1.0 Inleiding

‘Inzicht in het stervensproces’

Bijna de helft van de Nederlanders heeft angst om te sterven. Ze stoppen het nadenken hierover ver weg en vinden het moeilijk om erover te praten. Meestal omdat ze niet weten wat er gebeurt tijdens het stervensproces. Dat tekort aan kennis maakt de angst voor het sterven alleen maar groter. Het directe gevolg hiervan kan zijn, dat de kwaliteit van leven onder druk komt te staan.

‘Is er leven na de dood?’

Is je ooit opgevallen hoeveel mensen wachten met sterven tot de ruimte waarin zij zich bevinden leeg is? Sommigen moeten hun geliefden zelfs vertellen: ‘Nee, alsjeblieft, ga een beetje eten’. Of: ‘Ga een beetje slapen. Ik voel me goed. Ik zie je morgenochtend weer’. En als de loyale beschermers dan vertrekken, verlaat ook de ziel het lichaam van degene die niet langer door geliefden beschermd wordt.
Indien zij hun verzamelde familie en vrienden zouden zeggen: ‘Ik wil liever sterven’, krijgen ze als reactie te horen: ‘Maar dat meen je toch niet’, ‘Zo moet je niet praten’, ‘Houd vol’ of ‘Alstublieft, laat ons niet alleen’.

‘Sterven is net zo ingrijpend als geboren worden’

Wij hebben een samenleving geschapen, waarin het niet bepaald oké wordt gevonden om te willen sterven; waarin het niet wordt geaccepteerd om op ‘goede voet’ te staan met de dood. Omdat men niet wil sterven, kun je je bijna niet voorstellen dat iemand dood wil gaan, ongeacht de omstandigheden of zijn lichamelijke conditie. Maar er zijn denkbare situaties waarin de dood valt te verkiezen boven het leven.

Maar helaas, de hele medische wetenschap en de geestelijke gezondheidszorg is erop getraind mensen zoals jij en ik in leven te houden, in plaats van ze te ondersteunen zodat ze met waardigheid kunnen sterven. Weet je, voor een dokter en verpleegkundige betekent de dood een soort ‘mislukking’. Voor een familielid of vriend is de dood zelfs een ramp. Alléén voor de ziel (jouw innerlijke of hoger bewustzijn, [1]) is de dood een opluchting, een vrijlating!
Het grootste geschenk dat je de stervende dan ook kunt geven, is hen in alle vrede te laten gaan, niet denkend dat ze moeten volhouden, blijven lijden of zich zorgen moeten maken over jou tijdens het cruciaalste moment van hun leven.

[1] Ziel. Wat is het verschil tussen ziel, geest en lichaam? Nieuwsbrief

2.0 Wat is 'dood' eigenlijk?

Wat gebeurt er nu met de ziel, de geest en het lichaam?

Stel, iemand beschikt over een geloof waarmee je bergen kunt verzetten. Hij wordt ernstig ziek en - ook al denkt, zegt en gelooft hij dat hij beter zal worden en zelfs daarvoor bidt – sterft zes weken later. Vaak heeft hij - op het niveau van de ziel – tijdens het stervensproces zijn ‘mening’ onbewust al veranderd. Nu is de tijd gekomen om het lichaam te laten vallen en de ziel voor andere doeleinden vrij te laten. Wanneer de ziel dit besluit zelf [1] neemt, kan het lichaam dit op geen enkele wijze veranderen. Niets wat het verstand (de breinmassa, de geest [2]) denkt, kan het nog aanpassen.
In het uur van de dood leren wij wie in het driemanschap van het lichaam, verstand (geest) en ziel de touwtjes in handen heeft. Maar jammer genoeg denk jij je hele leven dat jij je lichaam bent. Soms denk je dat jij je verstand (geest, het totale cel-geheugen) bent maar op het moment dat je doodgaat, kom je erachter |Wie-je-werkelijk-Bent|.

‘Jij bent een vormveranderaar’

Sommige mensen gaan ervan uit dat met de dood het lichaam én de geest [1] komen te vervallen. Lichaam en geest komen echter niet te vervallen. Het lichaam verandert van vorm, laat zijn meest compacte deel - het fysieke lichaam - achter, maar bewaart altijd zijn uiterlijke voorkomen; zijn energievormen. Het lichaam ondergaat dus een vormverandering; de energie van het lichaam zal met zijn uiterlijke verschijningsvorm meereizen naar het Licht; het hiernamaals. De kennis en de ervaringen van alle lichaamscellen zullen dus bewaard blijven en overgedragen worden aan het hiernamaals; het Rijk van het Absolute!
De geest (of het totale verstand, het cel-geheugen; niet te verwarren de breinmassa; linker- en rechterhersenhelft) gaat ook met jou mee, zich aansluitend bij de ziel en het lichaam om uiteindelijk als één energiemassa met drie dimensies of facetten te verschijnen in het hiernamaals. De ziel, de geest en het fysieke lichaam worden getransformeerd tot één energieklont. Je bent dus een ‘vorm-veranderaar’, zowel op de ‘heenreis’ als op de ‘terugreis’.

