Voorwoord

Een serie artikelen over het thema bewustzijn; de neurowetenschappelijke, de psychologische, de filosofische en de esoterische visie van Millennium-visie!

Wat is het verschil tussen bewuste, onderbewuste, hoger of super-bewustzijn én bovenbewustzijn. Het materiële en immaterieel bewustzijn. Wat is het collectieve bewustzijn en het christusbewustzijn? Wat is het Alomvattend Bewustzijn? En …. zijn er verschillende bewustzijnsniveaus te ervaren in het fysieke lichaam? Hoe werkt het bewustzijn nu precies? Hoe kan het bestaan en waarom bestaat het bewustzijn?
­
Een nieuw bewustzijnsparadigma [1] nodig!

Het fenomeen bewustzijn wordt dikwijls als één van de grootste onopgeloste problemen van de filosofie en (neuro)wetenschap gezien en tegenwoordig is er géén nauwkeurig, algemeen erkende definitie van bewustzijn. Het gevolg hiervan is, dat ontelbare mensen onwetend-zijn over onderwerpen die betrekking hebben op bijna-doodervaring, hersendood, euthanasie, het stervensproces, reanimatie, orgaandonatie, een leven na de dood en reïncarnatie  ….. en dus onbekend zijn met de ware betekenis van het levensproces. Het waarom van dit ‘alles’.

De uiting van onwetendheid is een gebrek aan adequate kennis en ervaring van het leven in z’n geheel! Door een nieuw bewustzijnsparadigma (nieuw wereldbeeld en een nieuw mensbeeld) te omarmen, wordt de wetenschapper spiritueel en een religieus persoon wetenschappelijk. Op die manier ontstaat er een bewustzijnsverruiming die vergaande gevolgen heeft voor het huidig mensbeeld. Er zal dan een revolutie in het bewustzijn van de mens optreden.
Deze verandering van paradigma, deze verruiming van het wereldbeeld dat de mensheid er dan op nahoudt, is een onvermijdelijk proces. En, vanuit de kosmos bezien, een volstrekt volautomatisch proces. Wij hebben dus een kosmisch denkkader – een nieuw alomvattend raamwerk - nodig teneinde het allesomvattende raadsel over de ware betekenis van het leven te kunnen oplossen.

[1] Paradigma = het denkkader waarbinnen men tracht oplossingen te vinden voor bestaande vraagstukken en praktische problemen; het wereldbeeld dat men bewust of onbewust, aanhangt.

1.0 Het onbewuste of onderbewuste?

‘Begripsverwarring’

De termen 'het onbewuste', 'het onderbewuste' en 'het onderbewustzijn' worden nogal eens flink door elkaar gebruikt, wat aanleiding geeft tot veel begripsverwarring. Met het onbewuste en het onderbewuste worden geestelijke processen (gedachten en gevoelens) bedoeld, die plaatsvinden zonder dat we daar bewust mee bezig zijn.
Het onbewuste en het onderbewuste zijn voor de wetenschappers niet meetbaar of waarneembaar, en de termen worden dan ook slechts gebruikt om de ingewikkelde processen in de hersenen te kunnen omschrijven.

Het moderne onbewuste bestaat uit alle psychologische processen waarvan we ons niet bewust zijn, maar die ons gedrag, denken en emoties sterk beïnvloeden. De term onbewust betekent alleen maar de negatie van bewust. Onbewust zou als tegenpool van bewust betekenen, dat je niet bewust bent. ‘On’ beschrijft iets dat niet is, waarmee alle positieve elementen die ook aanwezig zijn verdwijnen. Maar ons (on)bewustzijn is dynamisch en altijd in ontwikkeling. Onbewust kan bewust worden en de grens tussen beide verandert daarmee voortdurend.

‘Alleen om dát te zeggen, heb je bewustzijn nodig’

Er komt nog een tweede betekenis met de inmiddels gebruikte termen ‘onder- en bovenbewust’ bij. Sommige dingen zouden onder je bewustzijn ‘zweven’ en daarmee te ‘laag’, ongrijpbaar zijn en andere juist ‘erboven’; te hoog en niet te bevatten.

2.0 Sigmund Freud en Carl Jung

Sigmund Freud (1856 – 1939) heeft de term onderbewust geïntroduceerd. Freud stelde het simpel: het grootste deel van de strijd woedt onder de oppervlakte van het bewustzijn, en de meeste conflicten stammen uit de vroege kindertijd. Hij doelt ermee op een vergaarbak aan primitieve, dierlijke driften die bewaakt en gesublimeerd zouden moeten worden. Denk aan een soort onderaardse grot of kelder waar, zonder sublimering (verheffing, aanpassing), onwenselijk gedrag uit voortkomt.
Sigmund Freud ging er dan ook vanuit dat de psyche (de menselijke geest) lijkt op een slagveld waar driften met elkaar op drie theoretische niveaus – het id [1], ego [2] en superego [3] – strijd leveren. Het id is het dierlijke, driftmatige principe van de psyche, het superego, is het geweten en het ego probeert tussen beide te ‘bemiddelen’ en houdt zich tevens bezig met de externe wereld die op ons inwerkt.

