Wat is zonde? Een zonde begaan?
Luther omschreef de essentie van de zonde als een 'niet kunnen willen dat God, God is!'

1. Inleiding
Een zonde is een ernstige of minder ernstige handeling tegen de morele wetten van de godsdienst; iedere vrijwillige overtreding van goddelijke of zedelijke wetten.
De term zonde impliceert een zekere ongehoorzaamheid aan God en wordt gebruikt in het jodendom, christendom en islam, maar niet in religies zoals het boeddhisme of in geloofssystemen waarin men geen persoonlijke godheid kent. Opvattingen over wat als zonde wordt beschouwd, kunnen per stroming nogal verschillen. De zonde is vaak sterk verweven met de religieuze betekenis van schuld; het bekennen van schuld, het begaan van een zonde, misstap, verkeerheid, afkerigheid, dwaling, kwaad, misslag, ondeugd, of een overtreding van Gods Gebod. Of een schuldbekentenis in relatie tot boetedoening.
Maar het kernpunt van alle stromingen in de godsdienstleer - en met name in het christendom - is én blijft wel de vergeving van de zonden! Tegenover het begaan van de zonde staan in de leer de begrippen vergeving, verzoening en verlossing! Verlossing is in het christendom een fundamenteel begrip.

2. Protestantisme
Zonde is: 'verbondsbreuk met god'.

Als iemand een zonde begaat, betekent dat er wordt ingegaan tegen de 'Wil van God', zoals deze in de Bijbel wordt beschreven en hoe christenen deze Bijbel interpreteren. De christenen verwijzen naar de Tien Geboden, waarin tienmaal geschreven staat 'Gij zult niet...... of juist Gij zult....'. Waar de Bijbel over zonde spreekt staat steeds de relatie met God centraal (ps. 51:6).
Volgens het christelijke geloof leeft ieder mens sinds de zondeval van 'nature in zonde'; de mens wordt vanwege de zondeval beschouwd als een wezen met een zondige natuur en heeft daardoor een zekere hang naar het plegen van zonden. 'Je kunt het niet laten; het gaat vanzelf. Je ontkomt er niet aan. Het gebeurt gewoon. Je doet het gewoon automatisch'.
Aangezien God volgens de Bijbel een hekel zou hebben aan zonde, is er volgens de christelijke geloofsleer sinds de zondeval daardoor een diepe kloof tussen God én de mens ontstaan! De zonde én de zondige staat van de mens heeft een scheiding tussen God en de mensheid teweeg gebracht! Uiteindelijk leidt de zonde daarom naar een zekere, ongewisse dood. Zouden we letterlijk de inhoudelijke betekenis volgen van datgene wat de Bijbel verkondigt, dan is de dood de straf van God die de mens verdient voor haar zonden! Maar als 'verzoenend' gebaar richting de mensheid wordt er toch in veel Bijbelteksten duidelijk kenbaar gemaakt, dat: 'de vergeving van zonden kan alleen plaatsvinden door Gods Zoon, door Jezus Christus te aanvaarden als Enige Redder en Verlosser'. Diep gelovige christenen geloven in dit 'zondeoffer'.

De formulering van het traditionele kerkelijke geloof is: 'Daarom zond God zijn zoon Jezus om Gods vergiffenis voor de zonden van de mens te bgrengen. Door zich met Zijn dood op te offeren voor de mensheid, bracht Jezus de verzoening met God tot stand. Om dit offer van verzoening, of verlossing, te kunnen aanvaarden, moesten de mensen Jezus als Heer en Verlosser accepteren. Zij doen dat door de doop, een rituele reiniging, waardoor bekeerlingen hun zonden uit het verleden symbolisch wegpoetsen om daarna te kunnen leven volgens de ethiek die Jezus onderricht heeft'. 

De hoofdstromingen binnen het christendom leren dat de verzoening met God, en dus vergeving en verlossing van zonden én het verkrijgen van eeuwig leven, alléén mogelijk is door het geloof in dit 'zondeoffer' én in het aanvaarden van Jezus als Messias, als 'Redder en Verlosser' én het na-volgen van Hem! Deze aanvaarding duiden sommige christenen (met name die in calvinistische-, evangelische-, charismatische- en pinkstergemeenten) ook wel aan met de term wedergeboorte, waarmee wordt bedoeld dat men niet alleen een vergeven persoon wordt, maar ook een andere innerlijke Natuur krijgt, namelijk één die op God is geënt.

