1.0 Inleiding

Er zijn veel redenen waarom mensen gebrek aan zuurstof hebben. Om te beginnen bevat onze planeet te weinig zuurstof. De lucht in steden en andere vervuilde gebieden bevat vaak nog minder zuurstof dan wenselijk is. Dit komt doordat er meer zuurstof verbrandende auto’s en fabrieken in de wereld zijn en minder bomen en planten. Volgens veel artsen heeft de hele wereldbevolking anno 2020 meer zuurstof nodig dan de atmosfeer ons verschaft. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zit de lucht die we inademen zelfs vol kanker veroorzakende stoffen en zou moet worden aangemerkt als kankerverwekkend voor mensen.

Naarmate we ouder worden daalt ons zuurstofniveau elke tien jaar gemiddeld 5%!
Tussen de leeftijd van 30 en 40 jaar daalt ons zuurstofniveau het sterkst (tot 10%).

Aan de andere kant is ook uit onderzoek gebleken dat de meest schadelijke zuurstofverbruikers – o.a. operatieve ingrepen, virus- of bacteriële infecties, hartzwakte, stress, voedselallergieën, chemotherapie, te hoge zuurgraad van het lichaam, te weinig lichaamsbeweging, etc. etc. – een kritieke afname in het hartminuutvolume veroorzaken. Dit betekent uiteindelijk dat er minder zuurstof door het lichaam wordt vervoerd! Zo kan de zuurstoftoevoer van iemand van 80 jaar wel 66% van de maximale hoeveelheid dalen!
Bij normale, gezonde mensen is het zuurstofniveau in het bloed gewoonlijk boven de 85 eenheden (mmHg). Bij mensen met longproblemen kan dit niveau aanzienlijk dalen, ook al blijft het lichaam normaal functioneren. Als het zuurstofniveau onder de 55 tot 60 eenheden [COPD-patiënten] zakt, kan het geven van extra zuurstof zinvol zijn.

De gevarenzone is een zuurstofniveau van 60% of minder!

Onvoldoende zuurstof betekent onvoldoende biologische energie. Hoe meer zuurstof zich in ons systeem bevindt, des te meer energie we produceren en des te gezonder zijn we. Zuurstof is de levensbron van alle lichaamscellen en geneeskunde die zich richt op het verschaffen van veel zuurstof aan de haarvatnetwerken is in therapeutisch opzicht uitzonderlijk effectief!

Zuurstof is het belangrijkste supplement, omdat het lichaam absoluut niet zonder kan.

1.1 5G en onze gezondheid

In ons land zijn vorig jaar op verschillende locaties proeven gedaan met 5G (millimeterfrequenties tot 100 GHz) voor draadloze communicatie. De resultaten zijn met groot enthousiasme ontvangen door politici, wetenschappers, bedrijfsleven en media. Want de mogelijkheden van dit supersnelle draadloze internet zijn talloos!
Maar de mogelijke gezondheidseffecten worden onderschat. Er zijn niet alleen thermische, maar ook tal van niet-thermische schadelijke (mogelijke) kankerverwekkende effecten. De (sub)millimetergolflengte van 5G doordringt niet gemakkelijke bouwmaterialen, maar wel de menselijke huid en kan opgenomen worden in regen en planten. Ook (menselijke) bacteriën kunnen beïnvloed worden door 5g-frequenties, aangezien zij op deze golflengte met elkaar communiceren.
[Lees meer in Hfdst. 7.0 Relatie voltage van een cel, zuurstof, pH-waarde en kooldioxide]

2.0 Medische basiskennis

Het zuurstoftransport van de lucht uit de omgeving naar de mitochondriën [1] van afzonderlijke cellen vindt in een reeks stappen plaats. Het systeem moet energiezuinig zijn (onnodige cardiorespiratoire activiteit [2] vermijden; in de volksmond ‘cardio’), zodat zuurstof efficiënt door de hele extravasculaire matrix [3] kan worden vervoerd.
Op weefselniveau moeten de cellen zuurstof aan de extracellulaire omgeving onttrekken en deze efficiënt in cellulaire stofwisselingsprocessen gebruiken.

Een extreem laag zuurstofgehalte kan binnen enkele minuten leiden tot orgaanuitval!

