Veranderen! Hoe?
Deel I

'Voer voor psychologen'

Axioma: 'Hoe sterker een probleem energetisch is bepaald, hoe moeilijker het is om te veranderen'. Waar of niet-waar?
Axioma: 'De neiging tot bepaald gedrag zal niet veranderen, maar je kunt wel leren je in te houden'. Waar of niet-waar?

1. Inleiding
Ieder jaar meestal rond de jaarwisseling nemen we ons voor ons leven te verbeteren; te veranderen of op zijn minste te 'vernieuwen'. We zeggen dat we gezonder willen gaan leven, dat we voor de 5e keer willen stoppen met roken, of dat we minder bot zullen reageren als iemand kritiek geeft, dat we willen voorkomen niet meer op die foute mannen of vrouwen te vallen, én dat we meer willen genieten van het nieuwe leven: dus simpelweg breken met oude, vastgeroeste gewoontes. Toch blijkt het moeilijk om de goede voornemens lang vast te houden. Het blijkt soms al na enige weken of maanden, dat we terugvallen in ons oude patroon. De vraag die we ons zelf kunnen stellen, is hoe komt dat nu eigenlijk? Wat kunnen we zelf hieraan doen?

Uit onlangs gehouden onderzoeken blijkt, dat veel psychiatrische klinieken - psychotherapeuten - worden benaderd met de vooringenomen gedachte: 'Ik heb een psychosomatisch probleem; de psycholoog of psychiater lost dat wel binnen een weekje voor mij op'. Zijn we daadwerkelijk belandt in een PIN-cultuur?

2. De remmende factoren
Er zijn een aantal factoren die het proces van verandering of vernieuwen van het menselijk denken tegen werken of ons volledig blokkeren in onze verdere (innerlijke) ontwikkeling. De kernvraag bij iedere veranderings- of behandelingsproces is: 'Hoe kan ik de manier waarop ik denk, veranderen?' Want juist daar ligt de kern van ons probleem; het denken. Jouw identiteit, jouw zelfbeeld, jouw eigenwaarde, jouw imago staat centraal in jouw denken. Het beeld dat de ander van jou heeft, staat centraal. Dat wat je van jezelf, van de ander en van jouw omgeving vindt, is bepalend voor jouw hele functioneren in de maatschappij. Althans, zo wordt er door velen gedacht in onze huidige consumptiemaatschappij.

De eerste hindernis of remmende factor, die overwonnen moet worden is van biologische aard. Een groot deel van de psychologische eigenschappen heeft een erfelijk component, althans zo wordt er gedacht in de wetenschap. Hoe sterker een probleem energetisch bepaald is, hoe moeilijker het te veranderen zal zijn'. Depressie heeft een erfelijk component, maar ook gevoeligheid voor verslavingen blijkt voor een groot deel erfeljik bepaald te zijn. Iemand met een psychose kan wel zeggen: 'Ik wil niet meer hallucineren', maar daar heeft hij niets over te zeggen. De biologische werking van het fysieke lichaam regeert in dit geval! Vaak wordt op basis van deze gedachte de keuze bepaalt tussen medicijnen of therapie. Zit er bijvoorbeeld een ernstige depressie in de familie, dan kan het lastiger zijn om het te behandelen met bijvoorbeeld een gesprekstherapie.

......... 'Althans, dat is wat ons wordt verteld, ons wordt uitgelegd of ons wordt geleerd! De wijze waarop de wetenschap tegen een persoonlijkheidsprobleem aankijkt. M.a.w. hoe een wetenschappelijk idee of concept ons wordt aangereikt of zelfs wordt opgedrongen!'

