1.0  Inleiding

Een echt inzicht in je leven begint bij echte kennis van jezelf!

Gnothi seauton – Ken uzelf! Deze woorden stonden boven de ingang van de tempel van Apollo in Delphi, waar zich het heilige orakel bevond. In het oude Griekenland kwamen de mensen naar het orakel in de hoop te ontdekken wat het lot voor hen in petto had. Maar wat die woorden impliceren, is: voordat je een andere vraag stelt, moet je éérst de meest fundamentele vraag van je leven stellen. |Wie-ben-ik?|

Jezelf diep kennen heeft dan ook niets te maken met de ideeën die door je hoofd zweven. Jezelf kennen, betekent geworteld te zijn in ZIJN, in plaats van te zijn in je verstand, in je geest!

‘Alles wat geen uiting is van liefde, is een uiting van angst’.

2.0  Ken uzelf!

‘Ken uzelf of leer uzelf kennen’. Voor wie wijsheid zoekt, is zelfkennis [1] belangrijk!
Het verwerven van zelfkennis vergelijkt de Schrift - Jacobus - met het kijken in een spiegel: ‘Want wie hoorder is van het woord en niet dader, die gelijkt op een man die het gelaat, waarmede hij geboren is, in een spiegel beschouwt; want hij heeft zich beschouwd, is heengegaan en heeft terstond vergeten hoe hij er uitzag’. [Jacobus 1:23-24]. De woorden ‘ken uzelf’ wordt dan ook veel meer ‘mens, ver-ken jezelf!’ [2]

In China schreef de taoistische wijze Lao-tzu over hetzelfde, en maakte onderscheid tussen twee manieren van kennen: ‘Zij die anderen kennen, zijn wijs. Zij die zichzelf kennen, zijn verlicht’ [Tao Te Ching, 33]. Evenzo sprak de zesde boeddhistische patriarch, Hui-neng, die zijn discipel Shen-hui eraan herinnerde dat een lering over verlichting noch de werkelijkheid noch feitelijke kennis ervan is:

Wanneer uw geest verlicht is, zult u de essentie van de geest kennen, en dan kunt u het pad op de juiste manier betreden. Nu wordt u misleid door begoocheling, en kent u de essentie van uw geest niet. En toch durft u mij te vragen of ik de essentie van mijn geest ken. Als ik die ken, ken ik die zelf, maar het feit dat ik deze ken kan niet verhelpen dat u door begoocheling wordt misleid. En evenzo, als u de essentie van uw geest kent, zal dit kennen door u mij niet baten. Waarom leert u haar niet zelf zien en kennen in plaats van het aan anderen te vragen?’  [Platform Sutra, hfst. 8 (44)]

Hoewel de uitdrukking ‘ken uzelf’ niet in het Nieuwe Testament staat, wordt deze toch voorondersteld en gesuggereerd in [Johannes 14:17]: ‘De geest van de waarheid die de wereld niet kan ontvangen, want zij ziet hem niet, en kent hem niet; maar u kent hem, want hij woont in u, en zal in u zijn’.
Paulus beaamt op dezelfde wijze: ‘Weet u dan niet dat u de tempel van God bent en dat de geest van God in u woont?’ [1 Cor 3:16]. Evenzo, [Lucas 17:20-21]:
En toen de Farizeeën wilden weten wanneer het koninkrijk van God zou komen, antwoordde Jezus hen en zei, ‘Het koninkrijk van God komt niet met zichtbare tekenen: Noch zullen ze zeggen, Hier is het! Of, daar is het! Want, zie, het koninkrijk van God is binnenin u’.

In het Evangelie van Thomas (113) staat: ‘Het Koninkrijk van de Vader is over de wereld uitgespreid, en de mensen zien het niet’.
Jezus zei, ‘Wanneer zij u lieden die tegen u zeggen, ‘Kijk, Het Koninkrijk is in de lucht’, dan zullen de volgens in de lucht u voorgaan. Als ze tegen u zeggen, ‘Het is in de zee’, dan zullen de vissen u voorgaan. Nee, het Koninkrijk is binnenin u, en het is buiten u. Wanneer u zelf leert kennen, dan zult u ontdekken, en beseffen, dat u zelf een zoon van de Levende Vader bent’. [Evangelie van Thomas, Gezegde 3]

De gnosticus streeft naar zelfkennis. Het Griekse woord ‘gnosis’ betekent kennis in de zin van inzicht. De ware gnosticus bedoelt met zelfkennis niet aangeleerde kennis, zoals die men zich via het onderwijs eigen maakt, maar intuïtieve kennis. Je zou eerder kunnen spreken van ‘verlossende’ kennis. Want …… zelfkennis zal uiteindelijk voeren naar kennis van het |AL|, van |Alles-Wat-Is|; God!

