1.0 Inleiding

Het leven heeft een missie of opdracht voor ons allemaal. Een opdracht waar je niet onderuit kan komen en ons zo laat verlangen naar het volbrengen van de levensopdracht dat het gewoon pijn doet. We nemen een stoffelijk vorm of fysiek lichaam aan om die opdracht uit te voeren.

Geen enkel ding in ons leven bestaat dan ook zonder een doel dat het voortbrengt. En dat doel roept net zolang tot we reageren. En als we uiteindelijk reageren op de roep van het doel, dan beginnen we iedere keer aan onze levensopdracht om vast te stellen wat het is om mens te zijn. Want alleen door je menszijn kun je de Wil van God doen.

Heel het leven is Gods extatische feestje. De heilige dans waarvoor we worden uitgenodigd is het doel van het leven zelf. En opdat de mensheid het doel van het goddelijke leven zelf kan vervullen, gaf God de menselijke ziel iets dat niets anders in de natuur bezit: vrije wil [1]. Het proces vanuit verwezenlijken van ons levensdoel is dat we bij elke wegkruising voor de waarheid kiezen en op basis daarvan liefdevol handelen!

[1] Nieuwsbrief ‘Vrije wil of vrije keus’ - 01 April 2024

2.0 Wat is het doel van een ziel hier op aarde?

‘Wat verlangt de ziel eigenlijk?’

In het hiernamaals - Het Rijk van het Absoute - is alleen Goddelijke Liefde aanwezig in de vorm van vreugde, blijdschap, oprechtheid, eerlijkheid, maar vooral Liefde. Pijn, verdriet, angst, eenzaamheid is daar niet aanwezig. Derhalve kan de ziel deze ‘duistere’ gevoelens niet ervaren in het hiernamaals. Ook het gevoel ‘verlaten zijn door God’, dat wij allemaal zo goed kennen hier op aarde, is in het hiernamaals niet aanwezig. Alleen hier op aarde kun je die ‘duistere’ gevoelens ervaren als je die wilt ervaren als ziel zijnde, maar dat hoeft niet. Als de ziel in het hiernamaals zegt: ‘Ik wil verdrietig zijn of pijn ervaren, dan is dat niet mogelijk omdat er alleen maar Liefde is!

Het doel van een menselijke ziel is dan ook alles te ervaren, zodat zij alles kan zijn. De ziel weet alles wat er te weten valt; alle kennis, alle macht en glorie is aanwezig in je ziel. Voor haar is niets onbekend of verstopt. Echter weten is voor de ziel niet voldoende. Het weten is conceptueel; de ‘alles-weten-theorie’. Maar dat is voor de ziel niet voldoende. De ziel streeft naar haar eigen persoonlijke ervaringen, en waar kan ze dat het beste doen, is hier op aarde!

Hoe kan een ziel verheven zijn, als zij nooit te neergeslagen is, links als zij nooit rechts is geweest? Hoe kan zij warm zijn als zij geen koud kent, goed als zij het kwaad ontkent. Je weet van jezelf dat je vrijgevig bent, maar zolang je niets doet wat die vrijgevigheid aantoont, heb je alleen maar een concept in handen. Een concept in je ziel zitten. Je weet van jezelf dat je aardig bent, maar zolang je niet aardig bent voor anderen, heb je alleen maar een idee over jezelf. Dus de ziel wil haar ‘grandeur’, haar grootsheid zelf ervaren…. uit vrije wil.

De ziel verlangt er uit eindelijk naar om alle individuele aspecten van zijn Goddelijkheid te ervaren. Het wil zichzelf volledig kennen, empirisch, en zichzelf uitbreiden en ‘overnieuw’ recreëren - een alsmaar grotere versie van zichzelf worden - en de manier waarop zij dit doet, is door het Rijk van het Relatieve ( de aarde) in een geïndividualiseerde vorm binnen te gaan. De ziel is de individualisatie van de Goddelijke Geest en die is |Alles-wat-er-Is|. De ziel verlangt er dus uiteindelijk naar om een god-te-Zijn! En om dit te kunnen ervaren zoals Jezus het heeft mogen ervaren op aarde is een ‘hulpmiddel’ geschapen: je levenswerk. Je levenswerk is daarom een uitspraak over |Wie-je-bent|!