In Freuds dagen ging het hier vooral over seksuele driften, die niet zomaar een weg naar buiten mochten vinden. Asociale neigingen, erotische gevoelens en agressie moesten in de kelder blijven of naar een sociaal geaccepteerde vorm worden omgezet. Deze moralistische visie valt of staat bij de heersende tijdgeest en cultuur van toen!
Maar onder invloed van Oosterse denkers, die in Freuds theorie een essentieel onderdeel misten, ontstond een driedeling in begripsvorming: onderbewust (kelder met rommel), bewust en bovenbewust (spirituele neigingen, hoger zelf). Het bewuste – het bewustzijn [4] – wordt dan ook omschreven als dat deel van onze psyche dat voor ons ego – ‘Ik’ - vrij toegankelijk is. Het ‘Ik’ is tot het centrum van het bewustzijn gemaakt; ‘gepromoveerd’ door de wetenschap. Het censureert alles wat bij het bewustzijn wil binnenkomen. We weten daardoor wie we zijn en wat zo ongeveer ons verleden is, ook slaan wij daarin gegevens en vaardigheden op die wij hebben aangeleerd.

Op basis van deze theorieën ontstond Freuds psychoanalyse; de klassieke psychoanalyse. Volgens Freud wordt het gedrag ook in belangrijke mate beïnvloed door de wijze waarop iemand conflicten in de psycho-sexuele ontwikkelingsfasen in de vroege jeugd heeft ervaren én verwerkt.

En het onbewuste dan?

Carl Jung (1875-1961), een leerling van Freud, wilde niet verstrikt raken in allerlei termen en introduceerde de term onbewust. Deze term maakt dus géén driedeling zoals hierboven is beschreven. Anders dan Freud, geloofde Jung dat de persoonlijkheid zich ook ná de jeugd blijft ontwikkelen. Jung had nog meer ideeën over de persoonlijkheid. Jung was van mening dat motieven zich zowel op een lager als een hoger niveau binnen het onbewuste kunnen afspelen. Zo ontwikkelde hij een typologie van personen, de zgn. archetypen [5] die in het collectieve bewustzijn huizen.
Bij Jungs analytische psychologie is zelfonderzoek van persoonlijk onbewuste materiaal, bijvoorbeeld dromen en tekeningen, een bron van zijn theoretische beschouwingen geweest.

Het persoonlijk en collectief bewustzijn ………… (?)

Het onbewuste kent volgens Jung twee lagen, namelijk het persoonlijke en collectief onbewuste. Het persoonlijk onbewuste bevat al datgene wat wij ons niet, of niet meer, bewust zijn zoals bijvoorbeeld vergeten en verdrongen zaken, subliminale waarneming (waarnemingen die niet door het bewustzijn worden geregistreerd), de schaduwkant [7], animus of anima (archetypen van man of vrouw) en het zelf [6].
Het collectief bewustzijn daarentegen bevat de instincten en patronen en ervaringen die vanuit ons mens-zijn tot onze leefwereld behoren; de archetypen. Jung maakt dus géén onderscheid tussen alles wat zich in ons (on)bewustzijn afspeelt. Velen kennen wel de archetypen van anima en animus. Volgens Jung kunnen beide zich op alle lagen van ons (on)bewustzijn voordoen.

We erven de gedragsmogelijkheden van onze voorouders

Volgens de (onbewezen) hypothese van Jung is het collectief onbewuste een soort opslagplaats van latente beelden die de mens als soort heeft geërd uit zijn verleden; een verleden dat zowel dierlijk als menselijke voorouders omvat.
Met andere woorden we erven gedragsmogelijkheden van onze voorouders!
Maar realiseer je, dat de menselijke ‘geest’ door middel van de hersenen in die opvatting net als het lichaam gepredisponeerd is door evolutie. Immers de hersenen zijn te beschouwen als de voornaamste orgaan van de geest, zodat het collectief onbewuste afhankelijk is van de evolutie van de hersenen, aldus de theoretische beschouwingen van de psychologie!