[1] Zelfkennis is het vermogen om de eigen denkwijze, de mogelijkheden en de onmogelijkheden van de eigen geest en van het eigen lichaam te kunnen inschatten en daar rationele conclusies uit te trekken. Het wordt ook wel 'intra-persoonlijke intelligentie' genoemd. Anderzijds is het een feit dat volledige en betrouwbare zelfkennis slechts dankzij de omgang met anderen verkregen kan worden. Ieder persoon heeft in zijn persoonlijkheid facetten die hij alleen in contact met anderen - dus in sociale situaties - kan leren kennen.
[2] De Schrift beschrijft de mens als geest, ziel en lichaam. [1Tes. 5:23]

2.0  Jezelf kennen en dingen over jezelf weten

Misschien wil jij jezelf niet kennen, omdat je bang bent voor wat je dan zult ontdekken. Maar realiseer je, dat niets wat je over jezelf kunt ontdekken, is |wie-je-werkelijk-bent|. Niets wat je over jezelf weet, is |wie-je-werkelijk-bent|.
Je kunt jarenlang in psychoanalyse gaan, in elk aspect van je jeugd gaan graven, diepliggende angsten en verlangens blootleggen, de complexiteit van je persoonlijkheid en karakter ontdekken, maar zolang je maar kennis over jezelf niet verwart met jezelf kennen! Wat je door psychoanalyse of zelfobservatie over jezelf leert, gaat over jou. Maar jij bent dat niet! Het is inhoud, geen essentie! [1, Hfst 2.1] Jezelf kennen is jezelf zijn, en jezelf houdt in dat je met je inhoud – het innerlijke ‘bagage’, je ziel – gaat identificeren.

Veel mensen zijn in wezen bang om afgewezen te worden; zichzelf herkennen. Veel mensen klagen erover dat andere mensen hen niet goed genoeg behandelen. ‘Ik krijg helemaal geen respect, aandacht, erkenning of waardering’, zeggen ze. Als mensen aardig zijn, vermoeden ze verborgen motieven. ‘andere mensen willen me manipuleren, van me profiteren. Niemand houdt echt van me’.

Maar wat er werkelijk schuil gaat achter deze gedachte |wie-ze-denken-te-zijn|, is dit: ‘Ik ben een gebrekkige ‘kleine-ik’ en ik krijg niet wat ik nodig heb’. Deze fundamentele misvatting over |wie-ze-zijn| schept verstoringen in menselijke relaties. Hun werkelijkheid berust op een illusoir idee over |wie-ze-zijn|. Deze gedachte, deze diepgewortelde overtuiging in het menselijk bewustzijn saboteert situaties, maar bederft alle menselijke relaties. Ook de relatie – het partnerschap - met God, het Universum, met |Alles-wat-Leeft|!
Het denken isoleert een situatie of gebeurtenis, want je diepste overtuigingen, en de emoties die daaruit voortvloeien, kleuren je interpretatie van wat er in je leven gebeurt. De zingeving – de zin van het leven – en de beweging van gedachten wordt alleen door het denken bepaald.

‘Want de wijsheid dezer wereld is dwaasheid voor God’, zegt de Bijbel.

2.1  Wie denk je te zijn?

Wie ben ik?

Wie ben ik dan? En wie verkies ik nu te zijn? Dit is de enige vraag die ertoe doet; je ziel gebruikt jouw leven om dát te beslissen, elk moment. Niet om ergens achter te komen. Om te beslissen. Want het leven is géén ontdekkingsreis, het is een permanent scheppingsproces! Elke handeling is een daad van zelfdefinitie. En realiseer je tevens dat God ieder moment in het proces van zelfcreatie en zelfervaring aanwezig is. In goede maar ook in minder prettige momenten van je leven.

Alles wat je meemaakt heeft maar één doel: je bewustzijn uitbreiden. Elke andere betekenis die je toekent aan wat je meemaakt in je leven, is een betekenis van eigen makelij. Het leven bestaat ofwel uit verzet of uit overgave. Dat zijn de enige keuzemogelijkheden. Verzet leidt tot ‘lijden’, overgave leidt tot gelukzaligheid. Overgave wil zeggen dat je besluit het samen met God te doen! Verzet wil zeggen dat je besluit op eigen houtje te handelen.

