte verwerpelijk is? Of is dit soms een onplezierige aantijging op de ontelbare Openbaringen vanuit het verleden, maar waar ook het 'heden' is uit voortgekomen. Neen, mijn persoonlijk verzoek is slechts met andere ogen naar het gepresenteerde materiaal van toen te leren kijken; met een open en ontvankelijke blik de openbaringen van Maria Magdalena, Johannes en Mohammed te lezen. Desnoods her-lezen, vele malen weer!
Het 'verleden' dat je her-innert én de toekomst die je hebt gezien, is het 'NU' dat op dat unieke moment van Nu eenvoudig eventjes weg is. Je ziet altijd wat wij in onze bewoordingen als het 'verleden' zouden definiëren, zelfs als wij kijken naar iets dat recht voor je staat.

De eerste wet van de kwantumfysica zegt: 'Alles wat waargenomen wordt, wordt door de waarnemer beïnvloedt!'

17.0 Slot
'De waarheid over Mohammeds Openbaringen'
'Hulpmiddel om waarheid te vinden?'

Op een dag vroeg de leerling aan de meester: 'Kunt u mij een heilig boek aanbevelen waarin de waarheid over het mysterie van het leven beschreven wordt?' De meester liep naar zijn boekenkast, waar een paar boeken in stonden. Hij pakte een boek dat ging over de geheimen en de wonderbaarlijke vermogens die het water heeft voor het leven op aarde en de mens. Hij gaf het aan zijn leerling en zei: 'Neem het tussen je beide handen en wring het uit'. De leerling, hoogst verbaasd, deed wat hem gevraagd werd. Hij kneep en wrong, maar de meester zei: 'Je moet harder knijpen'. De leerling deed zijn uiterste best. De meester riep: 'Harder!'
Uiteindelijk gaf de leerling het op. Het boek was verpulverd. De meester vroeg hem: 'En heb je er water uit kunnen persen?' 'Nee, natuurlijk niet, antwoordde de leerling. 'Wel', zei de meester, 'uit een boek over water komt geen water, en uit een boek over waarheid komt nooit de waarheid zelf!'

De waarheid is de manier waarop het leven zich aan jóu openbaart. Alleen wanneer je blik helder en fris is en wanneer je 'open-mind' - ontvankelijke geest (niet ziel) hebt - bent, kun je je eigen waarheid zien, herkennen en innerlijk voelen. En wat blijkt dan vaak, dat die waarheid altijd dieper, voller en mysterieuzer is dan jij in eerste instantie had gedacht. Je hoeft niet slim te zijn, of je hersenen vol te proppen met kennis over mogelijke spirituele waarheden van anderen! Nee, je moet bereid zijn om te willen leren van je persoonlijke ervaringen in dit leven.
Want de waarheid is geen ding, dat je kunt bezitten, kunt vasthouden. Neen, het is een vloeiend proces. Het is een manier waarop het leven zich aan jou openbaart. Het is alleen de vraag hoe jij naar die waarheid - die waarheid van die ander - wilt kijken! Probeer daarom nu eens te realiseren dat de waarhed niet meer is dan een woord, dat betekent 'wat nu op dit moment zó is'. Maar wat zo is, is voortdurend aan het veranderen; aan verandering onderhevig. Dus ook de waarheid verandert voortdurend. Onze wereld heeft ons dat laten zien, ons gemeenschappelijk leven heeft jou dat laten zien. (Denk maar eens aan de Egyptische, onderlinge strijd tussen moslims, legergezinde aanhangers en koptische christenen).

Leven is dus in feite verandering! 'Je kunt er niet aan ontkomen. Zelfs als je denkt, dat de Openbaringen waar zijn!'

17.1 Mohammeds-, Johannes- en Maria Magdalena's openbaringen en vele andere religies

Iemands religie is het product van zijn geboorteplek én zijn vroegste opvoeding!

In de geschiedenis van de mensheid zijn onze oude begripppen steeds weer voor de moderne tijd geherformuleerd. Gedachten die al eens eerder waren uitgedrukt, zijn op een nieuwe en uitgebreidere wijze opnieuw tot uitdrukking gebracht! Abraham heeft dit gedaan, Mozes heeft dit gedaan. Boeddha, Jezus, Mohammed, Baha' u'llah maar ook Julal ul-Din Rumi heeft dit gedaan. Velen doen het vandaag de dag nog. Jij, ook?

Geloof, overtuiging? Het is geen product van de eeuwige waarheid, maar van je culturele omgeving. Mensen geloven wat hun is bijgebracht dat ze dát dienen te geloven. Ze stellen het niet ter discussie, omdat ze de bron van hun overtuigingen niet in twijfel willen trekken. Het enige wat je dan doet, is niets anders dan het volgen van de mening - de overtuiging -  van die ander. Maar wanneer je de mening (de religie) van die ander klakkeloos accepteert, dan leef je onbewust; als een marionet van een heersende macht of religie!
Wees daarom zo verstandig en leer van nu af aan luister naar je eigen gevoelens. Luister naar je hoogste innerlijke gedachten. Luister naar je opgedane ervaringen. Wanneer één van deze afwijkt van wat je spirituele leraren of spirituele leiders je vertellen of van wat je leest in heilige boeken, vergeet dan de woorden. Woorden zijn de minst betrouwbare verspreiders van waarheid, want het is de waarheid van de auteur(s), de schriftstellers, de theologen ...............van toen en nu!
'Het gaat om jouw waarheid en niet om de hunne!'

Een verhaal beschrijft hoe een lid van de stam van Mohammed, Zaid ibn Amr, tijdens het traditionele ceremoniën tegen de zwarte steen van de Ka'aba leunde en bijna wanhopig zei: 'O, God, als ik maar wist hoe U aanbeden wilde worden, dan zou ik U aanbidden; maar ik weet het niet!'

Het is de hoogste tijd om onze heiligste overtuigingen uit te dagen. Anders zullen deze overtuigingen jou straks uitdagen! Want onze realiteit ontspringt aan onze gedachten!

Hans Zevenboom