Geloof !
'Ik geloof in God zoals een blinde gelooft in de zon. Niet omdat hij ze ziet, maar omdat hij ze voelt!'
'Op de lange reis van het menselijk leven is geloof de beste compagnon. Het is de beste verfrissing tijdens de reis en het grootste bezit'.

1. Er is iets? 
'De mens heeft de neiging zijn geloof en zijn ethiek aan te passen aan wat hem goed uitkomt'.
'Het geloof in God zijn we kwijt, maar mensen houden een religieus verlangen'.

Steeds meer mensen geloven in 'iets'. Noem het een god, een almacht, een kracht of een energie. Het is in elk geval geen man met een lange baard, want het is 'iets' ongrijpbaar. Uit opiniepeilingen blijkt, dat 40 procent van de Nederlanders meent dat er 'iets' is tussen Hemel en Aarde. Het wordt algemeen omschreven als een geloof in een bovennatuurlijke kracht.

Veel wetenschappers zien het geloof als het centrum van het menselijke bestaan. Zo beschrijft de Brits-Poolse etnoloog Bronislaw Malinkowski: 'Religie geeft de mensen de hoop op onsterfelijkheid en het rituele middel om die te bereiken. Ze openbaart het bestaan van God of de Voorzienigheid en laat zien hoe de geloofsgemeenschap kan worden gevormd. Ze geeft betekenis aan de wereld en zin aan het leven, en via haar sacramenten kunnen mensen een grotere bevrediging in het leven vinden. De religie biedt een veilige haven voor de angst van het onbekende, en angst is een elementair menselijk verschijnsel'.
Freud daarentegen noemde religie een 'universele dwangneurose' en deed dat omdat in zijn tijd het christelijke geloof een gestold geloof was geworden. Het idee dat God zijn goddelijke Zoon naar Aarde gestuurd had met het doel om te lijden en te sterven aan het kruis, was letterlijk ongeloofwaardig geworden. Bovendien stuitte het steeds meer mensen tegen de borst, in plaats van dat ze erdoor geïnspireerd werden. 'Geloof' heeft een slechte naam overgehouden aan die tijden van weleer en tegenwoordig noemen veel mensen zichzelf liever spiritueel dan gelovig. Maar dat wil niet zeggen dat we niets geloven.
De westerse theologie van de laatste eeuw zou je dan ook in één notendop kunnen samenvatten: minder, minder, minder, het minimaliseren van het geloof. Het geloof van 'overbodigheden' zuiveren; alles wat in het licht van de moderne tijd ongeloofwaardig was, werd zoveel mogelijk verwijderd. God was in de ogen van velen machteloos geworden, niet meer alwetend, Hij luisterde noch greep in. Beeld na beeld werd 'ontmythologiseerd', metaforisch uitgelegd of verworpen. Het ongeloof maakte passief, en daardoor ook de intensiteit van de beleving van het geloof.

Aan het geloof ontleende je vroeger enige vorm van zekerheid. Geloof was daarom toen misschien wel de belangrijkste functie van religie. Maar de praktijk van het heden heeft bewezen, dat het anders is vergaan. De ontwikkeling van religiositeit zonder geloof is voorzichtig een trend in onze cultuur aan het worden. Het traditionele geloof is meer een 'flirten met God' geworden (Koert van der Velde, godsdienstwetenschapper/ Trouw, mei 2011). Voor veel mensen (kerkgangers) is het vinden van zekerheid op religieus gebied dan ook volstrekt niet meer gewenst. Het is juist de sensatie van het onbekende mysterie die hen trekt, en die kan ook zonder geloof worden gewekt.

Een derde van de Nederlanders is 'ongelovig buitenkerkelijk', en ruim een kwart van hen bidt wel eens, blijkt uit de enqûete 'God in Nederland' (2007). Voor een deel van hen betekent bidden het 'vragen aan God of een hogere macht om een oplossing voor problemen' (17%) en 'bidden als manier om contact te hebben met God' (9%). Door veel van de 'ongelovigen' wordt soms ook 'contact met God' beleefd. Twintig procent zegt 'ooit of misschien wel de aanwezigheid van een God of een hogere macht te hebben ervaren!'. Acht procent ervoer 'ooit contact met iets heiligs'; drie procent zegt dat dit blijvende invloed had. [Bron: Trouw, 2011]
Opmerkelijk is, dat ruim een kwart van de Nederlanders in de categorie 'nieuwe spirituelen' valt - ze geloven wel in 'iets', maar horen niet meer bij een traditionele kerk. Het aantal overtuigde atheïsten in Nederland ligt rond de 15%. Ze betogen en geloven dat het leven op Aarde volkomen toevallig is. Er is geen plan, geen doel, geen richting aan de evolutie. Het ontstaan van de Aarde is in hun ogen een 'schitterend ongeluk'.  Opvallend is dat onder hen - de nieuwe spirituelen - de term 'God' niet langer meer taboe lijkt te zijn. In de jaren negentig van de vorige eeuw was dat nog wel zo: 'God was iets van de kerkelijke gelovigen, de buitenkerkelijke spirituelen hadden het liever over 'het goddelijke' of 'de bron'.