[1] Het id, het primitiefste deel van de psyche, geleid door het lustprincipe (ook wel oerinstinct genoemd)
[2] Het ego, het kind past zich aan de omstandigheden aan en leert dat bevrediging soms uitgesteld moet worden. Het ego bevat je bewustzijn; het ego is het centrum van het bewustzijnsveld. Aan het ego worden een viertal specifieke functies toegekend: het waarnemen, het denken, het (ge)voel en de intuïtie.
[3] Het superego of het geweten; in deze fase vindt een internalisering anideeën, waanvoorstellingen die worden geproduceerd door de hersenzenuwen (= cerebrum).
[4] Het bewustzijn is de toestand waarin men gewaarwordingen uit zijn omgeving ondergaat en het eigen ‘Ik’. Bewustzijn is een toestand van de ‘geest’ die gekenmerkt is door een besef van het eigen ‘Ik’ en de omgeving. Onze bewustzijnstoestand kan fluctueren tussen waken en slaap.
[5] Archetypen betreffen bepaalde overgeërfde manieren van reageren, die de mensheid sedert de oertijd heeft opgebouwd in situaties van angst, gevaar, strijd, de verhouding der geslachten, de houding tov. geboorte en dood.
[6] Het Zelf. Een archetypisch beeld waarin de menselijke psyche zich in zin volle potentie laat zien, onze wezenskern; onze wezenlijke kern! Het ervaren van het zelf is een indrukwekkend gevoel een kern te bezitten die, ondeelbaar, uniek en harmonisch is. Tegenstellingen kunnen daar overbrugd worden en verdwijnen in het niveau van het Zelf. Op momenten dat iemand bewust contact heeft met het zelf ervaart hij zich al heel, volkomen en verbonden met de totaliteit van het leven of met het goddelijke mysterie. Zulke momenten zijn meestal kort van duur, maar de herinnering eraan kan menen tot grote steun zijn.
Een betere omschrijving voor het innerlijk of hogere Zelf is de ziel, het hoger bewustzijn of het innerlijke zuivere gevoel.
[7] Schaduwkant.
De mens leert gedurende zijn ontwikkeling bepaalde gedragingen te tonen, omdat deze van pas komen of gewaardeerd worden; zij vormen de ‘persona’. De schaduw(kant) bevat het tegengestelde van de eigenschappen van de persona. Het is datgene van onszelf wat we proberen te verbergen, dat niet werd gewaardeerd en daarom is verdrongen en gedwongen wordt een verstopt leven te leiden.

3.0 Is de psychologie wel echt een wetenschap?

‘De wetenschap van het bewustzijn, het bewuste en onderbewuste?’

Met name natuurwetenschappers beweren vaak, dat het wetenschappelijke karakter van de psychologie met een korreltje zout moet worden genomen. Want is het wel juist om de resultaten van o.a. dierproeven toe te passen op het menselijk gedrag, enkel en alleen omdat het zenuwstelsel van dieren op dat van mensen lijkt?

Hoewel vrijwel niemand ontkent dat velen baat hebben gevonden bij een psychoanalyse, is het sommige wetenschappers een doorn in het oog, dat niemand precies kan vertellen hoe of waarom deze psychoanalytische methode - na al bijna 100 jaar te worden toegepast - werkt of onvoldoende werkt ……. althans bij sommige patiënten [1]!

[1] Nieuwsbrieven Exorcisme, Demonische bezetenheid – deel VII, November 2019

4.0 Het kernprobleem van de psychiatrie & psychologie

‘Wat is nu de psyche van de mens?’

Geneeskunde van de ziel is de letterlijke betekenis van het woord psychiatrie. Psychiaters zijn ‘speleologen van de menselijke geest’. Ze kennen de weg in de krochten van de geest, in het gangenstelsel van onze diepste verlangens, angsten en emoties. Althans, dat denken ‘ze’. Maar is dat wel zo?

Heeft de psychiatrie en de psychologie ooit eens een goede omschrijving, definitie of een onderscheid weten te maken tussen ‘Wat is een ziel’ en ‘Wat is een geest’? En, wat nog veel belangrijker is ‘Wat de onderlinge samenhang tussen ziel, geest en het fysieke lichaam is?’. Welke invloed heeft de interne communicatie tussen ziel, geest en lichaam of de intracellulaire communicatie tussen de cellen bijvoorbeeld op het integrale genezingsproces?
Dit onderwerp wordt in de psychiatrie en in de reguliere geneeskunde volkomen onderbelicht of genegeerd wat er toe heeft geleid, dat er nog steeds lapmiddeltjes en -methoden worden gebruikt die op den duur vergaande gezondheidsproblemen met zich meebrengen!’