We kennen dus twee fysiologische zuurstofniveaus, te weten:

A. Longademhaling (uitwendig)

In de longen vindt de gasuitwisseling plaats van zuurstof en kooldioxide. Dankzij de werking van de spieren en zenuwen, hun interactie en tal van andere fysiologische processen (waaronder osmose en colloïd-osmotische druk), wordt in de longblaasjes zuurstof uit de ingeademde lucht opgenomen in het bloed  en koolzuurgas [4] – een afvalstof van de celstofwisseling – afgegeven aan de lucht.

B. Intracellulaire ademhaling (inwendig)

Het lichaam bestaat uit verschillende soorten cellen, zoals huidcellen, bot-, lever- en hersencellen. Aangezien het lichaam is opgebouwd uit cellen moet de juiste longademhaling gericht zijn op de intracellulaire ademhaling, ofwel de cel-gasuitwisseling.
Op de keeper beschouwd hebben alle fysiologische processen tot doel deze celstofwisseling  vlekkeloos te laten verlopen, omdat anders onherroepelijk de dood volgt.

Dit is de medische basiskennis die iedereen zou moeten hebben. [Lees ook Hfdst.7.0]

[1] Mitochondriën
[2] Cardio-respiratoire staat eigenlijk voor een samenwerking tussen twee lichaamssystemen, te weten: het systeem voor de bloedsomloop en het ademhalingssysteem.
[3] Extravasculair = aan de buitenkant van de ader(s)
[4] Koolstofdioxide, ook kooldioxide of koolzuurgas genoemd, is een anorganische verbinding van koolstof en zuurstof. Koolstofdioxide wordt gevormd bij volledige verbranding van koolstof of koolstof houdende verbindingen.

3.0 De zuurstof-koolstofrelatie

Het is allang bekend dat in bepaalde delen van het lichaam géén genezing kan plaatsvinden zonder voldoende zuurstof in de betreffende weefsels. Lucht inademen met een hoger zuurstofgehalte kan een laag zuurstofniveau van het bloed corrigeren. Door het hogere zuurstofniveau in de longen ontstaat meer ‘stuwkracht’ om de zuurstof de longhaarvaten in de drijven. De zuurstofdruk in de aderen stijgt naarmate er meer zuurstof door de aderwand komt. Juist door deze zuurstofdruk en –overdracht kunnen de haarvaten het overdrachtsmechanisme doen herstellen.

Niets verlaat het lichaam tenzij het eerst aan zuurstof wordt gebonden!

Maar te veel zuurstof (O2, in verhouding tot kooldioxide) kan er juist weer voor zorgen dat we opgewonden en gespannen raken. Te veel kooldioxide (CO2, ook weer in verhouding tot zuurstof) leidt tot een traag, slaperig gevoel. Een veel voorkomende misvatting van artsen is dan ook, dat zuurstof en kooldioxide antagonistisch zijn; dat een toename van de één in het bloed noodzakelijkerwijs leidt tot afname van de ander.
Maar dit klopt niet! Door te veel zuurstof in te ademen wordt te veel kooldioxide verdrongen, wat leidt tot een toename van melkzuur. Te veel melkzuur verdringt zowel zuurstof als koolstof. Melkzuur zelf onderdrukt over het algemeen de ademhaling.

Weinig mensen weten dat een verlaagd kooldioxideniveau in het bloed leidt tot een verminderde zuurstoftoevoer naar de cellen in het lichaam, met inbegrip van hersenen, hart en nieren! Dat, bijvoorbeeld kooldioxide (CO2) verantwoordelijk is voor de verbinding tussen zuurstof en hemoglobine.
Als het kooldioxidegehalte in het bloed dus lager is dan normaal, leidt dit tot problemen bij het vrijkomen van zuurstof uit hemoglobine. De hemoglobine vervoert in de bloedlichaampjes zuurstof, terwijl kooldioxide wordt verbonden met alkali (ook wel base in het algemeen) in het plasma.

Dus, waar het op neerkomt is dat je zonder CO2 niet kunt leven, omdat O2 niet zonder CO2 in het lichaam functioneert! De juiste hoeveelheid zuurstof moet dus gewoon in ons bloed aanwezig zijn, anders worden we ziek en gaan we dood!

4.0 Hemoglobine

Het transport van zuurstof in het bloed wordt uitgevoerd door hemoglobine; het grootste bestanddeel van rode bloedcellen. Dit eiwit haalt zuurstof op in de ademhalingsorganen, voornamelijk in de longen, en geeft het af in weefsels om de voor het voortleven van de cellen benodigde energie op te wekken.

