1.0 Inleiding

De reden van deze serie artikelen is, dat het tijd wordt dat we de ‘geestenwereld’ als realiteit serieus gaan nemen of op z’n minst willen nadenken over de mogelijkheid van het bestaan hiervan. Het bestaan van ‘dolende geesten’ in een onzichtbare wereld. Een onzichtbare wereld die ongekend veel angst inboezemt.

Voor velen is het niet meer dan fantasie, maar anderen weten beter en hebben bitter moeten ervaren dat we als mens nu eenmaal met het ‘kwaad’ te maken hebben. Welke vorm het kwaad dan mag aannemen. Sommigen wuiven het weg en vinden zichzelf hier te nuchter voor. Maar onze calvinistische nuchterheid is niets anders dan gecamoufleerde angst. Weinig mensen willen of durven zich niet te verdiepen in deze materie. Want – zo zegt de realiteit - als ze eenmaal in het kwaad verstrikt zitten, ervaren ze dat als pijnlijke eenzaamheid. ‘Ze kunnen er met niemand over praten’, is de algemene klacht. Maar in het verschijnsel ‘demonische bezetenheid’ krijgt het kwaad werkelijk een gezicht.

Sceptici en zielknijpers

Binnen de psychiatrie [1] wordt de spirituele realiteit – geesten en de onzichtbare energiewereld - als een psychologisch verschijnsel verklaard. ‘Het zit gewoon tussen je oren’. Maar door onwetendheid komen veel mensen – voor mijn gevoel - onnodig in de psychiatrie terecht en worden nadien volgestopt met medicijnen [2], omdat de meeste psychiaters, psychologen en andere wetenschappers demonische bezetenheid van de hand wijzen. Volgens hen gaat het om ontvankelijke ‘zielen’ die reageren op onbewuste impulsen, of die de aanwijzingen van een priester of zielzorger (een exorcist) volgen. Sterker nog, talrijke symptomen die zich voordoen tijdens een exorcisme en gedurende ontmoetingen tussen priester en patiënt die voor een demonuitdrijving komt, kunnen wetenschappelijk of door medische analyse worden verklaard. Veel symptomen en gedragspatronen komen overeen met een reeks bekende psychische stoornissen, met name dissociatie, schizofrenie, manische depressie en hysterie, of zelfs fysiologische toestanden zoals epilepsie en het gilles-de-la tourette-syndroom.

Zowel het instituut ‘Kerk’ – de georganiseerde religies (christendom, islam, enz.) – als de psychiatrie hebben onvoldoende antwoord op het verschijnsel bezetenheid. Het wordt nu de hoogste tijd dat wij doordrongen zijn, dat ónze stoffelijke werkelijkheid niet de enige werkelijkheid is. Nuchterheid betekent niet dat we onze ogen moeten sluiten voor verschijnselen die vanuit rationeel oogpunt onmogelijk lijken. Nuchterheid betekent dat we kritisch en onbevooroordeeld kijken en luisteren naar de ander en naar de verschijnselen die zich voordoen. Onze wereld is groter dan alleen maar wat onze zintuigen waarnemen. We weten dit omdat wij allerlei dingen kunnen voelen, terwijl voor anderen niets daarvan zichtbaar hoeft te zijn!

[1] Psychiaters definiëren bezetenheid als de waanovertuiging bezeten te zijn door een ander wezen dat gebaren, spraak en gedachten beheerst.
[2] Nieuwsbrief, ‘Een geforceerde verlichting’ – sept. 2017; Nieuwsbrief, Psychiatrie – deel I & II

2.0      Epilepsie of demonische bezetenheid?

Of je nu lijdt aan een ziekte van voorbijgaande aard of aan een chronische kwaal – hoe meer informatie je hebt over je gezondheidsproblemen, hoe beter je ermee om kunt gaan of er naar kunt handelen………... [Een artikel uit Libelle ‘Balance’, herfstnummer 2006].

‘Je loopt in een winkelstraat. Je voelt je plotseling een beetje duizelig. Je voelt je slap en denkt, dat het te maken heeft met je hongergevoel. Je plezier in het winkelen neemt als rap af. Je begint je langzamerhand te ergeren aan de drukte op straat. De drukte van al die mensen geeft je een benauwd gevoel. Je besluit opeens onverwachts naar huis te gaan. Tien minuten geleden nog voelde je je zo goed en zo enthousiast, zo vitaal. Nu ineens wil je niet meer; je bent kapot! Weg van hier!’