‘Van antidepressiva word je een gevoelloze zombie’

4.1 Een zielloos mechanisme (?)

In de psychologie spreekt men over het onbewuste of het onderbewustzijn van de mens. Volgens de natuurwetenschap is de menselijke psyche niet meer dan een functie van ons lichaam! De mens is volgens deze visie alléén maar materie en niets meer!
Ons denken en voelen zou volgens de wetenschap louter een kwestie van chemie in de hersenen zijn. Hierdoor is de mens terugverwezen of gedegradeerd tot een automaat, of een chemisch laboratorium die doelloos hierop aarde rondzwerft. [1]

Of is het aanvaardbaar in deze moderne tijd om Wundt’s definitie van de mens [1879] als een zielloos organisme (‘de wetenschap zonder ziel’) - wat heeft uiteindelijk geleid tot de hedendaagse psychiatrie – te beschouwen en te gebruiken als leidraad voor bijvoorbeeld een medische diagnose of een medische ingreep? Denk bijvoorbeeld eens aan orgaandonatie; wanneer is de mens werkelijk ‘dood’? Maar we zijn (toch) ‘zielloos’, dus het maakt eigenlijk niet uit wát voor geestelijk ziektebeeld of dat het EEG-signaal een ‘strakke streep’ op het beeldscherm vertoont (doodsverklaring) je hebt of je wordt – ondanks de gespecialiseerde kennis – toch in dat ene specifieke (psychiatrisch) hypothetisch gezondheidsmodel of –vakje ‘ingedeeld’; de DSM [2].
De DSM is een classificatiesysteem voor psychische aandoeningen, maar de DSM definieert niet wat gezond is!

[1] Nieuwsbrief ‘Het leven is…..’
[2] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM) is een Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van psychische aandoeningen dat in de meeste landen als standaard in de psychiatrische diagnostiek dient. De huidige versie (uit 2000) is een tekstrevisie van de vierde editie, aangeduid als DSM-IV-TR. In mei 2013 zal deze worden opgevolgd door de DSM-V.

5.0 Psychiatrie

Een wetenschappelijk hypothetisch denkmodel

Het kernprobleem in de psychiatrie, is dus dat de oorzaken van de meeste psychische ziekten niet goed bekend zijn en in geen enkel geval werkelijk tot de bodem zijn uitgezocht. De reden is dat er nog steeds één axioma – een niet bewezen stelling of bewering - in de psychiatrie fier overeind staat, nl. de theorie en daarmee de overheersende gedachte (in de geestelijke gezondheidszorg) dat geestelijke stoornissen een gevolg van een ‘chemische onevenwichtigheid’ in de hersenen zijn.
En ….. dat de menselijke ‘geest’ (de psyche, het geheel van geestelijke processen) door middel van de hersenen (de breinmassa) ‘vatbaar’ of ‘aangeboren geschikt’ zou zijn voor de evolutie. Immers zo wordt er in de geestelijke gezondheidszorg, de medische wetenschap gedacht; de hersenen worden als de voornaamste orgaan van de ‘geest’ beschouwd.[1]

Maar, hoe kan ik dan de ‘geest’ omschrijven of definiëren?

Het gevolg van deze hypothese is, dat het collectief onbewuste (een soort opslagplaats van latente beelden die de mens heeft geërfd uit zijn verleden) afhankelijk wordt gemaakt van de evolutie van de hersenen en niet van het innerlijke of hogere Zelf; de ziel.

Maar, hoe kan ik dan de ‘ziel’ omschrijven of definiëren?

De wetenschappelijke gedachte dat de hersenen als het voornaamste orgaan van de ‘geest’ wordt beschouwd, resulteert in de veronderstelling dat de mens – jij en ik – door overerving van onze voorouders onze gedragsmogelijkheden, onze aard als wezen zijnde, worden bepaald (‘Wij erven onze gedragsmogelijkheden van onze voorouders’) en de bepalende karaktereigenschappen niet van een gereïncarneerde ‘ziel’ (Red.: ‘ziel’ is niet hetzelfde als ‘geest’) wordt ontvangen.
De ziel – het innerlijke of hogere Zelf of hoger bewustzijn, het ware zelf - die keer op keer incarneert om zich op die manier te ontwikkelen, te evolueren en spiritueel wenst te groeien!

Leef je leven in de wetenschap dat je ware zelf onsterfelijk is. Dit is een grote troost, want zo kun je je zorgen loslaten en geïnspireerd worden.

Het meest opmerkelijk is wel, dat ondanks dat de letterljke betekenis van het woord psychiatrie 'Geneeskunde van de ziel' er juist totaal géén aandacht aan de ziel - het innerlijke Zelf, het onbewuste (datgene wat wij ons niet bewust zijn) -  wordt besteed; de ziel is de essentie die de mens levend maakt! De ziel vertegenwoordigt het essentiële of het vrije of hoger bewustzijn van de mens.
Naar mijn mening heeft de psychiatrie en ook de psychologie géén of op zijn minst onvoldoende kennis van wat nu exact de begrippen 'ziele en geest' inhouden. En, wat uiteindelijk de kenmerken en de functies van deze essentiële aspecten van de drieledige mens zijn. Want dat ben jij; een drieledig wezen met drie kenmerkende aspecten. Een energiewezen dat bestaat uit een lichaam, verstand of cel-geheugen dat vertegenwoordigd is in alle lichaamscellen (ook wel de geest genoemd) en een eeuwige ziel.