Hemoglobine is één van de meest verfijnde eiwitten, want kleine mutaties in de structuur kunnen al snel leiden tot bloedarmoede en andere ernstige ziekten. Een voorbeeld hiervan is, dat de structuur van hemoglobine al snel aangetast raakt door zware metalen als kwik (o.a. toegepast in gebitsvullingen). Zware metalen zetten bloed tot stollen aan en belemmeren daarmee het transport van zuurstof!

5.0 Zuurstof bepaalt de alkaliteit

Als we ziek zijn, daalt meestal het pH-niveau [1] in ons lichaam en wordt ons zuurstofniveau 15 tot 20% lager dan normaal.

Als het bloed (reeds) te zuur (een te lage pH-waarde) is, kan het lichaam niet anders dan de gifstoffen uit het bloed halen en ze in cellen afzetten om te zorgen dat  het bloed de juist pH-waarde (een licht-alkalische gesteldheid) behoudt. Daarbij komt nog dat als het bloed te zuur is, de cellen niet via het bloed kunnen ontgiften [2]. Hierdoor worden die cellen zelf echter zuurder en giftiger en daalt hun zuurstofniveau! Dus hoe zuurder de cellen, des te minder goed ze van zuurstof voorzien worden.
Na verloop van tijd neemt de zuurgraad van deze cellen toe en sterven er sommige. Die dode cellen veranderen zelf in zuren. Echter sommige van deze verzuurde cellen kunnen zich aanpassen in dat verzuurde milieu. In plaats van te ‘sterven’ – zoals normale cellen dat doen – blijven ze in leven door in abnormale cellen te veranderen. Deze abnormale cellen worden kwaadaardige cellen genoemd. Kwaadaardige cellen corresponderen niet met de hersenfunctie of met de DNA-geheugencode. Dit heeft tot gevolg, dat deze cellen voor onbepaalde tijd chaotisch doorgroeien. Dit is kanker [3]!

Hoe hoger de zuurgraad van ons lichaam, des te slechter kunnen de lichaamsvloeistoffen zuurstof opnemen!

Verlaagd kooldioxidegehalte (CO2, zgn. hypocapnie) leidt tot verminderde zuurstofvoorziening van alle organen én weefsels t.g.v. oppervlakkig ademen, vaatvernauwing en het onderdrukte Bohr-effect. Het Bohr-effect bepaalt de zuurstofafgifte in haarvaten, oftewel waarom rode bloedcellen zuurstof in weefsels afgeven.
Christian Bohr zegt, dat bij een lagere pH-waarde (zuurder milieu in weefsels) hemoglobine zich minder sterk met zuurstof verbindt. Volgens zijn zeggen, beheerst de pH van ons lichaam de activiteit van elk stofwisselingsproces dat zich in ons lichaam afspeelt! Aangezien er een precies evenwicht bestaat tussen kooldioxide en de concentratie van protonen in het bloed, veroorzaakt een verhoging van het kooldioxidegehalte een afname van de zure pH, wat leidt tot een toename van de affiniteit van hemoglobine voor zuurstof. 
Dit is precies hoe natriumbicarbonaat [Hfdst. 9.0 Magnesium en bicarbonaten] werk. Het verhoogt namelijk het kooldioxideniveau in het bloed.

Als je veel zuurstof inneemt, kan het lichaam vitaminen en voedingsstoffen efficiënter opnemen en meer witte bloedcellen produceren. Witte bloedcellen bestrijden schadelijke bacteriën.

[1] pH-niveau. Een pH-waarde lager dan 7 wordt als zuur beschouwd en hoger dan 7 als alkalisch.
[2] Het lichaam kent meerdere systemen voor het opruimen van gifstoffen. Dikke darm, genito-urinair stelsel, huid, lymfstelsel en longen helpen allemaal om afvalstoffen te verwijderen.
[3] Rondom een kanker–cel ontstaat ook altijd een teveel aan melkzuur, waardoor andere cellen in de buurt afwijkend worden.

6.0 De juiste pH-balans

Een pH-waarde lager dan 7 wordt als zuur beschouwd, en hoger dan 7 als alkalisch. Het handhaven van een licht-alkalische pH-toestand is cruciaal voor een goede gezondheid.

De belangrijkste factor voor het creëren van de juiste pH-waarde is zuurstof te verhogen en wel om de reden dat er géén afval- of gifstoffen het lichaam kunnen verlaten zonder zich eerst met zuurstof te verbinden.

