|
Water - deel V
'Water is een energie met een geheugen'.
'Water is de centrale regelaar van de energie en de osmotische balans in het lichaam; de zgn. hydro-elektrische energie, de intracellulaire wateroverdracht'.
1.0 Inleiding
De zuiverheid van (drink)water wordt gemeten aan de hand van de volgende parameters:
- Het geleidingsvermogen (EG) - lage of hoge weerstand.
- pH-waarde of zuurtegraad.
- Het redoxpotentiaal (rH-waarde): oxidatie - reductie reactie.
- Zgn. droogrest: een maat voor de verontreinigingsgraad en moet zo klein mogelijk zijn.
- Ziektekiemen, bacteriën en virussen (Salmonella, E. coll, Hepatitis A, etc.)
2.0 Het geleidingsvermogen, redoxpotentiaal en de pH-waarde
'We zijn een berg water die, in huid gewikkeld, rondloopt'.
'Ons lichaam produceert per dag ongeveer 4000mg ammonium!'
 Water is een stof van buitengewone kwaliteiten. Water slaat bijvoorbeeld informatie van stoffen waarmee ze in aanraking komt in zich op en heeft dus als het ware een geheugen. Moleculen in het water omsluiten stoffen en frequenties. Het neemt deze informatie op en laat deze niet meer los. Dit is het geheugen van water!
Zo is ook een waterkristal een uitdrukking van de informatie die zich in haar bevindt. Als het water waar jij onder andere uit bestaat, in contact is gekomen met stoffen - bijvoorbeeld stralingen - die schadelijk zijn, zal dit een dis-harmonieuze (water)structuur opleveren. Als het water in aanraking komt met harmonieuze stoffen en hoogwaardige trillingen, dan zal zich er een prachtige stralende waterkristal vormen.
2.1 Wat is geleidingsvermogen en wat kan men ermee doen?
'Waterzuiverheid meten!'
 Een eenvoudig instrument om de zuiverheid van water te meten is een micro-Siemens meter. Deze meter bepaalt de geleidbaarheid van water voor elektriciteit. Zuiver water is een isolator, naar mate in het water verontreinigingen zijn opgelost, zal de geleidbaarheid toenemen. Kraanwater heeft een waarde van zo'n 350 microSiemens. Als dat water door een 'reverse' osmose systeem wordt geleid, zal de geleidbaarheid afnemen tot zo'n 5 microSiemens! Dat is dus vrijwel zuiver water; 'laboratorium-water'.
Het elekrisch geleidingsvermogen (in μS/cm), ook wel microSiemens genoemd, wordt bepaald door de hoeveelheid opgeloste stoffen in het water. Het is dus een maat voor de geladenheid in elektrolyten van de oplossing. In water uit bijv. een omgekeerde osmose-installatie, waaruit bijna alle stoffen verwijderd zijn, zal het geleidingsvermogen ca. 30 - 70 μS/cm zijn. Gedestilleerd water ('laboratorium water') heeft daarentegen slechts een geleidingsvermogen van bijna 0 μS/cm. Het geleidingsvermogen zegt dus niets over welke stoffen er in het (kraan)water aanwezig zijn, het geeft slechts een indruk van de totale hoeveelheid aanwezige stoffen.
De meeste anorganische basen, zouten en zuren die in water opgelost zijn, vormen een behoorlijk goede geleiding. Zijn er weinig zouten opgelost, dan wordt er weinig stroom geleid. Er wordt dan een gering geleidingsvermogen gemeten. Gedestilleerd water of kraanwater, met zijn extreem laag zoutgehalte, geleidt de stroom bijna niet en heeft dus een laag of slecht geleidingsvermogen (EG). Hoe hoger de weerstand, hoe zuiverder het water. Goed drinkwater heeft een weerstand groter dan 5000 Ohm. Bij leidingwater ligt de minimumnorm op 476 OHm. Omgekeerd, hoe kleiner het geleidingsvermogen, hoe zuiverder het water. Goed drinkwater heeft een geleidingsvermogen kleiner dan 200 μS, bij leidingwater is dat kleiner dan 2100 μS.
2.2 Lichaamscellen en wateroverdracht
Verschillen in geleidingsvermogen betekent eveneens verschillen in osmotische druk (osmose: het zich wederzijds vermengen van twee vloeistoffen door een poreuze wand heen), wat zo essentieel is voor een goed functioneren van de intracellulaire wateroverdracht in al onze lichaamscellen. De intracelllulaire wateroverdracht - de osmotische stroming van water door het celmembraan, het water dat vrij is en rond kan bewegen in en rondom een cel - wekt in ieder cel een zgn. hydro-elektrische energie op. Deze hydro-elektrische energie zorgt niet alleen voor een perfecte stofwisselingsproces, maar zorgt er tevens voor dat de vitale cel-batterijsysteem - de chemische energiebronnen in het lichaam - worden opgeladen.
Zijn de 'intracellulaire' (overdrachts-)waarden te laag; dan komt de aanvoer van voldoende mineralen - zoals de essentiële voedingsstoffen - niet in de kern van de cel; zijn deze waarden daarentegen te hoog, dan loopt de osmotische druk te sterk op waardoor de intracellulaire wateroverdracht onvoldoende functioneert.
Kalium, calcium, magnesium en zink zijn de belangrijkste mineralen die de hoeveelheid water binnen de cel regelen. Deze stoffen zijn nodig om het binnenste van de cellen in een osmotisch evenwicht te houden en een goede werking van de cel te handhaven. Het zijn de stoffen die met natrium samenwerken om de bloeddruk binnen de perken te houden!
2.3 Voorbeeld van elektrisch geleidingsvermogen
'Ultra-puur' water bevat uitsluitende H2O en de inonen H+ en OH- zijn in evenwicht. Ultra-puur water wordt voornamelijk in de halfgeleider- en farmaceutische industrie gebruikt. In de halfgeleiderindustrie wordt voortdurend gestreeft naar verbetering en de eisen worden ieder jaar hoger.
De geleidbaarheid van ultra-puur water is ongeveer 0.054 μS/cm bij 25 graden Celcius, ook wel uitgedrukt als een weerstand van 18,3 Ohm.
Voorbeelden van enkele typische geleidbaarheden:
Gedestilleerd water = 0 -1 μS/cm [Gedestilleerd water met zijn extreem laag zoutgehalte, geleidt de stroom bijna niet en heeft dus een lage geleidbaarheid]
Regenwater (landelijk gebied) = 30 μS/cm; industrie = 60 μS/cm
Amazone bekken (gemiddeld) = 8 -70 μS/cm
Tanganjika meer = 600 μS/cm
Drinkwater, grenswaarde Duitsland = 2.000 μS/cm
Zeewater (42 mS/cm) = 42.000 μS/cm [Zeewater met zijn extreem hoog zoutgehalte, geleidt de stroom zeer goed en men meet een hoge geleidbaarheid]
Drinkwater uit Amsterdam = 500 μS/cm
Water uit Harderwijk = 300 μS/cm; weerstand 3330 Ohm
Water uit Rotterdam = 600 μS/cm; weerstand 1167 Ohm
Spa blauw, flessenwater = 55 μS/cm; weestand 20.000 Ohm
Vers kraanwater (Haarlem, 28 mrt. 2008) = 593 μS/cm [www.dehelianthuis-haarlem.nl]
Omgekeerde osmosewater = 20 á 60 μS/cm. Water uit een Brita-kan [2008] = 407 μS/cm
Water werkt sterk ontgiftend = 50 μS/cm; weerstand boven de 20.000 Ohm
Water werkt ontgiftend = 100 μS/cm; weerstand boven de 10.000 Ohm
Water sterk belastend = 1300 μS/cm; weerstand onder de 769 Ohm
Component Eenheid Z-Holland Zeeland N-Holland Limburg WLB norm Spa blauw
Soort water leiding leiding leiding leiding leidng fles
Zuurtegraad pH 8.6 8,3 8,36 7,20 7.0<pH>9,5 6.0
Jaar meting 2001 2001 2002 2001
Geleidings- mS/m 42,7 33,4 58,9 41,5 <125
vermogen
[WLB = Waterleidingbesluit 2001]
3.0 pH - waarde
'De topprioriteit van het lichaam!'