Tien minuten geleden stond je nog vrolijk te kijken bij een etalage. Er stond iemand naast je die alleen maar stond te mopperen dat alles zo duur was geworden. Dat mopperen ontaardde enigszins in een ‘binnensmonds’ scheldpartijtje. Je ergerde je hieraan, want haar boosheid verergerde zich alleen maar. Hoe kan zo’n vrouw dit nauw zomaar zeggen. Je werd ‘getriggerd’ door haar uiterlijk gedrag; haar rode opgezwollen hoofd en die energie-uitstraling die niet alleen zichtbaar maar ook voelbaar was. Vreselijk wat een angstgevoel kwam in me op. Je voelde ineens en onverwachts een hevige pijn in je buik en in de borststreek, die je daarvoor niet had of eerder kende! De pijn werd steeds heftiger, vooral in je hoofd. Voor je gevoel begon je te vloeken, te schelden, te slaan als een bezetene. Uiteindelijk ontaarde deze situatie in het verlies van mijn bewustzijn. Je bent buiten bewustzijn en ligt op straat te ‘schuimbekken’.

Ieder die wel eens getuige is geweest van een epileptische aanval zal het opgevallen zijn, dat enkele symptomen overeenkomen met die van een bezetenheidsaanval. De epilepticus verliest plotseling het bewustzijn. Onder krampen en stuiptrekkingen knarst hij met de tanden, schuim verschijnt op zijn lippen. Hij krijgt een enorme lichaamskracht. Ook zonder zulke heftige aanvallen wordt soms zijn (eigen) persoonlijkheid verdrongen. Daarbij kan hij overweldigd worden door ideeën, gevoelens en herinneringen die totaal anders zijn dan, ja in contrast staan tot de eigen persoonlijkheid van de epilepticus.
Geen wonder dat men epilepsie eeuwenlang als demonisch veroorzaakt heeft beschouwd.

3.0      Epilepsie en bezetenheid

Sommige primitieve volken kenden wel degelijk het verschil tussen epilepsie en bezetenheid; epilepsie was een heilige ziekte omdat naar hun overtuiging de zieke door een god werd aangegrepen. Ook kerkvaders als Tertullianus en Origenes weigerden, evenals de Talmoed voor ‘maanziekte’ (een ander woord voor epilepsie), die aan de maangod werd toegeschreven, natuurlijke oorzaken aan te nemen. Deze opvatting drong via Hieronymus ook in de westelijke kerk door, zodat vele mensen voor bezeten werden gehouden die in werkelijkheid epileptisch waren.
Men kan zich zelfs afvragen of ook Jezus niet dezelfde ‘fout’ heeft gemaakt in zijn behandeling van de jongen met de stomme geest [Marc. 9,14 vv; Matth. 17,14 vv; Luc. 9,37 vv]. De symptomen van deze jongeman lijken op het eerste gezicht op die van epilepsie. De evangelist Mattheüs noemt de jongen zelf maanziek. Maar deze situatie is niet zo eenvoudig te zijn als velen doen geloven. [Nieuwsbrief ‘Jezus geneeswijze modelleren’ – deel II, Okt. 2016].

Er zijn duidelijke verschillen tussen epilepsie en bezetenheid te noemen:

• Op Jezus’ uitdrijvingsbevel reageert de jongen met een schreeuw en een stuiptrekking. De epilepticus schreeuwt hoogstens bij het begin van een aanval en verder niet.
• Een epileptische aanval wordt nooit veroorzaakt door een ontmoeting met een ander, tenzij die ontmoeting sterk emotioneel geladen is. De jongen krijgt een aanval als hij Jezus ziet, die hij nooit eerder ontmoet zal hebben.
• De jongen was vermoedelijk in zijn groei achtergebleven. Het in Marc. 9,18 met ‘verstijven’ vertaalde werkwoord betekent letterlijk ‘uitdrogen’. Dat komt niet voor bij epileptici, wel bij jonge bezetenen.
• Bij een epileptische aanval blijft de patiënt liggen waar hij valt. Hij rent niet naar vuur en water. De epileptici die de aanval voelen aankomen, kunnen zich bovendien uit de gevarenzones verwijderen.
• Een epileptische aanval duurt maar kort. Na enkele minuten staat de epilepticus weer op. Een bezetenheidscrisis kunnen veel langer duren.
• Epilepsie kan vastgesteld worden door het maken van een EEG. Dit brengt afwijkingen in de hersen aan het licht. Daarmee lijkt duidelijke bewezen dat epilepsie een natuurlijke ziekte is.
• Medicijnen kunnen een bezetenheidsaanval niet verhinderen of beïnvloeden, maar ze hebben wel een uitwerking op epileptici. Omgekeerd heeft een demonuitdrijving geen effect op een bewusteloze epilepticus, wel op een bezetene in trancetoestand.