‘Als je pH te zuur is, heb je te weinig zuurstof’.

Hoe alkalischer je dus bent, des te meer zuurstof je lichaamsvloeistoffen kunnen bevatten en behouden.

6.1 Alkalisch water

Water is het voornaamste vervoermiddel voor zuurstof naar de cellen. Water is ook het voornaamste vervoermiddel voor het verwijderen van gifstoffen uit de cellen en het lichaam. Watertekorten (Bijvoorbeeld ‘uitdrogingsverschijnselen’) hebben zuurstoftekorten en ook een zure pH tot gevolg.

Water is een belangrijk geneesmiddel – het geneest uitdroging.

Alkalisch water (met inbegrip van het water in de cellen!) kan veel zuurstof bevatten. Zuur water daarentegen (ook in de cellen) kan heel weinig zuurstof bevatten. Dus hoe zuurder de cellen, des te minder goed ze van zuurstof voorzien zijn.
Alkalisch water met zijn vele OH ionen is rijk aan zuurstof, omdat de OH-ionen zich met elkaar verbinden om H2 te vormen waarbij zuurstof vrijkomt. Als de OH-ionen overheersen, is het water alkalisch.

Alkalisch water is dus het gezondste water! [Nieuwsbrieven Water, deel I t/m V, 2012-2013]

Als ons lichaamscellen en –weefsels zuur zijn (onder een pH van 6,5 tot 7,0) verliezen ze het vermogen om zuurstof uit te wisselen, en daar zijn kankercellen dol op.
Als we weinig zuurstof én kooldioxide hebben, worden we zuur vanwege al het melkzuur dat bij een laag zuurstofgehalte wordt gegenereerd. Water ioniseert in H+ en OH-. Als de H+ ionen en OH- ionen gelijk in aantal zijn, is de pH neutraal. Als de H+ ionen overheersen is het water zuur.

6.1.1 De boodschap van (gezuiverd) drinkwater

De planeet aarde bestaat voor een groot deel uit water. Al het leven bestaat uit water. Het menselijk lichaam bestaat voor ruim 70% aan water. 

Osmose-water, is bijvoorbeeld kraanwater dat door omgekeerde osmose is ontdaan van alle zich daar in ophopende vervuilingen; water in zijn puurste vorm!

Emoto is een Japans natuurgeneeskundige die wonderbaarlijke eigenschappen van water heeft onderzocht. Hij fotografeert waterkristallen. Er zaten enorme verschillen in de kristallen. Water dat uit een magnetron komt of uit een vervuilde rivier vertoont een grote chaos op de foto. Water waarnaar door mensen liefde en dankbaarheid is gezonden vertonen mooie symmetrische kristalstructuren.
Emoto onderzocht de kracht van liefde en dankbaarheid. Deze kracht blijkt namelijk door het water opgenomen te worden. Zelfs het meest vervuilde en chaotische waterkristal werd mooi symmetrisch en harmonieus als er dankbaarheid en liefde naar werd gezonden. Dat betekent voor iedere mens dat een negatieve , agressieve of hatelijke gedachte in jezelf, ook een uitwerking heeft op het lichaam. In de alternatieve geneeskunde wordt al erg lang gezegd dat het vooral belangrijk is positief te denken. Met zijn onderzoeken heeft Emoto een bewijs geleverd dat positief denken echt helpt.

(Drink)water heeft een geheugen en het neemt de omgeving in zich op. Wanneer de omgeving vervuld is van vervuilde elektromagnetische straling dan is dat aan het water af te lezen. Het waterkristal ziet er dis-harmonieus uit. Er is geen symmetrie. Het kristal is niet ´mooi´.

7.0 Relatie voltage van een cel, zuurstof, pH-waarde en kooldioxide

De voltage van een cel

Cellen moeten voldoende voltage hebben om de mitochondriën (de energiefabriekjes van een cel) te stimuleren om energie te produceren voor het functioneren van de cellen. Deze energie wordt uitgedrukt in het cel-voltage! Het voltage is het voor het functioneren van de cellen het opgeslagen potentiaal.