3. Katholieken

De Rooms-Kathollieke Kerk (RKK), ook kortweg Katholieke Kerk genoemd, is het grootste kerkgenootschap binnen de christenheid. Eind 2008 waren er wereldwijd 1,16 miljard rooms-katholieken. De RKK beroept zich op de Bijbel, maar óók op de Traditie én het leergezag van Rome.

Welke katholiek is niet opgegroeid met de schoolcatechismus? Zij kunnen zich ongetwijfeld nog goed herinneren, dat er twee soorten zonden bestaan: de dagelijkse zonden en de doodzonden. Paus Johannes Paulus II heeft in maart 2005 dit onderscheid nog weer eens extra bevestigd! Hij benadrukte dat mensen die weten dat ze een doodzonde hebben begaan, niet te communie mogen.

Catechismus
De leer over de doodzonde en de dagelijkse zonde wordt uitgelegd in Catechismus van de Katholieke Kerk (KKK), de nummers 1854 en 1864. In 1885 staat: 'De doodzonde vernietigt de liefde in het hart van de mens door een zware inbreuk op Gods Wet. (.....) De dagelijkse zonde laat de liefde bestaan, ook als beledigt en kwetst ze die'. Doodzonden zijn overtredingen van de Tien Geboden, maar wegen niet even zwaar. 'Moord is erger dan diefstal', geeft de RKK als voorbeeld. Van doodzonde is volgens de wereldcatechismus van 1995 slechts dan sprake als de zondaar beschikt over 'volle kennis' van het zondige karakter van de daad en als hij volledig en vrij met de daad instemt.
De officiële website van de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland (2012) komt enigszins met een iets gewijzigde tekst: 'Een zonde is iedere daad die niet past bij een kind van God en een obstakel vormt voor Gods rijk van gerechtigheid'. 'Ook na het doopsel, dat nieuw leven geeft, blijven we vrije mensen die gebukt gaan onder de neiging kwaad te doen'.

Christus, volgens de Rooms-Katholieke Kerk, verleende aan priesters het gezag om in Zijn naam zonden te vergeven. 'Als jullie iemand zonden vergeven, dan zijn ze vergeven' (Joh. 20, 23). In het sacrament van boete en verzoening belijd je je zonden in een persoonlijke gesprek aan een priester. Deze is gehouden tot absolute geheimhouding en kan je namens Christus de 'absolutie' geven, dat wil zeggen vergeving. Hij kan je daarbij een 'penitentie' opleggen, bijvoorbeeld het aandachtig bidden van enkele gebeden of het verrichten van een goed werk'.
Dit in tegenstelling tot protestantisme. In protestantse kerken gelooft men, dat geen tussenpersoon tussen de christen en God noodzakelijk is. De betekenis van zonden wordt daarom hoofdzakelijk gedaan in de privésfeer, in gebed met God. Een schuldbelijdenis of confessie van zonden wordt dan meer een erkentenis, dat men 'iets' gedaan heeft wat men niet had behoren te doen.

Persoonlijke schuldbelijdenis
De termen schuldbelijdenis en confessie van zonden zijn religieuze of ethische begrippen. Als het om iets gaat dat bij de wet verboden is, wordt dit meestal een bekentenis genoemd.
De confessie van zonden is een integraal deel van het christelijke geloof en het praktiseren van het geloof. De betekenis is: toegeven schuldig te zijn of zonden begaan te hebben. De belijdenis van zijn zonden, of op zijn minst van zijn schuld, wordt door de meeste kerken gezien als eerste vereiste voor het christen-zijn!

4. Islam

De islam kent de concepten van vergeving en verlossing van zonden niet; ieder mens blijft zelf altijd verantwoordelijk voor zijn eigen daden en moet de gevolgen daarvan dragen bij Gods Eindoordeel. Dat eindoordeel is afhankelijk van de eindbalans tussen zonden en goede daden.

De islam leert, dat alle levende wezens op aarde op de dag van de wederopstanding door God beoordeeld  en veroordeeld zullen worden en wel op basis van hun verrichte daden. In tegenstelling tot het christendom leert de islam niets over erfzonde, maar wel de neiging van ieder mens om van het goede pad af te dwalen. Zonde is voor de moslim het begaan van fouten door slechte invloed van buitenaf of van de eigen ziel; het innerlijke zelf. Binnen de islam zijn sommige zonden ernstiger dan andere zonden. Hoe ernstiger de zonde, hoe groter is de kans om op de "Dag des Oordeels" naar de hel te worden gestuurd.