De vraag die je jezelf voortdurend moet stellen, is dan ook: ‘Ben je het slachtoffer van wat je overkomt of ben je iemand die het benut om ervan te leren?’ Elke ervaring is in mijn ogen een kans de waarheid in de armen te sluiten en de illusie af te wijzen. Misschien geloof je me niet op dit moment, maar wonderen zijn het bewijs dat het goddelijke bewustzijn in jouw bewustzijn en ervaring werkzaam is. Elk wonder is een bewijs van het feit dat liefde sterker is dan angst!

[1] Essentie. De ziel heeft te maken met de essentie, met datgene wat een mens tot mens maakt. De ziel is de existentie (het bestaan) voor altijd. De ziel is wat zij is, ongeacht wat het lichaam doet, niet door wat het lichaam doet. Dus als je denkt, dat dingen doen alles is waar het leven over gaat, begrijp je je eigen wezen niet. Je ziel geeft niet om wat jij doet om je brood te verdienen. Je ziel is alleen geïnteresseerd in |Wie-jij-Bent|, wanneer je iets doet, ongeacht wat dat is. De ziel streeft naar existentie, niet naar daden.

3.0  Angst

Angst is de grootste vijand van de mens! Angst zal vreten aan het hart van nieuwe waarheden, nieuwe concepten en nieuwe inzichten en ze doen uithollen. De angst zal verstoren, verachten, vernietigen. Er zal daarom veel wijsheid, veel moed en enorm veel toewijding nodig zijn om deze paradigmawisseling tot stand te brengen.
Toch zal de samenleving waarnaar wij zo verlangen, waarvan wij gedroomd hebben, niet krijgen, niet kunnen maken zolang wij niet wijs genoeg zijn om de waarheid te zien; dat wat je anderen aandoet, doe jij jezelf aan; de pijn van anderen is jouw pijn en de vreugde van anderen is jouw vreugde, en als je daar een deel van afwijst, dan wijs je een deel van jezelf af.

Het is nu tijd jezelf weer te aanvaarden. Het is de tijd om jezelf weer te gaan zien als |Wie-je-werkelijk-bent| en je zo weer zichtbaar te maken. Want wanneer jij en jouw echte band met God zichtbaar worden, dan zijn |Wij| ondeelbaar.

4.0  Emoties

Hoe ontstaan emoties?

Het leven op aarde zou erg simpel zijn, indien ál je beslissingen de beslissingen waren die je zuivere geest – je ziel, je innerlijke Zelf - nemen wil. Dán was het allemaal erg simpel! Als je zou luisteren naar de zuivere geest (de ziel) in jou, dan zouden alle besluiten veel gemakkelijker genomen kunnen worden en dan zouden de gevolgen alleen maar vreugde brengen. Omdat de keuzes van de zuivere geest – jouw innerlijke of hogere Zelf, je ziel - altijd de hóógste keuzes zijn. Ze hoeven niet te worden herzien. Ze hoeven niet te worden geanalyseerd of geëvalueerd. Ze zouden in principe – zonder tegenspraak van de geest - gewoon opgevolgd en uitgevoerd moeten worden.
Maar je bent niet alléén een zuivere geest. Je bent een drieledig wezen van lichaam, ziel en geest. Dat is zowel een glorie als een wonder. Want veel van je besluiten worden op alle drie die niveaus (op zielen-, geest-, en lichaamsniveau) tegelijkertijd genomen, en die zijn lang niet altijd met elkaar in overeenstemming. Je ziel kan keuzes maken en beslissingen nemen, maar het kan zijn dat de geest – het verstand, het bewustzijn maar niet de breinmassa – ‘tegenspartelt’; er een andere gedachte, want dat is wat de geest is, erop nahoudt.
Je ziel kan keuzes maken en beslissingen nemen en doet dat op drie innerlijke niveaus, te weten: logica, intuïtie en emotie! Soms vanuit alle drie tegelijk waardoor er nog meer innerlijke conflicten tussen geest en ziel kunnen ontstaan. Vaak wil je lichaam dat je het ene besluit neemt terwijl je ziel iets anders zoekt en je geest naar weer iets anders verlangt. Jongelui hebben een gezegde, ‘ze allemaal op een rijtje hebben’, en dat is nauw precies die die samenhang uitdrukt.