Celademhaling

Elke levende cel in het lichaam heeft een membraanpotentiaal van -70 mV. Ook zenuwcellen hebben een membraanpotentiaal van -70mV. Dit membraanpotentiaal is gebaseerd op de verschillende diffusiesnelheden van Na⁺ (Natrium-ionen) naar binnen en K⁺ (Kalium-ionen) naar buiten van de cel. De ‘natrium-kaliumpomp’ zorgt ervoor dat de natriumconcentratie in de cel lager is dan erbuiten, en de kaliumconcentratie juist hoger, dankzij deze concentratieverschillen is er in de rusttoestand een verschil in elektrische potentiaal aanwezig tussen de binnenkant en de buitenkant van de cel. De ‘natrium-kaliumpomp’ is verantwoordelijk voor het handhaven van deze concentratieverschillen. 

Als er géén impuls over de zenuwcel gaat zijn de natrium- en de kaliumpoorten gesloten. Afhankelijk van de sterkte van de prikkel worden er op de sensorische zenuwen meer of minder natriumionen kanalen geopend. Als de prikkel voldoende sterk is worden er door het zintuigcel voldoende natriumionen kanalen geopend om de drempelwaarde van -50mV te halen. Is deze gehaald dan gaan direct alle andere natriumionen kanalen in dat stukje zenuwcel open. Door deze instroom van natrium veranderd de membraanpotentiaal lokaal van -70mV naar +20mV. Er gaat nu een elektrische spanning lopen. Als de impuls voorbij is moet de spanning op het membraan weer worden hersteld. Uiteindelijk moet +20mV weer -70mV worden!

Op +30 mV hebben de cellen zo weinig energie, dat ze kankerachtig worden!

7.1 Voltage afhankelijk van het zuurstofniveau

Het is belangrijk te begrijpen dat het cel-voltage en weefsels alsmede hun pH afhankelijk zijn van het zuurstofniveau. Naarmate het voltage in de cellen daalt, laten we zeggen van -20mV (milli-volt) tot nul mV (let op: hoe hoger het getal, des te lager het voltage), raken de levensprocessen aangetast. Hoe verder het zuurstofniveau dus daalt des te verder daalt het voltage in de cellen, terwijl de pH in het zure bereik belandt. Mensen ervaren dan vermoeidheid en chronische pijn.

Op een bepaald moment kan er zelfs géén zuurstof meer uit kooldioxide worden afgescheiden, omdat beide gassen in een hechte mathematische verhouding aan elkaar zijn gekoppeld. Ditzelfde geldt voor de pH en het voltage van de lichaamscellen. Naarmate het CO2-niveau samen met het O2-niveau omlaag gaat, daalt de pH net als het voltage van de cellen. En dan neemt de temperatuur van cel en kernlichaam eveneens af!

Stofwisselingsreacties die optreden bij onvoldoende zuurstof leiden tot zuurvergiftiging.

7.2 Permanent zuurstofgebrek

Naarmate de voltage-, pH- en zuurstofniveaus dalen, boet het immuunsysteem in aan kracht, waardoor het aantal ziektewekkers in kracht toeneemt. Als het lichaam zuur wordt, daalt het voltage alsmede het zuurstofgehalte in de weefsels, waardoor een neerwaartse spiraal ontstaat naar permanent zuurstofgebrek wat leidt tot fermentatie in de cellen.

Zodra het zuurstofniveau daalt, treden er infecties op. De infecties beschadigen de cellen nog meer en brengen het zuurstof-, energie-, voltage-, en pH-niveau omlaag. Als het cel-voltage laag is en het zuurstofniveau afneemt, ontstaat in de darmen een toename van anaërobe [1] bacteriën die beginnen te dijen in de zuurstofarme omgeving! Op +30mV hebben de cellen zo weinig energie, dat ze kankerachtige verschijnselen vertonen.

[1] Aërobe of zuurstof verbrandende cellen halen 38 ATP per molecuul glucose; anaërobe of zuurstofloze cellen halen slechts 2 ATP per molecuul glucose. ATP = adenosinetrifosfaat dat in de celstofwisseling een sleutelrol vervult als drager van chemische energie.

8.0 Kooldioxide en pH-balans

Als onze ademhaling daalt, verandert ook ons cel-voltage en de pH-waarde; als de pH zuurder wordt! Onze ademhaling wordt in wezen dus beheerst door de zuurgraad van ons bloed! Als het kooldioxide-niveau stijgt wordt dit geregistreerd door de receptoren (zgn. chemoreceptoren, die constant toezicht houden op het CO2-gehalte in ons bloed), die vervolgens het ademhalingscentrum te kennen geven dat de ademsnelheid moet worden verhoogd.