Een mogelijke indeling is [Wikipedia]:

de ergste zonde: het dienen van andere goden of andere zaken (shirk) en het ongeloof in God (kufr), waarvoor geen vergeving zou bestaan. Indien God het vergeeft, zal het verblijf in de hel voor lange tijd zijn.de daarop volgende zonden zijn gericht tegen het leven, zoals moord en overspel. Mogelijkerwijs is na een bestraffing het mogelijk om in de hemel te komen.hierna volgt het niet respectvol gedrag jegens de ouders (vader en moeder) én het optreden als valse getuige tot de grootste zonde.de vierde categorie zonden heeft betrekking op het onrechtmatig toe eigenen van andermans eigendommen. Mogelijkerwijs is na een bestraffing het mogelijk om in de hemel te komen.de laatste categorie zijn alle overige zonden, zoals roddelen en liegen. De toegang tot de hemel zou door deze zonden niet worden ontzegd. Zo is het bewust liegen om een (menselijk) leven te kunnen redden wel geoorloofd.

Doordat moslims het aardse leven als een 'voorspel' zien op het leven ná de dood, is het onderscheid tussen minder ernstige en ernstige zonden zeer belangrijk. Gedragsproblemen komen gedeeltelijk van binnenuit (nafs) en gedeeltelijk van buitenaf (invloed vriendenkring, mensen met een slechte invloed, beïnvloeding door de consumptiemaatschappij, invloed van Satan). Maar slechte daden kunnen gedeeltelijk worden gecompenseerd door het vervullen van Fard (religieuze plichten), onderwerping aan de Wil van God én het doen van goede daden. Ieders goede en slechte daden zullen tegen elkaar afgewogen worden op de 'Dag van de Opstanding', ook wel 'het uur' of 'de dag van het Oordeel' genoemd. Door de vergevingsgezindheid [*] van God (Rahim) kunnen mensen alsnog de hemel bereiken. Soms voorafgegaan door een tijdelijke straf in de hel, maar een positieve 'uitslag' resulteert altijd in rechtstreekse toelating tot het paradijs. Eeuwige straf kunnen ook moslims krijgen die ridda hebben begaan, ofwel Gods bestaan hebben ontkend en daarmee getornd hebben aan de inhoud van de geloofsbelijdenis: de islamitische ech.

[*] In de Koran staan verschillende ayaat (vers uit Koran) waarin de vergevingsgezindheid van God wordt aangetoond tegenover hen die berouw hebben van zonden, zoals soera De Koe 160 en soera De Vrouwen 110. 5. Iedereen zondigt ... toch? De term 'zonde' wordt in het dagelijks taalgebruik ook gebezigd voor het overtreden van voorschriften die niet (noodzakerlijkerwijs) religieus zijn, vaak waar het om gewoonten m.b.t. gezondheid gaat. Iemand heeft bijvoorbeeld 'gezondigd' als hij zich niet aan zijn dieet heeft gehouden. Ook wordt er wel gezegd 'Dat is zonde', als synoniem voor 'Dat is jammer'. Zonde kan dus ook een overtreding van geboden zijn, maar ook het nalaten van het goede.
Zonde kan dus veel meer zijn dan alleen maar een grove fout of enkel een misstap begaan; 'In het diepste wezen heeft zonde alles te maken met egoïsme en eigengerichtheid'. 'Zonde is datgene wat de relatie naar anderen en naar God toe stuk maakt'...... zo leven we op het internet. 'Zonde is God verwerpen' (Rom. 1:21-32) en 'Zonde is je doel missen' (Rom. 1:21-23). 'Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God' (Rom. 3:23, NBV). 'Alle kwaad is zonde, maar niet elke zonde leidt tot de dood' (1 Johannes 5:17 NBV). 'Ik was al schuldig toen ik werd geboren, als zondig toen mijn moeder mij ontving' (Psalmen 51:5 NBV). Dus één van de duidelijkste en ingrijpendste gevolgen van welk soort zonde dan ook is, dat het 'verscheurt'. Zonde breekt altiljd 'iets' af, het maakt 'iets' kapot. Het vernielt onderlinge relaties:

de relatie met God (Gen. 3:8-10)de relatie met jezelf (Gen. 3:7)en de relatie tot elkaar (Gen. 3:11-13)

