De Waarheid!

Meer dan ooit zoeken we wijsheid om richting te geven aan ons leven. Juist nu in deze moeilijke tijden verlangen we naar de wijze woorden van Jezus, Mohammed of Boeddha, maar jammer genoeg zijn zij allen dood. Ze kunnen ons niet meer corrigeren, ons op de vingers tikken over onze afwijkende- en separatistische gedachten over het leven of wijzen op onze interpretaties van 'foute' vertalingen en hun wijsheden. Niets van dat alles.
Maar toch blijven we zoeken naar de juiste woorden die ons over die ene waarheid vertellen. Maar de waarheid is niet meer dan een woord, dat betekent 'wat-nu-op-dit-moment-zo-is'. Maar probeer te begrijpen en zo nodig te ervaren, dat 'wat-zo-is' voortdurend aan verandering onderhevig is. Dus ook jouw waarheid verandert voortdurend. Onze wereld heeft ons dat laten zien. Zelfs ons leven geeft voortdurend aan dat dé waarheid geen constante grootheid (meer) is, zoals de Kerk ons dat eeuwenlang heeft voorgespiegeld. Zelfs de reclame speelt hier handig op in: 'Dit is mijn waarheid, dit is mijn winkel!'
Neen, het levensproces is in feite een constant veranderingsproces. Teruggebracht tot één woord: het leven is verandering én je kunt het niet ontlopen! Dus ook jouw waarheid is permanent aan verandering onderhevig, want indien jouw waarheid niet aan het veranderen is, staat het innerlijke groeiproces als het ware stil. Tijdelijk of voor een langere of kortere periode, maar nadien weer in volle glorie en heftigheid aanwezig.

We leven in een eindeloze cyclus van herhalingen. Wij blijven onze fouten herhalen, net zolang tot één van beide partijen doorkrijgt dat het in het leven niet om macht draait, maar om kracht! En tot beide inzien dat het niet om scheiding draait, maar om éénheid. Want in eenheid vind je innerlijke kracht, in de scheiding verdwijnt die waar door men zich zwak en machteloos voelt; daar komt de strijd om macht vandaan! Keer terug naar de bron van je innerlijke kracht. Macht zonder innerlijke kracht is een illusie; innerlijke kracht zonder eenheid is een leugen. Wij denken dat innerlijke kracht uit individualiteit voortkomt én uit scheiding, maar zo is het gewoon niet. Scheiding van God én van elkaar, is de oorzaak van al ons falen. Dit is het grootste geheim aller tijden!
De waarheid van je bestaan is dat je één geheel bent; jij vormt altijd een deel omdat je nooit afgescheiden bent. Je vormt altijd een deel van God, omdat je nooit van God bent gescheiden. Dit is de enige universele waarheid! Jij bent een deel van het geheel! Jij bent van niemand afgescheiden, omdat jij een goddelijk wezen bent net zoals je buurvrouw, je overbuurman, je vader, je moeder, je broer, je zus en die 'donkere' inwoner uit Afrika of Azië. Jij bent een micorkomos in een macrokosmos-gebeuren.

De waarheid is geen ding, dat je kunt bezitten, kunt vasthouden. Neen, het is een vloeiend proces. Het is een manier waarop het leven zich aan jou zich openbaart. Het is alleen de vraag hoe jij naar die waarheid wilt kijken. Wel is gebleken, dat - als je blik helder is - jij de waarheid van jezelf en anderen beter kunt 'zien'. Jonge kinderjaren zijn nooit bedoeld geweest om de waarheid te onderwijzen, maar om de waarheid te verzamelen. Hoe kun je kinderen een waarheid leren die jezelf nog niet gevonden hebt? Dat kan natuurlijk niet. Toch worden vele scholen gebruikt om 'hun' waarheid te vertellen. Het gevolg is dat je ze de enige waarheid vertelt, die jij kent; de waarheid van anderen! Die van je vader, je moeder, je school, je cultuur, je religie. Van alles en nog wat, maar niet je eigen waarheid. Daar ben je nog naar op zoek. En je zult bezig blijven je waarheid, jouw idee over |Wie-je-bent|, te zoeken, ermee te experimenteren, haar te vinden, haar te verliezen, haar te vormen en te veranderen, tot je een halve eeuw op deze planeet rondloopt. Dan kun je eindelijk beginnen het wat rustiger aan te doen, rustig te worden, met je waarheid. En waarschijnlijk is de grootste waarheid waar je het mee eens kunt zijn, dat er geen eeuwige waarheid is, dat de waarheid, net als het leven zelf, veranderlijk is, groeit, zich ontwikkelt; én dat juist op het moment dat je denkt dat de ontwikkeling te einde is, dat niet het geval lijkt te zijn, maar dat het dán pas begint!

Hans Zevenboom