Deze chemoreceptoren meten in werkelijkheid de pH van het bloed. Als ze een te lage pH opmerken, kunnen ze het ademhalingscentrum in de hersenen [Nieuwsbrief ‘Adembeheersing en de hersenen’ – deel I, 2020] het teken geven de ademhaling te verhogen, waarbij er meer CO2 (kooldioxide) uit het lichaam wordt verwijderd en de pH wordt verhoogd. Het lichaam reageert dus direct op deze dreiging door de lucht sneller te verversen (= versnelde ademhaling).

De positie van de zuurstofdissociatie-curve [1] wordt direct beïnvloed door pH, lichaamstemperatuur en kooldioxidedruk.. Extra bicarbonaten en CO2, verhogen de –pH, waardoor de zuurstofdissocatieve-curve naar een gunstige kant verschuift. De meeste mensen lijden aaan bicarbonatentekorten (zure toestand) en dit vertaalt zich direct in zuurstoftekorten in de cellen. Een hoger bicarbonaatniveau leidt tot meer zuurstof voor de cellen!

[1] Het Bohr-effect – de eigenschap van hemoglobine dat als de concentratie van kooldioxide in het bloed toeneemt, de afgifte van zuurstof aan cellen toeneemt – wordt samen met de afname van de pH en de stijging van de temperatuur in een zgn. zuurstofdissociatie-curve weergegeven.

9.0 Magnesium en bicarbonaten

Magnesium heeft talrijke functies in het lichaam en één ervan de doelmatigheid van rode bloedcellen en hun vermogen zuurstof te transporteren. Een voedingspatroon met een gebrek aan magnesium leidt tot een ernstige afname in de concentratie van rode bloedcellen. Magnesium is betrokken bij het transport van ionen, aminozuren, nucleosiden, suikers, water en gassen door het rode-bloedcelmembraan. Uit gegevens blijkt dat mensen met magnesiumtekort meer zuurstof gebruiken tijdens lichamelijke activiteiten – hun hartslag neemt met ongeveer 10 slagen per minuut toe.

Magnesium versterkt de verbinding van zuurstof aan haem-eitwitten.

In het algemeen is er volop zuurstof in de bloedbaan aanwezig [Saturatie-meter] maar bevatten de cellen toch onvoldoende zuurstof, omdat de celmembraan [1] in de loop van de tijd resistent zijn geworden voor de verspreiding van zuurstof naar het binnenste van de cellen. Mensen die lichamelijk heel actief zijn, kunnen jarenlang een maximale zuurstofinname volhouden; hun verouderingsproces zal echter ongeveer net zo verlopen als bij de gemiddelde mens. Zelfs bij getrainde atleten is de afnamesnelheid van de maximale zuurstofinname maar iets minder dan bij de bevolking als geheel!

Dat in de loop van de tijd de celmembranen resistent – minder goed doorlaatbaar zijn – is een gevolg van een groot magnesiumtekort [2] in de cellen! Chronische ziekte bijvoorbeeld hangt altijd samen met zuurstof- en voltageverlies. Genezing vereist dan ook dat er voldoende elektronen beschikbaar komen om het cel-voltage weer terug te brengen naar een genezend niveau van rond de -50mV, en daardoor zijn zuurstof, kooldioxide en magnesium nodig!

Om ziekte te genezen moet het cel-voltage (en daarmee de pH) worden verhoogd met elk middel dat elektronen het systeem inbrengt, zoals alkalisch water, rauwe groenten en fruit, zonlicht, levend water en lichaamsbeweging. In noodgevallen is de snelste manier natuurlijk bakpoeder (natriumbicarbonaat of zuiveringszout) toedienen. Het geneesmiddel bij uitstek om de pH te verschuiven van minder zuur naar meer alkalisch. Natriumbicarbonaat is zo’n belangrijk geneesmiddel omdat het meer kooldioxide aan het lichaam geeft in de vorm van bicarbonaten. Waar het om gaat is dat het zich in de maag (inname via de mond) zich tot kooldioxide (CO2) omvormt en bicarbonaten het bloed instuwt, waardoor meer bloed en zuurstof aan de cellen worden afgeleverd. Natriumbicarbonaat verhoogt dus onmiddellijk het zuurstof-, voltage- en pH-niveau van de weefsels en cellen overal in het lichaam, want het heeft invloed op het hele systeem.