Gelovig maakt gelukkig! Het geloof in God zijn we kwijt, maar mensen houden een religieus verlangen. Religie verschaf zo'n verhaal. Gelovige mensen leven dan ook langer dan niet-gelovigen, blijkt uit onderzoek. Dat komt voor een deel doordat ze gezonder leven; ze zijn matig, ze roken minder sigaretten, gebruiken minder drugs en drinken minder alcohol, al dan niet vanwege de voorschriften van hun geloof. Ook staat het vast dat mensen die zichzelf religieus noemen, lekkerder in hun vel zitten dan ongelovige thomassen. Er is wel een voorwaarde: het geloof moet een beetje flexibel zijn. Er moet rek in zitten, ruimte voor twijfel en eigen opvattingen. Als geloven zeker weten is, werkt geloof niet meer ten goede, maar ten kwade. Onder de strenggelovigen en de fundamentalisten van deze wereld komt depressie juist vaker voor!

2. Wat is geloof?
'Als je alles gelooft, wat je leest, lees je beter niet!'

'De wereld vergaat op 21 mei 2011', volgens Harold Camping leider van het christelijke radiostation Family Radio uit Californië. Of is 2012 het jaar dat de wereld vergaat? Op 21 december om 21.12 uur precies, zal volgens veel mensen die in de Maya kalender geloven, de wereld in zijn huidige vorm, vergaan. Waarom geloven vele mensen dat de wereld op die dag, een grote verandering zal ondergaan? Of meer algemeen gesteld: 'Wat is geloof dan eigenlijk?' 'Geloof ik in 'iets' of is dat allemaal maar quasi-geloof?'

Geloven is een psychische toestand waarin iemand verkeert en die bereid is om onder bepaalde voorwaarden een bepaalde bewering voor waar aan te nemen. Geloven in dit verband is als een inschatting die iemand maakt, dat een bewering met een zekere waarschijnlijkheid waar of onwaar zou kunnen zijn. In deze betekenis van geloven geldt dus dat er geen zekerheid is over de kwestie. Een tweede betekenis van geloven is het hebben van vertrouwen of overtuiging in een verwachting in 'iets' of iemand, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in de uitspraak of liedt 'zij geloof in mij!'. In deze betekenis gaat het dus om de persoonlijke overtuiging, dat iets zo is, gaat gebeuren of vaststaat. Geloven is dan vertrouwen en vervolgens stellen dat het zo is. 

Vaak wordt geloven in verband gebracht met religie. Geloven in een religieuze context wordt dan gezien als een vorm van overtuiging en vertrouwen in God of goden, een hogere waarheid of realiteit (bijvoorbeeld nirwana), een instituut dat een bepaalde overtuiging belichaamt, of een systeem van leefregels. In het christendom staat het geloof centraal en heeft diverse betekenissen in de loop der eeuwen gekregen. De één legt de nadruk op het aspect 'vertrouwen' (zoals in een menselijke relatie) en stelt het vertrouwen in Gods goedheid centraal, voor de ander is geloven in God een vorm van zekerheid of kennis. Deze kennis kan al dan niet met wetenschappelijk bewijs gestaafd worden. Maar over het overgrote deel van de christenen wordt niet aan het bestaan van God getwijfeld, of aan Christus de Zoon van God.

Blind geloof. Sterk, vasthoudende en overtuigde gelovigen zijn soms niet in staat hun sterk geloof als geloven, als een vorm van onzekerheid te erkennen. Zij kunnen het feit dat ze iets geloven als bewijs zien van de juistheid van datgene wat zij geloven. 'Ik geloof het, dus is het waar'. Zij hebben geen twijfel over hun geloof, en zijn vaak niet vatbaar voor alternatieve rationele of logische verklaringen en benaderingen, noch het beschikbaar komen van nieuwe feiten die hun geloof schijnen te ondermijnen. Hun geloof is onwrikbaar verbonden met hun overtuiging, en hun gedachte dat zij gelijk hebben!