In de verschillende niveaus waarop je je keuzes maakt, kun je nog méér niveaus onderscheiden. Het duidelijkst is dat zo met het niveau van de ziel. Je ziel kan keuzes maken op drie innerlijke niveaus: logica, intuïtie en emotie. En in
één van deze drie niveaus – die van emotie – zitten nog vijf niveaus. Dat zijn de vijf natuurlijke emoties (dr. Elisabeth Kübler-Ross): verdriet, boosheid, afgunst, angst en liefde. En ook hierin zijn er twee uiteindelijke niveaus - liefde en angst -, die er toedoen. Liefde en angst zijn elk één van de vijf natuurlijke emoties, maar ze vormen ook de basis van iedere emotie afzonderlijk. De andere drie emoties zijn gevolgen van deze twee.
Uiteindelijk worden ál je gedachten ingegeven door liefde en angst! Dat is de grote polariteit; de twee tegenovergestelde uiteinden. Dat is de goddelijke tweeheid; de twee schijnbaar tegenstrijdige waarheden die tegelijkertijd in dezelfde ‘ruimte’ bestaan. Alles komt dus uiteindelijke op één van deze twee neer. Alle gedachten, ideeën, concepten, begrippen, besluiten, keuzes en daden worden door deze twee gestuurd. En tenslotte is er in de werkelijkheid maar één: liefde. De waarheid is dat er alleen liefde is. Het klinkt misschien paradoxaal, maar zelfs angst is op liefde gebaseerd en als angst op de juiste manier gebruikt wordt, drukt hij liefde uit.

4.1  Onnatuurlijke emoties

Emoties zijn de taal van de ziel 
en ...... je ziel is jouw waarheid!

Emoties zijn de taal van de ziel, maar je moet je ervan vergewissen dat je naar je ware emoties luistert en niet naar één of ander nep-model dat je verstand heeft geconstrueerd.
Emoties zijn negatief noch destructief. Zij zijn ronduit de waarheid. Hoe jij je waarheid tot uitdrukking brengt, is wat telt. Wanneer je je waarheid met liefde uitdrukt, treden slechts zelden negatieve of beschadigde effecten op, en als dat al gebeurt, is dat meestal omdat iemand ervoor heeft gekozen jouw waarheid op een negatieve of beschadigende wijze te ervaren.

Sommige gevoelens zijn ware gevoelens; dat zijn gevoelens die in de ziel zijn geboren. Sommige gevoelens daarentegen zijn vals, nep. Zij worden in je verstand geconstrueerd. Met andere woorden, het zijn helemaal geen ‘gevoelens’. Het zijn gedachten. Gedachten die zich voordoen als emoties. Dergelijke gedachten zijn gebaseerd op jouw eerdere ervaringen en op de waargenomen ervaringen van anderen.
Gedachten zijn geen emoties, het zijn eerder ideeën hoe jij je zou ‘moeten’ voelen. Wanneer gedachten en emoties verward raken, raakt de waarheid uit zicht, verloren. Negatieve gevoelens zijn geen ware gevoelens; het zijn eerder je gedachten over iets, gebaseerd op een eerdere ervaring van jou en van anderen.

Voorbeeld: Je hebt gezien hoe iemand grimast wanneer zijn verstandskies wordt getrokken, en jij grimast dan ook wanneer jouw verstandskies wordt getrokken. Het doet waarschijnlijk niet eens pijn, maar toch trek je een lelijk gezicht. Je reactie heeft niets uit te staan met de realiteit, alleen met hoe je de realiteit gewaar wordt, gebaseerd op de ervaringen van anderen of op iets wat jij in het verleden hebt meegemaakt.

Voorbeeld onnatuurlijke emotie: Jaloezie is een door angst aangejaagde emotie, waardoor men wil dat de ander minder heeft. Het is een emotie die vaak gebaseerd is op verbittering. Het ontspruit aan woede en leidt tot woede. En het doodt.

5.0 Zelf-compassie

Compassie

De betekenis van compassie is niet eenduidig. Soms wordt er medelijden mee bedoeld - emotioneel betrokken zijn bij moeilijke of pijnlijke situaties van die ander, maar ook empathie - het vermogen zich in te leven in de emoties van een ander. Dit kunnen zowel positieve als negatieve emoties zijn. Dus ook het mee beleven van vreugde, enthousiasme en blijdschap.
Iemand die met compassie meeleeft met een verdrietig persoon is niet zelf verdrietig! Hij beseft wat het betekent om verdriet te hebben, hij kan het zich voorstellen, zich in zo’n situatie inleven, maar hij of zij is zelf niet verdrietig. Dus compassie is niet hetzelfde voelen als de ander!

Prof.dr. Joachim Duyndam [1] omschrijft compassie als: ‘Het zich gevoelsmatig inleven in de emoties van anderen’; ‘Het emotioneel aanwezig zijn in de gevoelens van een ander’. De betekenis van deze formulering is enerzijds gebaseerd op cognitivistische emotietheorieën, waarin de cognitivisten emoties opvatten als cognitieve informatie verschaffende, communicatieve handelingen. Zij hebben vooral aandacht voor de uitwendige, zichtbare en bespreekbare kant. Anderzijds: het aspect van zelfgewaarwording dat emoties zo kenmerkt. ‘Ik, ik voel mij angstig over het toenemende geweld’.