De ziel zal in het geval voor een terugkeer naar de aarde verlangen om te mogen ervaren wat zij graag zelf wil ervaren. Niet alleen om te mogen ervaren, maar veel belangrijker is te herinneren.     |Wie-zij-Is|, beter gezegd |Wie-jij-bent|! Het enige maar toch zeer belangrijke doel van de ziel - en dat is tevens jouw eerste algemene taak hier op aarde - is daarom niet te leren (wat je feitelijk conceptueel al weet), maar te herinneren |Wie-jij-bent| en te herinneren |Wie-alle-anderen-zijn|!

Het onuitwisbare doel van alle zielen is dan ook uiteindelijk een god te worden, een god te zijn. Zo heeft God de ziel geschapen, gecreëerd om de ziel de gelegenheid te geven om te ervaren wat een god kan zijn en om een god te worden. Je bent dus als het ware een god-in-wording. Maar ja, om een god te zijn en te worden heeft de ziel-in-wording (een ziel met weinig levenservaringen) nog een grote taak voor zich. Een gigantische menu van existenties - menukaart - waaruit gekozen kan worden. De taak van de ziel bestaat hoofdzakelijk hieruit ons ertoe aan te zetten voor de ‘grandeur’ te kiezen; het beste te selecteren van |Wie-je-bent| zonder dat waar je niet voor kiest, te veroordelen. Dit is een grootse taak die vele jaren en levens kost. Als de ziel hier op aarde vertoeft, streeft de ziel naar dat ene verheven moment waarop jij je volledig bewust bent van haar wensen, en jij je in vreugdevolle drie-eenheid (ziel, geest en lichaam) daarbij aansluit. Je wezen raakt dan in extase. Het uiteindelijke doel van het drieledig zijn - het drieledig wezen dat jij bent - is dat besluitvorming plaatsvindt vanuit deze drieledigheid en wel gezamenlijk; op alle drie niveaus.

3.0 Incarneren

De ziel ziet de wereld als een ontzagwekkend vertoon van de schepping, maar net zoals we kunnen opgaan in de spannende film kunnen we vergeten dat het niet allemaal echt is. Dat het in werkelijkheid een illusie is die we ervaren. We gaan soms geloven dat we op onszelf staande fysieke persoonlijkheden zijn in een wereld die bestaat uit onafhankelijke objecten. Die ervaring kan ons zo in beslag nemen, dat veel mensen vergeten |wie-we-werkelijk-zijn| en waarom we zelf ooit-eens om incarnatie gevraagd hebben.

De meeste mensen hebben echter meer dan een incarnatie nodig om helemaal te ontwaken uit deze ‘droom’ en zich bewust te worden van het geheel van hun wezen en ons goddelijke doel te verwezenlijken. Elke aardse incarnatie is niet een afzonderlijk leven, waarin we worden geboren en waaruit we sterven. We beschouwen niet elke dag als een apart ‘leven’, want we hebben een continue herinnering van de tot dag. In werkelijkheid leven we een ononderbroken leven. Als je in staat zou zijn al je eerdere incarnaties te herinneren, dan ga je beseffen dat je al eeuwig maar een leven leidt.

‘Een deel van het leven is nooit meer waard dan een ander deel. Leven is leven’.

Je incarneert in uiteenlopende lichaamspersoonlijkheden, persoonlijkheidsdelen of geestdelen en omstandigheden, zodat je alle ervaringen kunt opdoen die je nodig hebt om je levensopdracht uit te voeren. Je bent misschien ooit eens als man of vrouw geboren met alle huidskleuren en in alle rassen; je hebt verschillende nationaliteiten en geloofsovertuigingen gehad. Of je leefde als moslim of als christenen, stierf als soldaat of als vredesactivist. Je kunt niet zeggen dat het ene leven hier op aarde meer waard is geweest dan het andere. En de reden hiervan is, dat ze allemaal deel uitmaken van hetzelfde ene leven. Ze waren allemaal nodig om je uit te rusten met wat je tot dusver nodig had voor het uitvoeren van je levensopdracht.

‘Het is ons goddelijk bewustzijn - de innerlijke Christus - dat naar plaatsen reist om te genezen en te leren.