Een tweede hindernis of rem is je persoonlijkheid; datgene wat een persoon karakteriseert. De manier waarop iemand met uiteenlopende situaties omgaat of het karakteristieke gedragspatroon dat iemand in verschillende situaties vertoond, noemen we persoonlijkheid.
In de afgelopen tientallen jaren is veel onderzoek naar persoonlijkheidsdimensies verricht. Oorspronkelijk kwamen Amerikaanse onderzoekers uit op de vijf centrale persoonlijkheidsdimensies, die nu onder de naam Big Five bekend geworden zijn.
Tegenwoordig is de Big Five onder psychologen algemeen geaccepteerd als hét belangrijkste persoonlijkheidsmodel in zijn soort. Het is de basis van veel psychologische onderzoeken die als leidraad gebruikt wordt bijvoorbeeld bij het bepalen van de juiste studie- of schoolkeuze of zelfs bij personeelsselectie(s). Een belangrijk kenmerk van de Big Five is, dat de scores op de karaktertrekken normaal verdeeld zijn. Dat wil zeggen, dat je volgens de test niet perse óf extravert óf introvert bent. Dus niet het één of het andere, maar je kunt er ook tussenin zijn.

De volgende karaktertrekken worden onderscheiden:

• Extraversie (tegenover introversie): de mate waarin een persoon behoefte heeft aan contact met anderen.
• Inschikkelijkheid (tegenover vriendelijkheid): gedraagt iemand zich meegaand, tolerant en hulpvaardig? Of juist meer competitief en weinig meewerkend?
• Zorgvuldigheid (tegenover laksheid, gebrek aan motivatie): gaat een persoon georganiseerd en doelgericht te werk of ongestructureerd en doelloos? Geeft informatie over hoe iemand zichzelf en zijn omgeving onder controle heeft en wil hebben.
• Emotionele stabiliteit (tegenover neuroticisme): deze factor drukt uit wat mensen laten zien in emotionele en stressvolle situaties. Neurotische mensen maken zich veel zorgen, zijn onzeker en nerveus. Emotionele, stabiele mensen zijn tevreden met zichzelf, ontspannen en weinig emotioneel.
• Openheid voor ervaring/ ideeën: behoudend tegenover vernieuwend. Mensen die hoog scoren op vernieuwend staan open voor veranderingen, zijn nieuwsgierig, avontuurlijk en rijk aan fantasie. Mensen die meer aan de behoudende kant scoren, zijn nuchter en praktisch. Zij zullen alles graag bij het oude en vertrouwde willen houden.

Voor een groot deel wordt onze persoonlijkheid (de vijf persoonlijkheidsdimensies) erfelijk bepaald! Een introvert persoon kan wel bepaalde vaardigheden aanleren waarmee hij zich in bepaalde (sociale) situaties kan redden, maar het zal nooit een extraverte persoonlijkheid worden.
Ook eigenschappen als tevredenheid, en optimisme zijn voor zo'n 50 % biologisch bepaald, zo blijkt uit een tweelingenonderzoek. Zelfs de mogelijkheid tot veranderen ligt ten dele genetisch vast. Of je kunt veranderen, ligt dus voor een deel al besloten in je persoonlijkheid.

............... 'Althans, dat is wat ons wordt verteld, ons wordt uitgelegd of ons wordt geleerd! De wijze waarop de wetenschap tegen een persoonlijkheidsprobleem aankijkt. M.a.w. hoe een wetenschappelijk idee of concept ons wordt aangereikt of zelfs wordt opgedrongen!'.

Een derde hindernis of rem om succesvol te willen veranderen, is dat veranderingen juist angsten oproept bij de persoon. Dat wat bekend is, biedt een zeker gevoel van veiligheid, hoe destructief het oude gedrag voor de persoon ook kan zijn. Het nieuwe is onzeker, het oude is een veilige haven waar alle 'ins en outs' bekend van zijn. Want zolang de angst voor het nieuwe gedrag groter is dan het lijden dat het oude gedrag oplevert, blijft men liever bij het oude. Je zult dus op één of andere manier moeten leren om naar je angsten te willen kijken. Leren verdragen dat je bang wordt of bent voor- of in bepaalde situaties. 'Iemand met bindingsangst wil daar wel vanaf, maar het aangaan van een (nieuwe) relatie roept zoveel angst op, dat de persoon dat blijft ontlopen'.