Maar hoe kan compassie dan betrekking hebben op de ‘binnenkant’ van iemands emoties? Hoe kan mijn compassie iemands zelfgewaarwording bereiken? Wel…….aldus prof. Joachin Duyndam: ‘Een vorm van hoe ik het proces waarneem; een vorm of een proces van waarneming’. En juist daar ligt de kern van de betrokkenheid bij emotionele situaties van een ander; daar ligt (mijn) compassie, mijn betrokkenheid! ‘Hoe ervaar ik de emoties van die ander?’ ‘Raakt het me diep van binnen of raakt het me niet?’

[1] Woord en Dienst, aug. 2011

6.0 Medelijden

Medelijden wordt – ondanks dat het een minder positieve uiting wordt gevonden - als een belangrijke hoeksteen van humanisme beschouwd en het krijgt een belangrijke plaats in verschillende filosofieën én godsdiensten. Vaak is het begrip verwant aan barmhartigheid, naastenliefde, genade en vergeving!
Medelijden (ook mededogen, medeleven, compassie, erbarmen, deernis) is een vorm van empathie, waarbij iemand meevoelt met het lijden van een ander. In het Kerklatijn wordt gesproken over ‘compassio’, dat afgeleid is van compati wat zoiets als beklagen, mede-lijden,…… samen-lijden betekent en dat toch enigszins verwijst naar het christelijke deugdkarakter van toen; van ooit eens.

In de geschiedenis van het Westerse denken wordt compassie – medelijden - op verschillende manieren geïnterpreteerd; Plato bant medelijden volledig uit zijn ideaal beeld over het leven; Aristoteles is in zijn ethiek wat genuanceerder: 'Wanneer verdient iemand medelijden? En hoeveel medelijden is in een bepaalde situatie gepast? En Augustinus (de Kerkvader) was de mening toegedaan dat compassie ‘deugd bevorderend’ was.
Maar in de twintigste eeuw heeft Nietzsche zijn opmerkelijk visie over compassie een slechte reputatie bezorgd: ‘dat compassie op zwakte en verval duidt, dat het juist de moraal vernietigt, dat compassie het lijden zou verdubbelen: niet alleen het slachtoffer lijdt, maar ook degene die medelijden met hem heeft, lijdt op zijn beurt aan diens lijden’, ’God zelf is aan medelijden met de mensheid gestorven’.
Toch scoort Nietzsche hiermee een klein puntje, namelijk dat er wel degelijk zoiets bestaat als een cumulatieve opeenhoping van emoties. Een voorbeeld van zo’n opeenhoping is de massale uitbarsting van verdriet na het overlijden van prinses Diana. Er werden wel gevoelens gedeeld, maar niet op een empathische manier; het werd alleen maar erger toen de mensen in elkaars gevoelens bleven ‘harken’.

7.0  Compassie is spirituele dienstbaarheid

Het wordt tijd dat wij onszelf nu eens gaan bevrijden van onnatuurlijke emoties. Wij hebben onze vijf natuurlijke emoties opgesloten, ze onderdrukt, en tot erg onnatuurlijke emoties vervormd, waardoor wij ongelukkig zijn en dood en vernietiging over onze wereld hebben afgeroepen. Eeuwenlang heeft op deze planeet het gedrag geheerst van ‘geef je niet over’ aan je gevoelens. Als je verdriet voelt, zet je daar dan overheen; als je kwaad bent, stop het weg; als je bang bent, verman je dan; als je liefde voelt, beheers je, houd dat binnen bepaalde grenzen, wacht ermee, loop er voor weg…….. Doe wat je doen moet om het niet te laten zien, helemaal, hier en nu, meteen.

Het wordt tijd dat wij onszelf bevrijden! Compassie betekent dan ook met het hart [1] zien, of zien met gevoel! Het hart is niet de plaats van emoties, eerder de zetel van Universele Liefde binnen het menselijke wezen. Het is de plaats van intuïtie en spirituele verbinding met alles wat leeft. De emoties verbonden met het hart zijn vreugde, eenheid en geluk. Dus met het hart zien, betekent de Eenheid zien die wij met anderen delen!

Een woord van Augustinus:

Het zonlicht dringt door tot alles wat aan het licht kan komen, maar het licht dringt niet door tot de dingen die afgesloten zijn. Het licht van de zon kan wel door een raam, maar niet door een muur schijnen. Maar voor het licht van Gods Liefde ligt alles open, voor Gods Liefde is niets ondoordringbaar.
 