De Bijbelteksten die toch als een soort fundament of leidraad voor meerdere godsdiensten kunnen worden beschouwd, zijn verschillende opsommingen van zonden te vinden maar die komen niet overeen met de lijst van de zeven hoofdzonden van bijvoorbeeld de Rooms-Katholieke Kerk. Zo blijkt, dat iedere godsdienst of religie haar eigen interpretatie heeft gegeven aan het begrip 'een zonde begaan'. In het Nieuwe Testament noemt Johannes zelfs een bijzonder categorie, de zogeheten 'doodzonde' (zonde tot de dood) (1 Johannes 5: 16-17). Welke zonde Johannes daarmee precies bedoelde, is niet bekend. Maar blijkbaar gaat het hier om die zonde waarbij men God definitief de rug toekeert; de relatie met God verliest. Men verliest dan het 'genadeleven' en is dus als het ware geestelijk dood! Al in de 4e eeuw zijn de zeven hoofdzonden door geestelijken in een gesystematiseerd overzicht beschreven. De zeven hoofdzonden zijn: Superbia (hoogmoed-ijdelheid), Avaritia (hebzucht-gierigheid), Invidia (nijd-jaloezie), Gula (onmatigheid-vraatzucht), Ira (woede-wraak) en Acedia (gemakzucht en luidheid). Ze werden in de 6e eeuw door Paus Gregorius nog een keer 'bekrachtigd'. Echter, op 9 maart 2008 wees ineens het hoofd van de Apostolische Penitentiare, Mgr. Gianfranco Girotti, in L 'Osservatore Romano op het ontstaan van een aantal nieuwe zonden van de 21e eeuw die gekenmerkt werden door hun sociale uitwerking, ......... vanwege de globalilsering. Zoals uiteengezet in het Compendium van de sociale leer van de Rooms-Katholieke Kerk (2004), behoren milieuvervuiling, zelfverrijking, drugshandel en genetische manipulatie tot deze nieuwe categorie van zonden!
Zo zie je maar, dat de kerkelijke visie met betrekking tot het 'begaan van zonde' zo maar ineens kan veranderen en ...... 'met haar tijd meegaat'! Op internet kwam ik de volgende 'mogelijke persoonlijke zonde of begeerten' tegen:

Bedrijvigheid, altijd bezig zijnBezorgdheidDrift, heftigheidEgoïsme, eigenbelangEigenzinnigheid, niet naar de wijze raad van anderen willen luisterenErgenisGebrek aan eerbied, verwerpen van gezagEerzucht, geldingsdrang, voornaam willen zijn ten koste van de anderGemakzucht, luiheidGeirigheidHebzucht, begerig zijnHeerszucht, dominantieHoogmoed, trotsHuichelarij, schijnheiligheidJaloersheidKritiekzucht, oordelen over een anderLafheidLaster, kwaadsprekenLeugen, de waarheid niet spreken, onoprechtLiefdeloosheidAngstig zijnNieuwsgierigheidBoosheid, afgunstOnbarmhartigheid. Niet de bereidheid om anderen te helpen.OnbetrouwbaarOndankbaarOngeduldOngehoorzaam, weerspannigOngeloof, moedeloosOnverschilligheid, lauwheidOnverzoenlijkheid, bitterheid, moeite om te vergevenLichtgeraakt, eigenliefdeRebellie, opstandigSpot drijven met anderenStrijdlust, twistSeksuele begeerte, hartstochtVerdringenVerstrooidheid, vergeetachtigheidWantrouwen, achterdochtWereldliefde, materialismeIJdelheid, zelfvoldaanheidZelfmedelijdenEen oneindige waslijst, die ongetwijfeld door u zelf nog verder kan worden aangevuld! Maar dan rest mij om te vragen: 'Kan ik dan nog iets werkelijks goeds doen?