Net zoals we terugkijken op de incarnatie(s) die we achter ons hebben gelaten, kijken we vooruit naar de levenslessen die we in een volgende incarnatie moeten belichamen. We plannen onze volgende geboorte in een fysiek lichaam met misschien de volgende punten in gedachten:

1. de aard van deelpersoonlijkheden van onze geest en ziel
2. eventuele afspraken met andere zielen
3. wat we nodig hebben en naar verlangen
4. wat we wensen te ervaren op aarde
5. wat we in overvloed hebben om te geven
6. aandacht aan onze eigen neigingen en waarden
7. onvoltooide karmisch cycli uit eerdere incarnaties

De mate van planning voor de geboorte is niet moeilijk voor te stellen als we denken aan alle adviezen die we van gidsen, engelen en hoger goddelijke wezens krijgen die nodig zijn voor het starten van een nieuw levensbegin.

4.0 Volledig incarneren als mens

‘Spirituele groei is de manier waarop we onze levensopdracht uitvoeren’

Als je (goed) geaard bent in de wereld en je brengt je hoger, vrije of spirituele bewustzijn - je ziel - in je lichaam, dan beginnen de zaden van je opdracht te ontkiemen en er komen nieuwe planten tevoorschijn. Nu je ze van dichtbij kan zien groeien, moet je er ook met verschillende behoeften aan leren werken. Hoeveel water hebben ze nodig? Moet je ze beschermen tegen de wind, te felle zon of ongedierte? Moet je het bladluis verwijderen of onkruid weghalen voordat ze alles overwoekeren? [De parabels van Jezus, bijv. 'De zaaier', 'het mosterdzaadje', 'De uitbottende vijgeboom', 'De boze wijnbouwers', 'De onvruchtbare vijgenboom', etc., etc.]

Nu betekent het verwezenlijken van je levensmissie dat je helemaal incarneert als mens. Het is jouw taak als geestelijk- of energiewezen vriendschap te sluiten met je lichaam en er een samenwerkend partnerschap met je (soms te dwingende) geest en je ziel te worden. Als je dus een volkomen mens wilt worden en je levensopdracht voor deze incarnatie wilt verwezenlijken, dan moet je ervoor zorgen dat dit ‘huwelijk’ tussen ziel, geest en fysiek lichaam een succes wordt!

Met andere woorden: je kunt een hoogontwikkelde ziel zijn, maar zolang je niet volkomen incarneert in je huidige lichaam, ben je meer een tiener die alles weet maar het nog niet beleefd en ervaren heeft. Je kent de theorie maar hebt haar nog niet in de praktijk getoetst.

Volledig spiritueel incarneren als mens betekent dat je het bewustzijn en de energie die je als ziel hebt, integreert met die van je lichaamspersoonlijkheid. Bij de meeste mensen die spirituele groei nastreven, is het bewustzijn van de ziel verder ontwikkeld dan dat van hun lichaam-geest.

5.0 Je levensopdracht of levensmissie

Je opdracht ontvouwt zich langs een ononderbroken weg met telkens veranderend landschap. Je rijdt steeds in een ander voertuig - een fysiek, ander lichaam na iedere incarnatie -, zodat je je levensopdracht vanuit verschillende gezichtspunten kunt ervaren.

De ene keer zit je in een Volkswagen en klaagt over de jakkerende vrachtwagenchauffeurs en de andere keer zit jij misschien achter het stuur van een vrachtwagen en vervloek jij het rijgedrag van de ‘kever’, terwijl je hem probeert te ontwijken. Het is niet zo dat de bestuurder van de ene of ander auto beter of slechter is. Nee, want elk type (lichaams-)voertuig heeft een bepaald doel. Vroeg of laat herinner jij je dat je ook eens op de stoel van die ander heb gezeten.  En juist dan ontstaat er begrip en ontwikkel je meer mededogen. Je gaat als het ware iets meer van de eenheid van het leven begrijpen.