De vraag blijft, waardoor een storing – een plotselinge ‘afwijking’ – in de hersenen kan ontstaan? Als geestelijke factoren een maagzweer kunnen veroorzaken, is met het vaststellen van hersenafwijkingen nog niet alles gezegd. Soms lijkt het een puur lichamelijk, organisch probleem te zijn, waardoor een exorcist – een priester, of zielzorger – machteloos staat. Andere keren is het duidelijk op demonie gebaseerd.
De kerkvaders Tertullianus en Gregorius van Tours vermelden genezingen van epilepsie door gebed, vasten en demonenuitdrijving. Hoe wonderbaarlijk dit ook moge klinken, het bestaat gewoon.
In wezen zullen de psychiaters en psychologen wat dieper moeten onderzoeken welke persoonlijkheidsveranderingen zich bij epilepsie voordoen!

4.0      Hysterie en bezetenheid

Een grote groep psychologen en psychiaters houden elke vorm van bezetenheid voor hysterie! En dat is begrijpelijk, want een aantal factoren maakt de relatie tussen bezetenheid en hysterie gecompliceerd. Maar wat zijn de symptomen van hysterie?

Behoefte aan contact en het onvermogen om het contact te handhaven, onechtheid in het contact; lichamelijke klachten en stoornissen, angst, bewustzijnsstoornis, erotische moeilijkheden. Een aantal van deze symptomen komen we ook tegen bij bezetenheid waar echter de nadruk ligt op buitenmenselijke factoren! Een fundamenteel verschil tussen hysterie en bezetenheid is, dat bij de hystericus alles draait om het eigen ‘IK’, terwijl het godsdienstige geen of slechts schijnbaar een rol speelt. Bij bezetene is alles anti-goddelijk gericht!

Enkele verschillen zijn:

• De hystericus is ook bij ‘afwezigheid’ en dromerigheid nooit geheel bewusteloos en herinnert zich alles wat gebeurt. Dit in tegenstelling tot een bezetene.
• Uit de hystericus spreekt geen tweede, andere persoonlijkheid. Uit de bezetene wel!
• De hystericus wil zo zijn en blijven als hij is. Hij houdt van zijn ziekte. De bezetene wordt gedwongen tegen zijn wil in te gaan.
• Bij hysterie kunnen medicijnen en injecties kalmerend werken en suggestie, hypnose en elektroshocks iets uitrichten. Bij bezetene is dit niet het geval.
• Bij hysterie komen geen para-psychische verschijnselen voor; bij bezetene wel!

5.0      Schizofrenie en bezetenheid

In 2005 voltrok zich opnieuw een drama. Een artikel uit de Elsevier van 22 februari 2007 vertelt het volgende:

‘Een Roemeense priester is maandag tot vierteen jaar cel veroordeel voor zijn aandeel in de dood van een 23-jarige non. Die stierf tijdens een uitdrijvingsritueel in 2005. Vier nonnen werden voor hun bijdrage veroordeeld tot celstraffen van vijf tot acht jaar.
De non, Irina Maricia Cornici, werd in het dorpje Tanacu in het noordoosten van Roemenië dagenlang zonder water of voedsel aan een kruis geketend. Gekruisigd met een handdoek in haar mond. Daar voltrok zich onder leiding van de 31-jarige priester met hulp van de nonnen een ritueel met als doel het verjagen van een geest of de duivel uit het lichaam van de vrouw. Maar ze bleek schizofreen te zijn en stierf door uitdroging en gebrek aan zuurstof.
De dood van de non schokte het land en de orthodoxe-christelijke kerk in Roemenië kondigde hervormingen aan, waaronder psychologische tests voor mensen die in het klooster willen gaan. De priester werd uit zijn ambt gezet en de vier nonnen werden geëxcommuniceerd’.

‘Schizofrenie is een prachtige prullenmand voor de medische wetenschap’

Schizofrenie is een geestesziekte die het vaakst voorkomt; een ziekte waarbij een gevoelsmatig verval van de persoonlijkheid plaatsvindt. De samenhang tussen denken, voelen en handelen gaat verloren. Het lijkt alsof de schizofreen terugvalt in het mythisch, magisch kinderstadium. Vaak heeft de patiënt het gevoel dat zijn denken wordt geblokkeerd, dat zijn gedachten door een vijandelijke invloed worden weggenomen. Ongeveer één procent van de totale bevolking lijdt aan deze ziekte, waarbij men de oorzaak vooral zoekt in constitutionele factoren. De schizofrenen vormen een hoog percentage in psychiatrische inrichtingen.