 Ons leven én onze gezondheid zijn gebaseerd op het in standhouden van het zuur-base evenwicht! Zo wordt wanneer het bloed te 'zuur' is, calcium aan de botten onttrokken om het bloed te alkaliseren. Zelfs het ademhalingscentrum in de hersenen wordt door de zuur-base balans gestuurd.
Parcelsus was de eerste die in onze westerse cultuur de verzuring van het lichaam als de belangrijkste oorzaak van alle ziektes noemde. Waar de natuurvolken gevrijwaard blijven van chronische stofwisselingsziekten (diabetes, reuma, kanker, hart- en vaataandoeningen) daar laat de westerse leefwijze de zuur-base balans doorslaan naar de zure kant. Dit heeft tot gevolg, dat er een afzetting van stofwisselingsslakken in het bindweefsel én vetweefsel plaatsvindt. Op 50- jarige leeftijd bestaat bijna 50 % van de vaste lichameljke structuren uit slakken!
3.1 Het belang van een goede pH waarde
 Een goede zuurgraad (pH-waarde) in het hele lichaam is één van de meest kritische factoren voor een goede gezondheid. Tijdens de stofwisseling worden voortdurend zure eindproducten gevormd. Kleine schommelingen in de pH-waarde kunnen daardoor drastische veranderingen van het metabolisme in de cellen tot gevolg hebben en zó storingen veroorzaken.
Al onze cellen baden in het extracellulaire vocht, dat net zoals het bloed licht basisch is (pH 7,35 - 7,45). De uiterste pH-waarden waarbinnen nog leven mogelijk is, liggen voor het bloed en het extracellulaire vocht tussen 6,8 en 7,8. Te lage pH-waarden (zuur) leiden sneller tot levensbedreigende situaties dan te hoge waarden (basisch). Zo ontdekte dr. Berthold Kern, dat een verlaagde pH-waarde (mee zuur) tot een verdikking van het bloed leidde.
Hoe belangrijk een goede pH-waarde is, zien we in de afhankelijkheid van het functioneren van onze enzymen. Enzymen zijn verantwoordelijk voor alle activiteiten in het lichaam; zelfs het denken! Enzymen tonen alleen een optimale werking bij een bepaalde pH-waarde in ons lichaam én zij reageren zeer gevoelig op pH-veranderingen en schommelingen.
We kennen 2 soorten enzymen: spijsverterings- en metabole enzymen. De belangrijkste spijsverteringsenzymen zijn proteasen, amylasen en lipasen. Zij helpen in het maag-darm kanaal bij het afbreken van eiwitten, koolhydraten en vetten én zijn voor een goede werking afhankelijk van een goede pH-huishouding in het maag-darmkanaal. De maag heeft een zeer zuur milieu, terwijl de dunne darm relatief gezien een meer basisch milieu, en de dikke darm een licht zuur milieu heeft.
Metabole enzymen zijn verantwoordelijk voor de structering, reparatie en her-inrichting van elke cel, elk orgaan en alle weefsels!
3.2 Regulering zuurtegraad
Het lichaam heeft meerdere mechanismen om de zuurgraad op peil te houden. We kennen het regelmechanisme van de nieren, de buffering en het ademhalingssysteem.
Ons lichaam produceert per dag ongeveer 4000 mg ammonium! Bij een constatering aan een teveel aan zuren scheiden de nieren direct het teveel uit en wel in de vorm van ammonia. De overige niet vluchtige minerale zuren worden grotendeels in het bindweefsel opgeslagen en 's nachts weer verwijderd.
Het lichaam gebruikt ook zgn. 'pH-buffers' in het bloed om te herstellen tegen te grote schommelingen in het zuurgraadniveau van het lichaam. Het derde mechanisme is de uitstoot van koolzuur. Koolzuur wordt door elke cel geproduceerd en dient afgevoerd te worden - door het bloed - naar de longen. Het ademhalingscentrum in de hersenen reguleert de hoeveelheid koolzuur die uitgeademd wordt. Dit gebeurt door de snelheid en de diepte van de ademhaling te beïnvloeden.
Zuurgraden zijn dus de 'sleutels' waardoor zuurstof verbonden kan worden met hemoglobine of juist weer losgelaten kan worden. Zuurheid ontkoppelt juist zuurstof! Er mag dus geen zuurheid in de longen heersen, want juist daar met de zuurstof zich gaat binden. Soms is het hele lichaam te zuur. In het bijzonder bij 'lijders' aan suikerziekte, astma en artritis (jicht).
3.3 Voorbeeld van verzuring van het lichaam
'Voorbeeld voedingsadvies jicht'.
 Jicht ontstaat door opeenhoping van monosodium uraat; urinezuurkristallen. In de loop van de jaren kunnen die ophopingen uitgroeien tot tophi, kalkachtige onderhuidse bobbeltjes. Behandeling van jicht op de langere termijn concentreert zich op het voorkomen van extra afzetting van urinezuurkristallen enerzijds en anderzijds is het gericht op het oplossen van de depots van urinezuurkristallen, de tophi. Door de voeding alkalisch te maken (in plaats van zuur) en basisch water te drinken, kunnen de tophi volledig verdwijnen, waardoor nieuwe jichtaanvallen zullen uitblijven. Probeer hiertoe zuur makende voeding te beperken (dierlijke producten, citrusvruchten e.d.) en eet meer groenten en fruit.
Verhoog de pH-waarde van het drinkwater met bijvoorbeeld pH druppels (Alkalife, pH-Balance, PhVision, AlkaZone, etc; een mengsel van kalium hydroxide, selenium en gedestilleerd water of Kaliumcarbonaat, Kaliumlactaat, Kaliumcitraat, Tri-Kaliumfosfaat, calcium, selenium (anti-oxidant), magnesium, zink, 79 chelated mineralen), waardoor het natrium bi-carbonaat gehalte in het bloed stijgt. Dit helpt bij het oplossen van tophi.
Er zijn ook een aantal voedingsstoffen die er bijzonder positief tussenuit springen. Dat zijn ananas, ui, kersen, bosbessen, meidoornbessen, braambessen, bos fruit, de paarse vlierbes, rijpe vijgen, appels, en komkommers.
Onthoud, dat een organisme, een cel, goed of kwaadaardig zich pas kan ontwikkelen in een voor die cel geschikt milieu; het 'interne' milieu. Tal van onderzoekers kwamen tot de conclusie, dat bijvoorbeeld kanker zich ontwikkeld in een basisch milieu. Citroen, vitamine C, knoflook, rauwe groenten zijn acidum ( zuurgehalte) en spelen niet voor niets een rol bij kankerbestrijding.
4. 0 Wat is een pH-waarde?
De pH is een rekenkundig aanduiding vvoor de hoeveelheid zuur die in een oplossing (bijv. drinkwater) zit. De pH wordt ook wel zuurtegraad genoemd en is de maat voor de concentratie aan vrije waterstofionen (H+). Het aantal waterstofatomen in de stof bepaalt de pH-waarde. Hoe meer waterstofatomen een stof bevat, hoe lager de pH is. Een stof die veel waterstofatomen bevat is dus zuur te noemen.
De mate van zuur-base wordt weergegeven op een pH-schaal van 1 tot 14. Hierbij staat 1 voor zéér zuur en 14 voor zéér basisch (alkalisch). De neutrale pH-waarde is 7.