Kort samengevat
Heel simpel gesteld: als we het bovenstaande allemaal hebben gelezen, en nadien het geheel naar ons eigen vermogen en inzicht hebben geïnterpreteerd dan zouden we kunnen stellen of zelfs kunnen concluderen, dat niemand - let wel, niemand - 'vrij van zonden' is. 'Zij die vrij zijn van zonden werpen de eerste steen', is een bekende Bijbelse uitspraak. 'Er is geen mens op aarde die nooit zondigt, die alleen maar goed is en altijd rechtvaardig' (Prediker 7:20). 'Als we zeggen dat we de zonde niet kennen, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons' (1 Johannes 1:8-10, NBV).
Dan rest mij u nog één vraag te stellen: 'Wat doen wij hier eigenlijk dan nog op aarde............ als wij van nature geneigd zijn om te zondigen?' Of ..... 'Wie komt er dan nog in de hemel?' Niemand meer? Wat heeft het dan voor zin om zó verder te moeten leven? Wat bereik ik er allemaal mee? Wat voor doel heeft het leven dan nog? Wordt het aardse leven dan maar als een 'voorspel' gezien op het leven ná de dood, zoals vele moslims dat geloven en belijden? Of is het leven 'voorbestemd' zoals velen christenen dat geloven? [Nieuwsbrief 'Reïncarnatie', nov.+dec. 2009]. Dat de predestinatieleer van Augustinus en Calvijn een feit is? Of, leven wij hier op aarde om ons van ons karmisch - karmische handicaps - te ontdoen? Of, hoeven wij alleen maar onze zonden tegenover God te belijden en 'klaar-is-kees'? Want tegenover de zonde staat toch de begrippen vergeving, verzoening en verlossing?
'Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad' (1 Johannes 1:9, NBV).