Als de ziel geen nut meer heeft om in een bepaalde vorm, in een fysiek lichaam, door te gaan dan verandert de ziel dus van vorm - bewust, vrijwillig, vol vreugde – en gaat ze verder op het kosmische rad [3].

[1] De ziel zelf neemt het besluit om het fysieke lichaam te verlaten; niet de Goddelijke Hiërarchie of Hoger Lichtwezen zoals velen beweren. Uiteraard zal er op Goddelijk Niveau overleg gepleegd worden met de Hogere Lichtwezens.
[2] Geest. Wat is het verschil tussen ziel, geest en lichaam? Nieuwsbrief ‘Ziel en Geest’, deel I en II, augustus en september 2010
[3] Kosmisch rad. Nieuwsbrief ‘Het leven is ….’. deel I en II, Juni en juli 2010

3.0 Wanneer en waarom verlaat de ziel het lichaam?

‘Zomaar, opeens? Overdag, ‘s nachts?’

De ziel kan op ieder gewenst moment de fysieke vorm van het lichaam verlaten. En dat doet ze niet alleen bij het ‘sterven’ van het fysieke lichaam. Neen, ze verlaat het lichaam niet omdat ze ongelukkig is in het lichaam, maar verlaat het lichaam omdat ze wil ‘regenereren’ of ‘verjongen’. En dat doet ze elke dag. Wanneer de ziel naar haar grotere ervaringen verlangt. Ze voelt zich dan weer jonger. Op deze manier kan de ziel het lichaam verlaten gedurende de hele tijd, de hele dag. Voortdurend. Heel je leven lang.                                                                    

Het meest veel voorkomend moment dat je ziel het fysieke lichaam verlaat, is wel tijdens de slaap. Het is niet zo dat het lichaam rust nodig heeft, maar de ziel zoekt rust en daarom maakt ze dat het lichaam ‘in slaap valt’.          De ziel verlaat het lichaam niet alleen tijdens de slaap, maar soms ook zuiver en alleen om de vreugde ervan te mogen ervaren. Zij hoeft niet altijd op zoek te zijn naar een wakker bewustzijn of een verjongd lichaam. Neen, mogelijk kiest ze er gewoon voor om de extase van het kennen van de Eenheid te herscheppen.

Wanneer de ziel moe is van haar beperkingen, moe van de ‘zwaarte’ en het gebrek aan vrijheid die ze in het lichaam ervaart, laat de ziel het lichaam letterlijk vallen.
Als ze wil ‘bijtanken’, verlaat ze gewoon het lichaam. Dacht je dat het gemakkelijk – jouw fysieke verschijning vormt een lage trillingsfrequentie t.o.v. de zeer hoge frequentie van de ziel - was voor je ziel om in je lichaam te verblijven? Dat is het niet. Het is misschien simpel, maar gemakkelijk niet. Het is vreugdevol, maar het is niet gemakkelijk. Het is het moeilijkste wat je ziel ooit heeft gedaan.

De ziel, die een lichtheid en een vrijheid kent - zeker in het hiernamaals – die jij je niet kunt voorstellen, verlangt steeds weer naar die toestand. Overal, ook in het fysieke lichaam. De ziel zoekt haar ware toestand. De ziel is ook vrede en vreugde. Ze is onbeperkt en pijnloos; volmaakte wijsheid en volmaakte liefde. Ze is al die dingen en nog veel meer. Maar in het lichaam ervaart ze hier maar heel weinig van. En dus heeft ze een afspraak met zichzelf gemaakt. Ze sprak af dat ze in het lichaam zou blijven zolang als nodig was om te scheppen en te ervaren wat ze koos om te scheppen en te ervaren, maar alléén als ze het lichaam verlaten kon wanneer zij dat wilde!                                                                                                  
Nu zijn er ook momenten waarop het lichaam en het verstand (de geest) gewoonweg niet naar de ziel willen luisteren. Dit schept een scenario waarin er een innerlijke ‘strijd’ tussen de geest en de ziel zal ontstaan. De ziel besluit dan het lichaam te verlaten. Het lichaam en het verstand – altijd dienaren van de ziel - horen dit en het proces van bevrijding zet in. Nochtans weigert het verstand (het ego, de geest) dit te accepteren. Dit betekent immers het einde van het bestaan. Daarom geeft de geest het lichaam de opdracht zich te verzetten. Het lichaam en het verstand ontvangen veel aanmoediging van de buitenwereld, de wereld van hun schepping. Op die manier wordt hun strategie bevestigd en versterkt. Op dit punt hangt alles ervan af hoe graag de ziel wil vertrekken. Ook zal de ziel het lichaam verlaten als ze genoeg heeft van de onwaarheid en de valse werkelijkheid en ingebeelde gevaren, en als ze weer naar her-verbinding zoekt, naar zekerheid, rust en een wakkere geest.