Een vierde hindernis of rem waarom het niet lukt om te veranderen, is een zeker gebrek aan zelfinzicht, zelfkennis of zelfbeeld. Het beeld dat iemand van zichzelf heeft, wordt zelfbeeld genoemd en kan als een enorme belemmering voor veranderingen worden gezien. Mensen met een gebrek aan zelfinzicht zien zichzelf vaak als slachtoffer. En het aannemen van een dergelijke slachtofferhouding betekent vaak, dat zij niet hoeven te veranderen maar juist die ander. Ze leggen de verantwoordelijkheden voor hun gedrag en/ of hun problemen bij anderen neer. Mensen die geneigd zijn de verantwoordelijkheid neer te leggen bij die ander, willen eigenlijk helemaal niet veranderen. Zij vinden, dat de therapeut - de psychiater of de psycholoog - hun probleem maar moet oplossen en dat de mensen om hen heen maar moeten veranderen.
En juist in deze consumptie- of PINmaatschappij - de meest recentelijke ontwikkelingen duiden erop - eisen de cliënten dat ze binnen enkele dagen van hun geestelijk of lichaamlijk probleem zijn verholpen. Onlangs zag ik een opschrift bij een arts met de tekst: 'Genezingen vinden direct plaats, maar wonderen duren iets langer'.

Maar ja, aan de anderen kant klagen wij wat af en dat kan ook bepaalde voordelen opleveren [Nieuwsbrief April 2009, 'Is een optimist gezonder?']. Wat denkt u bijvoorbeeld van iemand die maar blijft klagen over zijn of haar moeder. Dat zijn of haar moeder constant zich bemoeid met allerlei huiselijke omstandigheden; de strijk doen, de afwas doen, de kinderen naar school brengen, etc. etc. Toch wil die persoon niet afhankelijk worden van zijn of haar moeder. Je kunt dan wel klagen bij anderen dat je de hete adem van je moeder steeds in je nek voelt, maar stiekem vind je het wel fijn dat ze regelmatig je komt helpen. Soms moet je prettige bij-effecten opgeven om werkelijk iets te veranderen aan je eigen onprettige situatie(s).

Een vijfde hindernis - en misschien wel de grootste hindernis die we ervaren in ons leven - is het niet-genetisch bepaalde deel van de persoonlijkheid dat in interactie met de omgeving is gevormd, zijn de diep ingesleten overtuigen van anderen! Denk bijvoorbeeld eens aan georganiseerde religies of (politieke) extremistische stromingen. Of de overtuigingen die van generatie op generatie - van vader op zoon - worden overgeheveld. Maar de meest hardnekkige overtuigingen zijn wel onze spirituele overtuigingen. Alle overtuigingen die betrekking hebben op God en het Leven. [www.nieuwespiritualiteitforum.com & Nieuwsbrief Augustus 2009", 'Overtuigingen'].
Realiseer je, dat overtuigingen een essentieel onderdeel van onze gedachtewereld uitmaken. Want overtuigingen bepalen wat we wel en niet waarnemen én hoe we waarnemen. Overtuigingen bepalen tevens welke betekenis we aan de waarneming geven en bepalen onze gedachtestructuren. Leer te beseffen dat overtuigingen te beschouwen zijn als 'commando's voor onze hersenen'.
Mede door diepgewortelde overtuigingen - neem bijvoorbeeld de gedachte 'Ik ben niet in staat mezelf te genezen' - hebben we sterk de neiging om steeds maar weer in bepaalde oude patronen te vervallen. Iemand die in zijn jonge levensjaren consequent is gekleineerd, vernederd en vertrapt of seksueel misbruikt is door zijn ouders en/ of omgeving, kan een diepgewortelde onzekerheid ontwikkelen die heel moeilijk weggenomen kan worden. De psychiatrische klinieken kunnen wel proberen om u niet in bepaalde oude patronen terug te laten vallen - men kan bijvoorbeeld leren minder negatief over zichzelf te denken of een ander gedrag proberen aan te nemen -, maar de neiging zal blijven bestaan. En juist dat roept weer angsten op, waardoor men geneigd is om toch het oude boven het nieuwe te verkiezen.