3. Hoe onzekerder, hoe geloviger
'Geloven is zeker weten dat je twijfelt'.

Het is niet fijn wanneer ontslag dreigt, je relatie niet goed loopt, er een milieuramp dreigt of terroristen het vermoedelijk hebben voorzien op je woonplaats. Een voor de hand liggende manier om met dergelijke onzekerheid om te gaan, is zingeving. Geloven dat alles hier op Aarde voorbestemd is, of dat er een God is die de touwtjes in handen heeft, maakt het gemakkelijker te accepteren dat juist jouw baan op de tocht staat.
Tegenslag kan heel bedreigend zijn, maar als we er de hand van God in zien, lijkt het minder erg! 'Voor veel mensen maakt een religieuze overtuiging deel uit van hun idee over hoe de wereld in elkaar zit. Maak je de mensen onzeker, dan worden ze kwaad op andersdenkenden en reageren ze negatief oppersonen en gebeurtenissen die hun wereldbeeld schenden'. [Kees van den Bos, hoogleraar sociale psychologie, Universiteit Utrecht]

4. Het traditionele of kerkelijke geloof
De Bijbel stelt, dat het 'zonder geloof onmogelijk is God te behagen'. [Hebr.: 11:6]
'Echt geloof komt van de Geest van God; niemand kan geloof hebben - of zelfs een ware christen zijn - zonder Gods Geest'.
'Zonder het eeuwige leven valt het fundament onder het christelijke geloof vandaan'.

De formulering van het traditionele kerkelijke geloof: 'Daarom zond God zijn Zoon Jezus om Gods vergiffenis voor de zonden van de mens te brengen. Door zich met Zijn dood op te offeren voor de mensheid, bracht Jezus de verzoening met God tot stand. Om dit offer van verzoening, of verlossing, te kunnen aanvaarden, moesten de mensen Jezus als Heer en Verlosser accepteren. Zij doen dat door de doop, een rituele reiniging, waardoor bekeerlingen hun zonden uit het verleden symbolisch wegpoetsen om te kunnen leven volgens de ethiek die Jezus onderricht heeft'.

Het christendom heeft zijn eerste wortels gehad in de prediking van Jezus Christus. Jezus Christus en zijn discipelen leefde in de 1e eeuw. Volgens de evangeliën, de vier boeken die het leven en de leer van Jezus Christus vertellen, werd vermoedelijk na 6 v. Chr. in Bethlehem in Judea geboren.
Het is moeilijk de evangeliën (het 'goede nieuws') nauwkeurig te dateren; ze ontstonden vermoedelijk 70 en 110 na Chr.
Traditioneel werden ze toegeschreven aan 3 mannen die Jezus gekend hebben (Marcus, Mattheüs, en Johannes) en aan Lucas, die Paulus vergezelde maar Jezus nooit persoonlijk heeft ontmoet. De zendingsreizen van de apostel Paulus, vooral in het Hellenistische deel van het Romeinse rijk, droegen het Christendom tot buiten de grenzen van het toenmalige Israël. Lang voordat het eerste evangelie de vorm had waarin het bewaard is gebleven, had Paulus al een aantal brieven aan door hem gestichte christelijke gemeenschappen - 'kerken' - gezonden. Deze, en andere brieven die door de kerk aan Paulus zijn toegeschreven, alsook brieven die door andere volgelingen - Petrus, Jacobus en Johannes - zouden zijn geschreven en de Openbaringen, die ook van de hand van Johannes zou zijn, vormen samen het Nieuwe Testament; de heilige schrift van het christendom.