Maar zijn de bezetenen in werkelijkheid niet geestesziekten; schizofrenen? In de oudheid maakten Herodotus, Empedokles en Plato al onderscheid tussen een natuurlijke en een bovennatuurlijke veroorzaakte geestesziekte. Velen houden de bezeten Gadarener van Marcus 5 voor een gevaarlijke psychiatrische patiënt. Maar omgekeerd hebben zielzorgers – exorcisten – schizofrenen vaak voor bezetenen aangezien, juist omdat schizofrenen vaak klagen dat een vijandige macht hen aanvalt en aanspreekt.
Maar we kunnen een duidelijk onderscheid maken tussen bezetenheid en geestesziekte.

De verschillen zijn:

• Geestesziekten als schizofrenen hebben religieuze waanideeën, bezetenen bieden doelgerichte tegenstand tegen de christelijke geloofsinhoud.
• Schizofrenie is onafhankelijk van de omstandigheden. De patiënt blijft bij bewustzijn. Bezetenheidscrises worden vaak door godsdienstige beïnvloeding veroorzaakt. Soms raakt de bezetene daarbij in trancetoestand.
• Bij schizofrenie treedt wel, bij bezetenheid geen verval van de persoonlijkheid op. De schizofreen spreekt wartaal, de bezetene niet.
• De visioenen van de schizofrenen zijn hallucinaties. Vaak zijn ze verbonden met het horen van stemmen. Ze worden niet, zoals soms bij die van bezetenen eveneens door getuigen waargenomen en bevestigd. Ze zijn , anders dan in bezetenheid, verward en onzinnig.
• Voor zijn ziekte kan de geesteszieke gelovig en zonder aanraking met occulte praktijken zijn geweest. Bezetenheid heeft vaak een afwending van God en een contact met één of andere vorm van occultisme als oorzaak!
• Een anti-hallucinerend middel remt bij de schizofreen hallucinaties af. Bij een bezetene worden ze er door versterkt.
• Bij geesteszieken komen geen occulte, para-psychische verschijnselen voor. Uitdrijving van demonen heeft op geesteszieken dan ook geen positieve uitwerking, wel op bezetenen.

Een geesteszieke is echt ziek, ook al vertoont hij enkele trekken die aan bezetenheid kunnen doen denken. Een bezetene is geestelijk gezond, ook als hij een tijdlang psychisch abnormale trekken vertoont.

5.1      Psychiatrische stoornis = biochemische afwijking?

De psychiatrische beroepsgroep beweert de enige deskundige te zijn op het gebied van geestelijke gezondheid; de ’ziekten van de geest’. In tegenstelling tot de reguliere geneeskunde die ziekten behandelt, kan de psychiatrie alleen ‘stoornissen’ of een groep van herkenbare symptomen behandelen.

Ja tot zo ver oké, maar hoe zit dat dan met bijvoorbeeld schizofrenie [1], zelfmoordneiging, psychose of stemmen in je hoofd? Er zijn diverse uitgangspunten waarbij duidelijk is dat erfelijkheid, omgevingsfactoren, structurele hersenafwijkingen, stoornis(sen) in de neurale circuits in min of meerdere mate een rol spelen, volgens de heersende wetenschappelijke visies. Maar volgens Harold D. Foster kunnen biochemische afwijkingen als de échte oorzaken van schizofrenie worden genoemd.

Middels diverse onderzoeken is aangetoond, dat schizofrenen een afwijkende vetzuurmetabolisme of een verstoorde glutamaat-balans (glutaminezuur is essentieel in de hersenstofwisseling) hebben. Carl Pfeiffer, arts, biochemicus en auteur van o.a. het boek ‘Voeding & Psyche’, ontdekte dat zo’n 70% van alle schizofreniepatiënten lijdt aan een verstoorde histaminebalans. Zo’n 50% heeft een verlaagde histaminespiegel en een te hoge koperconcentratie [Punt 5.2, ‘Revolutionaire hypothese’]. Zo’n 20% heeft een teveel aan histamine en een verlaagde koperconcentratie. Zowel een gebrek als een overschot kan psychiatrische klachten geven! [Bron: VitOrtho Nieuws, april 2012].