Dus hoe meer je hele wezen verzekerd is van al deze ‘verjongingen’ – en hoe meer het zich herinnert wat het met het lichaam doet en probeert te bereiken – hoe minder je ziel ervoor zal kiezen om buiten je lichaam te verblijven, omdat ze weet dat ze met een reden en met een doel naar het lichaam is gekomen. Ze verlangt ernaar om daarmee door te gaan en zo goed mogelijk gebruik te maken van de tijd die ze met het lichaam heeft.

4.0  Wat gebeurt verder als je dood bent?

‘Het Bewustzijn van de Macrokosmos’

Het allereerste wat we goed moeten beseffen is, dat we eigenlijk nooit helemaal dood gaan, maar dat je terecht komt in het Bewustzijn van de Macrokosmos. De plaats waar géén ‘tijd’ en ‘ruimte’ bestaat, géén nu en dan, vroeger of later.

Wanneer je in het menselijk lichaam verblijft, ervaar je een kleiner deel dan het geheel. Dat wil zeggen: een deel van de microkosmos. Wanneer je ‘los’ bent van het lichaam (als je verblijft wat sommigen de ‘geesteswereld’ noemen) heb jij je perspectief onmetelijk veel breder gemaakt. Opeens lijkt het of je alles weet en alles kunt zijn. Je zult een macro-kosmisch uitzicht hebben én in staat zijn te begrijpen wat je nu niet begrijpen kunt.
Eén van de dingen die je dán zult begrijpen, is dat |Al-wat-Is| - God, de Onvoorwaardelijke Onmetelijke Liefde - zelfs nog groter is dan de werkelijkheid die je dan ervaart. Dit zal je meteen van verwondering en verwachting vervullen, van bewondering en opwinding, vreugde en euforie, want dan zul je weten en begrijpen wat God weet en dan zul je begrijpen dat het ‘spel’ - het komisch rad - nooit ophoudt. 

5.0 Sterven? Dood gaan? Hereniging?

‘Je sterft nooit’

Wanneer je sterft, houd je echter niet op te scheppen; te creëren. Denk je heus dat je ophoudt te scheppen, alléén omdat je fysiek dood bent? De reden waarom je niet ophoudt met scheppen, wanneer je sterft, is dat je nooit sterft! Daar ben je niet toe in staat. Want je bent het leven zelf en het leven is niet in staat géén leven te zijn. Dus jij bent niet in staat te sterven. Wat er dus gebeurt als je sterft, is………… dat je doorgaat met leven!!                

Eigenlijk ga je dus helemaal niet ‘dood’, maar je komt gewoon in het Bewustzijn van de Macrokosmos terecht. Sterven is dus terugkeren naar het Bewustzijn van de Macrorealiteit; het Rijk van het Absolute. De macrorealiteit is niet meer dan een micro-realiteit, die weer een klein deel is van een nog veel grotere realiteit, enzovoort, enzovoort.

De dood is niets anders dan een glorieus moment, een prachtige ervaring. Nu kan de ziel naar haar natuurlijke vorm terugkeren, naar haar normale toestand; in het Bewustzijn van de Macrorealiteit. Daar waar een ongelooflijke lichtheid aanwezig is; een toestand van volkomen vrijheid, van onbeperktheid. En, een bewustzijn van éénheid die tegelijk zegenrijk en subliem is. Het is onmogelijk voor de ziel om spijt te voelen over die verandering. De dood is een gelukkige ervaring voor de ziel die dát wenst.  

5.1         Macrorealiteit

‘Voorzetting van het scheppingsproces’. ‘Je gedachte is je creatie’

Wat wij sterven noemen, is niets anders dan terugkeren naar het Bewustzijn van de Macrorealiteit waar opnieuw het scheppingsproces wordt voortgezet. Het essentiële verschil met het leven op aarde is, dat ná de dood je begrip niet langer beperkt is. Je ziet meer, je kunnen alles ervaren wat jij (je ziel) wenst te ervaren én daardoor begrijp je ook meer. Dit komt omdat de ziel zich bewust is van het directe verband tussen z’n gedachte en schepping; tussen de ideeën die je hebt op dat bewuste moment en je ervaringen van het NU-moment.