'Het chemisch-farmaceutisch denkmodel'

Een ander zeer belangrijk aandachtspunt is, dat de psychiatrie (te) sterk verweven is met de somatische geneeskunde. Het scheikundig inzicht in het menselijk lichaam heeft zich bijna volledig geconcentreerd op de gedetailleerde samenstelling van de moleculen in het lichaam en de minieme veranderingen in de hoeveelheid van de vaste stoffen in het lichaam. Op die manier werd er in de afgelopen eeuw een chemisch-farmaceutisch beeld van het menselijk lichaam gevormd, hetgeen de ontwikkeling van het medisch–industrieel systeem tot gevolg had. Critici wijzen dan vooral op de problemen met de betrouwbaarheid van het hele diagnostisch systeem van de psychiatrie (Williams et al, 1992; McGorry et al, 1995; Hirschfeld et al, 2003]).

'We hebben door dit verkeerde denkmodel een kans voor de geneesmiddelenindustrie gecreëerd om het huidige systeem van 'ziektezorg' in het leven te roepen en te laten gedijen'. 

Het huidige 'ziektezorgsysteem' overleeft en bloeit wanneer mensen continu ziek zijn. Dat is wat er NU aan de hand is.

[1] Nieuwsbrief ‘Wat is bewustzijn eigenlijk’ – deel I

6.0 Filosofie en bewustzijn

Wat is bewustzijn?

Je kunt het niet meten of wegen. Toch proberen wetenschappers en filosofen al eeuwen (2500 jaar) te verklaren waar het bewustzijn uit bestaat. Tot dusver zijn er weinig antwoorden, maar vragen zijn er des te meer: ‘Waar zit het menselijk bewustzijn? Heeft bewustzijn een lichaam nodig? Hebben dieren en machines het?’ [1]       

Het bewustzijn is het grote onderwerp in de filosofie. Bewustzijn als onderwerp in de filosofie wordt meestal aangeduid als de filosofie van de geest. Vanuit de disciplines – de psychologie, de geneeskunde en de wetenschap - en de filosofie wordt het bewustzijn als term veelal gebruikt als een plaatsvervanger van de termen ziel of geest én soms psyche.

Het materiële en immateriële bewustzijn

Bewustzijnsconcepten gaan vooral over de wisselwerking tussen lichaam én geest of fysiek en mentaal, bekend als het lichaam-geestprobleem. Naast de mentale processen, functies en eigenschappen wordt het bewustzijn in een bepaald verband gebracht met het lichaam. Het verband wordt op diverse manieren aangekaart en omschreven, omdat er geen algemeen aanvaarde theorie over bestaat. Dit wordt over het algemeen aangegeven als het zgn. lichaam-geestprobleem (materie en anti-materie).

Kan bewustzijn verklaard worden uit materie of de fysische werkelijkheid?

Tegenwoordig kennen we veel voorbeelden in de media van wetenschappers die dit beweren. Het reduceren van bewustzijn tot materie wordt in de filosofie materialisme/fysicalisme genoemd. Maar kan de huidige wetenschap en filosofie het verschijnsel bewustzijn, de bron van denken, voelen en willen, begrijpen en verklaren? Blijkbaar niet; neen dus!

[1] Nieuwsbrief ‘Op zoek naar de zetel van de ziel’ – deel I, 2021

6.1 Verklaringen voor bewustzijn

‘Bewustzijn huist in het brein’ (?)

De verklaringen voor bewustzijn in lijn met Descartes (de conclusie dat het lichaam niet gelijk is aan datgene wat vragen stelt en dat er dus een scheiding van lichaam en geest bestaat) zijn anno 2009 grotendeels achterhaald. Lichaam en geest worden niet meer als gescheiden elementen gezien. Er wordt nu geprobeerd een meer wetenschappelijke verklaring te vinden voor het bewustzijn, waarbij de vraag ‘Waar zit het bewustzijn?’ centraal staat.

Er bestaat consensus over het gegeven dat bewustzijn huist ergens in het brein (materie)! Echter, er is tot nu toe géén specifieke plek gevonden die verantwoordelijk zou zijn voor het bewustzijn [1]. Het brein is dan ook niet systematisch en gestructureerd. Het bestaat uit miljarden hersencellen die allen uniform zijn. Dit maakt het lastig een bepaalde plek aan te wijzen voor bewustzijn. De ervaring van het bewustzijn lijkt eerder tot stand te komen door een samenspel van veel verschillende gebieden in de hersenen. Bewustzijn lijkt tot stand te komen via emergentie [2]. Op het niveau van een enkele hersencel is bewustzijn niet waar te nemen, maar op het niveau van het hele brein wel.