.............. 'Althans, dat is wat ons wordt verteld, ons wordt uitgelegd of ons wordt geleerd! De wijze waarop de wetenschap tegen een persoonlijkheidsprobleem aankijkt. M.a.w. hoe een wetenschappelijk idee of concept ons wordt aangereikt of zelfs wordt opgedrongen!'

3. Gedrag is veranderbaar!
'Hoe?'
Jarenlang heb ik me afgevraagd waarom veranderingen zo vaak mislukken. In feite was mijn gedachte in de beginfase van mijn zoektocht heel simpel. Ga op zoek naar de zwakke schakels in de ketting, kijk ernaar en 'verwerk' het. Maar is dat wel zo? Kun je simpelweg stellen: 'Ik heb mijn zwakke schakel(s) gevonden en ik elimineer deze obstakels met één of andere (alternatieve) genezingsprocedure?' Ja, maar denk dan bijvoorbeeld eens aan al die onverklaarbare, moeilijk te definiëren psychische ziektebeelden: van manisch-depressief tot schizofrenie. Als het ziektebeeld niet goed kan worden gediagnosticeerd, dan wordt er maar een 'sticker' opgeplakt. Op die manier wordt alsnog het ziektebeeld gedefinieerd, waardoor jij dan terecht kan zeggen: 'Ik ben ziek, want ik draag toch een herkenbare sticker!'
Of zit er nog ergens in mijn diepe onbewuste één of meerdere obstakels verborgen, die ik niet herken of niet weet? Zou dat onverborgen, onzichtbare deel soms te maken hebben met zingeving en spiritualiteit? Of ben ik bezig voor een groter geheel: 'Waar doe je het allemaal voor' [Nieuwsbrief Mei 2010, 'Zingeving']. Of zou de aangereikte nieuwe strategieën en nieuwste behandelingsmethoden voldoende zijn om tóch te kunnen veranderen?

Gedrag kun je eenvoudigweg veranderen door bijvoorbeeld je omgeving aan te passen: dus geen chocoladekoekjes meer in huis halen of toch van baan veranderen. Maar de vraag is of datgene wat maakte dat je zo verslaafd was - één pakje sigaretten per dag rookte - ook daadwerkelijk is veranderd. Ik denk van niet.
Misschien ligt dan het niveau van verandering wel op een heel ander niveau; het niveau van gedachten. De algemene (leer)gedachte van psychologie (psycho-analyse of cognitieve therapie) is, leer de obstakels - de gesignaleerde probleemsituaties - vanuit een ander perspectief te bekijken. Bekijk het probleem vanuit een ander gezichtspunt; met een andere gekleurde bril op desnoods. Dit is vooral geschikt voor mensen die te hoge eisen aan zichzelf stellen, onzeker zijn of faalangsten hebben. Maar toch blijkt uit allerlei psychologische onderzoeken, dat het meest ingrijpende en het moeilijkste niveau van verandering is het 'sleutelen' aan de persoonlijkheid.
Leuk om dit zo te mogen lezen - in gedachte nemend, dat wij het hierover tenminste één eensluidende mening over hebben -, maar waar ligt nu de kern van het gesignaleerde probleem? Ja, persoonlijkheid dat is nu wel duidelijk genoeg. Maar wat wordt er dan precies met die persoonlijkheid bedoeld. In de psychologie noemt men de combinatie van iemands karakter en zijn gewoontes - de combinatie van aangeboren en aangeleerde eigenschappen - de persoonlijkheid. Van invloed op het karakter zij 'opgedane ervaringen', die samen met het karakter bepalend zijn voor het uiteindelijke, herkenbare gedrag of manier van uitingen. Met het karakter of inborst wordt meestal de combinatie van vaste innerlijke eigenschappen (karaktertrekken) van een persoon bedoeld.

