1.0 Inleiding

‘Een tussentoestand waarin zielen worden ‘gereinigd’

De Nieuwsbrief ‘Orgaandonatie en Hersendood’ heeft bij velen meerdere vragen opgeroepen die vooral betrekking hadden op ‘Wat gebeurt er als je ‘hersendood’ wordt verklaard en er worden enkele organen (bijv. hart, lever, nieren), middels een uitneem-operatie, uit je fysiek lichaam verwijderd?’ Vind er na zo’n ‘geforceerd’ sterfproces van de orgaandonor een ‘godsgericht’ plaats of word je alsnog verwezen naar de hel of het vagevuur (louteringsberg of purgatorium); de plek waar volgens de Rooms-Katholieke Kerk gelovigen na hun dood terechtkomen als hun ziel, vanwege tijdens hun leven begane zonden, nog niet volledig zuiver is. ‘De gestorven moeten gelouterd worden door het vuur, vóórdat ze tot de hemel kunnen toetreden’.
Soms wordt het vagevuur verward met het ‘voorportaal van de hel’. Dit is onterecht omdat gelovigen volgens de katholieke leer alleen naar de louteringsberg gaan als hun ziel bestemd is toe te treden tot de hemel. De gelovigen zijn alleen nog niet zuiver genoeg om de hemel gelijk te betreden. Anders dan de hel is het vagevuur dus van tijdelijke aard. Als alle zonden ‘weggevaagd’ zijn, volgt immers de opname in de hemel.

‘Waardig sterven’ Ja, hoe?

Wij hebben helaas een samenleving geschapen, waarin het niet bepaald oké wordt gevonden om te willen sterven, waar in het niet wordt geaccepteerd om op ‘goede voet’ te staan met de dood. Omdat men niet wil sterven, kun je je bijna niet voorstellen dat iemand dood wil gaan, ongeacht de omstandigheden of zijn lichamelijke conditie. Maar er zijn denkbare situaties waarin de dood valt te verkiezen boven het leven.
De hele medische wetenschap en de geestelijke gezondheidszorg is er juist op getraind mensen in leven te houden, in plaats van ze te ondersteunen zodat ze met waardigheid kunnen sterven. Weet je, voor een dokter en verpleegkundige betekent de dood een soort ‘mislukking’. Voor een familielid of vriend is de dood een ramp. Alleen voor de ziel is de dood een opluchting, een vrijlating!
Het grootste geschenk dat je de stervende dan ook kunt geven, is hen in alle vrede te laten gaan (gedurende 72 uur hen met rust te laten; Nieuwsbrief ‘Orgaandonatie en Hersendood’ – juli 2022), niet denkend dat ze moeten volhouden, blijven lijden of zich zorgen moeten maken over jou tijdens het cruciaalste moment van hun leven.

2.0 Vindt er een soort evaluatie plaats, een terugblik ná de dood?

Is je ooit opgevallen hoeveel mensen wachten met sterven tot de ruimte waarin zij zich bevinden leeg is? Sommigen moeten hun geliefden zelfs vertellen: ‘Nee, alsjeblieft, ga een beetje eten.’ Of: ‘Ga een beetje slapen. Ik voel me goed. Ik zie je morgenochtend weer.’ En als de loyale beschermers dan vertrekken, verlaat ook de ziel het lichaam van degene die niet langer beschermd wordt. Indien zij hun verzamelde familie en vrienden zouden zeggen: ‘Ik wil liever sterven’, krijgen ze als reactie te horen: ‘Maar dat meen je toch niet’, ‘Zo moet je niet praten’, ‘Houd vol’ of ‘Alstublieft, laat ons niet alleen’.

Maar gelukkig in het hiernamaals vindt géén ‘godsgericht’ plaats; géén oordeel of vonnis van God [1]! Je krijgt zelfs niet de gelegenheid jezelf te oordelen, want je zou jezelf ongetwijfeld een veel te lage waardering geven. Nee, er vindt dus géén evaluatie of godsoordeel (ordalie = rechtsprocedure) plaats. Er worden géén duimen omhoog of omlaag gehouden. Alleen mensen zijn zo belust op oordelen en omdat wij dat zijn, denken wij dat God het ook is. Dat is echter niet zo en dit is een grote waarheid die wij maar niet lijken te kunnen aanvaarden.
Niettemin, al is er geen beoordeling in het hiernamaals, is er wél de gelegenheid nog eens te kijken naar alles wat je hier op aarde hebt gedacht, gezegd en gedaan. Je kunt beslissen of je nogmaals hetzelfde zou kiezen op grond van |Wie-je-Bent| en |Wie-je-wenst-te-Zijn|. Het volstaat om te zeggen dat je de mogelijkheid zult hebben om je huidige leven zonder pijn, vrees of oordeel terug te zien, met als doel te beslissen over hoe jij je voelt over je ervaring van toen hier op aarde en hoe je je van hieruit – het hemelrijk - verder wilt ontwikkelen.        