Wanneer komt jouw gevoel tot uitdrukking in dit leven? Jouw gevoel, die anderen begint te inspireren, het gevoel dat de ware emoties toon die jij bent, die |ik-ben|. God is ware Emotie, is Goedheid, is Liefde. Als jij nu eens je hart opent en probeert vanuit je ware gevoelens - je ware, zuivere emoties te spreken - , dan zag de wereld er heel anders uit. Dus spreek met je ware gevoelens, toon je emoties, toon je mededogen, zoals Jezus ons dat heeft voorgedaan, ons heeft verteld middels de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Toon je gevoelens!

[1] Nieuwsbrief, ‘Het hart, de keizer der organen’ - juli 2016

8.0  Je niet storen aan wat er gebeurt

J. Krishnamurti, de grote filosoof uit India verraste zijn publiek in één van zijn toespraken met de vraag: 'Willen jullie mijn geheim kennen?' Veel mensen uit zijn publiek kwamen al meer dan twintig jaar naar zijn bijeenkomsten zonder de essentie van zijn onderricht te begrijpen. Eindelijk zou de meester hun de sleutel tot het begrip geven.
'Dit is mijn geheim', zei hij 'Ik stoor me niet aan wat er gebeurt!'

Als ik me niet stoor aan wat er gebeurt, wat impliceert dat dan? Het impliceert dat ik innerlijk afgestemd ben op wat er gebeurt. ‘Wat er gebeurt’ heeft betrekking op het zo-zijn van dit moment. Afgestemd zijn op |wat-is| betekent een houding hebben van je innerlijk door je niet te verzetten tegen wat er gebeurt. Het betekent, dat je er geen mentaal etiket ‘goed’ of ‘fout’ op plakt. Je velt géén oordeel over de opkomende situatie, maar je laat het gewoon zijn. Het is er. Punt uit!

Als jij je verzet tegen wat er gebeurt, ben je overgeleverd aan wat er gebeurt, en bepaalt de wereld je geluk en ongeluk! De meest fundamentele relatie in je leven is je relatie met het NU. Dat wil zeggen, wat is of wat er gebeurt. Als je relatie met het NU-moment niet goed is, weerspiegelt die stoornis zich in elke relatie en elke situatie waar je mee te maken krijgt. De vraag is: ‘Wat voor soort relatie wil jij hebben met het huidige moment?’

9.0 Oefening en oefenen

Het woord oefenen op zich nodigt uit tot misverstanden. Want wat kun je anders oefenen dan wat je al weet en kent? En wat ken je anders dan schuld, angst en agressie …. aanval? Je wilt toch niet doorgaan met je te oefenen in juist die overtuigingen die jouw ‘lijden’ veroorzaken? Dus, wat moet je oefenen?

Misschien zou je kunnen beginnen met je eenvoudigweg te oefenen in bewustzijn! Oefen je in het bewust worden van je schuldgevoel, je angst en je aanval op die ander. Vermom het niet, ontken het niet, projecteer het niet op andere mensen. Doe niets anders dan deze verschijnselen waarnemen wanneer ze in je opkomen.

Vraag, wanneer je boos of terneergeslagen bent, eenvoudigweg: ‘Waarom ben ik boos?’ Waarom heb ik behoefte mezelf te verdedigen? Waar ben ik bang voor?
Blijf dat soort vragen stellen, totdat je de bron van je boosheid en je angst gaat zien. Wanneer je eenmaal door deze emotionele lagen heen bent, vraag je dan af: ‘Waar ligt in dit geval mijn schuld?’ Wil je weten welke schuld dat is? Alle negatieve emoties in je leven komen voort uit een onbewust gevoel van schuld c.q. schaamte. Daar moet je bewust van worden. Het moet onder je aandacht worden gebracht, zodat je het kunt loslaten. Je gevoel van ontoereikendheid en onwaardigheid schept de angst te worden afgewezen. Wanneer je gelooft dat er iets niet deugt aan jou of dat je iets verkeerd gedaan hebt, ben je bang dat je gestraft zult worden. En als je bang bent dat je gestraft zult worden, verdedig jij je tegen elke ingebeelde aanval. Iedere keer dat je van mening bent dat iemand je gevoel van eigenwaarde [Hfst. 10.3] in twijfel trekt, sta jij klaar om de ‘trekker over te halen’.