De pH is één van de belangrijste eigenschappen van water! Water is in staat bijna alle ionen op te lossen (in opgeloste vorm vast te houden), waardoor het water wordt gekenmerkt als 'water met een geheugen'. De pH is niets anders dan een weegschaal die enkele van de meest eenvoudige en gemakkelijkst op te lossen ionen vergelijkt met elkaar. Een pH-meting weegt alleen H+ ionen af tegenover OH_ ionen. Staat die verhouding mooi in evenwicht dan zegt men dat het water neutraal is. De pH is dan 7.0.
4.1 Richtlijnen of indicaties pH-waarden
- Bloed: 7,35 - 7,45 (ideaal 7,40)
- Speeksel: 6,00 - 7.50
- Maag: 1,35 - 3,50
- Urine: 4,50 - 8,40
- Dunne darm: 6,50 - 7,50
- Dikke darm: 5,60 - 6,90
5.0 Meetmethoden om de pH te bepalen
 De methode met lakmoespapier is een zeer oude methode die berust op een kleurverandering van een strookje papier. Het moet kortstondig ondergedompeld worden en daarna lees je de pH-waarde af. Deze methode is niet geschikt om exacte waarden tussen de pH-eenheden goed te onderscheiden. Een variant op lakmoespapier vormen de teststrippen die in staat zijn om halve waarden te onderscheiden.
De methode met de druppels of kleur-omslagmethode is een iets nauwkeuriger methode. Hier kan de nodige kleurschalen per 2 tienden geëxtrapoleerd worden.
Digitale meetinstrument; een 'pH-Grondmeter'
Deze uiterst professionele pH-meter is ontwikkeld om direct de pH-waarden te kunnen bepalen in grondmonsters, substraten en bevloeiingsinstallaties in tuinbouwkasssen. Maar is ook te gebruiken voor landbouwproducten zoals vruchtsappen, (grond- en kraan)water, urine-metingen e.d. De meter is zeer eenvoudig te bedienen en kan vanwege zin compacte bouw gemakkelijk worden meegenomen. De meegeleverde speciale, van glas vervaardigde meetelektrode, heeft een geïntegreerde automatische temperatuurcompenstatie (ATC) en een resolutie van maar liefst 0,01 pH (twee cijfers achter de komma). Kies ten alle tijden voor een digitale meetinstrument met als extra zgn. ijkings- of kalibratievloeistoffen!
Specificaties. Meetbereik: 0,00 tot 14,00 pH; Resolutie: 0.01 pH; Tolerantie: plus/min 0.1 pH - Prijs, incl BTW, circa 60- 90 euro.
6.0 Symptomen van verzuring
Bij een tekort aan voedingsstoffen worden mineralen onttrokken uit lichaamsweefsels. Dit wordt kortweg ook wel verzuring genoemd. In eerste instantie wordt de pH-waarde van de urine lager om zuur uit het lichaam te krijgen. Krijgt het lichaam gedurende langere tijd onvoldoende mineralen, dan verzuurt het bloed!
Tekort aan mineralen leidt tot:
0 - 5 jaar 5 - 29 jaar 30 - 40 jaar 50 - 59 jaar 60 jaar en meer
Alle mineralen- Mineralen onttrokken Bloedvaten, Huid en nagels Beendergestel en gebit
voorraden zijn aan de haarbodem en kraakbeen en gewricht- zijn gedemineraliseerd gedemineraliseerd, klieren,
gevuld. de melktanden. en zijn gedeminerali- en kliern zijn verbrand werken niet meer,
seerd, en de klier- door zuren. hersenfuncties worden
werking is verstoord. verstoord.
6.1 De mogelijke oorzaken van verzuring (acidose)
 Honger, koorts, diarree, hypoxie (te laag zuurstofgehalte) en doorbloedingsstoornissen, lichamelijke belasting (sport- zware arbeid, melkzuurvorming), lever- en nierinsufficiëntie, diabetes mellitus (suikerziekte, type I), intoxicatie (ethanol, kwikzilver, salycilaat, methanol, paraldehyde, acetazolamide of ammonium chloride, antivries), kaliummengsel, corticosteroïden, voedingsoorzaken (te veel koolhydraten, eiwitten door vlees en melk, zuur 'locker' zoals alcohol en koffie) en een stoma (een kunstmatige opening in de darmen).
Een tekort aan basische rauwkost (junk food) zal het probleem nog verder verergeren. Uiteindelijk leidt dit tot een darmverstoring die het probleem verder verergert.
7. Hoe kan je de zuur-base balans herstellen?
'Storingen in zuur-base balans'.
Zolang het lichaam ernstig verzuurd is, zal het mineralen uit botten en organen blijven onttrekken. Maar door voor een meer gebalanceerd voedingspatroon te kiezen, ruimschoots zuiver (oorspronkelijk) 'gevitaliseerd' water te drinken en de juiste supplementen te gebruiken, zal het lichaam zich snel kunnen gaan herstellen.
Een belangrijke factor bij het stand houden van een goede pH-waarde is een gezonde darmflora. Schimmels en diverse- kwaadaardige bacteriën deponeren hun vaak zure afvalstoffen in het lichaam. Maar water is het allerbelangrijkste oplosmiddel en 'bindmiddel' voor alle voedingsmiddelen, vitaminen en minerealen! Het water wordt gebruikt in de vertering van voedsel in kleinere deeltjes, bij het uiteindelijke metabolisme en het assimilatieproces! Water verwijdert tevens uit verschillende delen van het lichaam het giftafval en draagt het aan de lever en de nieren over voor verwijdering.
'De kern van aanpak bij de sterk toenemende stofwisselingsstoornissen (suikerziekte, jicht, leverziekten, gal-, nier- en blaasstenen, aderverkalking, hart- en bloedsomloopstoornissen, hoge bloedduk, verstopping, bronchitis, astma, migraine en kanker) in deze moderne tijd ligt simpelweg bij water; bij het constateren van uitdrogingsverschijnselen van de orgaansystemen', aldus Dr. Batmanghelidj! 'Het hebben van een droge mond is van de behoefte van het lichaam aan water!'
8.0 Voeding en pH-waarde
'Verzuring is veroudering'.
'Verzuring is een continu proces, waaraan bijna niet valt te ontkomen'.
Ons leven en onze gezondheid zijn gebaseerd op de instandhouding van ons inwendig milieu, waarbij het handhaven van het zuur-base-evenwicht een topprioriteit heeft. Zo wordt wanneer het bloed te zuur is, wordt er door het lichaam actie ondernomen. Hoewel al aardig wat onderzoek is verricht naar de invloed van een verstoord zuur-base balans op de ontwikkelingen van chronsiche klachten, wordt deze relatie in de reguliere geneeskunde nog in onvoldoende mate herkend!
8.1 Afvalstoffen in het lichaam
 Door verbranding van zuurstof en voedingsstof verkrijgt men energie. Hierbij ontstaan afvalstoffen ofwel zure afvalstoffen (stoffen met oxiderende eigenschappen, ook wel oxidans genoemd); de ophoping van gestolde afvalzuren ofwel slakken. Deze zure afvalstoffen worden via het bloed en de nieren uitgescheiden, maar helaas worden niet alle afvalstoffen uit het lichaam verwijderd. Vele afvalstoffen blijven in het lichaam achter en stapelen zich jarenlang in weefsels van het lichaam op. Op de diverse plaatsen waar deze afvalstoffen zich opstapelen, ontstaat een slechte doorbloeding van de cellen met als gevolg dat de cellen op die plaatsen niet van voldoende zuurstof en voeding kunnen worden voorzien, maar cellen kunnen niet leven zonder zuurstof en voeding. Problemen gaan zich aandienen.