God zegt in de boeken van Neale D. Walsch aldus: “Alles is samen God en er is niets anders. Ik ben die Ik ben. Jij bent die jij bent. Je kunt zoveel van vorm veranderen als je wilt, maar je ontkomt er niet aan te Zijn. Je kunt echter falen te weten |Wie je Bent| en door dit falen slechts de helft ervan ervaren. En, dat zou volgens jullie de hel zijn. Echter je bent niet tot de hel veroordeeld. Je wordt niet voor altijd daar naartoe verbannen. Het enige wat vereist is om uit de hel – uit het ’niet-weten’ - te geraken, is weer te weten.
Er zijn talloze manieren en plaatsen (dimensies) waar je dit kunt doen. Je bent op dit moment in één van die dimensies. Deze heet volgens jullie voorstelling, de derde dimensie. Er is dus géén hel. Er is géén plek of dimensie waar naartoe wij voor de eeuwigheid kunnen worden verbannen. Neen!”

[1] https://nl.wikipedia.org/wiki/Godsoordeel

3.0 De hel of het vagevuur       

Bestaat er zoiets als de hel of het vagevuur?

Je leven kent twee zijden: objectief en subjectief; zichtbaar en onzichtbaar; de gedachte en haar manifestatie. Elke gedachte wordt door je hersenen opgenomen; het orgaan van je bewuste, logisch redenerende geest! Als je bewust of je objectieve geest zo’n gedachte onvoorwaardelijk accepteert, wordt deze overgeseind naar het ‘abdominale brein of de harde schijf’ van je ziel of het onderbewustzijn. Hier ontplooien je gedachten en denkbeelden hun werkzaamheid en manifesteren zich in levenservaringen.
Maar helaas je onderbewustzijn kan je niet tegenspreken. Het kan uitsluitend handelen op basis van wat je erin hebt gegrift. Het legt zich zonder protest neer bij je oordeel of de conclusies van je bewuste geest! ‘Je gedachten transformeren zich tot jouw werkelijkheid’.
De hel bestaat niet op een bepaalde plaats, zoals wij hebben gefantaseerd! Een plek waar je eeuwig in de vlammen brandt of tot in de oneindigheid wordt gemarteld. Er is géén plek of dimensie waar naartoe wij voor de eeuwigheid kunnen worden verbannen. Er is dus geen ‘hel’, niet echt. Let wel niet echt, maar wél in onze gedachten!

Welk doel zou God hebben met het ‘beheren’ van een hel?

Zelfs al had God de uitgesproken ongoddelijke gedachte dat wij de hemel niet ‘verdienen’, waarom zou God dan de behoefte hebben een bepaald soort wraak of straf te zoeken vanwege ons falen? Zou het niet veel eenvoudiger voor God zijn, gewoon van ons te ontdoen? Welke wraakzuchtig deel van God vereist dat God ons onderwerp aan eeuwig lijden op een niveau dat met geen enkele pen of pijn valt te beschrijven?
Indien het antwoord neerkomt op de behoefte aan gerechtigheid, zou het dan niet rechtvaardig genoeg zijn om allen - iedereen - gewoon de gemeenschap met God in de hemel te ontzeggen? Is een eeuwigdurende toediening van pijn noodzakelijk? Nogmaals wil God duidelijk kenbaar maken dat de ‘hel’ – die wij zelfs hebben in onze gedachten gecreëerd en gefantaseerd hebben – niet bestaat, maar het is niet wat je denkt en je ervaart het niet om de redenen die je zijn gegeven. Het is een ervaring van de slechts mogelijke uitkomst van jouw keuzes, beslissingen en creaties. Het is het natuurlijke gevolg van elke gedachte die God ontkent of nee zegt tegen |Wie-je-Bent| in relatie tot God. Het is dus de pijn die je lijdt als gevolg van verkeerd denken.