In de vroege kerkgeschiedenis waren er al kerken ontstaan rond de lessen van Christus en - zoals vaak gebeurt waar mensen zich in groepen verzamelen rond een krachtig idee, een vernieuwing - er waren bepaalde individuen binnen deze kerken, of enclaves, die vaststelden welke delen van het verhaal van Jezus zouden worden verteld en ook hoe! Dit proces van selecteren en bewerken zette door tijdens het verzamelen, schrijven en publiceren van de evangeliën en de Bijbel. Neem nu eens als voorbeeld het Kerkelijke Concilie van Trente (1545-1563) dat als doel had om de misstanden en misbruiken binnen de Katholieke Kerk aan te pakken. Er moest duidelijkheid geschapen worden, omtrent de door de proteststanten betwiste geloofspunten. Het Concilie had tot doel de rol van de Kerk als wetgever en 'hervormer' te benadrukken én de positie van de Rooms-Kahtolieke Kerk te verstevigen ten opzichte van de protestanten. Tijdens dit Concilie werden de opvattingen en de dogma's geformuleerd die voortaan de inhoud van de (katholieke) geloof zouden uitmaken en sindsdien niet meer herroepbaar!
Deze werkwijze van het selecteren en bewerken van het Woord onderstreept (nogmaals) de voortdurende machtsstrijd die gaande was tussen 'gelovigen'- de toenmalige kerkleiders - over de essentiële vraag: 'Wat is nu het ware geloof?' en 'Wie verkondigt het enige ware geloof?'

Zelfs enkele eeuwen nadat de oorspronkelijke geschriften waren vastgelegd, besliste een hoge raad van de Kerk alsnog eens welke doctrines en waarheden tot de officiële Bijbel van toen behoorden. Zaken die als 'ongezond of voorbarig' - bijvoorbeeld de reïncarnatieleer - voor de massa werden beschouwd, werden weggelaten! Was het niet de hoge raad van de Kerk, dan was het wel een enkeling - Calvijn - die zijn persoonlijke theologische visie gaf op de oude geschriften.
Op deze wijze wordt al eeuwen lang door kerkelijke instanties of de georganiseerde religies getracht om de leer van dat ene korstondige leven, dat allesbepalend zou zijn voor hun eeuwige zaligheid, te laten overheersen in het gedachtegoed van de mensheid. En waartoe heeft dat onderlinge, religieuze getwist toe geleid?: 'Wij voelen ons afgescheiden van God, wij voelen ons verlaten door God, wij hebben de indruk dat God niet meer naar ons wil luisteren, onze gebeden niet meer worden verhoord en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat velen van ons ongegronde angsten kennen, zoals bijvoorbeeld de angst voor de dood, en wat voor zin heeft het om te leven, en waar doen we het allemaal voor!'

5. Wat heeft de kerkgeschiedenis ons tot nu toe geleerd?
'Wie verzon dat geloof over dat ene leven toch?'
'Religie is kort te omschrijven als een onlogisch geloof in het bestaan van het onwaarschijnlijke'.

Na het teruglezen van het voorgaande vroeg ik mijzelf af of er daadwerkelijk nog vernieuwingen zichtbaar zijn na al die jaren van geloofstwist? Of proberen de kerkleiders, c.q. de georganiseerde religies juist nú weer de teugels in handen te krijgen, zoals dat vroeger - eeuwen geleden - ook het geval was? Of zien we toch kleine lichtpuntjes aan de horizon verschijnen?

1. In de Leeuwarder Courant (sept. 2007) staat onder het hoofdartikel 'Het kraakt en scheurt in de Kerk van Rome' het volgende geschreven: 'De kerk is verengd tot een autoritair en centraal bestuurd instituut onder een almachtige superherder. Paus Benedictus XVI lijkt vóór alles de leer en tradities van Rome te willen handhaven en gaat daarbij, met steun van de curie, vaak meer juridisch dan evangelisch te werk. In het kader van dat beleid worden de kerken der Reformatie gedegradeerd tot 'kerkachtige' gemeenschappen'.
2. In het blad Woord en Dienst (Wim Schelten en Kees Posthumus, juni 2009) vertelt een internationaal vermaard en spraakmakend theoloog Prof. dr. Bram van de Beek: 'Een nieuwe reformatie is noodzakelijk. De christelijke gemeente moet terug naar de bron en zich concentreren op wat het betekent om 'lichaam van Christus' te zijn in viering en verkondiging. De essentie is, dat wij in Chirstus zijn en daar komt een bepaalde habitus uit voort: diaconie, mensenrechten, naastenliefde. Christus is hoofd van alles! Hij is werkelijk de Heer, de Koning over alles, allesomvattend. Het geloof is een soort inburgeringscurus, die ons leert burgers te worden van een koninkrijk in de hemelen'.
3. Woord en dienst, (12 febr. 2010). Buiten de kerk om vinden allerlei bijeenkomsten her en der in Nederland plaats die spiritueel van karakter zijn. Daar komen mensen die vaak als kind de kerk wel meemaakten, maar afhaakten vanwege de voor hen nietszeggendheid. Hoe ze moesten leven, hoorden ze in die kerk wel. Maar op welke manier geloof hulp bood bij probelemen met je vrouw, je kinderen, je baan en je gezondheid hoorden ze niet. Religie blijkt dan niet een 'samenhangende levensbeschouwing gebaseerd op vroegere openbaringen' te zijn. Religie is bij deze mensen het verlangen naar signalen en hulp van de Andere Kant!.
4. De Telegraaf (Prof. dr. Hans Kuitert, 14 oktober 2011) schrijft: 'Voor het eerst hebben de Nederlandse bisschoppen openlijk duidelijk gemaakt dat afwijkende meningen niet worden getolereerd. Voor wie hun conservatieve lijn niet volgt, is geen plaats in de kerk. Een brede discussie in de kerk is overbodig. Voor de neus van moderne en betrokken katholieken is de deur in het slot gegooid!'  