‘De tijd dat psychiaters dachten dat ze geestelijke ziekten konden genezen is voorbij. In de toekomst zullen de geestesziekten met hun ziekte moeten leren leven!’, zo stelde een voormalige woordvoerder van de World Psychiatric Association het simpel.

[1] Schizofrenie = een ziekte van de hersenen (!), waarbij het denken, de emoties en het gedrag van een persoon ernstig verstoord zijn geraakt. Symptomen: wanen, hallucinaties, onsamenhangende spraak, ernstig chaotisch of kakatoon gedrag, voorts affectieve vervlakking, gebrek aan initiatief en activiteit, spraakarmoede, tekorten in de zelfverzorging, etc.; [DSM-IV].

5.2      Een revolutionaire hypothese

De Amerikaanse biofysica en biologe Dr. H. R. Clark heeft na vele jaren van onderzoek ontdekt, dat de oorzaak van talrijke ernstige ziekten gezocht moet worden in het voorkomen van parasieten, en vervuilende stoffen in het menselijk lichaam.

‘Alle mensen met een klinische depressie die ik gezien heb, hadden kleine rondwormen in de hersenen. Is het dan gek, dat de hersenen dan niet langer meer voldoende neurotransmitters kunnen aanmaken of dat ze uit balans raken?’, aldus dr. Hulda Clark.

De gebruikelijke wormen die in het menselijke lichaam zijn te vinden, zijn mijnwormen (Ancylostoma), Ascaris van katten en honden, Trichinella’s en Strongyloides. De bacteriën van de Shigella-familie zien we altijd bij gevallen van depressie.
Manische depressiviteit wordt altijd in verband gebracht met Strongyloïdes, de voornaamste parasiet in de hersenen! Daarbij komt altijd chloor als allergeen. (Strongyloïdes die ook migraine en andere zware vormen van steeds terugkerende hoofdpijn veroorzaken). In alle gevallen wordt een accumulatie van broom waargenomen. Omdat broom, fluor en chloor alle halogenen zijn, bestaat er een grote kans dat het ontgiftingsvermogen van de lever neutraliseert!

Advies: ‘Neem geen medicijnen in waar broom in zit’, aldus dr. H. Clark. [Bron: ‘Handboek Zelfgenezing’, dr. Hulda Clark]

6.0    Bezetenheid en persoonlijkheidssplitsing

‘De demon is het tweede ‘Ik’ van de gesplitste persoonlijkheid’

Persoonlijkheidsverdubbeling!

In de psychologie zijn bezetenheidsgevallen bestudeerd waarin men uiteindelijk tot de conclusie kwam dat het alleen maar ging om hysterie. Daarbij projecteert de patiënt gedachten naar buiten of verdringt hij het naar zijn onbewuste; gedachten en wensen die hem niet passen of door zijn geweten verboden worden. Een psychologisch schok kan bijvoorbeeld al een dergelijke uitwerking hebben en vervolgingswaan kan het splitsingsproces zelfs bevorderen. Ook bij beoefenaars van occulte-praktijken vindt zo’n proces plaats.
In het onbewuste kunnen zich nieuwe gedachten en wensen verbinden tot één of meer nieuwe persoonlijkheden! Deze dringt of dringen zich dan op aan de bewuste persoonlijkheid van de betrokkene, zodat zich een andere manier van handelen, lopen, gezichtsuitdrukking en spreken ontwikkelt.

‘Een schuw en onderworpen, lief meisje ontwikkelde zich als tweede persoonlijkheid een ‘Sally’, die zich zelfbewust, ijdel, hatelijk en boosaardig gedroeg’.

Zulk een tweede persoonlijkheid hoeft niet demonisch te zijn. Professor Oesterreicher (1942- 2015) heeft geprobeerd om de bezetenheid te verklaren als een dwangtoestand waarbij de patiënt twee tot hemzelf behorende bewustzijnsgroepen ervaart. Hij spreekt liever niet over persoonlijkheidssplitsing, maar over een persoonlijkheidsverdubbeling. De patiënt bevindt zich afwisselend in de normale en de abnormale toestand, waarbij de geest een secundair persoonlijkheidssysteem ontwikkelt dat zich buiten de controle van de betrokkene om, als persoonlijkheid gedraagt.

‘De demon is het tweede ‘Ik’ van de gesplitste persoonlijkheid’

Maar niet te ontkennen valt dat een aantal symptomen bij bewustzijnsverdubbeling veel lijken op die van bezetenheid. Bij beiden spreekt de tweede persoonlijkheid over zichzelf in de eerste persoon (ik, of wij) en over de eerste persoonlijkheid, de patiënt of bezetene, in de derde persoon (hij of zij). Bij bewustzijnssplitsingen komen ook occulte verschijnselen voor. Daarom wordt er in de psychiatrie ook wel over ‘pseudo-bezetenheid’ gesproken. Want echte bezetenheid is iets anders dan persoonlijkheidssplitsing of bewustzijnsverdubbeling.