De Zweedse biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot. Ragnar Berg ging uit van het feit, dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in aanraking koemn. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten daarvan in voeding.
Zure afvalstoffen in het lichaam binden zich aan lichaamseigen mineralen zoals calcium, zink en magnesium. Deze mineralen worden uit de mineraaldepots onttrokken zoals uit: botten, tanden, gewrichten, haar, etc. Hierdoor ontstaat er een tekort aan mineralen in het lichaam, maar mineralen zijn belangrijk om enzymen te maken, dus ontstaat er nu een tekort aan enzymen. Enzymen kan men niet missen, het lichaam heeft enzymen nodig om allerlei lichamelijke functies uit te voeren. Zo haalt het één het ander aan.
Om de mineralendepots in het lichaam zo min mogeljk te belasten, is het uitermate belangrijk dat men voedingsproducten eet met veel antioxidanten, basische stoffen. Tachtig procent van de dagelijkse voeding moet dus bestaan uit basische voedingsproducten zoals groeten en fruit. Ook het nemen van een vitaminen- en mineralensuppletie is in vele gevallen aan te raden.
(De vrije zuren zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben weinig of geen invloed op de zuur-base balans).
Voor een uitgebalanceerde pH in de voeding wordt daarom anbevolen om 80% waterrijke voedingsstoffen te eten en 20% geconcentreerde voeding.
8.2 Verkeerde leefstijl?
Niet alleen door verbranding ontstaan zure afvalstoffen, maar ook door een verkeerde leefstijl zoals: mentale en fysieke stress, geneesmiddelen, intensieve sport (teveel en overbelastend sporten) en  werk, te weinig ontspanning, elektrosmog, te veel zuurvormende voeding (dierlijke eiwitten, koolhydraten) en drank (frisdranken), alcohol, roken, luchtvervuiling (uitlaatgassen), etc. Het lichaam wordt al continue belast met afvalstoffen, maar door een verkeerde levensstijl belast men het lichaam met zijn buffersysteem nog meer dan nodig is!
Het drinken van cola bijvoorbeeld is het meest zuurvormende van alle frisdranken. Na één glas cola met een pH-waarde van 2,5 moet men al gauw 32 glazen basisch water (met een pH-waarde van 10 !!) drinken om de zuurvorming te neutraliseren.
Dus als we niets doen aan onze leefstijl en het verwijderen van zure afvalstoffen in het lichaam, kunnen op den duur veel lichamelijke problemen ontstaan zoals: verzuring van het lichaam, slechte doorbloedingen in weefsels en gewrichten, artritis, jicht, hoge bloeddruk, hart- en vaatproblemen, diabetes, osteoporose, cellulitis (sinaasappelhuid), vele degeneratieziektes, ouderdoms- en beschavingsziektes etc.
In tegenstelling tot de westerse landen wordt in Japan deze ziektes, gifstoffen en afvalstoffen, door IR-C apparaten (lange golf infraroodstraling) en door basisch water (mbv. een waterionisator), behandeld en verwijderd. Het vasthouden van zure afvalstoffen in het lichaam is de grootste oorzaak van veroudering!
9.0 De urine
'Ons lichaam produceert per dag ongeveer 4000 mg ammonium!'
 Een teveel aan zuren wordt uitgescheiden door de nieren; voor een groot deel in de vorm van ammonia. Als men over de 'kwaliteit' van het urinewater spreekt, wordt dikwijls ook de pH genoemd. De pH-waarde van urine is zeer belangrijk, omdat bepaalde chemische processen alleen bij een specifieke pH plaats kunnen vinden. Chloor bijvoorbeeld is alleen werkzaam bij een pH tussen de 6,5 en 8,0; speekselenzym werkt optimaal bij een pH-waarde van 6,9.
De pH-waarde van urine kan variëren van 4,5 tot 8,4 maar het ideale bereik is 6,5 tot 7,1. De pH van urine kan aanzienlijk verschillen. De pH wordt beïnvloed door de bio-chemicaliën welke worden uitgescheiden. Bio-chemicaliën zijn overtollige mineralen, vitaminen, producten van metabolisme, en ook medicijnen en toxines die door het lichaam worden geëlimineerd. Maar zolang de urine een pH-waarde van 7 heeft, is de zuur-base balans in evenwicht. Ligt de pH-waarde onder de 7.0 dan overheersen zure urinebestanddelen. Ligt de pH-waarde onder de 6.0 dan is er sprake van acute acidose en ontstaan er gezondheidsklachten.
De urine is na een maaltijd vaak basisch, rond een pH-waarde van 8.0. Dit komt door de grote maagzuurproductie van maagsap. Een zuurdere urine - lager dan pH 5.0 - wijst op diarree of diabetes mellitus! Bij een basische ochtendurine hoger dan 7.0 kan er sprake zijn van een urineweginfectie. De aanwezigheid van bacteriën in de urinewegen maakt deze basisch.
Om erachter te komen wat de zuurgraad van je lichaam is en of veranderingen in het voedingspatroon het gewenste effect hebben, moet je geregeld de zuurgraad van je lichaam meten. De zuurgraad van het bloed kun je zelf niet meten. De zuurgraad van je urine wel! Deze behoort in de vroege ochtend (éérste plas stop) een pH-waardevan ongeveer 7,1 (ideale situatie) te hebben. (Dr. Hulda Clark: > 5,5 - 6,0). Daarna daalt de zuurgraad in de loop van de dag, om rond 17.00 uur een waarde van 7,4 te bereiken. Is de pH van je urine lager, dan heb je een verstoorde zuur-base balans!
Teststrookjes om zelf de pH-waarde van je urine of speeksel te bepalen, kun je bij een apotheek kopen. Voor intensieve metingen is het aan te raden om een digitale meter - 2 cijfers achter de komma - aan te schaffen.
10.0 Redoxpotentiaal; de rH-waarde
Het redoxpotentiaal van het water geeft de oxidatiekracht van het water aan. Het is het evenwicht tussen reducerende en oxiderende stoffen. Hoe hoger het redoxpotentiaal van het water, hoe beter dit  water in staat is om stoffen in het water te oxideren.
De aanwezighed van zuurstof bepaalt welke micro-organismen een kans krijgen om te groeien. Veel micro-organismen zijn in staat om zonder zuurstof (anaëroob) te leven, doordat ze in staat zijn de brandstof te verbranden zonder dat er zuurstof bij nodig is. Ook zijn er enkele soorten die zich uitsluitend zonder zuurstof kunnen ontwikkelen. Het gaat dus om beschikbare zuurstof en juist die beschikbaarheid hangt van het product af en wel van hoeveelheid reducerende stoffen.
Veel voedingsmiddelen zijn rijk aan reducerende stoffen waardoor een lage redoxpotentiaal ontstaat en aanwezig zuurstof gereduceerd wordt. Bij een lage redoxpotentiaal gedijen anaërobe micro-organismen (bacteriën die groeien zonder opgeloste zuurstof; Clostridium, Bifidobacterium, de meeste gisten) goed, bij een hoge redoxpotentiaal de aërobe micro-organismen (zuurstofrijk: Staphylococcus, Pseudomonas, Enterobacteriacease) minder goed.
Ook geeft het redoxportentiaal bijvoorbeeld aan hoeveel Colibacteriën zich in het water bevinden. Door rH-waarde metingen kan men dus een inzicht krijgen in het afbraakproces van water of levensmiddelen.
Redoxpotentiaal in enkele levensmiddelen:
Levensmiddelen Redoxpotentiaal
- melk + 300
- kaas - 200
- spinazie + 74
- vlees - 150
Gedestilleerd water heeft een redoxpotentiaal (rH-waarde) van 24,5. Indien de rH-waarde kleiner is dan 28, dan heeft het water een reducerende werking. Is ze groter dan 28, dan heeft het water een oxiderende werking.