Ja, op Macroniveau – in het Rijk van het Absolute - zie je het uiterlijk van de rotsblok én de bewegingen daarbinnen gelijktijdig. Er verloopt geen ‘tijd’ tussen de beweging van de atomen en de verschijning van het rotsblok die daardoor geschapen wordt. Het rotsblok ‘is’, en dat is het ook terwijl de beweging in volle gang is. De beweging is in gang en het rotsblok is bezig te ‘zijn’; allemaal ‘tegelijkertijd’. [Neale D. Walsch]

Op het moment van wat wij de ‘dood’ noemen, beseft de ziel dat. Je gedachte is je creatie, je schepping en wel direct. Dit in tegenstelling tot het leven op aarde, waarin het (zeer) lang kan duren voordat jouw creatie is gerealiseerd. Het is gewoon een verandering van perspectief, want na de dood is je begrip niet langer beperkt. Je ziet het rotsblok én je ziet de binnenkant van het rotsblok, gelijktijdig.

Je zult zien, wat nu op je overkomt als de ingewikkeldste aspecten van het leven, en dan aldaar denken: ’Natuurlijk, Oh zit dat zo in elkaar! Ja, nu begrijp ik het allemaal’. Het zal je allemaal heel duidelijk worden ….  in het Hemelrijk. Ook de ware betekenis – de zin -van het leven.

6.0  Over het leven ná dit leven

‘Vindt er een soort evaluatie, een terugblik ná de dood plaats?

Wat in het leven ná dit leven gebeurt, is zo buitengewoon dat je het niet kunt beschrijven in termen die voor ons te begrijpen zijn. Misschien ben je in de gelegenheid om eens te praten met mensen die een bijna-dood ervaring hebben gehad. Zij zullen bevestigen wat zij hebben ervaren tijdens hun kortstondige reis. De ervaring over een leven na dit leven kent namelijk een andere dimensie en tart letterlijk alle beschrijvingen met zulke beperkte hulpmiddelen als woorden.

‘Vind er een godsgericht - een evaluatie - plaats ?’

In het hiernamaals vindt geen ‘godsgericht’ plaats! Je krijgt zelfs niet de gelegenheid jezelf te oordelen, want je zou jezelf ongetwijfeld een veel te lage waardering geven.

Nee, er vindt geen evaluatie plaats; er worden geen duimen omhoog of omlaag gehouden. Alleen mensen zijn zo belust op oordelen en omdat wij dat zijn, denken wij dat God het ook is. Dat is echter niet zo en dit is een grote waarheid die wij maar niet lijken te kunnen aanvaarden. Niettemin, al is er géén beoordeling in het hiernamaals is, is er wél de gelegenheid nog eens te kijken naar alles wat je hier hebt gedacht, gezegd en gedaan. Je kunt beslissen of je nogmaals hetzelfde zou kiezen op grond van |Wie-je-Bent| en |Wie-je-wenst-te-Zijn|.

‘In het hiernamaals heb je de mogelijkheid om je huidige leven terug te zien’

Dus graag wil ik erop wijzen, dat je de mogelijkheid zult hebben om je huidige leven – zonder pijn, vrees of oordeel – terug te zien, met als doel om te beslissen over hoe je je voelt over je opgedane ervaringen hier in het Hemelrijk én hoe je je van hieruit wilt (verder) ontwikkelen.
Velen onder ons zullen beslissen terug te keren naar deze wereld van densiteit (dichtheid, de massa van een stof) en relativiteit. Dit om opnieuw te ervaren welke keuzes en beslissingen je zult maken over het eigen Zelf op dit niveau. Anderen – slechts weinigen – zullen terugkeren met een andere missie. Zij keren terug naar densiteit en materie met als enige doel anderen hieruit te leiden. Altijd zijn er onder ons op aarde mensen geweest die deze keus hebben gemaakt. Je kunt ze direct aanwijzen. Hun ‘werk’ is gedaan. Zij zijn naar de aarde teruggekeerd, eenvoudig en alleen om anderen te helpen. Hierin ligt hun vreugde, hun verheffing en vervoering. Zij streven naar niets anders dan behulpzaam te zijn.

‘Elke gestelde vraag beantwoord krijgen’

In de tijd ná je ‘dood’ kun je er óók voor kiezen om elke vraag die je ooit hebt gehad, beantwoord te krijgen. Om vragen te stellen waarvan je het bestaan nooit vermoed had. Je kunt ervoor kiezen om de eenheid met |Al-Wat-Is| te ervaren. En, je krijgt de kans om te besluiten wat je het volgend moment zijn, doen en hebben wilt! Wil je terugkeren naar het lichaam dat je net verlaten hebt? Kies je ervoor nogmaals een menselijk leven te leiden, maar dan een ander leven? Kies je ervoor om op de plek in de ‘geesteswereld’ te blijven, op niveau dat je dan ervaart? Wil je verder gaan, doorgaan met leren en ervaren? Kies je ervoor ‘je identiteit te verliezen’ en op te gaan in de Eenheid; |AL-Wat-Is|?