4. Het karakter
Karakter of aard is een combinatie van innerlijke eigenschappen van een persoon [Nieuwsbrief September 2010, 'Ziel en Geest']. Deze combinatie van eigenschappen onderscheidt de ene persoon van de anderen en bepaalt hoe een persoon met bepaalde dingen omgaat. In de psychologie gaat men ervan uit, dat het om min of meer stabiele eigenschappen zijn die moeilijk te veranderen zijn, mits men blijft volharden in training of therapie. Daardoor onderscheidt de karaktertrek zich van gewoonte; het automatisch grijpen naar een sigaret. Gewoonte is meer dan een aangeleerde manier van reageren op zijn omgeving, maar die wel kan worden afgeleerd. Vermoedeljik ligt een deel van je karakter vast in je erfelijke eigenschappen, die op een onnavolgbare wijze wordt beïnvloed door je directe en indirecte omgeving; bijvoorbeeld je ouders, de school en/of de werkomgeving - de buitenwereld.

......... 'Althans, dat is wat ons wordt verteld, ons wordt uitgelegd of ons wordt geleerd! De wijze waarop de wetenschap tegen een persoonlijkheidsprobleem aankijkt. M.a.w. hoe een wetenschappelijk idee of concept ons wordt aangereikt of zelfs wordt opgedrongen!'

Dus eenvoudigweg zou je kunnen stellen, dat de totale som van karaktereigenschappen de identiteit van het wezen of een persoon omhult en karakteriseert. Het beeld dat iemand van zichzelf heeft, wordt ook wel zelfbeeld of zelfconcept genoemd. Maar in het geval van identiteit ligt de nadruk op de totale som of op de éénheid die je bent. Je bent namelijk een drieledig wezen, dat bestaat uit een ziel, een geest en een lichaam. En juist die unieke verschijning van menszijnde wordt (volledig) miskent in de psychologie.
Vandaar dat dit vooringenomen standpunt van 'Het zit in je erfelijk materiaal' altijd heeft geleid tot onbegrip bij cliënten, het verkeerd vaststellen van een diagnose met de bijbehorende behandelingsmethode en een 'gefaalde' behandelingsmethode. Indien een behandeling toch succesvol is verlopen, bestaat er de mogelijkheid dat er een 'aanpassing' van het geestelijke gestel heeft plaats gevonden en dat bijvoorbeeld het verslavingsprobleem na enkele maanden al weer is teruggekeerd omdat de persoon in kwestie wordt 'getriggerd' - in aanraking komt met zijn of haar oude patroon of verleden. Vaak omstandigheden en/ of situaties die zelf door de persoon zijn of worden gecreeërd.

De vraag is nu als toch de karaktereigenschappen van een persoon maatgevend zijn voor (gedrags-)veranderingsprocessen of het dan zinvoller is om naar de mens in zijn geheel of naar de deelaspecten, zoals de ziel en de geest te gaan kijken. Om het toch enigszins begrijpbaar en niet te gecompliceerd te maken, lijkt het me verstandiger om slechts twee deelaspecten eruit te lichten, en wel de ziel en de geest!

5. Kernidentiteit, de ziel
Jouw kernidentiteit of jouw ziel, is jouw ware identiteit. Diep van binnen bepalen jouw drijfveren, bepaalt jouw bezieling - jouw passie - het waarom van jouw handelen. Mijn opvatting is: je zult het meest succesvol in een veranderingsproces zijn én jezelf het meest succesvol voelen, als je handelt conform jouw innerlijke drijfveren en conform jouw bezieling; handelen en nadien ervaren wat de diepste innerlijke gevoelens zijn van de ziel. Jezelf leren kennen én ervaren, is gelijk een verandering in innerlijke groei; een proces dat uiteindelijk zal of kan leiden tot meesterschap-in-wording!