6. Het absolute geloof
'Leven is een schepping, géén ontdekking!'

Ons leven draait vaak om analyse, om het uit elkaar halen van verschillende dingen. Daar is niets mis mee; de wetenschap drijft erop, de techniek is erop gebaseerd, alles wat ons zoveel welvaart heeft gebracht. Maar om een geestelijk gezond, gelukkig en vervuld mens te zijn, heb je ook een groot verhaal nodig dat alle 'onderdelen' samenvoegt, dat alle touwtjes aan elkaar knoopt. Eén van de processen die hier sterk mee te maken heeft, is het scheppingsproces; het creëren, het scheppen van ........... alle dagelijkse omstandigheden en situaties.
Het scheppen is een proces dat zijn oorsprong vindt vanuit de drie delen van je lichaam; je ziel, je geest en je lichaam. Je schept als het ware op drie verschillende niveaus. De hulpmiddelen voor het scheppen zijn; gedachte woord en daad! Het is onmogelijk over iets te denken én te spreken of om iets te doen waarin je niet werkelijk gelooft. Daarom moet het scheppingsproces ook geloof insluiten, of kennis. Dit is het absolute geloof. Dit gaat verder dan hoop. Dit is iets met zekerheid weten!

Nu is het zo dat veel mensen zich ongemakkelijk gaan voelen als onze oude manier van leven, gericht op sparen, plannen, vooruitkijken, het verwerven van nieuwe zekerheden en terugvallen op materiële goederen, moet plaatsmaken voor een nieuwe levenswijze. Het is verontrustend de grond onder je voeten ineens te voelen bewegen. Dat is precies waar het proces van loslaten ons naartoe leidt. Overgave brengt genade, maar niet in één flits! Genade is een manier van leven waarin niet meer wordt geloofd in de oude, vertrouwde ego-veronderstellingen. Jezus verwoordde dat als volgt: 'Verzamel u geen schatten op Aarde, waar mot en roest ze ontoonbaar maakt en waar dieven inbreken en stelen; maar verzamelt u schatten in de hemel, waar noch mot noch roest ................ want, waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn'. [Mattheüs 6:19-20]
De nadruk wordt in dit verhaal op geloof gelegd. Geloof is - wordt dan - de innerlijke zekerheid dat een dergelijke radicale verandering kan en zal plaatsvinden, wanneer jij daarin ook daadwerkelijk gelooft. Dit is het geloof van zeker-weten en gaat veel verder dan hopen of vertrouwen. Geloof daarom in je eigen ervaringen en niet die van anderen! Door los te laten ga je ervaren wat het is om afgestemd te zijn op je innerlijke Zelf; je ziel! Het gevolg zal zijn dat je innerlijke Zelf - je ziel - een grotere rol in je leven zal gaan spelen. Langzamerhand begin je dan enkele van deze nieuwe ervaringen te ontdekken: 'Ik voel met geïnspireerd', 'Ik heb het idee dat ik een hoger Zelf heb', 'Een diepere waarheid begint zich af te tekenen', 'Mijn leven voelt meer als een geheel'.