Wat kies je? Wat kies je? Wat kies je?

Dát zal de vraag zijn die je gesteld zal worden, wanneer je bent aangekomen in het Rijk van het Absolute; het Hemelrijk of het Bewustzijn van de Macrorealiteit. Dat zal altijd de vraag zijn die God je stelt. Altijd! Het is de vraag van het universum; van God. Want het universum weet niets, behalve hoe het jouw diepste wens, jouw grootste verlangen, moet vervullen. Dat doet het elk moment, iedere dag!
Het verschil tussen jou en God is, dat jij je dat niet bewust bent. God wel. Vandaar deze prikkelende vraag van God die je aller diepste gevoelens en verlangens kent. Want je bent een deel van het Goddelijke Geheel; je bent een (energie)deel van God Zelf!
Dus dat wat er met je gebeurt, is dat wat jij wilt dat er met je gebeurt. Niet meer en niet minder. Niet alleen in het lichaam (de ziel schept het leven op aarde in een fysieke vorm) schep je je eigen werkelijkheid, maar ook wanneer je daar ‘los’ van bent; ‘los’ van het fysiek lichaam.

God zegt in de boeken van Neale D. Walsch hierover: “Alles is samen God en er is niets anders. Ik ben die Ik ben. Jij bent die jij bent. Je kunt zoveel van vorm veranderen als je wilt, maar je ontkomt er niet aan te Zijn. Je kunt echter falen, te weten |Wie-je-Bent| en door dit falen slechts de helft ervan ervaren.
En dat zou volgens jullie de hel zijn. Echter je bent niet tot de hel veroordeeld. Je wordt niet voor altijd daar naartoe verbannen. Het enige wat vereist is om uit de hel – uit het ‘niet-weten’ - te geraken, is weer te weten. Er zijn talloze manieren en plaatsen (dimensies) waar je dit kunt doen. Je bent op dit moment in één van die dimensies. Deze heet volgens jullie voorstelling, de derde dimensie. 
Er is dus geen hel. Er is geen plek of dimensie waar naartoe wij voor de eeuwigheid kunnen worden verbannen. Neen!”

6.1 Het Collectieve Bewustzijn; de Macrorealiteit

‘Je onbewuste gedachten over de dood worden gemanifesteerd’

In de eerste momenten van wat wij het ‘hiernamaals’ noemen, vind je het misschien juist moeilijk om je aan het Collectieve Hoger Bewustzijn – de Macrorealiteit - over te geven, als je alles om je heen (wat je allemaal ongelooflijk lijkt) bekijkt. Dus zul je proberen aan je eigen individuele begrip vast te houden, of dat nou goed voor je is of niet. Maar in het hiernamaals hoef jij je, wat dat betreft, geen zorgen te maken want je zult onmiddellijk en automatisch door wezens met een hoog bewustzijn omgeven worden, en door het Hogere Bewustzijn Zelf; God! Toch kan het gebeuren dat je niet meteen weet dat je zo liefdevol opgenomen wordt; het kan zijn dat je dat niet meteen begrijpt. Daardoor zal het lijken alsof je van alles ‘overkomt’; dat je de speelbal bent van één of ander lot van het moment. In werkelijkheid ervaar je het bewustzijn waarin je bij het sterven verkeerde.

Sommigen van jullie hebben verwachtingen zonder je daarvan bewust te zijn. Je hele leven heb je nagedacht over wat er na de dood zou gebeuren, en wanneer je ‘sterft’ worden die gedachten manifest, en dan realiseer je je opeens wat je gedachten waren, dan maak jij je gedachten opeens waar. En, het zullen je sterkste gedachten zijn – de gedachten waar je je het meest aan vastgehouden hebt – die het hardste doorwerken. Ook in het Hemelrijk, Bewustzijn van de Macrokosmos, de Macrorealiteit!

7.0 Kan ik vrijuit kiezen in het hiernamaals?

Uit het voorgaande blijkt, dat je in het hiernamaals meerdere dingen kunt doen. Net als in het leven dat je zelf creëert en dat je ook zelf zo mag ervaren.

Het gaat om drie belangrijke dingen, die je in het hiernamaals kunt doen:

1. Je kunt je overgeven aan de scheppingen van je ongecontroleerde gedachten
2. Je kunt bewust vanuit je eigen keuzes je eigen ervaringen scheppen, of …….…
3. Je kunt het collectieve bewustzijn van |Al -Wat-Is| ervaren. Dit laatste heet de hereniging of de terugkeer naar het Ene.