Bij gezonde mensen varieert de rH-waarde van het bloed tussen 22 en 25, bij kankerpatiënten is de waarde 28 en meer! Water moet dus een reducerend vermogen hebben!
11.0 Droogrest/ mineraliteit
 De droogrest van water geeft aan hoeveel milligram per liter (mg/l) - of 'parts per million' (ppm) - deeltjes er overblijven als we het water in kwestie verhitten tot 180 graden Celcius, tot het geheel is verdampt. De mineralen in het water kunnen niet verdampen en blijven achter. Er blijft een wit laagje poeder over, zodra het water is verdampt. Dat is wat we de droogrest noemen. Dit zijn voornameljik zouten. Voorbeelden zijn NaCl, natriumcarbonaat, calciumcarbonaat, natriumsulfaat, etc. De samenstelling daarvan is sterk afhankelijk van de (water)bron!
Hoe hoger de droogrest, hoe mineraalrijker het water dus is. Waters met een hogere droogrest waarde hebben een intensere smaak, voelen over het algemeen zwaarder aan en kunnen een nasmaak hebben.
De regelgeving met betrekking tot de hoeveelheid mineralen, dat mineraalwater moet bevatten varieert over de hele wereld. In de VS moet gebotteld water ten minste 250 mg/l aan opgeloste mineralen bevatten om als mineraalwater geclassificeerd te worden. Kraanwater daarentegen, heeft verschillende functies naast drinken (denk bijvoorbeeld aan wassen en koken), en mag dus juist niet al teveel mineralen bevatten.
De mineraliteit van water is onder te verdelen in de volgende groepen:
- Zeer laag: 0 tot 50 mg/l
- Laag: 50 tot 250 mg/l
- Medium: 250 tot 800 mg/l
- Hoog: 800 tot 1500 mg/l
- Zeer hoog: 1500 mg/l en hoger
Algemeen kan gesteld worden, dat het 'rest'-gehalte in de meeste gevallen minder is dan 1500 mg/l. Voor zwangere vrouwen én kinderen wordt een gehalte van minder dan 500 mg/l aangeraden.
Droogrest is dus een maat voor de verontreinigingsgraad en moet zo klein mogelijk zijn. De droogrest bij leidingwater mag tot 1500 mg/l bedragen. De zuiverste flessenwaters hebben een droogrest van ongeveer 18 mg/ liter. Leidingwater meet tot max. 1500 mg/l, Mount Roucous (natuurwinkels): 18 mg/ lit. en Volvic: 130 mg/ liter.
Stof in mg/l Spa Blauw Chaud Fontaine Evian
Calcium 4,5 65 78
Magnesium 1,3 18 24
Sodium 3,0 44 5
Kalium 0,5 2, 5 1,0
Chloriden 5 35 4,5
Sulfaten 4 40 10
Bicarbonaten 15 305 357
Nitraten 1,9 < 0,1 3,8
Silicium 7,0 17,6 13,5
DROOGREST 33.0 385 309
12.0 Microbiologie: bacteriën en virussen in oppervlaktewater
 Iedere gemeenschap in de wereld streeft naar een veilig en betrouwbare watervoorziening. Waterzuivering staat dan ook voor het vrijmaken van water van elke onzuiverheid die het kan bevatten, zoals verontreinigingen of micro-organismen. Maar vaak worden deze watervoorzieningen - bronnen en zuiveringsinstallaties bedreigd door onvoorziene natuurrampen, menselijke fouten en ongelukken of onvoldoende sanitaire installaties of in het andere uiterste geval microbiologisch [1] (zwaar) verontreinigingen.
Wie kent er niet een streek in Zuid-Afrika of India waar de waterbronnen en - zuiveringsinstallaties slecht of onvoldoende zijn beschermd?
[1] Microbiologie is de wetenschap die zich bezighoudt met de studie van micro-organismen
12.1 Wat zijn micro-organismen?
Alle levende wezens bestaan uit cellen. Cellen zijn zeer kleine basiseenheden van het leven. Het zijn de kleinste levensstructuren die basis-levensprocessen uit kunnen voeren, zoals het opnemen van voedingsstoffen en het uitscheiden van afval. Doorgaans bestaat micro-organismen uit één cel. Daarom worden ze vaak eencellige organismen genoemd. Zij zijn zo klein, dat mensen ze niet kunnen zien. We kunnen ze alleen waarnemen met behulp van een microscoop!
Sinds 1976 is al bekend, dat bacteriën die via het voedsel in ons lichaam binnenkomen een serieuze bedreiging vormen voor onze gezondheid, maar ook de bacteriën (legionella) die bijvoorbeeld met waterdamp worden verspreid en ingeademd. Zij kunnen bijvoorbeeld longontsteking veroorzaken.
De meest voorkomende ziekteverwekkende bacterieën (pathogenen) in oppervlaktewater:
Virussen Grootte/ μm Frequentie (kHertz) Bacteriën Frequentie (kHertz) Grootte/ μm Protozoa Grootte/ μm
Hepatitis A-E 0,027 414-420 E.coli ? 0,50 Cryptosporidium 5
Poliomyelitis 0,028 ? Salmonella 329-390 1,00 Gardia Lamblia 7
Entero virus 0,032 374 Vibrio cholera ? 0,45 Entamoeba 10
Norwalk virus 0,032 ? Shigella 318-394 0,50
Adeno virus 0,072 393 Pseudomonas aer. 333 0,50
Rota virus 0,072 ? Campylobacter 355 0,50
Legionella ? 0,45
[Bron: www.lenntech.nl en Dr. Hulda Clark]
13.2 Welke micro-organismen in het water veroorzaken ziektes?
 Soms kunnen in het drinkwater micro-organismen gevonden worden die effect hebben op de gezondheid. Tegenwoordig wordt het drinkwater echter grondig gedesinfecteerd, zodat ziektes veroorzaakt door micro-organismen zelden afkomstig zijn van het drinkwater. Maar blijf je wel realiseren, dat het water een geheugen bezit! Dat water informatie van stoffen waarmee ze in aanraking komt in zich opneemt. De moleculen in het water omsluiten stoffen én frequenties. Het neemt deze informatie - deze trillingsfrequenties - op en laat deze niet meer los! En besef, dat elk levend wezen zo zijn eigen, specifieke trillingsfrequenties heeft. Bijvoorbeeld: Hepatitis B = 414-420; Salmonella = 329-370; Entero virus = 374 KiloHertz.
Dr. Hulda Clark heeft na vele jaren van onafhankelijk onderzoek ontdekt, dat de oorzaak van talrijke ernstige en minder ernstige ziekten gezocht moet worden in het voorkomen van parasieten en vervuilende stoffen in het menselijke lichaam. Bij ieder geval van de 'mysterieuze' ziekte diabetes bijvoorbeeld treft men de parasiet Eurytrema en de vervuiler houtgeest (Wood Alcohol) aan. Bij ieder geval! En nooit bij gezonde mensen. Op dezelfde wijze vindt men bij kanker, HIV, Alzheimer, endometriose, etc. specifieke parasieten en/ of vervuilers.
Mensen die in zwembade zwemmen, zullen al snel merken dat het water waarin ze zwemmen gedesinfecteerd is met chloor, ozon, UV of chlooroxide. Mensen die buiten in oppervlaktewater (bijv. meren, kanalen en rivieren) gaan zwemmen zijn het meest vatbaar voor bacteriële infecties en andere infecties die door micro-organismen veroorzaakt zijn. Micro-organismen kunnen dikwijls in oppervlaktewater terecht komen als gevolg van industriële lozingen en dierlijke uitwerpselen. Wanneer u buiten gaat zwemmen is het belangrijk om altijd voorzichtig te zijn en de borden te lezen die aan de waterkant zijn geplaatst, omdat het water geïnfecteerd kan zijn met bijvoorbeeld botulisme. Er zijn namelijk verschillende soorten bacteriën en protozoën die ziektes kunnen veroorzaken als ze zich in het water bevinden.