Tijdens het leven wordt veel gedacht aan de hel of bijvoorbeeld aan orgaandonatie

God zegt in de boeken van Neale D. Walsch: ‘Ik – God - stuur je daar niet heen, noch is het Mijn verantwoordelijkheid dat je door die ervaring wordt bezocht. Jij, jijzelf, schept de ervaring, telkens wanneer en op welke wijze ook je jou Zelf scheidt van je eigen hoogste gedachte over jezelf. Jij, jijzelf, schept de ervaring telkens wanneer je jezelf ontkent; telkens wanneer je afwijst Wie en ‘Wat-je-werkelijk-Bent’, namelijk een deel van Mij, een deel van het Goddelijke Geheel.
Nochtans is ook deze ervaring nooit eeuwigdurend. Dat kan gewoonweg niet, want het is niet Mijn opzet dat je van Mij voor eeuwig en eeuwig gescheiden blijft. Sterker nog, zoiets is een onmogelijkheid, want om een dergelijke gebeurtenis te verwerkelijken zou niet alleen jij moeten ontkennen ‘Wie-je-Bent’, maar Ik – God - eveneens. En dat zal Ik nooit doen. En zolang één van ons beiden vasthoudt aan de waarheid over jou, zal de waarheid uiteindelijk zegevieren’.

4.0 Maar als de hel niet bestaat, maar als ik toch de hel ervaar, wat maakt dat dan in hemelsnaam uit?  

‘Orgaandonatie? Wat maakt het dan nog uit?’                                                                                  

Als mensen hun leven lang geloofd hebben dat de hel bestaat, dat God zal oordelen, dat Hij/ Zij ‘het kaf van het koren’ zal scheiden, de ‘bokken van de schapen’, en dat zij vast en zeker naar de hel zullen gaan om wat zij God misdaan hebben, dan gaat ze toch naar de hel. Dan branden zij eeuwig in de vlammen van de vervloeking! Dán kunnen en zullen hellevuur en vervloeking bestaan voor degenen die er daadwerkelijk in geloven! Dán zal uitkomen wij zij hun hele leven lang hebben gedacht en waarvan zij vonden dat het hun waarheid – hun (spirituele) overtuiging; een straffende God – was!

Zelfs als jij als menselijk wezen bewust toestemming hebt gegeven om bijvoorbeeld organen uit je fysiek lichaam te laten verwijderen en dat specifieke deel van je fysiek lichaam is middels een gerealiseerde orgaantransplantatie nu verbonden met een ander fysiek lichaam en tussentijds is de ziel ten hemel gevaren, dan alsnog zal er geen ‘godsgericht’ plaatsvinden. Er is ná de dood – na elke vorm van dood-zijn of doodgaan (bijv. zelfmoord, euthanasie e.d.) - geen ervaring, zoals wij het hebben bedacht in onze op angst gebaseerde theologiëen! Er is echter wél de ervaring van de ziel die zo ongelukkig is, zó onvolledig zoveel minder dan het Geheel, zo zeer van Gods grootste Vreugde gescheiden, dat dát voor jouw ziel de ‘hel’ zou kunnen zijn!
De ziel zal een orgaandonatie als een persoonlijk, zeer ingrijpend gebeuren – een ‘moeizaam’ stervensproces – ervaren, waarin haar gevoel van incompleetheid sterk zal overheersen. De ziel kan hierdoor een onvervuld, wezenloos gevoel ervaren en er is niets ergers voor een ziel dan dát te Zijn; wezenloos!
‘Hel’ is dan ook het tegenovergesteld van vreugde, blijdschap, euforie, goddelijke vrijheid en verbondenheid; wat in wezen de ziel is! Het is weten |Wie en Wat-je-bent|, maar dat kun je op dat unieke moment niet ervaren, omdat een energiedeel nog niet is samengevloeid met haar geheel!

Hoe zouden wij daaraan kunnen ontsnappen? We weten nu dat de hel niet bestaat. Dat wij onze eigen werkelijkheden creëren, en dat we de kracht en de macht hebben om elke werkelijkheid te scheppen, gewoon door er anders over te gaan denken. Laten we van nu af aan, ieder voor zich, op een heel andere wijze gaan over de dood (na)denken; over het stervensproces.

Wat zou me tegenhouden om zo’n oord voor de eeuwigheid te scheppen als ik mijn leven lang geloofd he,b dat er zoiets bestaat én dat mijn daden maken dat ik dat verdien?

5.0 ‘Wachttijd’ voor de ziel in hemelse sferen?