6. Genetische identiteit
Professor Dr. K. Dierickx schrijf over de genetische identiteit: 'Geen enkele wetenschap lijkt de laatste jaren zo beladen te zijn met verwachtingen en vragen als het gaat over medische genetica. In het dagelijks leven en uit verschillende hoeken wordt vaak verwezen naar genen, DNA en erfelijkheid. Het gen is een soort cultureel icoon geworden; een magische kracht!'
En volgens Nelkin en Lindee funcitoneert het DNA in onze cultuur in vele opzichten als een seculier equivalent van de middeleeuwse christelijke ziel. Zoals de christelijke ziel is het DNA een onzichtbare maar materiële entiteit. Fundamenteel voor de identiteit lijkt het DNA individuele verschillen te verklaren, evenals de morele orde en het lot. Het DNA lijkt de vindplaats te zijn van het ware Zelf, en in die zin relevant voor de problemen van persoonlijke authenticiteit [ Wikipedia].

............... 'Althans, dat is wat ons wordt verteld, ons wordt uitgelegd of ons wordt geleerd! De wijze waarop de wetenschap tegen een persoonlijkheidsprobleem aankijkt. M.a.w. hoe een wetenschappelijk idee of concept ons wordt aangereikt of zelfs wordt opgedrongen!

7. Het dogma van genetische bepaaldheid
Bij het grote publiek heerst de gedachte of het idee, dat onze genen [1] alles bepalen, vanaf onze lichamelijke kenmerken tot ons gedrag. Zelfs veel wetenschappers gaan nog altijd van de veronderstelling uit, dat onze genen een onveranderlijke blauwdruk vormen waaraan onze cellen zich altijd moeten conformeren. Zelfs de leer van het genetisch determinisme maakt(e) tientallen jaren deel uit van het curriculum van medische faculteiten. Zo verkondigde een nieuwsbrief voor de studenten Gezondheidswetenschappen in Zuid-Californië: 'Uit onderzoek is gebleken dat 1 op 40 vrouwen onder Asjekenaziem in twee genen een defect heeft dat erfelijke borst- en eierstokkanker veroorzaakt'. De Los Angeles Times vertelde op 11 augustus 2007: 'Onderzoekers hebben twee gemuteerde vormen van een enkel gen gevonden die verantwoordelijk zijn voor 99 % van alle gevallen van een veel voorkomende vorm van glaucoom (groene staar)'. Zo meldde op 28 oktober 2005 een omroeper van National Public Radio (VS): 'Wetenschapsonderzoekers hebben vandaag wereldkundig gemaakt dat zij een gen voor dyslexie hebben gevonden. Het is een gen op chromosoom 6, dat bekend is als DCDC2'.
De volgende dag bracht The New York Times een overeenkomstig verhaal onder de kop: 'Bevindingen bevestigen dat dyslexie genetisch is'. Andere media namen het verhaal al snel over en zo werd de mythe van het DNA-primaat weer eens flink bevestigd. Er kleeft maar één klein gebrek aan die mythe: ze is onwaar!

Het dogma van genetische bepaaldheid heeft zich vanuit het laboratorium zo wijd verbreid, dat het diep is ingesleten in onze publieke cultuur. Toch beginnen steeds meer wetenschappers zich te realiseren dat genen slechts een kleine bijdrage aan onze eigenschappen leveren; dat onze genen slechts voor 35 % verantwoordelijk zijn voor onze levensspanne, terwijl de manier van leven, de eetgewoonten en andere factoren van buitenaf de voornaamste factoren zijn die bepalen of we wel of niet lang leven. De correlatie tussen enerzijds de instrumenten van ons bewustzijn - zoals overtuigingen, gebeden, gedachten, intenties en ons geloof - en anderzijds onze gezondheid, levensduur en levensgeluk, is veel sterker dan de invloed van onze genen!