Bacteriën staan er niet alleen om bekend dat ze ziektes kunnen veroorzaken wanneer ze het menselijke lichaam via voedsel binnendringen, ook oppervlaktewater - waar het oorspronkelijke water van de waterzuiveringsinstallaties vandaan komt - kan een belangrijke bron zijn van bacteriële infectie. In onderstaande tabel kan je verschillende bacteriën zien die gevonden worden in oppervlaktewater, en de ziektes (met symptomen) die veroorzaakt kunnen worden wanneer men grote hoeveelheden van deze ziekteverwekkers binnenkrijgt.
Bacteriën Ziektes/ infectie Symptomen
Aeromonas Darmontsteking Zeer dunne bloed- en slijm bevattende diarree
Campylobacter jejuni Campilobacteriose Griep, diarree, hoofd en buikpijn, koorts, kramp en misseljkheid
Plesiomonas shigelloïdes Plesiomonas-infectie Misselijkheid, buikpijn en waterige diarree, soms koorts, hoofdpijn en overgeven
Salmonella Tyfuskoorts Koorts
Samonella Misselijkheid, darmkrampen, overgeven, diarree en soms lichte koorts
Streptococcus Darmziekte Buikpijn, diarree en koorts, soms overgeven
Vibrio El Tor (zoet water) Lichte vorm van cholera Ernstige diaree
Protozoën kunnen in bepaalde delen van het lichaam accumuleren, nadat ze het menselijke lichaam zijn binnengedrongen. Deze ophopingen worden cysten genoemd. Vanwege hun parasitaire natuur kunnen protozoën verschillende ziekten veroorzaken. In de onderstaande tabel worden verschillende protozoën die zich in het oppervlaktewater kunnen bevinden. Daarnaast staan de ziektes en de symptomen van deze ziektes die ze kunnen veroorzaken wanneer ze in grote getallen worden ingeslikt.
Micro-organisme Ziekte Symptomen
Amoebe Amoebe dysenterie Ernstige diarree, hoofdpijn, buikspierpijn, rillingen, koorts, als het niet wordt behandeld kan het lever-
abcessen, darmperforatie en de dood als gevolg hebben
Cryptosporidium Cryptosporidiose Misselijkheid, waterige diarree, overgeven, gebrek aan eetlust
Giardia Giardiase Diarree, buikspierkrampen, flatulentie, uitstoten, vermoeidheid
Toxoplasm gondii Toxoplasmose Griep, opzwellen van de lymfeklieren. Bij zwangere vrouwen kan het plotseling abortus en
herseninfecties veroorzaken
[Bronnen: www.lenntech.nl en Encarta Encyclopedie]
13.3 Hoe worden de schadelijke organismen in het water geëlimineerd?
 Micro-organismen zoals bacteriën (bijv. Legionella), cysten (zoals cryptosporidium en giarda) en virussen (bijv. polio en rota virussen) bedreigen onophoudelijk de veiligheid van ons drinkwater en maken het noodzakelijk ons te beschermen tegen deze ziekteverwekkers. Wetenschappelijk onderzoek heeft namelijk aangetoond, dat de gebruikelijke concentratie van coliforme bacteriën (bijv. E.coli) in oppervlakte water varieert tussen 105 per 100 ml en 109 per 100 ml voor rioolwater! Wetende dat slechts een dosis van 103 nodig is om bij mensen met een verzwakt immuunsysteem een darminfectie te veroorzaken, mag na zuivering van het water niet meer dan 1 per 100 ml 'achterblijven', ofwel een totale verwijdering van ten minste 99,99 %. Deze zuiveringsnormen zijn door de Environ Protection Agency (EPA) in de VS vastgesteld.
Om schadelijke organismen, in het water te elimineren kan men gebruik maken van desinfecterende middelen. Voorbeelden zijn chloor, UV, ozon en chloordioxide (CLO2). Er kleven verschillende voor- en nadelen aan de verscheidenen desinfectietechnieken en wetende dat water een geheugen heeft.
Chemicaliën die schadelijk zijn voor bepaalde typen micro-organismen worden vaak gebruikt om ze te elimineren. Deze chemicaliën worden biocides genoemd, omdat ze dodelijk zijn voor micro-organismen.
De vraag is alleen: 'Als ons drinkwater een chemische 'behandeling' ondergaat, waar blijft de 'homeopathische informatie' van deze stoffen? Geëlimineerd of nog steeds - onzichtbaar - aanwezig? Zijn deze trillingsfrequenties nog wel meetbaar voor het waterzuiveringsbedrijf?'
13.4 Waterleidingsbedrijf Vitens
14.0 Samenvatting en conclusie 'Water'
'We worden geflest'.
'Drinkwater wemelt van de medicijnresten en andere ziekmakende stoffen'.
'Schoon imago van ons drinkwater is onterecht'.
 Ooit waren er bijna 200 waterbedrijven in Nederland, maar uiteindelijk zijn tien grote drinkwaterbedrijven overgebleven. Deze tien bedrijven leveren water in hun eigen voorzieningsgebied. Iemand uit Limburg krijgt bijvoorbeeld kraanwater van WML, iemand uit Zuid-Holland van Dunea, Evides of Oasen, en iemand uit Friesland van Vitens.
Het drinkwater in Nederland heeft van oudsher het imago schoon, helder en gezond te zijn. Maar wat blijkt nu, dat de drinkwaterbedrijven de grootste moeite hebben om aan de minimum kwaliteitseisen te voldoen! De toenemende verontreiniging van grond- en oppervlaktewater ('het ruwe water') is daar de voornaamste oorzaak van. Dit komt omdat de bron waar de meeste waterleidingsbedrijven hun water vandaan halen zodanig vervuild is, dat geen enkele chemische en 'informatieve' zuivering meer in staat is om schoon water op te leveren. Al onze grote rivieren en meren zijn immers door de industrie en intensieve land- en tuinbouw zwaar chemisch en 'informatief' vervuild in de afgelopen 100 jaar.
Door chloor en allerlei andere chemische reinigingsmiddelen in te zetten, krijgen we weliswaar een schijnbaar drinkbaar water, maar nog steeds een giftig eindproduct. Het chloor doodt de meeste virussen en bacteriën maar levert als bijproduct allerlei genetische mutaties en kankerverwekkende stoffen op, zoals trihalomethanes (THMSs), dichloro acedic acid (DCA), MX en chloroforms.
Meer moderne methoden om water te ontsmetten, zijn gebaseerd op oxidatie van de bacteriën. Hiervoor gebruikt men ultraviolet licht of ozon. De gedode bacteriën blijven ook bij deze methode in het water aanwezig, waardoor ze alsnog ziekteverschijnselen kunnen veroorzaken bij gevoelige personen. Bovendien is er een theorie welke beweert, dat er in dez bacterielijkjes virussen kunnen ontstaan die vrij kunnen komen. Dit zou de toename van virale infecties en het ontstaan van nieuwe ziekten kunnen verklaren, aldus dr. ir. W. van Loock.
14.1 Het 'oude' Waterleidingsbesluit
'Waterkwaliteit beneden peil'.
In het Waterleildingbesluit van 1984 is vastgelegd, dat de waterleidingsbedrijven een resultaatverplichting hebben tot het leveren van een goede kwaliteit drinkwater. Het waterleidingsbesluit is nog steeds van  kracht en dat is wel degelijk 'zichtbaar'!