Stuit een arts of een zielzorger (een exorcist) op een dergelijk geval, dan kan hij zich het beste de volgende vragen stellen:

1. Is er bij de patiënt een uitgesproken onverklaarbare antigodsdienstige houding?
2. Wanneer treedt de tweede persoonlijkheid op? In de bezetenheid komt deze alleen in de crisestoestand voor de dag.
3. De demon moet bij een poging om hem uit te drijven voor de dag komen. Bij bewustzijnsverdubbeling vindt zo’n reactie niet plaats.
4. Waar hypnose en suggestie helpen bij bewustzijnsverdubbeling, helpen zij niet tegen bezetenheid. Deze wordt vaak snel beëindigd door uitdrijving van de demon.

Maar realiseer je dat persoonlijkheidssplitsing of persoonsverdubbeling de deur kan openen voor ‘ongewenste persoonlijkheden van buitenaf’; buiten-psychische demonen met als direct gevolg een verandering in het zelve!

7.0 Het zelvenverandering

‘Persoonlijkheidsverdubbeling of persoonlijkheidsverandering?’

Onder invloed van stimulerende middelen [1] (L.S.D., hasj, weed, paddo’s, XTC en andere tripmiddelen zoals bijv. ayahuasca), ben je gemakkelijk te beïnvloeden door energieën van buitenaf.
Als er aan jou in een therapievorm (hypnose) bijvoorbeeld wordt gezegd dat het ego moet sterven, dan dood je het. Zelfs onder de beste condities zal je telepathisch de ideeën van je gids, begeleider of therapeut volgen! Dit kan bewust of onbewust plaats hebben! Door in therapie bijvoorbeeld LSD of andere stimulerende middelen (ook de chemische geneesmiddelen) te gebruiken, bereik je een toestand van chemisch geforceerde krankzinnigheid. Ik bedoel met krankzinnigheid een situatie waarin de bewuste geest wordt gedwongen tot machteloosheid! Niet alleen de psyche [geest] wordt letterlijk aangevallen, maar ook het organiserende raamwerk dat het jou mogelijk maakt rationeel in de jouw bekende wereld te bestaan.
In het fysieke leven kan het ego natuurlijk niet vernietigd worden. Maar dood het en een ander ego zal én moet uit het innerlijke zelf - zijn oorspronkelijke bron -, verschijnen.

De diepste biologische en psychische structuren worden ook tijdens een kortstondig ‘tripje’ veranderd. Het bewustzijn (de geest, niet de ziel) wordt tot in zijn wortels aangevallen. Als onder zulke omstandigheden perioden van transcendentie (boven de gewone werkelijkheid uittillen) beleefd worden, dan is dat eigenlijk de psychische geboorte van een nieuwe persoonlijkheid. Een hergeboorte uit de bronnen van de oude en van de psychische dood van de oude persoonlijkheid.
Het nieuwe ego is zich wel bewust van de omstandigheden van zijn geboorte. Het weet dat het uit de ‘dood van zijn voorganger’ werd geboren en ondanks al zijn transcendente vreugde is het toch bang voor die vernietiging waaruit het ontsprong. De psychische hergeboorte kan je een heel nieuw stel problemen geven die je nog niet zomaar kunt ontcijferen.

De natuurlijke integriteit van het schepsel is niet meer dezelfde. De stoffelijke wereld zal nooit meer op dezelfde manier vertrouwd worden. De verbondenheid daarmee is niet even zeker (nog steeds zeer positief). Het (oorspronkelijke) ‘zelf’ dat in het lichaam geboren werd en ermee opgroeide is weg én een ander ‘zelf’ is uit die vroegere verbinding opgestaan.
Zulke ‘zelvenveranderingen’ gebeuren op natuurlijke wijze naarmate het leven voortgaat en als het ‘zelf’ op een zeker moment geleidelijk verandert, verschilt het van wat het vroeger was. ‘De scherpe kantjes van het karakter worden in de loop der jaren eraf geslepen’. Als dat vanzelf gebeurt, is het een aangeboren weerspiegeling van de creativiteit van de ziel en gebeurt het in zijn eigen ritme. Enorme doses stimulerende middelen en geneesmiddelen kunnen alle niveaus van cellulaire herinneringen – met name alle herinneringen uit vorige levens, die opgeslagen liggen in het totale cel-geheugen - activeren in zo’n sterke mate, dat ze zich niet langer in toom kunnen houden en dan kunnen de herinneringen onvoorspelbaar tevoorschijn komen als het lichaamsgestel onder druk staat. Maar ook veel, veel kleinere hoeveelheden stimulerende middelen kunnen dit bewerkstelligen! Het één en ander heeft te maken met de gevoeligheid – de instabiliteit van je karakter - voor desbetreffende middelen.