Uit verscheidene onderzoeken is gebleken, dat wát wij over onze gezondheid denken één van de meest accurate voorspellers van een lange levensduur is die ooit is ontdekt. Volgens schattingen van onderzoekers 'is ongeveer 90% van alle genen betrokken bij wisselwerking met signalen uit de omgeving'! [de 5e remmende factor; overtuigingen die gebaseerd zijn op gedachte én overtuigingen van anderen!]

Genen [1] zijn het medium waarin organismen informatie opslaan; de energie is het medium waarmee ze informatie overdragen. Het bestuderen van genen zonder aandacht voor de energiecomponent van het DNA [2] komt overeen met het bestuderen van de harde schijf van je computer zonder de stekker in het stopcontact te steken. De harde schijf bestaat uit duizenden sectoren; substructuren die informatie kunnen bewaren.
Wij beschikken over massa's informatie op onze harde schijven, maar op willekeurige momenten wordt er slechts een deel van benut. Daar komt bij dat we de data telkens veranderen, zoals het herschrijven van een e-mail voordat we die versturen. Of ....... het ongebruikte softwareprogramma niet of nauwelijks meer toepassen. We zijn het vergeten te gebruiken en nadien weten we niet meer hoe het 'werkt'.

[Harde schijven of psychologische diskettes met hun softwarprogramma's = bewustzijnsniveaus = de 7-hoofd chakra-niveaus! Iedere chakra-niveau kan worden vergeleken met een bepaald, 'bereikt' bewustzijnsniveau in dit leven; overleven (1e niveau of staartbeenchakra), seksualiteit (2e), macht (3e, plexus solaris), liefde (hartchakra, 4e niveau), communicatie (keelchakra, 5e), intuïtie/ verbeeldingskracht (voorhoofdchakra, 6e niveau), spiritualiteit/ kosmisch bewustzijn (7e niveau, kruinchakra). Op ieder bewustzijnsniveau of chakra-niveau zijn ontelbare gegevens/ informatie opgeslagen die betrekking hebben op dat ene specifieke bewustzijnsniveau. Het aanspreken van de opgeslagen informatie vereist inzicht in toepassen van het juist softwareprogramma.]

Eén van de factoren die invloed hebben op welke genen er actief zijn, is onze ervaring met de buitenwereld - een feit dat volstrekt onverenigbaar is met het dogma van genetische bepaaldheid. Toch zijn ervaringen maar een deel van het totaalbeeld. We nemen feiten en ervaringen in ons op en kennen er betekenissen aan toe. Welke betekenissen we er mentaal, emotioneel, of spiritueel aan toekennen, is vaak even belangrijk voor de activering van genen als de feiten op zich. Onze heersende gedachten en - overtuigingen zijn dus in staat om sets van genen aan of uit te zetten!
Iedere keer als we iets bedenken of creëren, zal de snelweg in onze hersenen - de kortste verbinding van A naar B - dat ene (computer)bestandje activeren. Een andere route zal vermoedelijk teveel 'milliseconden' in beslag nemen en het kost teveel 'energie' om de paden vrij te houden van energieblokkades; versperringen. De energiebanen raken op den duur verstopt en op die manier blijven we steeds maar weer in oude denkpatronen terugvallen.

Samengevat kunnen we stellen, dat onze genen te beschouwen zijn als hét medium waar informatie wordt opgeslagen! Informatie, die we in principe te allen tijde tot onze beschikking staat. Echter we kunnen ons niet alles meer herinneren. We kunnen niet bij alle informatie die waar dan ook opgeslagen ligt, komen [Nieuwsbrief September 2010, 'Ziel en Geest']. Denk bijvoorbeeld maar eens aan onze jeugdervaringen; de prettige en de pijnlijke momenten. Wie kan ze nog in details beschrijven? Toch ligt die informatie wel degelijk ergens opgeslagen en juist daar gaat het om. Zeker als we de wens hebben te willen veranderen in ons gedrag.
De vraag is nu: 'Waar heb ik al die informatie opgeslagen en hoeveel informatie en waarom zoveel informatie en hoe kan ik bij die opgeslagen informatie komen? En ja, wat is informatie eigenlijk?