Is dat 'het'? Of gaat het om veel andere dingen in het leven, dan ons door de godsdienstijveraars is voorgespiegeld? Zijn wij wel 'goed' of op de juiste manier ingelicht over wat 'zonde of erfzonde' nu werkelijk voor ons betekent? 6. Wie komt er dan nog in de hemel? Als we diverse Bijbelcitaten nu mogen geloven én de formulering van het traditionele kerkelijke geloof in ons achterhoofd houden, dan komt het eigenlijk hierop neer: dat er maar één rechtvaardiging voor de mens kan bestaan. Niet zoiets als een zelfrechtvaardiging, maar alleen rechtvaardiging door Jezus Christus, de Rechtvaardige. Met het oog op Hem staat geschreven: .... 'al waren uw zonden rood als scharlaken, Ik maar ze wit als sneeuw. Uw vuurrode zonden zullen worden als witte wol' (Jesaja 1:18). De vergeving door Jezus Christus is uniek, onvergelijkbaar, wonderbaarlijk, aldus vele christlijke gelovigen.
Ja maar, wat als deze vergeving der zonden een door de mens verzonnen verhaal - een mythe - is geweest? Dat het begaan van een zonde of een misstap in de Ogen van God niet mogelijk is? Niemand kan iets 'fout' in de Ogen van God doen. Dat de oerzonde - de zondeval van Adam - de eerste Oerzegen van God was, want zonder deze gebeurtenis, zonder de kennis van 'Goed en Kwaad' zouden wij niet eens weten dat deze twee mogelijkheden bestonden! Dan zouden we niet eens in staat zijn om het verschil tussen Liefde en Geen-Liefde te kunnen ervaren. Dan zouden we niet eens 'alles, ter bevordering van ons spiritueel bewustzijn en innerlijke groei' kunnen ervaren in ons leven! Want, het uiteindelijke doel van het leven is spirituele groei tot we uiteindelijk daadwerklijk  kinderen van God zijn ......... of niet soms? Vraag van een onderzoekende geest is dan: 'Indien God wil dat ik op een bepaalde manier ben, waarom heeft Zij mij dan niet al direct zo geschapen? Waarom moet ik eerst worstelen met mijn eigen identiteit om me dan pas te ontwikkelen tot de persoon die God wil dat ik ben?'
De godsdienstijveraars willen je laten geloven, dat God je als Zijn Mindere heeft geschapen. En dat je een natuurlijke neiging - aanleg - hebt om te zondigen. Jou wordt geleerd dat je in zonde bent geboren, dat je in zonde zult sterven en ..... dat zondigen je natuur is. Er zijn zelfs religies die stellen dat je hier niets aan kunt veranderen. Al je daden zijn irrelevant en betekenisloos. Het is zelfs arrogant te denken, dat je door bepaalde daden 'naar de hemel' gaat. Er is maar één weg naar de hemel en dat is niet door wat wij zelf ondernemen, maar door de gratie die God ons heeft verleent door de aanvaarding van Zijn Zoon als onze martelaar. Zodra dit gebeurd is, zijn wij 'gered'! Tot dit gebeurd is, heeft niets dat wij doen enig effect of enig invloed: het leven dat je leidt of keuzes die je maakt niet; niets dat je uit eigen wil onderneemt om jezelf te verbeteren of jezelf waardig te maken. Je bent onmachtig om je waardig te maken, omdat wij ingeworteld onwaardig zijn! Zo zijn wij geschapen, aldus het gedachtegoedje van de godsdienstijveraars. Waarom?
Alleen God zou dat weten, aldus de godsdienstijveraars. Misschein heeft God wel een 'foutje' gemaakt. Misschien kreeg Hij de dingen niet goed voor elkaar. Misschien...... volgens deze leer zou God intrinsiek onvolmaakte wezens hebben geschapen, vervolgens van hen verlangde dat ze volmaakt zouden zijn en hen anders zou verdoemen. Volgens onze beweringen zou God duizenden jaren verder in de ervaring van de wereld, minder streng geworden zijn. Vanaf dat moment hoefden wij niet noodzakerlijkerwijs goed te zijn; wij hoefden ons alleen maar slecht te voelen wanneer wij niet braaf waren en moesten als onze verlosser het enige Wezen aanvaarden dat altijd goed was, aldus om Gods Honger naar volmaaktheid bevredigend. Wij zeggen, dat Gods Zoon het enige volmaakte Wezen, ons heeft gered van onze eigen onvolmaaktheid, de onvolmaaktheid die God ons heeft gegeven. Met andere woorden, Gods Zoon heeft ons gered van wat Zijn Vader heeft aangericht! Dit is hoe wij - althans zeer velen van ons - zeggen dat God het Leven in elkaar heeft gezet. Waarom ben ik altijd geneigd om het negatieve te kiezen?
Wat verwacht je anders? Jou is van jongs af verteld, dat je 'slecht' bent. Je aanvaard dat je 'in zonde' bent geboren. Je schuldig voelen is een aangeleerde reactie. Jou is verteld, dat je je over bepaalde dingen schuldig moet voelen nog vóórdat je je ook maar iets deed. Je hebt geleerd je te schamen voor het feit, dat je niet volmaakt bent geboren. Deze zogenaamde staat van onvolmaaktheid waarin je ter wereld bent gekomen, is wat onze godsdienstijveraars de staat van de erfzonde durven te noemen. En het is de erfzonde, maar niet die van ons. Het is de 'eerste' zonde die ons wordt aangedaan door een wereld die niets van God weet, indien zij denkt dat God ook maar iets zou - of wenste te -  scheppen dat niet volmaakt is.