[1] Nieuwsbrief ‘Wat is bewustzijn eigenlijk?’ – deel I
[2] Een emergent verschijnsel ontstaat door interactie van factoren (die van alles zijn kunnen zijn: objecten, golven, krachten, ideeën) waardoor nieuwe entiteiten (objecten, patronen, reacties, inzichten) ontstaan die kenmerken/eigenschappen hebben die niet herleidbaar zijn uit eigenschappen van samenstellende/ onderliggende factoren/ bouwstenen.

6.2 Ontstaan van bewustzijn

De wetenschap heeft tot nu toe nog niet kunnen beantwoorden waar bewustzijn ontstaat. Over wanneer bewustzijn ontstaat heeft de wetenschap echter concretere ideeën. Recente resultaten van verschillende experimenten tonen aan dat de ervaring van het bewustzijn later komt dan de handeling. Hersenscans tonen bijvoorbeeld aan dat je een bepaalde handeling gaat uitvoeren, vóórdat je zelf daartoe hebt besloten.
Andere experimenten laten zien dat je maar van een klein deel van de realiteit bewust bent. Veel input, zoals beelden en geluiden, worden ongemerkt verwerkt en bij veel handelingen sta je niet tot nauwelijks stil.

‘Deze resultaten zijn tegenstrijdig met het gevoel dat wij hebben bij bewustzijn. Wij denken dat achter elk fenomeen een welwillend verhaal schuilt en dat achter elke handeling een rationele keuze zit. Uit de resultaten blijkt eerder dat bewustzijn een narratief karakter heeft. Dat bewustzijn een verhaal is over onszelf, dat we tegen onszelf houden. Het is slechts een beschrijving achteraf, maar geen echte weerspiegeling van de werkelijkheid’, aldus een gerenommeerde wetenschapper.

6.3 De ziel

De ziel is in de meest gebruikte betekenis van de filosofie het niet-materiële, spirituele component van de mens. De ziel of geest (in de filosofie wordt geen onderscheid gemaakt bij deze twee begrippen!!!), in de psychoanalyse doorgaans ‘het onbewuste’ genoemd, is de spirituele essentie van het leven.

7.0 Het wezenlijk verschil tussen ziel en geest!

Wat is het verschil tussen het bewuste en hoger bewuste, tussen ziel en geest?

De opvattingen over het begrip ziel kunnen sterk verschillen per cultuur en veranderen door de tijd heen. Maar de gemeenschappelijke gedachte is wel, dat de ziel komt uit een Eenheid, zich afscheidt en weer terugkeert naar die Eenheid én dat zij – de ziel – een bestemming in zich draagt! [1]

‘Wij zijn energie-wezens met drie kenmerkende aspecten; ziel, geest en lichaam’.

Er zijn mensen die geloven dat het lichaam dat is wat je vasthoudt; wat jouw essentie (het wezenlijke) huisvest. Dat is de gedachte, dat het lichaam de levensenergie die de ziel wordt genoemd, huisvest. Maar dat is niet correct. Zo lees ik bijvoorbeeld in het boek ‘Demonie & psychiatrie’ [W. van de Kamp] het volgende:

‘De psyche in wetenschappelijke zin is niet de ziel van de mens in Bijbelse zin’.
‘De ziel mogen we zien als de zetel van onze wil, verstand en emoties’.
’De geest van de mens kan zich door de ziel uitdrukken’. ‘De geest van de mens onderscheidt zich van de ziel door Godsbesef, geweten en intuïtie’.
‘De menselijke geest is geschapen om contact te zoeken met God’.

Maar ……. het is juist de ziel die het lichaam huisvest. Het is de ziel die het lichaam omhult én doordringt! De ziel leeft niet alleen binnen het krachtveld wat soms ook de aura wordt genoemd, maar ook in andere sferen. Dit krachtveld, deze stralende pulserende energiebundel die je lichaam omgeeft, wordt soms opgevat als je aura of het elektromagnetisch energieveld. Het is echter méér dan dat, véél meer dan wij ons kunnen voorstellen.
De ziel wordt dan ook omschreven als de levensadem, de levenskracht, de levensenergie die een mens en alle andere levende wezens in beweging zet; de ‘spirit’. Neen, de ziel is niet alleen gehuisvest in en om een fysiek lichaam, maar ook in de energieconfiguratie, binnen in de gelokaliseerde expressie van de Universele Kosmische Geest; |AL-Wat-Is|, God!