Door het ervaren van de vele perspectieven van het leven door je verschillende incarnaties kom je uiteindelijk tot inzicht dat het leven dat jij leidt hetzelfde leven is als het leven van iemand anders. De mensen die je liefhebt leiden hetzelfde leven als de mensen die je verafschuwt. Geen enkele ziel is dan ook meer of minder ‘waard’ dan een andere en een van je incarnaties niet waardevoller of minder waardevol dan een andere. Slechts door je huidige incarnatie ben je de som van al je incarnaties tezamen - vroegere, je huidige en toekomstige. Je bent nooit groter geweest dan je nu bent en je zult ook nooit groter worden. Je waarde ( je bent en blijft ten alle tijde een energiedeel of energielichaam van God Zelf) is altijd volkomen perfect en verandert nooit; alleen je relatie ermee maakt een ontwikkeling door.

Houdt een moeder minder van een van haar kinderen dan van anderen? Is een kind in de derde klas van de lagere school minder waard dan een kind op de middelbare school? Natuurlijk niet. Een moeder kan het opvoeden van een van haar kinderen moeilijker of uitdagender vinden dan het opvoeden van haar andere kinderen, maar haar liefde voor dat kind is er niet onder om. Hoe kan God, die onze beperkingen niet heeft, dan minder van de ene ziel houden dan van een andere?

6.0 De school van het leven

Vanuit het gezichtspunt van de mens bezien kan het leven eruit zien als een aaneenschakeling van lijden en onrecht. Maar vanuit het gezichtspunt van onze ziel hebben we ons allemaal ingeschreven uit vrije keuze op de school van het leven. Sommige mensen zitten op de kleuterschool, andere oude middelbare school en nog weer anderen volgen een universitaire opleiding. Op school moeten we allemaal, onafhankelijk van onze intelligentie of aanleg, een paar basisvakken leren. Er zijn ook keuzevakken die sommige leerlingen kiezen en anderen niet. In het ene klaslokaal willen we op de eerste rij zitten, waar alles gebeurt, in een ander zitten we achterin. Toen we de cursus criminaliteit volgden, lieten sommige zich helemaal gaan en leiden ze een zwaar misdadig leven, terwijl anderen de verschrikkingen leerden kennen van het slachtoffer-zijn en nog weer anderen kozen er, vanuit weer een ander gezichtspunt, voor om zich aan te sluiten bij de politie.

‘Verwerven van onsterfelijke wijsheid’

De school van leven is een kwestie van veel ervaringen opdoen en het geleerde omzetten in wijsheid. Om die reden is wat werkelijk belangrijk is voor de opleiding van de ziel niet waar we bij onze fysieke geboorte in terechtkomen - onze erfelijke aanleg, ons geslacht, milieu, godsdienst of socio-economische status - of wat ons in ons leven overkomt. Door de beproevingen van keuzes te maken en het dragen van de gevolgen daarvan heb je gewerkt aan het omzetten van je ervaring in een goddelijke wijsheid. Door de manier waarop we dus besluiten te antwoorden, verwerven we onze onsterfelijke wijsheid en een eeuwigdurende vrijheid; we onthullen de werkelijke waarde van de ziel.

‘Een deur naar onsterfelijkheid‘

Je bent nu aan het leren je bewustzijn te laten ontwaken uit de hypnotisch verlokkingen van tegenstrijdigheden - de dualiteiten des levens - zodat je volledig mens kan worden. Een menselijk belichaming van goddelijk-zijn. Een van de grote uitdagingen van de incarnatie is dan ook dat we ons het spirituele zelf blijven herinneren en ons niet laten meeslepen door de polariserende krachten van het materialisme. Dat is de diepere betekenis van de regel: ‘Leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van het ‘kwaad’ uit het Onze Vader.

Wanneer ons bewustzijn meer verankerd in ons spirituele zelf, onderzoeken we in levendig detail elke gedachte, elk gevoel, elk woord en elke daad die we voortbrachten in de fysieke persoonlijkheid die we net hebben afgeworpen tijdens ons sterfmoment. We keren dan terug door een deur naar onsterfelijkheid naar het hemelrijk.

7.0 De dood

‘De dood is de hereniging met het |Al-Wat-Er-Is|’

Hebt jij je ook wel eens afgevraagd wat er gebeurt als je dood bent? Of er misschien een vorm van waarnemen en bewustzijn buiten het lichaam mogelijk is? Mensen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt, weten zeker dat de dood niet je ‘eindstation’ is.