‘Tijd is geen continuüm’

In tegenstelling tot wat wij hier op aarde ervaren en misschien niet zo beseffen, dat tijd een geestelijke constructie van je verstand, een relationeel concept [1] is, zo zal de ziel in hemelse sferen totaal géén tijd kunnen ervaren. Want de ziel weet dat ‘tijd’ – minuten, uren, dagen, weken, maanden, jaren, decennia en eeuwen -, aldaar niet bestaat! Als je in het hemelrijk – het Absolute – vertoefd, dan kun je alles gelijktijdig (over)zien en ervaren; alles vindt plaats op dat ene unieke moment. Geen seconde eerder of later. Er is geen tijd behalve deze tijd. Er is geen ander moment dan dit moment! Er is slechts één moment; het NU-moment ……… in het hemelrijk. ‘Er is geen tijd behalve deze tijd; er bestaat geen moment behalve dit moment’.

In het ‘hiernamaals’ is géén tijd aanwezig is. Alles wat we ervaren, ons herinneren, en gecreëerd hebben in ons aards leven kan in het hiernamaals veranderd worden door onze gedachten (en wel per direct) te veranderen over onze eigen negatieve ervaringen en herinneringen. De ziel zal dus niet eeuwig – ‘want er is geen tijd ‘- hoeven blijven wachten tot de oorspronkelijke gedachte- én lichaamsenergie van het getransplanteerde orgaan uiteindelijk is ’afgestoten of afgestorven’, om dan alsnog terug te keren naar het hemelrijk alwaar het tot één gemeenschappelijke energieklont wordt geformeerd om zo haar ziele pad op de ladder van het bewustzijnsontwikkelingsproces verder te kunnen vervolgen. Nee, de ziel zal in het hemelrijk blijven scheppen, creëren. De reden waarom je niet ophoudt met scheppen, wanneer je sterft, is dat je nooit sterft! Wat er dus gebeurt als je sterft, is………… dat je doorgaat met leven ook als lijkt het voor ons mensen onbegrijpelijk dat daar beneden op aarde nog ‘iets’ is en niet in het hemelrijk vertoefd.                

Maar als de hel jouw ervaring van de werkelijkheid is, zou er geen verschil zijn als je voor altijd in die door jou geschapen werkelijkheid zou blijven. Maar zo’n werkelijkheid zul je niet voor de eeuwigheid scheppen! Sommigen van ons zullen de ‘hel’ ervaren niet langer dan wat wij een ‘nanoseconde’ noemen. En dus zul je zelfs in de besloten gebieden van je eigen inbeelding geen oord van verdriet en lijden ervaren. Daardoor zul je nooit de hel – waar wij zo bang voor zijn – beleven als je daarvoor kiest. En zelfs in dat geval zul je ‘gelukkig’ zijn, want je krijgt wat je je wenst. (Er zijn meer mensen dan je denkt die er ‘gelukkig’ mee zijn om zich ‘ellendig’ te voelen). Dus je blijft de ‘hel’ ervaren tot je er niet meer voor kiest. De meesten van ons zullen zich ervan afkeren op het moment dat ze het beginnen te ervaren en iets anders wensen te creëren dan hun ‘eigen’ hel. Op aarde kun je op precies dezelfde manier de ‘hel’ uit je leven bannen.

Je bent niet tot de ‘hel’ veroordeeld! Je wordt niet voor altijd daar naartoe verbannen. Het enige wat vereist is om uit de hel – uit het niet-weten – te geraken, is weer te weten. Te weten door je kennis en je begrip te veranderen.

6.0 Is er dan slechts één bepaalde manier waarop het in het hiernamaals aan toegaat?

Wanneer je ervoor kiest om niet langer je eigen werkelijkheid te scheppen, maar deel te nemen aan een grotere, harmonische Werkelijkheid van Liefde, dan krijg je meteen de mogelijkheid om dat te doen. Zij die ‘sterven’ terwijl ze hiervoor kiezen, hier naar verlangen, die daartoe bereid zij en zo wijs zijn, zullen de Goddelijke Eenheid onmiddellijk ervaren. Anderen zullen dat pas ervaren als én wanneer zij dat wensen!

7.0 Als de hel niet bestaat, wat gebeurt er dan werkelijk in het hiernamaals?

Uit het voorgaande blijkt, kun je in het hiernamaals meerdere dingen doen. Net als in het leven dat je nu ervaart.