Van degenen die het eerste pad kiezen, blijven de meesten dáár niet erg lang. Dat komt omdat je op hetzelfde moment dat je het niet meer prettig vindt, wat je ervaart, je voor een andere en plezieriger ervaring kiest. Dat doe je door gewoon je negatieve gedachte stop te zetten. Daardoor zul je nooit de ‘hel’ - waar wij zo bang voor zijn - beleven, behalve als je daarvoor kiest! En zelfs in dat geval zul je ‘gelukkig’ zijn, want je krijgt wat je je wenst. Dus je blijft het ervaren tot je er niet meer voor kiest. De meesten van ons zullen zich ervan afkeren op het moment dat ze het beginnen te ervaren en iets anders creëren.

Kies voor je voor het tweede pad en schep je bewust je eigen ervaring, dan zul je dat ongetwijfeld beleven alsof je ‘rechtstreeks naar de hemel’ gaat, want dat is wat iedereen die een vrije keuze maakt en die in de hemel gelooft, zich zou wensen. Als je niet in de hemel gelooft, zul je ervaren wat je ook maar kiest te ervaren; en vanaf het moment dat je dat doorkrijgt, zullen je wensen alsmaar beter worden. En dan ga je wel in de hemel geloven.

Als je voor het derde pad kiest, en je overgeeft aan de scheppingen van het collectieve bewustzijn, dan zul je snel in een toestand van volkomen acceptatie, volkomen vrede, volkomen vreugde, volkomen bewustzijn en volkomen liefde terechtkomen, want dat is het bewustzijn van het collectief. Dan zul je één zijn met het Ene, met |Al-Wat-Er-Is| en er zal niets anders zijn dat |Wat-jij-Bent|, en dat is |Al-Wat-Ooit-Is| geweest………..net zolang tot je besluit dat er iets anders moet zijn. 
Dit is het nirwana, de ervaring van het één zijn met de Eenheid die velen van ons tijdens het mediteren kort meemaken, en dat is een onbeschrijflijke extase. Zo zul je langs het kosmische rad reizen, steeds doorgaan, rond en rond, doorgaan met Zijn, voor altijd en eeuwig. Je zult vele malen naar de Eenheid terugkeren – een oneindige aantal malen en ieder keer voor een oneindige lange duur – en je zult weten dat je de gereedschappen bezit waarmee je op elk punt van het kosmische rad kunt besluiten naar de Eenheid terug te keren.

Dit kun je nu al doen. Je kunt het morgen doen, als je gaat mediteren. Je kunt het op elk gegeven moment doen!!

8.0 Blijven we op het zelfde bewustzijnsniveau op het moment dat we sterven?

Neen. Je kunt je naar een ander niveau bewegen, zo snel als je wilt.

Je kunt er ook de ‘tijd’ voor nemen. Als je sterft met een beperkte blik en met gedachten die je niet onder controle hebt, dan zul je ervaren wat die toestand je brengt totdat je dat niet meer wilt. Dan zul je ‘wakker worden’ - bewust worden – en beginnen te ervaren dat jij je eigen werkelijkheid schept.

Als je terugkijkt naar die eerste fase, zul je dat het vagevuur noemen. De tweede fase, waarin je alles met de snelheid van je gedachten kunt hebben wat je hebben wilt, zul je de hemel noemen. De derde fase, waarin je de zegen van de Eenheid ervaart noem je nirwana.

9.0 De hel of het vagevuur

‘Tijdens het leven wordt veel gedacht aan de hel of het vagevuur’
‘Bestaat er zoiets als de hel of het vagevuur?’

Er is ná de dood geen ervaring, zoals wij het hebben bedacht in onze op angst gebaseerde theologiëen [1]. Er is echter wel de ervaring van de ziel die zo ongelukkig is, zó onvolledig, zoveel minder dan het Geheel, zo zeer van Gods grootste vreugde gescheiden, dat dat voor jouw ziel de ‘hel’ zou kunnen zijn.

De hel bestaat niet op een bepaalde plaats, zoals wij hebben gefantaseerd, waar je eeuwig in de vlammen brandt of tot in de oneindigheid wordt gemarteld. Er is géén plek of dimensie waar naartoe wij voor de eeuwigheid kunnen worden verbannen. Er is dus geen ‘hel’, niet echt. Let wel niet echt, maar wel in onze gedachten!

Welk doel zou God hebben met het ‘beheren’ van een hel?