Helaas we hebben een samenleving geschapen waarin het niet bepaald oké wordt gevonden om te willen sterven, waarin het niet wordt geaccepteerd om op ‘goede voet’ te staan met de dood. Omdat men niet wil sterven, kun jij je bijna niet voorstellen dat iemand dood wil gaan, ongeacht de omstandigheden of zijn lichamelijke conditie. Maar er zijn denkbare situaties waarin de dood valt te verkiezen boven het leven.

Het allereerste wat we goed moeten beseffen, is dat we eigenlijk nooit helemaal dood gaan, maar terechtkomen in het Bewustzijn van de Macrokosmos, daar waar geen ‘tijd’ en ‘ruimte’, geen nu en dan, vroeger of later bestaat. Sterven is terugkeren naar de Macrorealiteit ofwel het Rijk van het Absolute, ons beter bekend als het hemelrijk, het hiernamaals.

Wanneer je in het menselijk lichaam verblijft, ervaar je maar een kleiner deel van het grote geheel; dat wil zeggen van de microkosmos. Wanneer je ‘los’ bent van je lichaam (als je verblijft wat sommigen de ‘geesteswereld’ noemen) heb je je perspectief onmetelijk veel breder gemaakt. Opeens lijkt het of je alles weet en alles kunt zijn. Je zult een macro-kosmisch uitzicht hebben en in staat zijn te begrijpen wat je nu nog niet begrijpen kunt.

Wanneer je sterft, houd je niet op te scheppen; te creëren. Denk je heus dat je ophoudt te scheppen, alleen omdat je ‘dood’ bent? De reden waarom je niet ophoudt met scheppen wanneer je sterft, is dat je nooit sterft. Daar ben je niet toe in staat. Want je bent het leven zelf en het leven is niet in staat geen leven te zijn. Dus jij bent niet in staat te sterven. Wat er dus gebeurt als je sterft, is dat je doorgaat met leven!

‘Je bent een vormveranderaar’

De dood is dan ook een glorieus moment, een prachtige ervaring. Nu kan de ziel naar haar natuurlijke vorm terugkeren, naar haar normale bewustzijnstoestand in het Bewustzijn van de Macrorealiteit, het hemelrijk. Met andere woorden: door de ogen van de ziel is de dood slechts een overgang. Door de dood werpen we onze bovenkleding van vlees en bloed, onze oordelen, isolement en pijn af. De ziel wordt aldaar overmand door een gevoel van vrijheid en lichtheid en meestal kost het haar wel enige tijd om er aan te wennen dat ze met elke gedachte heen en weer vliegt. Zij kan zonder problemen en zonder in de war te raken op meerdere plaatsen tegelijk bestaan, toeschouwen en activiteiten ondernemen. En dan kan zij zich weer ‘samenvoegen als een energievorm’, naar een enkele plaats terugkeren, gewoon door zich daar op in te stellen. Op die manie blijft de ziel ook in het hiernamaals creëren.

8.0 Slot

‘In het hart van je ziel draag je het zaad van God’

Bij het vervullen van je levensmissie doorloop je in grote lijnen allemaal dezelfde stadia. Je individualiteit komt tot bloei niet omdat je een ander doel moet bereiken dan andere mensen, maar als gevolg van de unieke manier waarop jij je creatieve bewustzijn en verbeelding gebruikt bij het liefdevol op laten groeien van elk zaadje tot volwassenheid en een rijke uitdrukking van God-Zijn etaleert in het dagelijks leven.

Het vervullen van je levensopdracht - de reis van je ziel - betekent dat je die zaden opkweekt tot een boomgaard vol heilige bomen. En, hoewel iedereen dezelfde zaden waaruit onze levensopdracht bestaat meekreeg, ontdekken we allemaal weer andere manieren om ze te planten, te verzorgen en op te kweken tot onze eigen unieke boomgaard.

‘Jij bent een god-in-wording door te werken aan je eigen boomgaard‘

De natuur weerspiegelt alles wat God is, en de levenscyclus van een boom brengt duidelijk het bereiken van een doel tot uitdrukking. Hij begint als zaadje dat álle goddelijke vermogens al in zich draagt. Als het geplant en verzorgd wordt, groeit het uit tot een boom die gaat bloeien en vruchten of nakomelingen voortbrengt. Dat is jouw levensmissie, jouw opdracht in dit leven.

Hans Zevenboom