Deze hele scène van schuld en afwijzing speelt zich louter in je eigen gedachtewereld af. Als je haar projecteert, betrek je er anderen bij en moeten jullie het samen uitwerken. Daar wordt de tegenstrijdigheid alleen maar groter van. Je kunt beter beginnen met je bewust te worden van je eigen gedachten. Want dan ontdek je niet alleen dat schuldgevoel de oorsprong is van elke vorm van lijden, maar ook dat het noodzakelijk is jezelf te vergeven. Zonder jezelf te vergeven – zonder jezelf te accepteren – kun jij je niet van schuld bevrijden. Dus ook het drama van de verlossing speelt zich alleen maar af in je eigen gedachtewereld. Jij stelt in jouw gedachtewereld vast of je schuldig of onschuldig bent. Het doet er niet toe hoeveel mensen misbruik van je gemaakt hebben. Het zal je niets opleveren als je hun verwijten maakt. En zolang je een ander de schuld geeft van jouw problemen, weiger jij jezelf vergeving te schenken. Het heeft niets te maken met het vergeven van anderen, het heeft alles te maken met jezelf te vergeven voor het feit dat je jezelf schuldig hebt bevonden.

Het draaiboek van je leven is van begin tot eind een terrein van zelfonderzoek! Wordt bewust van elke gedachte, en elk gevoel, dan vind je al gauw de bron van je schuldgevoel en het daaruit voortvloeiende ‘lijden’. Er is geen mens die hieromheen kan.

10.0 Slot

Creëer vanuit liefde en zelfacceptatie!

De meest liefhebbende persoon is de persoon die ‘op zich-Zelf gericht’ is! Op zich-Zelf gericht is je richten op je hartgevoelens, op de ingevingen, op je intuïtie, op………… je innerlijke of hogere Zelf; je ziel
Als je niet van het eigen Zelf kunt houden, kun je niet van een ander houden. Veel mensen maken de vergissing de liefde voor het Zelf te zoeken door de liefde voor een ander. Ze beseffen niet dat ze dat doen. Het is geen bewuste prestatie. Het speelt zich in de geest af, diep in de geest. In het onderbewuste. Zij denken: ‘Als ik maar van andere kan houden, zullen zij van mij houden. Dan ben ik beminnelijk en kan ik van mijzelf houden’. Laat daarom een ieder binnen een relatie zich geen zorgen maken over die ander, maar geheel en al alleen over het Zelf. Laat een ieder binnen een relatie zich zorgen maken over het Zelf; wat het Zelf is, doet en heeft. Wat het verlangt, vraagt en geeft, wat het zoekt, schept en ervaart.

Om iets waardevols te creëren in je werkelijkheid, je eigen wereldje, is zelfacceptatie vele malen belangrijker dan het focussen van je gedachten of je wil. Je kunt niet iets creëren dat je niet bent! Ook al reciteer je duizenden mantra’s en creëer je talloze positieve beelden in je voorstellingsvermogen, als deze niet aanhaken bij je ware innerlijke gesteldheid, creëren ze niets dan verwarring en twijfel . ‘Ik doe zo mijn best maar het lukt niet’! ... is een bekende uitspraak.
Probeer daarom niet te creëren vanuit een defensieve houding: ‘Het moet anders’ of ‘het moet beter’. Creëer vanuit liefde én zelfacceptatie: voel je eigen energie, voel hoe mooi en oprecht je bent, nú al! Dat is alles.
Creëren is het licht in jezelf erkennen en het daarmee laten ontkiemen in jouw psychische en materiële werkelijkheid. De essentie van werkelijke creativiteit is: je afstemmen op het liefdesbewustzijn. Dit is niet ‘iets doen’, maar ‘iets laten’, ‘iets loslaten’. Het is een daad van openstaan en luisteren naar iets dat groter en wijzer is dan je eigen denken. Iets dat vol compassie is met jou en jouw hoogste levensdoelen.

Scheppen vanuit je hart is veel krachtiger en makkelijker dan scheppen vanuit het ego; het verstand of je wilskracht! Je hoeft je dan niet druk te maken over allerlei details, je hoeft alleen maar open te staan voor alles wat er op je afkomt, zowel van binnenuit als van buitenaf. Wij zijn sterk geneigd om scheppen te associëren met ‘iets doen’, terwijl de liefde ’s manier van creëren meer een ‘laten gebeuren’ is. Want zolang jij het idee hebt dat je iets moet doen, vernauw je je perspectief op de werkelijkheid en daarmee creëer je ook een vernauwende werkelijkheid voor jezelf. Je hoeft alleen maar te ZIJN en alles over te geven. Dit is het geheim van ‘succes’.