[1] Nieuwsbrief ‘Inhoud boek’: Het drieledig wezen. Ziel, geest en lichaam. http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/84-inhoudsopgaveboek

8.0  Wat is intuïtie dan?  Een hoger bewustzijnsvorm?

‘De ziel vertegenwoordigt het zesde zintuig; je intuïtie’

De ziel communiceert met de geest via het gevoel. Het gevoel en zuivere emotie is de taal van de ziel! We zeggen wel, dat de ziel spreekt tot je via het hart en dat het hart de verbinding(s)(brug) is tussen de ziel en de geest.

In de ziel zit je intuïtie! Je intuitie zit niet in je hersenen; niet in de geest of het verstand, het bewust! Je geest (bewuste) is niet het zesde zintuig.
De intuitie is te beschouwen als het ‘gehoor van de ziel’. De ziel is dan ook het enige instrument dat gevoelig genoeg is om de lichtste trillingen van het leven ‘op te pikken’, om die energieën te ‘voelen’, om de golven in het (energie)veld waar te nemen en ze te kunnen interpreteren. Het is de ziel die als eerste een willekeurige, naderende energie ‘opmerkt’ en niet de geest.

9.0 De scheppende kracht van de ziel

Bewustzijn is datgene dat zich identificeert met wat het ook maar ervaart! Ervaren we uitsluitend onze geestelijke activiteiten en onze lichamelijke gesteldheid, dan identificeren we ons automatisch dáármee!

Onbewust en onderbewust zijn zeker niet hetzelfde. Iedereen draagt bij aan de begripsverwarring door woorden uit verschillende contexten (Freude versus Jung) door elkaar te gebruiken. ALsof 'het' (on)bewust iets is dat je vast kunt pakken, terwijl het geen 'geïsoleerd ding' is. Om die reden zijn er filosofen die de theorieën over bewust en onbewust afwijzen. De Amerikaasne filosoof en psyholoog William James zegt bijvoorbeeld daarom, dat (on)bewustzijn een geheel is dat overal met elaar in verbinding staat en in elkaar overloopt. Er is continu uitwisseling en de grens verandert ieder moment.

Wordt hier wederom niet een 'oude' begripsverwarring van stal gehaald?

Bewustzijn is veel meer dan een werkwoord; bewust zijn! De metafoor van een ijsberg maakt het nog meer helder. Alles wat in je bewustzijn en aandachtsveld is, steekt boven het water uit. De enorme ijsberd die zich onder het wateroppervlak bevindt, zie je niet. Wel kun je door middel van zelfontwikkeling en bewustwording zaken boven water krijgen. Want naast de processen in de wereld om ons heen zijn er ook processen in het lichaam waar jij je wel of niet bewust van bent. Rugpijn, migraine, e.d. bijvoorbeeld zal je bewustzijn altijd binnendringen.
Nog een voorbeel: als we praten deken we niet na over onze ademhaling. Om een bepaald goed woord uit te spreken, gaan we automatisch anders ademen ..... als we ons daar niet bewust van zijn.

Bewust of onbewust; ze referenen altiojd aan een eigenschap en een persoonlijke ervaring, een geestelijke activiteit en/ of een lichamelijke gesteldheid! Neem bijvoorbeeld de eigenschap vertrouwen. Onbewust vertrouwen hebben in de huisarts die zijn vele diploma's aan de muur heeft hangen. Op zo'n moment is onbewust vertrouwen sterk; je denkt er niet over na en je voelt je veilig in deze situatie/ spreekkamer. Bewust vertrouwen is daarentegen 'zwakker'. Het eerste vertrouwen is intrinsiek; het tweede komt van buiten én an zo maar kantelen. Bij onbewust vertrouwen heeft in dit voorbeeld het lichaam/ geest een sterk geloof en overtuiging dat het allemaal goed komt. De kracht van palcebo's laat dit mooi zien. De middelen zouden geen werking kunnen hebben, zeggen artsen vanuit het rationeel bewustzijn. Het onbewust zegt blijkbaar soms iets anders. Ertussen zit vermoedelijk ons brein (het bewuste) als receptor!
De waarneming binnenin het brein heeft invloed op tal van ziekteprocessen. 'Placebo' is niets anders dan een stukje 'betekenis' dat je mensen toedient, waarop het brein als receptor van betekenis reageert. De hersenen ontvangen het innemen van het pilletje als helend. Wat weer is opgebouwd uit een complex van onbewuste verwachtingen.
Om die reden ben ik geen aanhanger van de stelling 'Wij zijn ons brein'  van Dick Swaab [1]. Bewustzijn kan nie gereduceerd worden tot onze hersenen, want het brein draagt namelijk zorg voor en heeft continu interactie met de werkelijkheid!

'De kracht van het onbewuste' speelt dus een zeer grote rol bij elk genezingsproces' 

[1] Dick Swaab is een Nedelandse arts en neurobioloog, die bekendheid geniet als hersenonderzoeker. Hij is emeritus hoogleraar in de neurobiologie aan de Universiteit van Amsterdam en was tot 2005 directeur van het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen.