Zelfs al had God de uitgesproken ongoddelijke gedachte dat wij de hemel niet ‘verdienen’, waarom zou God dan de behoefte hebben een bepaald soort wraak of straf te zoeken vanwege ons falen? Zou het niet veel eenvoudiger voor God zijn, gewoon van ons te ontdoen? Welke wraakzuchtig deel van God vereist dat God ons onderwerp aan eeuwig lijden op een niveau dat met geen enkele pen of pijn valt te beschrijven? Indien het antwoord neerkomt op de behoefte aan gerechtigheid, zou het dan niet rechtvaardig genoeg zijn om allen - iedereen - gewoon de gemeenschap met God in de hemel te ontzeggen? Is een eeuwigdurende toediening van pijn noodzakelijk?
Nogmaals ……… God wil duidelijk kenbaar maken dat de ‘hel’ – die wij zelfs hebben in onze gedachten gecreëerd en gefantaseerd hebben – niet bestaat, maar het is niet wat je denkt en je ervaart het niet om de redenen die je zijn gegeven. Het is een ervaring van de slechts mogelijke uitkomst van jouw keuzes, beslissingen en creaties. Het is het natuurlijke gevolg van elke gedachte die God ontkent of nee zegt tegen |Wie-je-Bent| in relatie tot God. Het is de pijn die je lijdt als gevolg van verkeerd denken.

God zegt: ‘Ik- God- stuur je daar niet heen, noch is het Mijn verantwoordelijkheid dat je door die ervaring wordt bezocht. Jij, jijzelf, schept de ervaring, telkens wanneer en op welke wijze ook je jou Zelf scheidt van je eigen hoogste gedachte over jezelf. Jij, jijzelf, schept de ervaring telkens wanneer je jezelf ontkent; telkens wanneer je afwijst |Wie| en |Wat-je-werkelijk-Bent|, namelijk een deel van Mij, een deel van het Goddelijke Geheel. Nochtans is ook deze ervaring nooit eeuwigdurend. Dat kan gewoonweg niet, want het is niet Mijn opzet dat je van Mij voor eeuwig en eeuwig gescheiden blijft. Sterker nog, zoiets is een onmogelijkheid, want om een dergelijke gebeurtenis te verwerkelijken zou niet alleen jij moeten ontkennen ‘Wie-je-Bent’, maar Ik- God- eveneens. En dat zal Ik nooit doen. En zolang één van ons beiden vasthoudt aan de waarheid over jou, zal de waarheid uiteindelijk zegevieren’.

‘Hel’ is het tegenovergesteld van vreugde. Het is onvervuld zijn. Het is weten Wie en Wat-je-bent, maar dat kun je niet ervaren. Het is wezenloos zijn. Dat is de hel en er is niets ergers voor een ziel dan dat te Zijn; wezenloos!

[1] Het kerkelijke geloof. Nieuwsbrief ‘Geloof’- deel I, 15 november 2011

10.0 Maar als de hel niet bestaat wat maakt dat dan in hemelsnaam uit?                                                                               
Als mensen hun leven lang geloofd hebben dat de hel bestaat, dat God zal oordelen, dat Hij ‘het kaf van het koren’ zal scheiden, de ‘bokken van de schapen’, en dat zij vast en zeker naar de hel zullen gaan om wat zij God misdaan hebben, dan gaat ze toch naar de hel. Dan branden zij eeuwig in de vlammen van de vervloeking!

Hoe zouden ze daaraan kunnen ontsnappen?

We weten nu dat de hel niet bestaat. Dat wij onze eigen werkelijkheden creëren, en dat we de kracht en de macht hebben om elke werkelijkheid te scheppen, gewoon door er aan te denken. Dan kunnen en zullen hellevuur en vervloeking bestaan, voor degenen die erin geloven.

Wat zou me tegenhouden om zo’n oord voor de eeuwigheid te scheppen als ik mijn leven lang geloofd heb dat er zoiets bestaat en dat mijn daden maken dat ik dat verdien?

In het ‘hiernamaals’ zoals we dat noemen, is géén tijd aanwezig is. Alles wat we ervaren, ons herinneren, en gecreëerd hebben in ons aards leven kan in het hiernamaals veranderd worden door onze gedachten – per direct – te veranderen over onze eigen negatieve ervaringen en herinneringen.
Als de hel jouw ervaring van de werkelijkheid is, zou er geen verschil zijn als je voor altijd in die door jou geschapen werkelijkheid zou blijven. Maar zo’n werkelijkheid zul je niet voor de eeuwigheid scheppen! Sommigen van ons zullen de ‘hel’ ervaren niet langer dan wat wij een ‘nanoseconde’ noemen. En dus zul je zelfs in de besloten gebieden van je eigen inbeelding geen oord van verdriet en lijden ervaren.
Daardoor zul je nooit de hel – waar wij zo bang voor zijn – beleven als je daarvoor kiest. En zelfs in dat geval zul je ‘gelukkig’ zijn, want je krijgt wat je je wenst. (Er zijn meer mensen dan je denkt die er ‘gelukkig’ mee zijn om zich ‘ellendig’ te voelen). Dus je blijft ervaren tot je er niet meer voor kiest. De meesten van ons zullen zich ervan afkeren op het moment dat ze het beginnen te ervaren en iets anders wensen te creëren dan hun ‘eigen’ hel. Op aarde kun je op precies dezelfde manier de ‘hel’ uit je leven bannen.