Het gaat om drie belangrijke dingen, die je in het hiernamaals kunt doen:

1. Je kunt je overgeven aan de scheppingen van je ongecontroleerde gedachten,
2. Je kunt bewust vanuit je eigen keuzes je eigen ervaringen scheppen, of…
3. Je kunt het collectieve bewustzijn van |Al-Wat-Is| - de Onvoorwaardelijke Goddelijke Liefde - ervaren. Dit laatste heet de hereniging of de terugkeer naar het Ene.

Van degenen die het eerste pad kiezen, blijven de meesten dáár niet erg lang. Dat komt omdat je op hetzelfde moment dat je het niet meer prettig vindt wat je ervaart, je voor een andere en plezieriger ervaring kiest, wat je doet door gewoon je negatieve gedachte stop te zetten. Daardoor zul je nooit de ‘hel’ - waar wij zo bang voor zijn - beleven, behalve als je daarvoor kiest! En zelfs in dat geval zul je ‘gelukkig’ zijn, want je krijgt wat je je wenst. Dus je blijft het ervaren tot je er niet meer voor kiest. De meesten van ons zullen zich ervan afkeren op het moment dat ze het beginnen te ervaren en iets anders creëren.
Kies voor je voor het tweede pad en schep je bewust je eigen ervaring, dan zul je dat ongetwijfeld beleven alsof je ‘rechtstreeks naar de hemel’ gaat, want dat is wat iedereen die een vrije keuze maakt en die in de hemel gelooft, zich zou scheppen. Als je niet in de hemel gelooft, zul je ervaren wat je ook maar kiest te ervaren; en vanaf het moment dat je dat doorkrijgt, zullen je wensen alsmaar beter worden. En dan ga je wel in de hemel geloven.
Als je voor het derde pad kiest, en je overgeeft aan de scheppingen van het collectieve bewustzijn, dan zul je snel in een toestand van volkomen acceptatie, volkomen vrede, volkomen vreugde, volkomen bewustzijn en volkomen liefde terechtkomen, want dat is het bewustzijn van het collectief. Dan zul je één zijn met het Ene, en er zal niets anders zijn dat |Wat-jij-Bent|, en dat is |Al-Wat-Ooit-Is| geweest………..net zolang tot je besluit dat er iets anders moet zijn.

Dit is het nirwana, de ervaring van het één zijn met de Eenheid, die velen van ons tijdens het mediteren kort meemaken, en dat is een onbeschrijflijke extase.

8.0 Blijven we op het zelfde bewustzijnsniveau op het moment dat we sterven?

Neen. Je kunt je naar een ander niveau bewegen, zo snel als je wilt.

Je kunt er ook de ‘tijd’ voor nemen. Als je sterft met een beperkte blik en met gedachten die je niet onder controle hebt, dan zul je ervaren wat die toestand je brengt totdat je dat niet meer wilt. Dan zul je ‘wakker worden’ - bewust worden – en beginnen te ervaren dat je je eigen werkelijkheid schept.

Als je terugkijkt naar die eerste fase, zul je dat het vagevuur noemen. De tweede fase, waarin je alles met de snelheid van je gedachten kunt hebben wat je hebben wilt, zul je de hemel noemen. De derde fase, waarin je de zegen van de eenheid ervaart noem je nirwana.

9.0 Slot

‘Op het moment van sterven…………..’

Sommige bijna-doodervaringen vervullen mensen met vrede en liefde. Zij leven verder zonder ooit bang voor de dood te zijn. Anderen komen heel angstig terug in de overtuiging dat ze donkere en kwade krachten zijn tegengekomen. Dat verklaart waarom de ervaring van sommigen gelukkig zijn, en van anderen beangstigend; waarom sommigen doordringend ervaring hebben en anderen bijna niets ervaren. En, waarom er zoveel verschillende verhalen zijn over wat er op het moment van het sterven gebeurt.

‘Het komische rad’

Je zult vele malen naar de Eenheid terugkeren – een oneindige aantal malen en ieder keer voor een oneindige lange duur – en je zult weten dat je de gereedschappen bezit waarmee je op elk punt van het kosmische rad kunt besluiten naar de Eenheid terug te keren. Dit kun je nu al doen. Je kunt het morgen doen, als je gaat mediteren. Je kunt het op elk gegeven moment doen, want de ziel reageert op de krachtigste suggesties die van de gedachte (de geest) uitgaat en reproduceert deze.

Hans Zevenboom