[1] Nieuwsbrief, ‘Een geforceerde verlichting’, sept. 2017

8.0    Slotopmerking

De wetenschap kan het bestaan van demonen noch bewijzen, noch ontkennen of weerleggen, evenmin als het bestaan van God. Toch doen demonologie en theologie uitspraken over het rijk Gods en het rijk der duisternis. Maar Jezus’ opvatting van demonen past niet in het kader van de psychiatrie. Demonen zullen daarom nooit een bestanddeel van een officiële ziekteleer kunnen uitmaken. Daarom zal de psychiater de symptomen van het bezetenheidssyndroom totaal anders – altijd - proberen uit te leggen.

Is het van de esoterische kant mogelijk de relatie tussen ziekte en demonie nog iets verder op te helderen?

De Kerk legt er de nadruk op dat al in de evangeliën bij ieder bezetenheidsgeval een ziekte hoort. Medisch gezien is dat een ziekte, een desintegratie van het zenuwstelsel. Gelijkstelling van bezetenheid en zenuwziekte is onverenigbaar met de evangeliën. De ziekte is een bijproduct van de bezetenheid en verdwijnt met het uitgaan van de demon. Begrijpelijkerwijze ziet de arts alleen maar de medische buitenkant: een hysterische verlamming, een dwangneurose of een psychose. De Bijbel wijst daarentegen op een terrein dat de menselijke wetenschap niet betreden kan. Zij graaft dieper dan de diepste diep-psychologie en opent de ogen voor dimensies die voor de wetenschap ontoegankelijk zijn.
Want ………… waarom herkennen ‘zenuwzieken’ in het evangelie Jezus als zoon van God? Waarom brengt een bevel aan bovennatuurlijke wezens vaak directe en blijvende bevrijding, maar heeft dit op echte geesteszieken geen uitwerking?

De psychiater kan alleen maar de uiterlijke symptomen bestuderen, beschrijven en proberen de directe natuurlijke oorzaken aan te geven. Hoogstens kan de psychiater komen tot het vermoeden dat donkere machten zich verschuilen achter de medische buitenkant. Maar wat buiten deze wetenschappelijke visie buiten beschouwing wordt gelaten, is dat de geest van de mens in staat is de geest van een ander mens onder hypnose te brengen; nieuwe gedachten en gevoelens op te dringen. Waarom zou een bovenmenselijk wezen dat zich in een mens bevindt – of in zijn energieveld (aura) - , deze niet hetzelfde kunnen aandoen? ……….. vraag ik me af. Als demonische, kwaadwillende geesten (niet-geïdentificeerde, ongewenst energiewezens) bestaan, kunnen ze dan invloed uitoefenen op ons geestelijk gestel, op ons lichaam en op ons leven?

8.1    Persoonsverandering of persoonsverdubbeling?

‘Onwetendheid’

Verhalen over exorcisme of duiveluitdrijving in de Middeleeuwen en de Renaissance vertonen vaak het beeld dat een ongewenste energievorm – een pseudo-obsessor, een auralifter, een elementaal, etc. [Nieuwsbrief, Exorcisme Obsessieve energievormen’ – deel VIII] - zich kan ‘aanhechten’ aan het fysieke lichaam. Aanhechtingen zijn geprojecteerde energieën en zelfs deelpersoonlijkheden van levende mensen, of meeliftende overledenen. Meestal zijn de aanhechtingen storend: vaak parasitair, soms bewust, meestal onbewust. Agressieve aanhechtingen noemen we obsessoren! Obsessoren komen we tegen in zware, ingewikkelde en hardnekkige gevallen met mentale, psychische en lichamelijk belasting. Bij echte bezetenheid neemt de obsessor als het ware je gedachten en emoties ‘over’. De meeste aanhechtingen zijn dolende ‘geesten’. Deelpersoonlijkheden – de geest van de overledene – zijn niet naar het Hiernamaals overgegaan!