Voorbeeld. In een nieuwsbrief van april 1998 werd al verslag gedaan van de verontreiniging van het Drentse drinkwater [Waterleiding Maatschappij Drenthe, WDM] met de stof dioxaan. Dioxaan komt vrij bij de productie van polyester (PET). De stof werd door AKZO Nobel en Wellman vanaf de zestiger jaren tot en met 1997 in het oppervlaktewater bij Emmen geloosd! Hoewel de norm niet overgeschreden worden, zullen we ondanks de constante metingen van WDM toch nog tientallen jaren blootgesteld worden aan een stof, waarvan de gezondheidsrisico niet duideljk is.
Nederland meet met twee maten
De Nederlandse regering stelt zich dubbelhartig op. Ze wil haar eigen watersector terecht in publieke handen houden. 'De openbare watervoorziening is een belangrijke publieke taak. Het is de primaire taak van waterleidingbedrijven om zorg te dragen voor een betrouwbare en duurzame watervoorziening', aldus milieuminister Pronk (1998-2002). Tegelijkertijd pleit Nederland binnen Europese Unie voor verdere liberalisering van de watersector. 'Verder liberalisering van deze sector kan nieuwe handelskansen bieden voor Europese bedrijven'. Dat is meten met twee maten.
 Uit rapportages die staatssecretaris Schultz van Verkeer en Waterstaat (vanaf juli 2002-2012) naar de Kamer heeft gestuurd, blijkt dat de kwaliteit van het water in Nederland op vrijwel geen enkele plaats aan de Europese normen voldoet! Zowel het oppervlaktewater als het grondwater wordt in de onderzoeken omschreven als 'at risk'. Dit wil zeggen, dat vermoedelijk niet alle Europese milieunormen voor 2015 gehaald worden bij gelijkblijvend beleid. Tot de grootste problemen behoren te hoge concentraties van kankerverwekkende zware metalen en zogeheten PAK's in het Nederlandse water.
Schultz omschrijft de bevindingen als 'herkenbaar en daarnaast te somber'. Dat Nederland een aantal 'forse en hardnekkige problemen' heeft met de waterkwaliteit, was volgens de staatssecretaris allang bekend. Anderzijds vindt ze, dat verbeteringen van de afgelopen jaren te weinig naar voren komen in het beeld dat nu oprijst. De Europese meetmethode legt onevenredig veel nadruk op tekortkomingen, aldus Schultz. Als één bepaalde norm niet wordt gehaald, geldt namelijk dat niet is voldaan aan de doelstellingen als geheel. De Staatssecretaris vindt dit te pessimistisch, en bekijkt daarom hoe een meer genuanceerd beeld kan worden geschetst. De rapportages moeten niettemin de aanzet vormen voor 'verdere verbetering van de waterkwaliteit'. Samenwerking met andere landen is daarbij één van de speerpunten. Schultz: 'De bron van onze waterkwaliteitsproblemen ligt immers veelal in het buitenland'. [Overheidsinformatie, 4 maart 2005]
Naar aanleiding van toenemende publicaties waarin melding werd gemaakt van het voorkomen van geneesmiddelen in drinkwater, heeft het RIVM in het jaar 2002 een meetprogramma geneesmiddelen in  drinkwater en drinkwaterbronnen uitgevoerd. Het meetprogramma omvatte 13 stoffen uit verschillende categorieën geneesmiddelen. Op basis van metingen concludeert het RIVM, dat geneesmiddelen in zeer lage concentraties (tot enkele tientallen nanogrammen) aanwezig zijn in het drinkwater. Opmerkelijk, want in een RIWA-rapport uit 1994 worden 947 organische verbindingen genoemd die in de periode 1983-1993 werden aangetroffen in het water van Rijn- en Maasstroomgebied, IJsselmeer en Haringvliet en in het daaruit bereide drinkwater. In een vervolgonderzoek (1998) wordt vermeld, dat er van 1993-1997 een aantal van 232 nieuwe verbindingen werden toegevoegd aan de al bestaand lijst, waardoor het aantal stoffen op 1179 kwam!
Voor ruim een derde deel van de 1179 stoffen zijn géén toxiciteitsgegevens bekend! Stoffen die in zeer lage concentraties onder de detectielimiet voorkomen zijn weliswaar wettelijk toegestaan, maar kunnen tóch schadelijk zijn als ze een 'hormoon verstorende' werking hebben. [Bron: www.aquariusvitaliser.info]
14.2 We worden 'geflest!'
Wat gebeurt er eigenlijk met het rioolwater?
Het rioolwater wordt via leidingen naar de rioolzuivering getransporteerd en daar gezuiverd. Na het zuiveringsproces ziet het water er op het eerste gezicht weer schoon uit en wordt het water geloosd in het oppervlakte water of in de bodem geïnjecteerd. Dus niets aan de hand, zo lijkt het.
Maar onderzoekers hebben inmiddels aangetoond, dat er wel degelijk iets aan de hand is met deze manier van werken.
Rijk wil greep krijgen op medicijnresten in water
Het Rijk onderzoekt op welke manier het resten van medicijnen in oppervlakte- en drinkwater kan terugdringen. Dat heeft staatssecretaris Van Geel (VROM) donderdag in een brief aan de Tweede Kamer geschreven. [Bron: Spits Publicatiedatum: 05-08-2005]
Resten medicijnen vervuilen drinkwater
Staatssecretaris Pieter van Geel (Milieu) maakt zich zorgen over de kwaliteit van het drinkwater in ons land. Door de vergrijzing en het stijgende gebruik van medicijnen, komen steeds meer medicinale stoffen in ons drinkwater terecht.
Het is nog niet zo erg als in Friesland, waar zelfs sporen van het antidepressivum Prozac in het drinkwater werden gevonden, aldus de bewindsman. Wel zijn resten van hormonen en andere chemische resten van medicijnen in ons drinkwater terecht gekomen. [Bron: De Telegraaf 05-07-2005]
Vrouwenhormonen in water uit PET-flessen
Onderzoekers van de Goethe-universiteit in Frankfurt hebben in het mineraalwater van twaalf van twintig gescreende PET-flessen verbindingen ontdekt die op het vrouwenhormoon oestrogeen lijken. Wetenschapper Martin Wagner van de afdeling Aquatische ecotoxicologie waagt zich echter niet aan uitspraken over eventuele schadelijke gevolgen voor de volksgezondheid.
Soortgelijke oestrogeenachtige stoffen staan echter al lange tijd in het verdachtenbankje. Ze zouden de vruchtbaarheid bij mannen verminderen en genitale afwijkingen kunnen veroorzaken.
40% grondwater bevat te veel nitraat
In het voorjaar van 2004 werd in 35,7 procent van de bemonsterde meetputten de Europese nitraatnorm overschreden. Uit nieuwe metingen van de Vlaamse milieuadministratie tijdens het voorjaar blijkt, dat bijna 40 procent van het grondwater in Vlaanderen te veel nitraat bevat afkomstig uit bemesting. Dat schrijft Katrien Verstreate in De Tijd. [Bron: Vlaams Informatiecentrum over Land- en Tuinbouw]
Hormonen in drinkwater? Krijg nou prammen!
Klinieken voor plastische chirurgie in Harley Street, Londen, rapporteren een enorme stijging van het aantal borst-verkleinende operaties bij mannen. In één jaar zou de vraag naar deze ingreep meer dan verdubbeld zijn.
In de zondagskrant Sunday Times beweren de betrokken chirurgen, dat ze in de borsten melkklierweefsel aantreffen van een type dat je normaal alleen verwacht bij vrouwen. Gesuggereerd wordt dat hormoonresten in vlees en in drinkwater er iets mee te maken hebben. Het zou dan gaan om groeihormonen die in de bio-industrie aan de beesten worden gegeven, en resten van anticonceptiepillen die in het riool terecht komen. De huidige drinkwaterzuiveringsmethoden halen deze stoffen er niet uit! Maar die operaties kunnen natuurlijk ook gewoon een modetrend zijn.