Omschrijving: Wij zijn energiewezens; samengeklonterde energievormen. Wij zijn drieledige wezens met drie karakteristieke kenmerken, te weten een ziel, een geest en een lichaam. Gedachten is informatie, is een energievorm met een bepaalde trillingsfrequentie, een bepaalde golflengte, een bepaalde geluidsgolf, en samenvallende ritmische patronen die opgeslagen liggen in alle lichaamscellen, geprojecteerd en leesbaar is in ons elektromagnetisch energieveld of aura!
Kortweg: alle, alle informatie is opgeslagen in onze cellen! En nu komt het allerbelangrijkste aspect van de ware zin van het leven aanbod - het feit dat eens duidelijk onder de aandacht van therapeuten, artsen, psychologen en psychiaters dient te worden gebracht - en wel, dat wij informatie uit het heden, het verleden én het verre verleden in al onze lichaamscellen hebben opgeslagen. Het verre, verre verleden kan ook gevangen worden in het begrip 'vorige levens'! Ja, ja, vorige levens!
Is dit waarin ik dan 'moet' graven om daadwerkelijk te kunnen veranderen? Is dit hét waarlijk?

[1] Genen zijn onderdeel van chromosomen en bestaan uit stukken DNA. Een gen is niets anders dan een klein chromosomaal fragmentje opgebouwd uit DNA; het bevat de genetische informatie die nodig is voor het maken van een eiwit. Genen zijn stukjes code van het DNA. De genen bevinden zich (net zoals de chromosomen) in de kern van onze lichaamscellen. Ze bevatten de informatie die nodig is voor het normaal functioneren van de cel ( je zou ze kunnen vergelijken met de software van een computer). Het genetisch materiaal bij de mens bevat 46 chromosomen.
[2] DNA (voluit: desoxyribonucleïnezuur) is de chemische substantie van ons erfelijk materiaal. DNA is de draadachtige stof waaruit chromosomen onder andere zijn opgebouwd. DNA is de drager van erfelijke informatie. Op het DNA liggen de afzonderlijke genen. Het DNA heeft de vorm van een spiraalvormge draad die met een andere DNA-draad een dubbele helix vormt; een soort wenteltrap die gedraaid is om zijn lengteas. De treden worden gevormd door de base. Telkens zijn er twee basen met elkaar verbonden, die samen een trede van de trap vormen.
[*] DNA = Devine Natural Awareness = het Goddelijk Natuurlijk Bewustzijn! Hét bewustzijn waar de kerninformatie over |Wie-we-werkelijk-zijn| ligt opgeslagen.

8. Slot
Uit allerlei spychologische onderzoeken is gebleken, dat het moeilijkste niveau van verandering het 'sleutelen' is aan de persoonlijkheid. Want zo wordt er nog steeds gedacht, dat een deel van je karaktereigenschappen 'vastliggen' in je erfelijk materiaal; de genen.
Nú blijkt dat genen - het medium waarin organismen informtie opslaan - slechts voor een beperkt deel verantwoordelijk zijn voor bijvoorbeeld onze levensverwachtingen én dat ons denken en overtuigingen (de informatiestroom die verantwoordelijk is voor het aan- en uitzetten van genen) de grootste factoren zijn die wel in staat zijn om (gedrags)veranderingen te bewerkstellingen.
Dus waarom dan geen aandacht besteden aan de opgeslagen informatie uit het heden, het verleden en vorige levens?

Het onderwerp 'Veranderen'- deel II - zal verder uitgebreid worden behandeld in de Nieuwsbrief November 2010; het Veranderstappenplan wordt dan uitvoerig besproken.

Hans Zevenboom