Je bent niet tot de ‘hel’ veroordeeld! Je wordt niet voor altijd daar naartoe verbannen. Het enige wat vereist is om uit de hel – uit het niet-weten – te geraken, is weer te weten. Te weten door je kennis en je begrip te veranderen. In dit leven ontstaat het volgende moment uit het nieuwe begrip dat je dit moment opdoet, en zo zal ook een nieuw moment geschapen worden in wat wij het hiernamaals noemen uit wat je van het oude moment geleerd en begrepen hebt. Dat verklaart waarom de ervaring van sommigen gelukkig zijn, en van anderen beangstigend; waarom sommigen doordringend ervaring hebben en anderen bijna niets ervaren. En waarom er zoveel verschillende verhalen zijn over wat er op het moment van het sterven gebeurt.
Sommige bijna-doodervaringen vervullen mensen met vrede en liefde, zij leven verder zonder ooit bang voor de dood te zijn. Anderen komen heel angstig terug in de overtuiging dat ze donkere en kwade krachten zijn tegengekomen. De ziel reageert op de krachtigste suggesties die van de gedachte (de geest) uitgaat en reproduceert deze. Sommige zielen vertoeven een tijdje in die ervaring, waardoor het heel reëel wordt, zoals ze ook aan die ervaring gebonden waren toen ze nog in een lichaam zaten. Andere zielen passen zich snel aan, zien de ervaring zoals die werkelijk is, beginnen nieuwe gedachten te denken en gaan meteen de volgende ervaring aan………in het hiernamaals!

Is er dan slechts één bepaalde manier waarop het in het hiernamaals aan toegaat?

Wanneer je ervoor kiest om niet langer je eigen werkelijkheid te scheppen, maar deel te nemen aan een grotere, harmonische werkelijkheid, dan krijg je meteen de mogelijkheid omdat te doen. Zij die ‘sterven’ terwijl ze hiervoor kiezen, hier naar verlangen, die daartoe bereid zij en zo wijs zijn, zullen de eenheid onmiddellijk ervaren. Anderen zullen dat pas ervaren als en wanneer zij dat wensen!

11.0 Slot

‘Durf te leven’

Doodgaan is de meest fundamentele angst van de mens. Het wordt een probleem als dit je leven is gaan beheersen en je het niet meer van je af kunt zetten. Het leidt tot paniekaanvallen, waardoor de angst om dood te gaan nog eens extra wordt versterkt. Bang voor de dood ben je als je beseft dat het leven eindig is en daar ontzettend verdrietig of angstig van wordt. Bang zijn voor de dood kan dus ook als er helemaal geen gevaar dreigt. Sommige mensen zijn zó bang voor het einde van het leven dat ze een fobie ontwikkelen. 

Hoeveel rust zou het mij geven en wat zou er allemaal in mij veranderen als ik wist wat er na de dood zou zijn?

Ben jij bang voor de dood? Dan ben je niet de enige. De angst voor de dood staat in de top 10 van meest voorkomende angsten. Sommige mensen denken wel 15 keer per dag aan de dood. Helaas zijn er veel mensen die zich schamen voor hun angst om dood te gaan en dit komt door onwetendheid over de ware toedracht van de dood. Niemand kan vertellen hoe het doodgaan precies voelt, hoewel er duizenden verhalen bekend zijn over ‘bijna-doodervaringen’. Ondanks dat, veel mensen stellen zich de vraag: Doet het pijn? Zie je een helder licht? Ga je ergens naartoe, of was dat het? Het feit dat de dood een beetje mistig is, zorgt voor onzekerheid en juist die onzekerheid zorgt vaak voor angst. 

‘Zingevingsvragen’

Het besef dat we ooit doodgaan leidt namelijk vroeg of laat tot zingevingsvragen: Waarom ben ik hier? Wat is het nut van mijn bestaan? Bij veel mensen komen die pas op latere leeftijd, of na een ingrijpende levensgebeurtenis. Jezelf deze vragen al jong stellen, heeft als grootste voordeel dat er nog veel valt bij te sturen in je bestaande overtuigingen. De kunst zit hem daarbij in het aanvaarden van de onvermijdelijkheid van de dood, en toch – of misschien wel juist – met enthousiasme keuzes durven maken en te leven vanuit je eigen overtuigingen, normen en waarden dat de dood een verlenging is van het bestaande leven op aarde.

Onthoud: je creëert niet alleen je eigen werkelijkheid in dit aardse leven, maar ook in het hemelrijk! Dus waarom niet bewust gaan nadenken over hoe jij het leven wilt gaan voortzetten na je fysieke dood? Het regelmatig ‘oefenen in doodgaan’ vermindert je doodsangst en verbetert je levenskwaliteit. Pas als we echt vrede hebben met de dood, kunnen we ten volle uit leven.

Hans Zevenboom