10.1 |Wie-ben-ik?|

Aanvaard van |Wie| en |Wat-je-bent| op dit moment, en een wees daar een demonstratie van. Dit is wat Jezus deed. Het is het pad van Boeddha, de weg van Krishna, de levenswandel van iedere meester.
En iedere meester had insgelijks dezelfde boodschap: ‘Wat ik ben, ben jij. Wat ik kan doen kun jij doen'. Deze dingen en meer zal jij ook doen’. Het is veel moeilijker te ontkennen wie je bent, dan het te aanvaarden. Je bent goedheid, genade, medeleven, en begrip. Je bent vrede, vreugde en licht. Je bent vergiffenis en geduld, kracht en moed, een hulp in tijden van nood, een trooster in tijden van verdriet, een genezer in tijden van verwonding, een leraar in tijden van verwarring.
Je bent de diepste wijsheid en de hoogste waarheid, de te vrede en de edelste liefde. Je bent al deze dingen. Kies er nu voor jezelf altijd als deze dingen te kennen.

10.2  Zelf realisatie

Mensen veranderen niet omdat ze verteld worden dat ze móeten veranderen. Mensen passen tijdelijk hun gedrag aan, omdat ze dat is opgedragen door hen die macht over hen hebben. Maar dat is geen echte verandering. Dat is slechts een oppervlakkige verschuiving van uiterlijk gedrag. De innerlijke waarheid is niet verschoven. Het innerlijke overtuigingssysteem is niet aangeroerd, is …… helaas onveranderd gebleven.

Je wilt jezelf op het hoogste niveau realiseren? Je wilt weten |wie-je-werkelijk-bent| en dat ook ervaren? Oké! Dit heet evolutie. Dit is het werk van heel de mensheid! 

10.3 Alles wat je doet, doe je voor jezelf

Dat ……… is omdat jij en alle anderen één zijn. Wij allen zijn verbonden met elkaar; wij zijn verbonden met ALLES! Het universum, God, de Oerbron, |AL|. |Alles-Wat-Is|.
Wat je dus voor een ander doet, doe je daarom voor jezelf. Wat je nalaat voor een ander te doen, doe je ook niet voor jezelf. Wat goed voor een ander is, is goed voor jezelf, en wat slecht voor een ander is, is slecht voor jezelf. Dat is de meest fundamentele waarheid; één die het meest wordt genegeerd.

10.4 Eigenwaarde

Onwaardigheid is de zwaarste aanklacht die de mensheid heeft moeten aanhoren. Jij baseert je gevoel van eigenwaarde op het verleden, terwijl God jouw eigenwaarde op de toekomst baseert.

De toekomst, de toekomst altijd de toekomst. Daar ligt je leven, niet in het verleden. De toekomst. Daar ligt je waarheid, niet in het verleden. Wat je al gedaan hebt is onbelangrijk in vergelijking met wat je nog gaat doen. De fouten die je gemaakt hebt, betekenen niets in vergelijking met wat je creëren gaat. God vergeeft je je fouten. Allemaal. God vergeeft je je misleide gevoelens, allemaal. God vergeeft je je foutieve ideeën, je verkeerde begrip, de daden die anderen pijn deden, je egoïstische besluiten. Allemaal. Want God weet dat je niet bent, wat je geweest bent, maar dat je bent wat je nu bent, en dat je dat altijd zult zijn.

10.5 Verlossing?

Wij leven in angst, omdat wij niet ‘verlicht’ zijn. Angst om te falen, angst voor eenzaamheid, angst voor fysiek en geestelijk geweld, angst voor lichamelijke gebreken, angst voor het ouder worden, angst voor de dood, angst om niet geliefd te worden, en wat voor angst dan ook.
Je hebt geleerd in angst te leven! Je hebt gehoord over natuurlijke selectie, de overwinning van de sterkste en het succes van de slimste en de sterkste. Maar er wordt weinig verteld over de glorie van de liefhebbende. Zouden wij mensen op Aarde allen ‘verlicht’ zijn, dan hadden wij geen duistere en pijnlijke plekken meer in onszelf. Dan zou de liefde steeds het volmaakte geluk brengen over ons allen; de hele mensheid. Dan zou de voorwaardelijke liefde transformeren in de onvoorwaardelijke liefde; de liefde die wij ‘kennen’ uit de verhalen over Jezus.

Verlossing, verlichting, zuivering, volmaaktheid …. het komt allemaal op hetzelfde neer. Verlichting begint met acceptatie, zonder oordeel over ‘wat is’. Dit staat bekend als ontwikkeling van het Zijn. In het zijn wordt de vrijheid gevonden.

Hans Zevenboom

Literatuurverwijzing

1. Paul Ferrini; ‘Liefhebben zonder voorwaarden’ & ‘Terug naar onschuld’.
2. Eckhart Tolle; ‘Een nieuwe aarde’ & ‘de Kracht van het NU’