Het geloof begint een rol te spelen, als je afgestemd bent op je ziel, je leven als onbegrensd ervaart en gewaar zijn, zorgeloze vreugde en vertrouwen uitstraalt. Maar als je niet meer afgestemd bent op je innerlijke Zelf, dan verdwijnen deze eigenschappen van innerlijke blijdschap, vreugde, en onbegrensheid. Op die momenten moet je geloven in je eigen ervaring, die je vertellen dat onbegrensd zijn de werkelijkheid is. Dit in tegenstelling wat het traditionele geloof ons wil doen geloven, dat wij afhankelijk zijn van de genade van God.

7. Het nieuw-geloven
Wat is geloof? 'Het is absolute zekerheid dat onze hoop ook werkelijkheid wordt en het is het bewijs van dingen die wij niet kunnen zien'. [Hebreën 11:1]

Het traditionele geloof is een geloof volgens tradities of overlevingen. De oorsprong van dit traditioneel of christelijk geloof is de 1e Concilie van Nicea en Constantinopel. Tijdens deze concilies zijn de regels en de dogma's samengesteld, waarvan wij nu nog getuigen zijn. Op basis van deze geloofsgetuigenissen - geloofsbelijdenissen - hebben wij ons huidig kerkelijk geloof gebaseerd. Het geloof is duidelijk een verhaal 'ooit-eens'; een geloofsbelijdenis 'ooit-eens', die generaties na generaties is doorgegeven. 

Wat toentertijd in de Concilies is besproken en vastgelegd, middels de geloofsbelijdenissen van Nicea en Constantinopel is nu ons kerkelijk (huidig) geloof. Dit kerkelijke geloof of traditioneel geloof is voor vele mensen nog steeds hun persoonlijke leidraad voor het leven; een houvast op basis van de opgestelde regels en dogma's beleven zij hun geloof. Zij beleven dit geloof volgens opgestelde of - als u dat beter vindt - voorgeschreven regels. Zij leven dus naar de wet van de regels van de Kerk. Is dat geloof? 

Geloof heeft met innerlijke beleving te maken, met innerlijk gevoel. Let wel innerlijk gevoel, niet een gevoel dat zo maar komt aanwaaien. Het innerlijke gevoel dat door de eeuwige ziel wordt vertegenwoordigd. Dat enige, unieke gevoel vertegenwoordigt God in jouw lichaam. Dat gevoel, die beleving wordt ontkent door de Kerk, omdat zij de voorgeschreven regels en dogma's blijven volgen. Want zo staat het in de Bijbel geschreven. 
In de Bijbel staat volgens deze kerkelijke wetenschap het Woord van God geschreven, gedicteerd door de boodschappers van God. Dat unieke Woord zou dicteren en verkondigen wat God wel of niet van ons zou verlangen. Dat Woord van God zo inhouden wat God wel of niet van ons zou verwachten. Dat Woord van God zou aangeven wat God wenst van ons. Dat geschreven Woord vertelde wat goed en kwaad was. Dat Woord vertelde hoe jij moest leven, hoe jij je moest gedragen .... hoe jij je moest gedragen naar God toe. Dit alles zou vervat zijn in regels en dogma's opgesteld door de boodschappers van God. 
Niets is minder waar, want God heeft de belangrijkste Wet - de Wet van de Vrije Wil - aan de mensheid gegeven. Op basis van deze Wet is iedere geïncarneerde ziel vrij om te doen wat hij of zij wenst te doen. Niet leven volgens de kerkelijke dogma's en opgelegde regels is niet het verwerpen van Gods Geboden, maar ze juist ondergaan! Je ondergaat en accepteert het leven door juist de door mensen opgelegde regels te verwerpen en zelf het leven ter hand te nemen, door zelf te kiezen wat wel en wat niet goed is. Wat wel of niet goed is voor jouw persoonlijke ervaring, jouw persoonlijke beleving van het geloof in God.

Geloof in God is niets anders dan je laten leiden door je innerlijke gevoel van al-wetendheid: 'Ik weet dat God bestaat', is iets anders dan 'Ik geloof dat God bestaat'. 
Het al-weten komt vanuit het Goddelijke gevoel dat vanuit je hart komt én niet uit de opgelegde regels. Door het te weten, weet je bij elke stap in je precair leventje welke stap de juiste stap is. Niet door de opgelegde regels te volgen, maar door te luisteren naar je innerlijk gevoel. Op die manier word je bevrijd van een last, die door de Kerken zijn opgelegd.

Bevrijd je van die opgelegde regels en het innerlijke gevoel - jouw geloof in God - komt tot een uitdrukking via Gods Liefde in jou! 

Hans Zevenboom