Dus een manier om de zuurstoftoevoer naar de cellen te verhogen is, de bicarbonaat- en kooldioxideconcentraties te vergroten, waardoor de bloedvaten zich verwijden en er meer zuurstof aan de cellen kan worden afgeleverd.

Kankercellen overleven niet gemakkelijk in een verhoogd zuurstofniveau.

[1] De celmembraan uit de buitenste begrenzing van de levende cel. Alle stoffen die de cel in moeten, of de cel uit moeten, moeten door het membraan. Het membraan selecteert welke stoffen door erdoor mogen en welke stoffen niet. Het membraan is dus selectief doorlaatbaar of semi-permeabel.
[2] Magnesium – Stichting OrthoKennis.nl

10.0 Slot

De cellen in leven houden; licht!

Een volwassene consumeert in rust het equivalent van 250 ml zuivere zuurstof per minuut. Deze zuurstof wordt gebruikt om alle weefsels en organen in het lichaam van energie te voorzien. Het zuurstofniveau in het lichaam (bloedvaten en cellen) moet zeer sterk stijgen tijdens het doen van lichaamsoefeningen, vooral als die met stress gepaard gaan!

Van zuurstof voorzien bloed absorbeert licht van 660 nm (rood licht), terwijl zuurstofloos bloed bij voorkeur licht van 940 nm (infra rood) absorbeert. Het geheim van het doordringen van licht in de mitochondriën is innig verbonden met het zuurstof-, CO2-, en magnesiumniveau alsmede de beschikbaarheid van bicarbonaat.
Om ook de weefsel optimaal van zuurstof te voor zien, moet het lichaam ook goed van water zijn voorzien. De meeste mensen drinken niet genoeg water en krijgen daardoor ook een zuurstofgebrek.

Naarmate het lichaam – uiteindelijk de cellen - steeds meer verzadigd raken met giftig afval, zware metalen en chemicaliën (voedsel additieven of farmaceutische middelen; medicijnen) wordt het zuurstoftransport steeds moeilijker. Als de cellen(celmembranen) met zo veel gif bedekt raken, krijgen ze ‘ademtekort’ en raakt de celademhaling (= gasuitwisseling) zwaar beschadigd. Als gewone menselijke cellen op die manier beschadigd zijn, muteren ze om in leven te blijven. Ze nemen daarvoor hun toevlucht tot fermentatie, omdat ze door het zuurstofgebrek niet voldoende ATP (adenosinetrifosfaat) produceren. Als ze dusdanig zijn aangetast, verliezen cellen al hun hogere functies.

Cellen willen in leven blijven, aangezien ons DNA en RNA ons lichaam hebben geprogrammeerd om ook in ongunstige omstandigheden te overleven. Zuurstof speelt niet alleen een voorname rol in de energiestofwisseling, neovascularisatie (nieuwgroei van de klein bloedvaten), fibroblastische proliferatie ( groei, ontwikkeling en verspreiding van een cel of gezwel) en collageenafzetting (een lijmvormend eiwit dat een zeer belangrijk onderdeel vormt van het bindweefsel in het lichaam). Zuurstof is dus van wezenlijk belang voor het handhaven van de integriteit, functie en reparatie van de cellen vooral als er weefsels zijn beschadigd.

Onvoldoende zuurstof betekent onvoldoende biologische energie, wat kan leiden tot allerlei kwalen, van lichte vermoeidheid tot een levensbedreigende ziekte.

Hans Zevenboom

Literatuurverwijzing:

1. Boek ‘Ontstekingsremmende zuurstoftherapie’, Dr. Mark Sircus
2. Boek ‘Werken met energetische geneeskunde’, Donna Eden
3. Boek ‘Het maakbare brein’, Margriet Sitshoorn
4. Boek ‘Water, het goedkoopste medicijn’, Dr. R. Batmanghelidj
5. Boek ‘De TAO van het natuurlijk ademhalen’, Dennis Lewis
6. Boek ‘Kriyua-yoga’, Goswami en Kriyananda
7. Boek ‘Neuro-Linguïstisch Programmeren in Nederland’, Jaap Hollader, Anneke Meijer
8. Boek ‘Essenties van NLP’, Lucas Derks & Jaap Hollander
9. Boek ‘Gebruik je verstand’, Tony Buzan
10. Boek ‘Natrium bicarbonaat’ – dr. Mark Sircus
11. Boek ‘Waarom maagzuur goed voor je is’ – Johathan V. Wright
12. Boek ‘Vitamine B12-tekort’ – Hans Reijnen