9.1 Wij zijn ons brein (?)

We kunnen ons niet neerleggen bij zo’n onzinnige, materialistische theorie zoals hierboven is beschreven, want het ware leven – het levensproces – komt niet voort uit de materie. De materie komt voort uit het leven. Dat is geen theorie, maar een feit.

De materiële energie kan niet functioneren zonder hulp van de geestelijke energie. Materiële elementen worden niet uit zichzelf geschapen; de scheppende kracht is de ziel. We kunnen weliswaar iets van materie proberen te maken, maar de materie schept niets uit zichzelf. Waterstof en zuurstof komen alleen samen als de Hogere Energie ze daartoe aanzet. Zo kan ook de stoffelijke energie niet werken zonder tussenkomst van de Hogere Energie. Achter deze schitterende kosmische openbaring schuilt de leiding van een Hogere Energie.

De onwetende wetenschap gaat dus uit van een onjuiste theorie, en daarom zitten al haar conclusies er naast en moeten de mensen daaronder lijden. Pas als we al deze verkeerde theorieën weerlegd zijn, dan kunnen de mensen gezond én gelukkig worden. Daarom moeten we de geleerden de handschoen toewerpen en ze ‘verslaan’. Anders misleiden ze de hele samenleving met hún verouderde overtuigingen!

10.0 Slot

‘Het ziel-geest-lichaam-systeem is een eenheidsbewustzijn-systeem’

Je bent een drieledig wezen. Je zou dit ook het fysieke, het non-fysieke en het metafysische kunnen noemen. Psychiaters spreken over het bewuste, onderbewuste en super-bewuste; het id, het ego en het superego. De basis-drieënheden of drie-zelven, zoals de oude Kahuna’s het ons al vroeg vertelden.

Je bent een drieledig wezen. Je bestaat uit een lichaam (onbewuste of lichaamsbewustzijn of moleculair bewustzijn), verstand (ook wel geest/ bewuste/ ego of geestbewustzijn of gedachtevorm-bewustzijn genoemd), en zuivere ‘geest’ (ook wel ziel/ super of hoger bewuste of zielsbewustzijn, hoger-bewustzijn of vrij-bewustzijn genoemd).
Al deze drie aspecten zijn in feite drie energieën; drie (hoofd)energievormen! Je zou ze ook gedachte, woord en actie (daad, handelen) kunnen noemen. Hoe dan ook samengevoegd produceren ze een resultaat dat binnen jouw taal en begrip een gevoel of een ervaring wordt genoemd.

Wij zijn én vormen dus uiteindelijk allemaal of individueel een ‘doorleefd eigen’ bewustzijn; het (totaal) menselijk bewustzijn of eenheidsbewustzijn, ons ‘uitgebreid’ bewustzijn.
Ons individueel eenheidsbewustzijn wordt tot uitdrukking gebracht – voelbaar, ‘leesbaar’ en zichtbaar (‘uitstraling’) - in het (menselijk) elektromagnetisch energieveld ofwel het aura-(energie)veld.
Onze aura (een ruimtelijk, driedimensionale netwerkstructuur) wordt dan ook geformeerd uit de drie (hoofd)bewustzijnsvormen, energievormen of –componenten (bestandsdelen, elementen), te weten: zielsbewustzijn, geestbewustzijn en lichaamsbewustzijn. Onze aura kan je dus voorstellen als het ‘verlengde’ van het geest- (gedachte-energie) én lichaamsbewustzijn, dat te gelijker tijd omhult én doordrongen wordt van het zielsbewustzijn. Onze aura stelt dus het éénheidsbewustzijn van gemengde, gestructureerde energiepatronen of -vormen voor; een hologram dus!

’Een holografisch bewustzijn; een holografisch energieveld’.

Het menselijk bewustzijn of eenheidsbewustzijn is dus een ‘gebundeld, holografisch energiepakket’ – van het individu dat jij bent - dat permanent in beweging is. Het menselijk energieveld is niets anders een hologram; geen energieveld dat opgebouwd is uit lagen of lichamen, geen ui-constructie [1]!
Het menselijk bewustzijn leidt tot een persoonsgebonden (‘eigen’) trillingsfrequentie of een trillingsgetal, dat zich kenbaar maakt in het (‘eigen’) elektromagnetisch energieveld of aura-veld.

Onthoud:

1. Bewustzijn in beweging – in vibratie, in trilling – is energie.
2. Bewustzijn dat een vorm heeft aangenomen, is materie.
3. Bewustzijn kan dus gezien worden als potentiële energie én potentiële   materie.

[1] Nieuwsbrief Aura of het menselijke energieveld, september 2011

Hans Zevenboom