Te veel nitraat in leidingwater slecht voor baby's
Uit een onderzoek van Test-Aankoop naar de kwaliteit van ons leidingwater blijkt, dat in 44 van de 66 gecontroleerd waterstalen te veel nitraten zitten. Daardoor is het water niet geschikt voor zwangere vrouwen en baby's. Volgens professor milieugezondheidskunde Marc van Sprundel van de Univesiteit Antwerpen komen door mest op het land te veel nitraten terecht in het oppervlaktewater.
14.3 Wanneer heeft u voor het laatst zuiver water gedronken?
 Water is de combinatie van zuurstof en waterstof, en is een zeer belangrijke schakel in het fysieke energie, verbrandings- en ontgiftingsproces binnen ons lichaam. Dit komt niet alleen door het feit dat ons lichaam voor 70% uit water bestaat, maar tevens omdat water een overgangssubstantie is tussen de stoffelijke (vloeistof) en fijnstoffelijke (gas) wereld in ons lichaam. 'Water draagt namelijk alle informatie over aan de kern van de cellen'.
Wanneer we dus te weinig en ook nog eens vervuild (kraan)water drinken, is het lichaam steeds minder in staat haar (zure) afvalstoffen via o.a. de nieren, de lever en de huid af te voeren. Wanneer we dit ontgiftingsproces op welke wijze dan ook nog eens gaan versnellen (vastenkuur e.d.), dan mag wel duideljk zijn dat het lichaam de grote toevoer van afvalstoffen niet meer kan verwerken en reageert met allerlei ontgiftingsverschijnselen zoals hoofdpijn, hartkloppingen, zweten, jeuk, et., etc. Allemaal zaken die voorkomen hadden kunnen worden wanneer u voldoende kwalitatief (zuiver, oorspronkelijk) water (alkaline water of 'gevitaliseerd' water; Nieuwsbrief 'Water'- deel VI; 'Hoe maak ik gezond water?') per dag zou drinken. Het is daarom altijd raadzaam om éérst de kwaliteit van het water in uw lichaam te controleren en daarna weer op orde te brengen, vóórdat u met wat voor (ontgiftings-)therapie dan ook begint.
Water is bij nog sterk 'vervuilde mensen' (chronische zieken) van levensbelang om het genezings- c.q. ontgiftingsproces te bevorderen en optimaliseren. Aangezien uw watervoorraad iedere 5-10 dagen volledig ververst wordt, is het dus verstandig om iedere dag zoveel mogelijk (1,5 - 2 liter per dag; Nieuwsbrief 'Water'- deel VI) oorspronkelijk zuiver of gevitaliseerd water te drinken om ontgiftingsverschiijnselen te voorkomen.
14.4 Meten is weten
'Laat u niets wijsmaken door de reclame'
De zuiverheid van (drink)water wordt aan de hand van een viertal parameters gemeten, waarvan één van de belangrijkste meting is het vaststellen van de pH-waarde van de urine en het speeksel. Dit is, vind ik, de basis leggen voor het opbouwen van een gezond lichaam! 'Water is een energie met een geheugen'. 'We zijn een berg water die, in huid gewikkeld, rondloopt'. 'Water. Het goedkoopste medicijn'.
 Wanneer je de eerste verschijnselen van uitdroging vertoont - de herkenbare symptomen zijn het hebben van een droge mond op ieder moment van de dag - raad ik je aan om tweetal digitale meters aan te schaffen., te weten een TDS-meter en een zgn. digitale 'grondmeter' of een digitale pH-meter. Dit is misschien wel je eerste 'reddingsboei' naar een nieuw en gezond leven.
Met behulp van de pH-meter en een TDS-meter kun je volgens een vast patroon en met behulp van een overzichtelijk schema dagelijks metingen verrichten. Metingen die gericht zijn op het vaststellen van de exacte pH-waarden van de (ochtend)urine en metingen die betrekking hebben op het kraanwater én ook het flessenwater.
Hierbij denk ik vooral aan het verrichten van vergelijkbare metingen van de bronwatermerken zoals Evian, Spa, Perrier, Sourcy of San Pellegrino. Op deze manier kun je zelf constateren, dat de toegezegde pH-waarden van de waterleidingsbedrijven én de bronwatermerken vaak niet worden gehaald. Een TDS-meting doet er nog een schepje bovenop! Het geeft hoe dan ook een perfect inzicht in datgene wat je werkelijk drinkt, ondanks datgene wat de reclame op TV beweert. Je drinkt - zo vermoed ik - 'slootwater', 'rioolwater' of 'chemisch-vervuild water'!
Om je een goede en verantwoorde indruk te geven over de gemeten waarden, raad ik je aan meerdere metingen te verrichten, verspreid over de hele dag gedurende een langere periode. Deze metingen zal ongetwijfeld een spreiding in gevonden waarden tonen, maar het geeft een houvast voor de toekomst. Het kan zelfs zijn, dat je schrikt van de gemeten waarden en overgaat tot het nemen van drastische maatregelen. [Lees meer in de volgende Nieuwsbrief 'Water'- deel VI; 'Omgekeede osmose apparaat']
Eén van de eerste meting waar ik toch de meeste aandacht aan zou besteden, is wel de pH-waarde van de ochtendurine; de eerste plas-stop! Mocht deze waarde ver onder het getal 5.0 verschijnen, dan heb je een sterke indicatie gekregen dat je lichaam sterk aan het uitdrogen en dus aan het verzuren, is. Je lichaam heeft dan dringend behoefte aan water! Niet alleen om de dorst te lessen, maar vooral om de lichaamsvoorraden - dit water bevindt zich ergens in je lichaamscellen, in het bloed, in de intercellulaire ruimte, in de lymfeklieren en in vele andere delen van het lichaam - aan te vullen. Bij uitdrogingsverschijnselen komt het rantsoenerings- en distrubutiesysteem voor het nog beschikbare water in het lichaam volgens een vastgesteld voorrangsprogramma - 'droogte-management' - op gang. Wat vaak inhoudt, dat alleen de hersenen voldoende vocht krijgt en de overige organen, klieren, weefsels en botten dus niet!
Onthoud: Een afname van onze dagelijkse waterinname tast de doeltreffendheid van de cel-activiteit aan!
En ja, wat is een investering (twee meetinstrumenten) van circa 100 euro op één mensenleven. Misschien is het raadzaam om ook eens de pH-waarden van de ochtendurine van je kinderen, je partner, je vriend of vriendin of geliefde te meten. Op die manier word je zo je eigen 'dokter aan huis'.
Je zult na diverse metingen en vele dagen of maanden van meten zeker tot de conclusie komen, dat het hebben van een eigen drinkwaterinstallatie in je woonhuis geen overbodige inverstering of luxe is om het vervroegd verouderingsproces te voorkomen. Is het niet voor je zelf, dan voor de kinderen van de 'toekomst'.
Hans Zevenboom
Literatuur verwijzing: 'Water. Het goedkoopste medicijn'. Auteur Dr. F. Batmanghelidj - ISBN 9789079872053
Bronnnen: www.heerlijk-water.nl; www.heerlijkwaterwinkel.nl; www.quavita.nl; www.beterwater.nl; www.lenntech.nl; www.deheloanthus-haarlem.nl; www.vitens.nl; www.kraanwater.nu; www.zuiverschoonwater.nl; www.watercure2.org; www.aquariusvitaliser.info; www.zero-water.com; www.tachyon-innovations.eu
|