Sommige van onze religies hebben hele theologiëen rond deze misvatting opgebouwd. En dat is preceis wat het is , letterlijk: een misvatting! Want alles wat God heeft aangevat - alles wat God leven gaf - is volmaakt; een volmaakte weerspiegeling van volmaaktheid zelf, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God Zelf. Om echter het beeld van een strenge God te kunnen rechtvaardigen, moesten de religies iets creëren waarover God boos zou kunnen zijn. Op zo'n manier dat zelfs mensen die een voorbeeldig leven leiden, de behoefte voelen 'gered' te willen worden. Als ze niet zelf hoeven te worden gered, moeten ze maar worden gered van hun eigen ingebouwde onvolmaaktheid; arrogantie, ijdelheid, ondankbaarheid, hoogmoed, hebzucht, gierigheid, jaloersheid, liefdeloosheid, leugens ... Daarom zeggen deze religies kun je maar beter snel iets beters hieraan doen, want anders ga je rechtstreeks naar de hel.
Misschein leidt dit er uiteindelijk niet toe een bizarre, wraakzuchtige boze God te temperen, maar het helpt wel bizarre wraakzuchtige boze religies in het leven te roepen. Op die manier bestendigen religies zich en blijft de macht geconcentreerd in handen van een minderheid (voornamelijke mannen) in plaats van dat zij wordt ervaren door velen.
'Wanneer een mythe tot waarheid wordt, spreek je van een georganiseerde religie!' Al datgene wat hierboven geschreven over 'zonde begaan', gaat niet alleen over het conservatieve christendom, de islam of welke religie dan ook, maar het gaat hier om de de hele Natuur van God én Gods relatie tot de mensheid.
Maar wat blijkt, - zodra jij je hart opent en je blik verruimt -, dat juist Gods grote Belofte een relatie zonder enige verplichtingen is! Want God heeft je alle vrijheid gegeven om je leven in te richten zoals jij dat wenst! Je hebt alle kansen om alle richtingen uit te gaan die jij wenst; jij kiest je eigen (spirituele) Pad, dat jij wenst te volgen in ieder leven. God zal op je keuze geen directe invloed uitoefenen. 'God kijkt toe, hoe jij je leven aan het invullen bent'. Zo'n goddelijk, unieke relatie - want dat is het - is juist geschapen als het Volmaakte (goddelijke) Gereedschap voor het werk van je ziel - je innerlijke Zel, je Passie -  hier op aarde. De ziel krijgt alle vrijheid om dat te ervaren wat zij-wenst-te-ervaren; in ieder leven, keer op keer. Dat is pas Vrijheid! Dat is pas een relatie; een relatie van Liefde! 'Mogelijkheid, niet verplichting is de hoeksteen van de religie maar de basis van alle spiritualteit. Zolang je het anders ziet, mis je de pointe'. 7. De georganiseerde religie In onze mythologie wordt Eva afgeschilderd als het kwaad, de verleidster die van de appel at, van de kennis van goed en kwaad, en Adam ertoe overhaalde hetzelfde te doen. Sinds mensenheugenis wordt dit verhaal gebruikt om de vrouw als de ondergang van de man af te schilderen, hetgeen geresulteerd heeft in allerlei verwrongen realiteiten, seksuele voorstellingen en verwarringen. Ons hele leven besteden wij eraan onszelf ervan te overtuigen van onze 'slechtheden'. Niet alleen dat je zelf slecht bent, maar dat ook de dingen die je verlangt slecht zijn. Seks, macht, geld ......... De machtigste georganiseerde religies - of het nu het christendom of de islam is - leren ons dat wij beschamende, zondige schepselen zijn; dat wij in zonde zijn geboren en niet eens verdienen het stof onder Gods voeten te zijn; dat wij God onwaardig zijn; dat wij van elkaar afgescheiden zijn; dat de relatie met God en met elkaar verbroken is. Hiermee beroven de religies ons van onze zelfachting. Ze leren ons dat je niet al te trots op jezelf, je talenten of je prestaties mag zijn. Onze glorie mag niet overdadig worden verkondigd, maar wel onze zondige natuur!
'Julllie mogen niet in verwondering glimlachend om jullie eigen grootsheid tot God komen, maar jullie moeten Hem om vergiffenis smeken voor jullie talloze zonden'.
Mensen die van hun zelfachtig zijn beroofd, beroven echter ook anderen van hun zelfachting. Mensen die niet van zichzelf houden, kunnen niet oprecht van anderen houden. Mensen die zichzelf onwaardig beschouwen, beschouwen anderen ook als onwaardig. De kernboodschap van de meeste georganiseerde religies is niet blijdschap, argeloosheid en zelfwaardering, maar angst, schuld en zelfontkenning! Je zelf wegcijferen voor die ander. 'De mens is geroepen om de andere te dienen, de ander 'goed te doen,' aldus Dr. Antoine Bodar (priester RKK). In het boek van Mormon, 2 Nephi 23:6-16: 'Jammert gij want de dag van de Heer is op handen; hij zal komen als een verwoesting van de Almachtige .... Zie daar, de dag van de Heer komt, onbarmhartig met zowel wraak als vurige woede, om het land woest en ledig achter te laten; en hij zal de zondaren daaruit wegvagen .... en Ik zal de wereld bestraffen voor het kwaad, en de verdorvenen voor hun zondigheid, .... iedereen die hoogmoedig is, zal doorstoken worden; jawel, en iedereen die samenspant met de verdorvenen zal vallen door het zwaard ..... God de Almachtige Heer, de Schepper van Hemel en Aarde, heeft het ook voorzien op het onschuldige nageslacht en de echtgenotes'. 