‘Voer voor psychologen’

Aanwijzingen voor de aanwezigheid van obsessoren in het fysieke lichaam zijn:

• Plotselinge persoonlijkheidsveranderingen in karakter, gedrag of verschijning. ‘Je bent niet meer jezelf’;
• Overvallen worden door zelfmoordgedachten;
• Lichamelijke veranderingen: extreme kracht, epileptische aanvallen, verstijvingen en verlammingen, stemveranderingen en gevoelloosheid voor pijn;
• Vooral vloeken, schelden en lange donderspeeches houden
• Sterke verlaging van het energieniveau;
• Chronische vermoeidheid.

8.2      Bewustzijnsvernauwing van de psychiatrie of de Kerk?

Ons huidig denkproces of -patroon is volledig besmet met een rationalistische bewustzijnsvernauwing!

Ons hedendaags bewustzijnsstructuur is volgens mijn mening het gevolg van een rationalistische bewustzijnsvernauwing. Want zijn wij betere, wijzere, geloviger mensen geworden of is ons gezichtsvermogen erop achteruit gegaan; het leven ‘vlakker’ en de wereld ‘kouder’ geworden? Heeft onze bewustzijnsstructuur – ons denkproces en -vermogen - het laatste woord? Gelukkig de jongere generatie heeft de verheerlijking van het verstand plaats gemaakt voor een zoeken naar een bewustzijnsverruiming! Velen zoeken dan ook naar geestelijke werkelijkheid buiten het denkend bewustzijn.

Maar over wie of wat hebben wij het nu eigenlijk als we spreken over de problematiek van het bewustzijnsvernauwing? De georganiseerde religies, de politiek, de wetenschap? Wie blijft er al eeuwen zich krampachtig vasthouden aan sterk verouderde overtuigingen en misopvattingen over de ware betekenis van het leven; van God en het multi-versum! ‘Zij’ – de geestelijke en politieke wereldleiders, de wetenschap met name - weigeren tot nu toe te aanvaarden dat het leven een spirituele ontwikkelingsreis is; en dat de Ziel van God overal en in alles vertegenwoordigd is. Dat jij een goddelijke wezen bent; een god-in-wording bent! Dat jij als goddelijk (energie)wezen permanent je eigen realiteit creëert!

De allergrootste, en de meest hardnekkig misvatting die ooit in de medische wereld is gecreëerd, is wel de fatale gedachte dat wij mensen zijn die louter bestaan uit een lichaam én een geest. Dat alle fysieke en geestelijke reacties veroorzaakt worden door een chemische reactie in de hersenen. Maar gelukkig zijn we energiewezens, bestaande uit een ziel, een geest en een fysiek lichaam!
De vraag is nu alleen of de wetenschap bereid is de eerste stap in de goede richting te zetten; te willen aanvaarden dat het chemisch-farmaceutisch beeld van het menselijk lichaam of een psychologisch-biologisch denkmodel niet het juiste antwoord geeft op de vraag |Wie-wij-werkelijk-zijn|.

De mensheid zal eeuwig de behoefte voelen om met het kwaad te worstelen, verschrikkingen onder ogen te komen, en de noodzaak met tragedies om te gaan. De grenzen en definities van het menselijke inzicht blijven zich hopelijk verruimen. De moderne samenleving zal blijven zoeken naar wegen om geloof en kennis met elkaar te verzoenen.

Hans Zevenboom

Literatuurverwijzing:

1. Boek ´De exorcist van het Vaticaan´, Tracy Wilkinson
2. Boek, ´Ervaringen van een hedendaagse exorcist´, Roelof Tichelaar
3. Boek ´het Spiritisme´, Dr. W.H.C. Tenhaeff
4. Boek ´Het occulte is dichtbij´, drs. R.H. Matzken
5. Boek ´Sekten en stromingen´, ds. H. Veldhuizen
6. Boek ´Heksen bestaan´, Melkor
7. Boek ´New Age, esoterie en evangelie´, J. Minderhoud
8. Boek, ´De Joodse sekten ten tijde van Jezus´, Marcel Simon
9. Boek, ´Geloof en sekte´, Kurt Hutten
10. Boek, ‘Misleid door New Age´, Will Baron
11. Boek, ´New Age´, Drs. R. Matzken
12. Boek, ‘De New Age beweging´, dr. J. Verkuyl
13. Boek, ´De subtiele kracht van geestelijk misbruik´, David Johnson
14. Boek, ‘Demonen’. Eruit, in Jezus’ naam, Ds. W.C. van Dam
15. Katholiek Nieuwsblad, Elsevier, Trouw, NRC, Telegraaf, etc.