'En hun kinderen zullen voor hun eigen ogen in kleine stukjes te pletter worden geslagen; hun woningen, zullen worden geplunderd en hun vrouwen onteerd'. Het grootste probleem over het idee van het begaan van zonde, is wel een ooit-eens-aanvaarde gedachte van toen, van die ander(en); eeuwen geleden, ooit eens! En dat is het, niet meer en niet minder! Want realiseer je, dat je huidige kennis gebaseerd is op de kennis van een ander; je huidige inzicht is vaak gebaseerd op voorafgaande ervaringen. Je idee over een ding is afgeleid van een vroeger-idee over dat ene ding. Je vroegere idee komt voort uit een nog vroeger-idee, dat van een ander daarvoor, enzovoort. Net als huizenblokken, totdat je helemaal terug bent in de spiegelzaal van wat je de eerste gedachte of de oorspronkelijke gedachte zou kunnen noemen; de oergedachte.
Al het denken is creatief en geen gedachte is krachtiger dan de oorspronkelijke gedachte. Daarom wordt deze gedachte ook wel de 'erfzonde' genoemd! De erfzonde komt erop neer, dat je allereerste gedachte over een ding een vergissing is. Die vergissing wordt dan vele malen verergerd, elke keer als je een tweede of een derde gedachte over 'iets' hebt. 8. Slot 'Het doel van het leven is niet God te behagen. Het doel van het leven is te weten en te herscheppen, wie-je-bent. Door juist te doen, behaag je God en verheerlijk je Haar tegelijkertijd!' Alles is in Gods ogen acceptabel, hoe kan God immers dat wat bestaat niet accepteren? Eén ding verwerpen komt er op neer te ontkennen dat het bestaat. Zeggen dat iets niet oké is, komt erop neer te zeggen dat 'iets' geen deel van God is en dát is onmogelijk. Leer begrijpen en beseffen, dat ook jij een schaduwkant hebt, die ooit eens 'belicht' dient te worden! Als jij je schaduwkant leert accepteren zoals God alles van jou accpeteert, zou het leven die niet wat rooskleuriger worden; draaglijker? Je ideeën over 'goed en fout' zijn precies, dat: het zijn ideeëen! Zij zijn de geachten die het wezen van |Wie-je-bent| uitmaken. Er is slechts één reden om hier aan te tornen en er een verandering in aan te brengen, namelijk als je niet gelukkig bent met |Wie-je-nu-bent|. Alleen jij weet of je gelukkig bent. Alleen jij kunt over je leven zeggen: 'Dit is mijn schepping, waarover ik tevreden ben'. Als je waarden je goed dienen, houd er dan aan vast. Onze waarden zijn niet verkeerd. Zij zijn echter ook niet goed. Het zijn gewoon oordelen. Waarderingen. Beslissingen. En .... het zijn merendeels beslissingen die niet door jou maar door iemand anders zijn genomen. Door je ouders bijvoorbeeld of je godsdienst. Door onderwijzers, historici, politici. Slechts een gering aantal van de waardeoordelen die in jouw waarheid hebt opgenomen, zijn oordelen die jij persoonlijk hebt geveld op basis van je eigen ervaringen. Toch ben je hier gekomen om ervaring op te doen, en door je ervaringen moet je jezelf scheppen. Echter, jij hebt jezelf vermoedelijk tot nu toegeschapen, middels de ervaring van die ander(en)! Indien zoiets als 'zonde' bestaat, dan is dat : jezelf toestaan te worden wat je bent door de ervaringen van anderen! Dit is de 'zonde' die je hebt begaan! Je wacht niet je eigen ervaring af, maar accepteert de ervaring van anderen als hét (jouw) evangelie. Wanneer je dan de feitelijke ervaring voor het éérst tegenkomt, leg je - wat je nu al denkt te weten - als het ware over deze ontmoeting heen. Als je dit zou doen, zou je een totaal andere ervaring hebben; één die je oorspronkelijk leraar of bron in het ongelijk kan stellen. In de meeste gevallen wil je geen ongelijk geven aan je ouders, school, godsdienst, tradities of heilige schriften. Daarom ontken je, je eigen ervaring ten gunste van wat je verteld is, te denken. Dit blijkt nog wel het duidelijkst in onze omgang met seksualiteit, omgang met vrouwen in bepaalde landen. Een zondaar kan in éém  enkele minuut een heilige worden! In een enkele seconde. In een ademhtocht. In werkelijheid bestaat er niet zoiets als een zondaar, want het is niet mogelijk om tegen iemand te zondigen, zeker niet tegen God. Daarom zegt God: 'Ik vergeef je'. In werkelijkehid vergeeft God niet en God zal dat ook nooit doen, nergens voor. Dat is niet nodig. Er valt niets te vergeven. Maar God kan je vrijlaten. En dat doe God dan ook bij deze. Nu, nogmaals, ieder meer maar weer, ieder leven. Ook als jij denkt dat je een 'zonde' hebt begaan! 'Het doel van de menselijke ziel is alles te ervaren, zodat zij alles kan zijn. Genezing is het proces van alles te accepteren en vervolgens voor het beste te kiezen'. 
'Je kunt niet kiezen god-te-zijn - een goddelijk wezen te zijn - als er niets anders is om uit te kiezen". Begrijp en accpeteer je dat? 'Aanvaarding van wie en wat je bent op dit moment; en wees een demonstratie daarvan'. Hans Zevenboom